Ας πούμε ότι τηλε-εργάζεσαι  κι έχεις λιώσει στην οθόνη, ατελείωτες ώρες. Μετά έχεις να κάνεις δουλειές στο σπίτι, υποχρεώσεις με τα παιδιά, είδες και δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση που κρατάει καμιά ώρα. Οταν τελειώσουν όλα, βγαίνεις με τον κωδικό 6, για τζόκινγκ, στην περιοχή. Είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας σου. Εκτονώνεσαι, ηρεμείς, φτιάχνει η διάθεσή σου.

   - Ας πούμε ότι εργάζεσαι μέχρι το βράδυ, ελεύθερος επαγγελματίας, και περιμένεις με λαχτάρα να γυρίσεις στο σπίτι σου, να βάλεις τη φόρμα σου και να βγεις βόλτα, να κάνεις το αγαπημένο σου γρήγορο περπάτημα. Είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία για σένα. Κίνηση μέσα κι έξω. Μιλάς αρκετά στο τηλέφωνο με φίλους που κι αυτοί είναι έξω εκείνη την ώρα - έχεις μονάδες - και η επικοινωνία σε ανακουφίζει, σου κάνει καλό.

• Ας πούμε πως είσαι άνεργος και δεν σε χωράει το σπίτι. Περνάς πολύ χρόνο στο κρεβάτι, κατάθλιψη μάλλον, και τη νύχτα δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί δεν είσαι κουρασμένος και γιατί δεν μπορείς να απαλλαγείς από βασανιστικές σκέψεις. Το μόνο που σε βοηθάει να κοιμηθείς είναι να τρέξεις το βράδυ, κατά τις 10, μέχρι να εξαντληθείς. Η σωματική εξουθένωση σε λυτρώνει. Οσο πιο πολύ ιδρώνεις τόσο πιο καθαρός αισθάνεσαι, σαν να φεύγει η μαυρίλα από μέσα σου.

- Ας πούμε πως είσαι ερωτευμένος. Το σχολείο έχει κλείσει και κάνεις ηλεκτρονικά τα μαθήματα. Ηλεκτρονικά και στο φροντιστήριο. Ηλεκτρονικά τα αγγλικά. Και τα γαλλικά. Κάποιες στιγμές αισθάνεσαι ένα με το λάπτοπ σου, είναι σώμα σου, τόσο δικό σου. Ευτυχώς που η αγαπημένη σου είναι γειτόνισσα. Στο ίδιο σχολείο πηγαίνετε. Και αφού τελειώσετε με τα μαθήματα βγαίνετε βόλτα. Συναντιέστε τρία στενά πάνω από το σπίτι σου και περπατάτε μαζί μιλώντας. Ξέρετε πού βρίσκεται το πιο απομονωμένο παγάκι και εκεί παραβιάζετε την απόσταση του 1,5 μέτρου - χωρίς ενοχές.

   -  Ας πούμε πως ζεις μόνος. Χώρισες, άσχημα, και δεν έχεις καταφέρει να βρεις σύντροφο για να μοιραστείς τη ζωή σου. Καθόλου παράξενο. Οι γνωριμίες έχουν γίνει πιο δύσκολες με την πανδημία - το ξέρουμε όλοι. Αν δεν είχες σχέση από πριν, την πάτησες. Δουλεύεις από το σπίτι και αυτό κάνει ακόμη πιο ανυπόφορη την καραντίνα. Δεν βλέπεις άνθρωπο. Εχεις ανάγκη την επαφή με τον κόσμο, αν είναι δυνατό να συζητάς. Πιο εύκολο είναι το βράδυ, γιατί τότε βγαίνουν οι περισσότεροι για χαλάρωση. Μέσα στη μέρα όλοι βιάζονται, το έχεις δοκιμάσει, είναι πολύ δύσκολο το πλησίασμα.

Είναι και μία γοητευτική γυναίκα στη διπλανή πολυκατοικία που βγαίνει πάντα την ίδια ώρα, 9.30 μμ. Η θα ζει με το παιδί της και βγαίνει αφού το βάλει για ύπνο, είτε ζει με κάποιον ηλικιωμένο και του δίνει κάποιο φάρμακο πριν φύγει. Ακόμη δεν έχεις βρει το θάρρος να της πιάσεις κουβέντα. Την τελευταία φορά που συμπέσατε, όταν ήρθατε πρόσωπο με πρόσωπο, σου χαμογέλασε. Και φωτίστηκε ο δρόμος. Το αποφάσισες, την επόμενη φορά θα της μιλήσεις.

           ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Αλλά μετά ήρθε ο Χαρδαλιάς να ανακοινώσει απαγόρευση της κυκλοφορίας στις 9. Το βράδυ οι δρόμοι είναι άδειοι, τη μέρα γίνεται χαμός, αλλά κάτι θα ξέρουν. Κι αν δεν ξέρουν, δεν έχει σημασία. Αυτοί αποφασίζουν, βάζουν και τα πρόστιμα.

Κάπου άκουσες έναν ειδικό που έλεγε ότι η επόμενη πανδημία θα είναι πανδημία ψυχικής υγείας. Καλά τα είπε.

https://tvxs.gr