Κανείς, ούτε ο Θεός των χριστιανών ούτε ο Πάνας της μυθολογίας, ο θεός των δασών, δεν μπορεί να φέρει πίσω το ρετσίνι των καμένων πεύκων, όπως καλά ξέρουν οι ρητινοσυλλέκτες (ή «ρετσινάδες») της βόρειας Εύβοιας και της Ηλείας. Σκληρή η ζωή τους, αφού διανύουν πολλά χιλιόμετρα δύσβατες πλαγιές και λαγκαδιές κουβαλώντας τα βαριά σύνεργα του ευγενούς επαγγέλματός τους.

Ο ρητινοσυλλέκτης δεν κατέχει γη. Ιδιοκτησία του είναι μόνο τα δέντρα που τα φροντίζει σαν να ήταν παιδιά του, αφού από αυτά εξαρτάται η επιβίωση της οικογένειάς του. Το ρετσίνι έχει πάμπολλες βιομηχανικές εφαρμογές, όμως οι περισσότεροι, ιδίως οι παλιοί, το ξέρουν από τη ρετσίνα, τον «ρητινώδη οίνο». Αν και σήμερα δεν έχει μεγάλη ζήτηση, πολλοί την προτιμούν και τη συστήνουν ανεπιφύλακτα, όπως ο κ. Ηλίας Μαμαλάκης που στην παρουσίαση ενός μη μαγειρικού βιβλίου τον άκουσα να λέει ότι η δροσερή ρετσίνα συνδυάζεται άριστα με κρέας, με ψάρι, με λαδερά, με κάθε είδους φαγητό, πλούσιο ή φτωχικό.

Ακόμα θυμάμαι έναν ηλικιωμένο και παιχνιδιάρη συγγενή που στα οικογενειακά γλέντια «έπαιζε» τον μεθύστακα, αντιγράφοντας ένα προπολεμικό επιθεωρησιακό νούμερο του Πέτρου Κυριακού και ρωτώντας τους συνδαιτυμόνες: «Ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο που έκανε ο Θεός στον κόσμο;» Ακολουθούσαν διάφορες απαντήσεις -«το νερό», «το κρασί», «το οξυγόνο» κ.ά.- όμως η σωστή ήταν μόνο μία: «Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού είναι το πεύκο, γιατί το πεύκο μάς δίνει το ρετσίνι και χωρίς το ρετσίνι, το κρασί θα ήταν κουτό».

Τι θ’ απογίνουν οι ελαιοπαραγωγοί, οι μελισσοκόμοι, οι κτηνοτρόφοι, οι ρητινοσυλλέκτες, αυτοί που είδαν λιοστάσια, μελίσσια, κοπάδια, πεύκα να χάνονται; Θα μαζέψουν τις οικονομίες τους και θα ανοίξουν ένα καφέ στην πόλη πλάι στα χιλιάδες που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και ανοίγουν/κλείνουν με ταχύτητα αστραπής; Θα παρακαλούν για τον διορισμό τους σε δήμους και στο Δημόσιο; Θα πνίγουν τον καημό τους στο Facebook και τα λοιπά; Πάντως ινφλουένσερ δεν τους βλέπω να γίνονται, ούτε παίκτες στο επόμενο «Βig Brother» ή «Survivor». Και πότε τα πεύκα θα δακρύσουν ξανά, όχι από πόνο, αλλά προσφέροντάς μας το ρευστό κεχριμπαρένιο θεϊκό δώρο τους;

Το ρετσίνι δεν θα χαθεί από την αγορά. Ομως εκατομμύρια δέντρα δεν θα είναι εκεί όπου η φύση όρισε να είναι. Και μόνο στα όνειρά τους οι πυρόπληκτοι ρητινοσυλλέκτες ίσως να βλέπουν το πεύκο να δακρύζει.


Πηγή: efsyn.gr