Το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, Δανέζικης παραγωγής (1976), σκηνοθετημένο από τον Φλίντ Πέντερσεν και ‘Ερικ Στέφενσεν τοποθετείται χρονικά στα πρώτα χρόνια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών του 1967. Μέσα από το αρχηγείο της στρατιωτικής αστυνομίας (ΕΑΤ-ΕΣΑ) στην Αθήνα, το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τον μηχανισμό με τον οποίο νεαροί άνδρες της διπλανής πόρτας προσλαμβάνονταν και εκπαιδεύονταν για να υπηρετήσουν ένα κρατικό μηχανισμό ο οποίος τους μεταμόρφωνε σε βασανιστές με απάνθρωπα ένστικτα.

Το ντοκιμαντέρ βασίζεται σε μαρτυρίες βασανιστών, όπως ο Μιχάλης Πέτρου, ο οποίος αναφέρει στην ταινία ότι οι τεχνικές εκπαίδευσης ήταν βάρβαρες και βασανιστικές με στόχο να εξασφαλιστεί η υπακοή και η συναισθηματική αναλγησία των μελλοντικών βασανιστών.  Θύματα βασανιστηρίων από την ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπως ο Σπύρος Μουστακλής, επίσης καταθέτουν την μαρτυρική εμπειρία τους από τα γραφεία της οδού Μπουμπουλίνας.

Για 50 και πλέον χρόνια, η Διεθνής Αμνηστία εργάζεται για την οριστική κατάργηση των βασανιστηρίων και την απαγόρευση των απάνθρωπων μορφών κακομεταχείρισης, με σημαντικά επιτεύγματα. Η οργάνωση υπήρξε αρωγός προς την κατεύθυνση της απαγόρευσης των βασανιστηρίων από το διεθνές δίκαιο και για αυτό της το έργο βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1977. Μάλιστα, στα ιστορικά και ιδρυτικά μέλη του  Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας συγκαταλέγονται άτομα τα οποία βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας και των οποίων οι υποθέσεις στηριχτήκαν από τη Διεθνή Αμνηστία.

Ωστόσο σήμερα, τα βασανιστήρια κάθε άλλο παρά αποτελούν μακρινό παρελθόν. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της οργάνωσης “Βασανιστήρια 2014: 30 χρόνια ψευδών υποσχέσεων” (στα αγγλικά), τα τελευταία πέντε χρόνια, η Διεθνής Αμνηστία έχει καταγράψει χρήση βασανιστηρίων και άλλων μορφών απάνθρωπης κακομεταχείρισης σε τουλάχιστον 141 χώρες ανά την υφήλιο.Η ιδιαίτερη φύση της τακτικής των βασανιστηρίων, τα οποία συνήθως διαπράττονται κάτω από μυστικότητα, σημαίνει πως ο πραγματικός αριθμός των χωρών που χρησιμοποιούν τα βασανιστήρια μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος. Σε αρκετές από αυτές τις χώρες, τα βασανιστήρια αποτελούν συστηματική πρακτική, ενώ σε άλλες χώρες παρατηρείται τα βασανιστήρια αποτελούν μεμονωμένες πρακτικές. Η οργάνωση θεωρεί απαράδεκτη ακόμα και μια  περίπτωση απάνθρωπης κακομεταχείρισης.

Η παγκόσμια εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας STOP στα Βασανιστήρια’ απαιτεί από όλες τις κυβερνήσεις ουσιαστική προστασία των πολιτών από κάθε μορφή απάνθρωπης κακομεταχείρισης. Η οργάνωση καλεί τις κυβερνήσεις να σεβαστούν τους πολίτες τους και να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, όπως προκύπτουν από τη Σύμβαση του ΟΗΕ ενάντια στα Βασανιστήρια, για οριστική και ουσιαστική κατάργηση των βασανιστηρίων. Η Διεθνής Αμνηστία  σε συνεργασία με τη Globescan, πραγματοποίησε έρευνα για τις αντιλήψεις που κυριαρχούν αναφορικά με τα βασανιστήρια, σε  21 χώρες από όλες τις ηπείρους συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα για την Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά καθώς το 57% των πολιτών που ερωτήθηκαν, δήλωσε πως φοβάται τα βασανιστήρια σε περίπτωση σύλληψής τους.

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τα βασανιστήρια και τα 30 χρόνια ψευδών υποσχέσεων για την εξάλειψη τους. Στη συζήτηση θα παρευρεθούν:

  Κωνσταντίνα Τσέκερη, από το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστία

  Η Μαργαρίτα Γιαραλή, μέλος του ΣΦΕΑ (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών)
     
Η Βίκυ Μεγαρίτη, Κοινωνικός Λειτουργός (Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες), από το Πρόγραμμα Προμηθέας για την αποκατάσταση θυμάτων βασανιστηρίων

Είσοδος δωρεάν. Εθελοντικές δωρεές ευπρόσδεκτες.