Μια συνέντευξη πριν από 14 μήνες του Περικλή Κοροβέση στο tvxs
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην ουσία ήταν μια πολιτική απόφαση για να διατηρηθεί η συνοχή της κυβέρνησης. Δίνει μια λύση για να συνεχιστεί η ροή της Ραδιοτηλεόρασης, αλλά στην ουσία είναι σαν μια ωρολογιακή βόμβα [...] μια πραγματοποίηση του σχεδίου Σαμαρά, αλλά σε δόσεις [...] οι απολυμένοι της Ερτ μαζί με όλα τα σωματεία Τύπου και Ραδιοτηλεόρασης, πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους την Ερτ, και να αρχίσουν να εκφράζουν την ελληνική κοινωνία. Η Ερτ ανήκει στον ελληνικό λαό [...] Μια συνέντευξη πριν από 14 μήνες του Περικλή Κοροβέση στην Κρυσταλία Πατούλη στο tvxs.gr με αφορμή τις εξελίξεις στην Ερτ.
Π.Κ.: Το κλείσιμο της Ερτ μας δίνει μία πολύτιμη πληροφορία για το σκεπτικό της ελληνικής κυβέρνησης, σαν εγκεφαλογράφημα που καταγράφει τι έχει στο νου της για το παρόν και το μέλλον.
Κατ’ αρχήν αυτή η κυβέρνηση, δεν είναι μια οποιαδήποτε κοινοβουλευτική κυβέρνηση, αλλά μία φασίζουσα κυβέρνηση.
Διότι, η διαφορά της φασίζουσας κυβέρνησης από το φασισμό, είναι ότι ο φασισμός στηρίζεται στο κράτος – κόμμα, και η φασίζουσα κυβέρνηση είναι μέσα από τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και εκλέγεται με ψήφο.
Κι αυτό που κάνει, είναι να καταργεί τον κοινοβουλευτισμό με Νομοθετικές Πράξεις Περιεχομένου, οι οποίες στην ουσία είναι αλληλοδιάδοχα πραξικοπήματα που δεν περνάνε από καμιά κοινοβουλευτική συζήτηση, παρά μόνο κατόπιν εορτής δίνονται στη βουλή για επικύρωση.
Μέχρι τώρα, τα πιο βασικά θέματα, έχουν περάσει με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αυτό είναι μία φασίζουσα πρακτική.
Δεύτερον, δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση η οποία να μην έχει κατασταλεί! Έχουμε διαδοχικές επιστρατεύσεις, οι οποίες καταργούν το δικαίωμα της απεργίας, και οι οποίες είναι αντισυνταγματικές.
Οπότε, λοιπόν, αυτό το αυταρχικό καθεστώς, κλείνει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Για ποιο λόγο την κλείνει;
Κατά την άποψή μου, είναι ένα πρώτο βήμα ανθελληνισμού γιατί στερεί τον ελληνισμό του εξωτερικού και φυσικά της Ελλάδας, από ένα πολιτιστικό αγαθό.
Γιατί πέρα από τα κακώς κείμενα που υπήρχαν στη δημόσια τηλεόραση και το ραδιόφωνο, πρέπει να το κρίνουμε συνολικά, και από όλη την ιστορία του.
Και το κακό πρόγραμμα και οι κακές ειδήσεις, είναι κυβερνητικό έργο! Δεν είναι έργο των δημοσιογράφων. Τώρα, βλέπουμε και ακούμε, που είναι ελεύθεροι, τι ωραία που τα λένε…
Άρα, λοιπόν, η ίδια η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τα όποια κακώς κείμενα της τηλεόρασης, με τα στελέχη που είχε βάλει, με τους κομισάριους που είχε διορίσει με τους παχυλούς μισθούς, και όλα αυτά.
Οπότε, στην ουσία δεν έκλεισε το κακό έργο της τηλεόρασης, αλλά το προοδευτικό έργο της.
Και επίσης, ποιός μας λέει ότι με την ίδια λογική, αύριο, δεν θα κλείσει τη Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο, ή τα ΔΗΠΕΘΕ, για να περάσουν όλα στα χέρια των ιδιωτών;
Άρα, λοιπόν, είναι μια πολιτική που έχει στόχο να στερήσει από τον ελληνικό λαό την κουλτούρα του, και την παράδοσή του. Το ίδιο μπορεί να γίνει αύριο και με τα νοσοκομεία, το ίδιο μπορεί να γίνει αύριο με την Παιδεία, και να περάσουν όλα στα χέρια των ιδιωτών. Όλα να γίνουν κέρδος!
Αυτή είναι η λογική που προωθεί η κυβέρνηση. Και είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Κι αυτό το πιάνει από ένστικτο ο ελληνικός λαός, γι' αυτό έχουμε μία πρωτοφανή συσπείρωση, με μαζικότατες εκδηλώσεις.
Πήγα στην Αγία Παρασκευή, αυτές τις μέρες, και μου θύμησε ένα Πολυτεχνείο των ημερών μας. Υπάρχει ενθουσιασμός, χαμογελαστά πρόσωπα, μικρά παιδιά να παίζουν, μέσα το κτίριο είναι άψογο, καθαρότατο, τακτοποιημένο, σε σημείο να μη θυμίζει κατάληψη, αλλά έναν οργανισμό ευτυχή που λειτουργεί, με τη διαφορά ότι έχει πιο πολύ κόσμο στους διαδρόμους.
Όλο αυτό, ίσως γίνει τώρα μία θρυαλλίδα για γενικότερες εξελίξεις.
Κρ.Π.: Μετά και την απόφαση του ΣτΕ, τί νομίζετε ότι θα επακολουθήσει;
Π.Κ.: Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην ουσία ήταν μια πολιτική απόφαση για να διατηρηθεί η συνοχή της κυβέρνησης. Δίνει μια λύση για να συνεχιστεί η ροή της Ραδιοτηλεόρασης, αλλά στην ουσία είναι σαν μια ωρολογιακή βόμβα.
Είναι σαν να λέει η κυβέρνηση: «Από κάποιο σημείο και μετά θα τιναχτείτε όλοι εσείς οι εργαζόμενοι στον αέρα, πράγμα που θελήσαμε να το κάνουμε από την αρχή και αποτύχαμε. Άρα, είστε μελοθάνατοι και η ποινή σας θα πραγματοποιηθεί ύστερα από έναν έως τρεις μήνες.»
Άρα λοιπόν στην ουσία, η απόφαση του ΣτΕ ήταν μια πραγματοποίηση του σχεδίου Σαμαρά, αλλά σε δόσεις.
Κρ.Π.: Τι θα έπρεπε να κάνουν τώρα οι απολυμένοι;
Π.Κ.: Κατά την δικιά μου άποψη οι απολυμένοι της Ερτ μαζί με όλα τα σωματεία Τύπου και Ραδιοτηλεόρασης, πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους την Ερτ, και να αρχίσουν να εκφράζουν την ελληνική κοινωνία. Η Ερτ ανήκει στον ελληνικό λαό, και ο ελληνικός λαός πρέπει να εκφραστεί μέσα από την ραδιοτηλεόρασή του.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την καθημερινή παρουσία του ελληνικού λαού εκεί, κατά δεκάδες χιλιάδες για να υπερασπιστεί τη φωνή του.
Κρ.Π.: Οι καταλήψεις βοηθάνε στην πραγμάτωση αυτού του σκοπού;
Π.Κ.: Κατά κανόνα οι καταλήψεις στα εργοστάσια, στα υπουργεία, στα νοσοκομεία, και οπουδήποτε αλλού, δεν είναι καταλήψεις. Είναι μια άλλη πρόταση για τη διαχείριση οργανισμών που είναι στην υπηρεσία του λαού κάτω από την οπτική γωνία: Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, και όχι ο άνθρωπος για το κέρδος του εργοδότη.
Αυτή τη στιγμή η κατάληψη στην Ερτ, και η εκπομπή της, είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας, και όχι αυτών που έχουν «βήμα» και μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή.
Ήδη, κάποιοι προσπαθούν να δείξουν «καλή συμπεριφορά», για να προσληφθούν στον νέο οργανισμό. Είναι σα να δίνουν εξετάσεις, για τη νέα κατάσταση που οραματίζεται ο Σαμαράς.
Χρειάζεται προσοχή, δηλαδή. Γιατί, όσο αυτή η κατάληψη συνεχίζεται, μπορεί να βάλουν ανθρώπους να διασπάσουν τους εργαζομένους από μέσα.
Προφανώς είναι πάρα πολλοί οι διορισμένοι από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του Πασόκ. Οπότε, δεν θα υπάρχουν στους περίπου 3 χιλιάδες εργαζομένους, τουλάχιστον 100 εγκάθετοι; Κι αυτοί οι 100 εγκάθετοι, μπορεί να δημιουργήσουν διάσπαση!
Κρ.Π.: Και ο αγώνας για την αντιμετώπιση της απώλειας της Ερτ, πάει… παρέα με όλες τις άλλες Παράπλευρες Καθημερινές Απώλειες του Έλληνα, τα τελευταία χρόνια;
Π.Κ.: Αν πάρουμε τι γίνεται πραγματικά στην Ελλάδα, η όλη ιστορία του χρέους είναι μια μπούρδα. Από ποιά άποψη; Ότι σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς, τον ΟΗΕ, κλπ., το πρώτιστο καθήκον μιας χώρας, είναι να μη ρίξει το βιωτικό της επίπεδο. Δεν μπορεί να ρίξεις το βιωτικό επίπεδο ενός λαού, για να πληρώσεις ένα χρέος!
Οπότε, σε αυτή την περίπτωση τί κάνεις; Παγώνεις το χρέος, βάζεις μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου με προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο, εξετάζεις το χρέος, βλέπεις ποιο είναι το πραγματικό και ποιο το επαχθές. Το επαχθές διαγράφεται, και μένει το κανονικό χρέος, το οποίο το πληρώνεις με το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας.
Αυτό, φαίνεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι. Από την άποψη, ότι το 1953 η Γερμανία, που είχε ένα τεράστιο χρέος, το πλήρωσε με τον ρυθμό ανάπτυξής της, και αντίστοιχα το Εκουαδόρ με αυτόν τον τρόπο διέγραψε το 75% του χρέους του.
Άρα, λοιπόν, το χρέος στην περίπτωσή μας, χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για να καταστραφεί η χώρα. Και να καταστραφεί ο πολιτισμός της πρώτα πρώτα, που είναι η βασική μέθοδος όλων των ιμπεριαλιστών. Δηλαδή, πρώτα πηγαίνανε τα κανόνια, μετά οι παπάδες, και μετά οι… επενδύσεις. Οπότε, ένας λαός χωρίς κουλτούρα, είναι ένας λαός που δεν μπορεί ν’ αντισταθεί!
Αυτό γίνεται τώρα εδώ. Και το πραγματικό σχέδιο είναι: Πτώχευση της Ελλάδας, καταργώντας κατ’ αρχήν την κουλτούρα της.
Ας θυμηθούμε τι είχε κάνει ο Μεταξάς, που είχε απαγορεύσει την κουλτούρα των λαϊκών στρωμάτων. Το γνήσιο λαϊκό τραγούδι των αστικών πόλεων, το ρεμπέτικο, το είχε απαγορεύσει!
Κρ.Π.: Με τη σύμβαση του 48, ο ΟΗΕ όρισε ως γενοκτονία, την «εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας με έναν από τους παρακάτω τρόπους: […] Γ) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα, συνθηκών ζωής υπολογισμένων έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή εν όλω ή εν μέρει». Εν μέρει, υπάρχουν κάποιες ομοιότητες στην ελληνική κρίση; Και από Έλληνες σε Έλληνες;
Π.Κ.: Ε, βέβαια. Να μην ξεχνάμε, κατά τη διάρκεια την γερμανικής Κατοχής, είχαμε ελληνική κυβέρνηση. Στις Ινδίες είδαμε να συμβαίνει το ίδιο, όπως και στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Και το ρόλο του Γκάουλάιτερ, τον παίζει σήμερα η τρόικα! Άρα, λοιπόν, το να είσαι Έλληνας, και συγχρόνως πράκτορας των όποιων ναζί, είναι ένα φαινόμενο που το έχουμε ζήσει στη χώρα μας σε μαζικές διαστάσεις.
Κρ.Π.: Ποιά είναι η κυριότερη απώλεια που απειλεί σήμερα τη χώρα, μαζί με την επίθεση στον πολιτισμό;
Π.Κ.: Η κυριότερη απειλή, είναι η απελπισία που βάζουν στην ψυχή του καθενός, αυτή η ψυχική ήττα. Γι’ αυτό βλέπεις τόσους πολλούς μελαγχολικούς ανθρώπους, γι’ αυτό βλέπεις άκεφους ανθρώπους. Που σημαίνει, ότι στο σημείο που χάνεις τη δύναμή σου ν’ αγωνίζεσαι, γίνεσαι έρμαιο των διαταγών του κράτους, και τότε αναπόφευκτα έχεις το αίσθημα της απώλειας του εαυτού σου.
Αυτή είναι η αιτία, που οδηγεί τους ανθρώπους και στην αυτοκτονία, γιατί τους ρίχνει σε αδιέξοδο.
Κρ.Π.: Άρα, η μεγαλύτερη απώλεια, είναι γενικότερα του ελέγχου της ζωής μας;
Π.Κ.: Ακριβώς. Είναι σαν αυτό που λέει το τραγούδι: «Ποιός τη ζωή μου, ποιός την κυνηγά, να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;». Σε οδηγούν σε ένα ξεμονάχιασμα μέσα στη νύχτα, για να αισθανθείς απελπισία, και να παραδώσεις τα όπλα, να φουντάρεις, να κόψεις τις φλέβες σου.
Οπότε, σε αυτή την κατάσταση, που την ζω κι εγώ, βρήκα μία προσωπική διέξοδο, να μπορέσω να ενισχύσω την ψυχή μου, με το ομώνυμο βιβλίο. Δεν ήθελα να γράψω ένα βιβλίο. Ήθελα, κατά κάποιον τρόπο να κάνω ενέσεις αισιοδοξίας, για να έρθει ο εαυτός μου στα ίσα του, και να βγάλει την απελπισία του καθενός, να την μετατρέψει σε ελπίδα και δημιουργία.
Είναι όπως κάνει ο αθλητής, που για να τρέξει το κατοστάρι του πρέπει να κάνει πολλές προπονήσεις. Οπότε, πρέπει να προπονηθούμε ψυχικά, να βρούμε τους αντίστοιχούς μας, και να παλέψουμε.
Αναδημοσίιευση από: tvxs.gr
Π.Κ.: Το κλείσιμο της Ερτ μας δίνει μία πολύτιμη πληροφορία για το σκεπτικό της ελληνικής κυβέρνησης, σαν εγκεφαλογράφημα που καταγράφει τι έχει στο νου της για το παρόν και το μέλλον.
Κατ’ αρχήν αυτή η κυβέρνηση, δεν είναι μια οποιαδήποτε κοινοβουλευτική κυβέρνηση, αλλά μία φασίζουσα κυβέρνηση.
Διότι, η διαφορά της φασίζουσας κυβέρνησης από το φασισμό, είναι ότι ο φασισμός στηρίζεται στο κράτος – κόμμα, και η φασίζουσα κυβέρνηση είναι μέσα από τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και εκλέγεται με ψήφο.
Κι αυτό που κάνει, είναι να καταργεί τον κοινοβουλευτισμό με Νομοθετικές Πράξεις Περιεχομένου, οι οποίες στην ουσία είναι αλληλοδιάδοχα πραξικοπήματα που δεν περνάνε από καμιά κοινοβουλευτική συζήτηση, παρά μόνο κατόπιν εορτής δίνονται στη βουλή για επικύρωση.
Μέχρι τώρα, τα πιο βασικά θέματα, έχουν περάσει με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αυτό είναι μία φασίζουσα πρακτική.
Δεύτερον, δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση η οποία να μην έχει κατασταλεί! Έχουμε διαδοχικές επιστρατεύσεις, οι οποίες καταργούν το δικαίωμα της απεργίας, και οι οποίες είναι αντισυνταγματικές.
Οπότε, λοιπόν, αυτό το αυταρχικό καθεστώς, κλείνει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Για ποιο λόγο την κλείνει;
Κατά την άποψή μου, είναι ένα πρώτο βήμα ανθελληνισμού γιατί στερεί τον ελληνισμό του εξωτερικού και φυσικά της Ελλάδας, από ένα πολιτιστικό αγαθό.
Γιατί πέρα από τα κακώς κείμενα που υπήρχαν στη δημόσια τηλεόραση και το ραδιόφωνο, πρέπει να το κρίνουμε συνολικά, και από όλη την ιστορία του.
Και το κακό πρόγραμμα και οι κακές ειδήσεις, είναι κυβερνητικό έργο! Δεν είναι έργο των δημοσιογράφων. Τώρα, βλέπουμε και ακούμε, που είναι ελεύθεροι, τι ωραία που τα λένε…
Άρα, λοιπόν, η ίδια η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τα όποια κακώς κείμενα της τηλεόρασης, με τα στελέχη που είχε βάλει, με τους κομισάριους που είχε διορίσει με τους παχυλούς μισθούς, και όλα αυτά.
Οπότε, στην ουσία δεν έκλεισε το κακό έργο της τηλεόρασης, αλλά το προοδευτικό έργο της.
Και επίσης, ποιός μας λέει ότι με την ίδια λογική, αύριο, δεν θα κλείσει τη Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο, ή τα ΔΗΠΕΘΕ, για να περάσουν όλα στα χέρια των ιδιωτών;
Άρα, λοιπόν, είναι μια πολιτική που έχει στόχο να στερήσει από τον ελληνικό λαό την κουλτούρα του, και την παράδοσή του. Το ίδιο μπορεί να γίνει αύριο και με τα νοσοκομεία, το ίδιο μπορεί να γίνει αύριο με την Παιδεία, και να περάσουν όλα στα χέρια των ιδιωτών. Όλα να γίνουν κέρδος!
Αυτή είναι η λογική που προωθεί η κυβέρνηση. Και είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Κι αυτό το πιάνει από ένστικτο ο ελληνικός λαός, γι' αυτό έχουμε μία πρωτοφανή συσπείρωση, με μαζικότατες εκδηλώσεις.
Πήγα στην Αγία Παρασκευή, αυτές τις μέρες, και μου θύμησε ένα Πολυτεχνείο των ημερών μας. Υπάρχει ενθουσιασμός, χαμογελαστά πρόσωπα, μικρά παιδιά να παίζουν, μέσα το κτίριο είναι άψογο, καθαρότατο, τακτοποιημένο, σε σημείο να μη θυμίζει κατάληψη, αλλά έναν οργανισμό ευτυχή που λειτουργεί, με τη διαφορά ότι έχει πιο πολύ κόσμο στους διαδρόμους.
Όλο αυτό, ίσως γίνει τώρα μία θρυαλλίδα για γενικότερες εξελίξεις.
Κρ.Π.: Μετά και την απόφαση του ΣτΕ, τί νομίζετε ότι θα επακολουθήσει;
Π.Κ.: Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην ουσία ήταν μια πολιτική απόφαση για να διατηρηθεί η συνοχή της κυβέρνησης. Δίνει μια λύση για να συνεχιστεί η ροή της Ραδιοτηλεόρασης, αλλά στην ουσία είναι σαν μια ωρολογιακή βόμβα.
Είναι σαν να λέει η κυβέρνηση: «Από κάποιο σημείο και μετά θα τιναχτείτε όλοι εσείς οι εργαζόμενοι στον αέρα, πράγμα που θελήσαμε να το κάνουμε από την αρχή και αποτύχαμε. Άρα, είστε μελοθάνατοι και η ποινή σας θα πραγματοποιηθεί ύστερα από έναν έως τρεις μήνες.»
Άρα λοιπόν στην ουσία, η απόφαση του ΣτΕ ήταν μια πραγματοποίηση του σχεδίου Σαμαρά, αλλά σε δόσεις.
Κρ.Π.: Τι θα έπρεπε να κάνουν τώρα οι απολυμένοι;
Π.Κ.: Κατά την δικιά μου άποψη οι απολυμένοι της Ερτ μαζί με όλα τα σωματεία Τύπου και Ραδιοτηλεόρασης, πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους την Ερτ, και να αρχίσουν να εκφράζουν την ελληνική κοινωνία. Η Ερτ ανήκει στον ελληνικό λαό, και ο ελληνικός λαός πρέπει να εκφραστεί μέσα από την ραδιοτηλεόρασή του.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την καθημερινή παρουσία του ελληνικού λαού εκεί, κατά δεκάδες χιλιάδες για να υπερασπιστεί τη φωνή του.
Κρ.Π.: Οι καταλήψεις βοηθάνε στην πραγμάτωση αυτού του σκοπού;
Π.Κ.: Κατά κανόνα οι καταλήψεις στα εργοστάσια, στα υπουργεία, στα νοσοκομεία, και οπουδήποτε αλλού, δεν είναι καταλήψεις. Είναι μια άλλη πρόταση για τη διαχείριση οργανισμών που είναι στην υπηρεσία του λαού κάτω από την οπτική γωνία: Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, και όχι ο άνθρωπος για το κέρδος του εργοδότη.
Αυτή τη στιγμή η κατάληψη στην Ερτ, και η εκπομπή της, είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας, και όχι αυτών που έχουν «βήμα» και μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή.
Ήδη, κάποιοι προσπαθούν να δείξουν «καλή συμπεριφορά», για να προσληφθούν στον νέο οργανισμό. Είναι σα να δίνουν εξετάσεις, για τη νέα κατάσταση που οραματίζεται ο Σαμαράς.
Χρειάζεται προσοχή, δηλαδή. Γιατί, όσο αυτή η κατάληψη συνεχίζεται, μπορεί να βάλουν ανθρώπους να διασπάσουν τους εργαζομένους από μέσα.
Προφανώς είναι πάρα πολλοί οι διορισμένοι από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του Πασόκ. Οπότε, δεν θα υπάρχουν στους περίπου 3 χιλιάδες εργαζομένους, τουλάχιστον 100 εγκάθετοι; Κι αυτοί οι 100 εγκάθετοι, μπορεί να δημιουργήσουν διάσπαση!
Κρ.Π.: Και ο αγώνας για την αντιμετώπιση της απώλειας της Ερτ, πάει… παρέα με όλες τις άλλες Παράπλευρες Καθημερινές Απώλειες του Έλληνα, τα τελευταία χρόνια;
Π.Κ.: Αν πάρουμε τι γίνεται πραγματικά στην Ελλάδα, η όλη ιστορία του χρέους είναι μια μπούρδα. Από ποιά άποψη; Ότι σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς, τον ΟΗΕ, κλπ., το πρώτιστο καθήκον μιας χώρας, είναι να μη ρίξει το βιωτικό της επίπεδο. Δεν μπορεί να ρίξεις το βιωτικό επίπεδο ενός λαού, για να πληρώσεις ένα χρέος!
Οπότε, σε αυτή την περίπτωση τί κάνεις; Παγώνεις το χρέος, βάζεις μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου με προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο, εξετάζεις το χρέος, βλέπεις ποιο είναι το πραγματικό και ποιο το επαχθές. Το επαχθές διαγράφεται, και μένει το κανονικό χρέος, το οποίο το πληρώνεις με το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας.
Αυτό, φαίνεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι. Από την άποψη, ότι το 1953 η Γερμανία, που είχε ένα τεράστιο χρέος, το πλήρωσε με τον ρυθμό ανάπτυξής της, και αντίστοιχα το Εκουαδόρ με αυτόν τον τρόπο διέγραψε το 75% του χρέους του.
Άρα, λοιπόν, το χρέος στην περίπτωσή μας, χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για να καταστραφεί η χώρα. Και να καταστραφεί ο πολιτισμός της πρώτα πρώτα, που είναι η βασική μέθοδος όλων των ιμπεριαλιστών. Δηλαδή, πρώτα πηγαίνανε τα κανόνια, μετά οι παπάδες, και μετά οι… επενδύσεις. Οπότε, ένας λαός χωρίς κουλτούρα, είναι ένας λαός που δεν μπορεί ν’ αντισταθεί!
Αυτό γίνεται τώρα εδώ. Και το πραγματικό σχέδιο είναι: Πτώχευση της Ελλάδας, καταργώντας κατ’ αρχήν την κουλτούρα της.
Ας θυμηθούμε τι είχε κάνει ο Μεταξάς, που είχε απαγορεύσει την κουλτούρα των λαϊκών στρωμάτων. Το γνήσιο λαϊκό τραγούδι των αστικών πόλεων, το ρεμπέτικο, το είχε απαγορεύσει!
Κρ.Π.: Με τη σύμβαση του 48, ο ΟΗΕ όρισε ως γενοκτονία, την «εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας με έναν από τους παρακάτω τρόπους: […] Γ) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα, συνθηκών ζωής υπολογισμένων έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή εν όλω ή εν μέρει». Εν μέρει, υπάρχουν κάποιες ομοιότητες στην ελληνική κρίση; Και από Έλληνες σε Έλληνες;
Π.Κ.: Ε, βέβαια. Να μην ξεχνάμε, κατά τη διάρκεια την γερμανικής Κατοχής, είχαμε ελληνική κυβέρνηση. Στις Ινδίες είδαμε να συμβαίνει το ίδιο, όπως και στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Και το ρόλο του Γκάουλάιτερ, τον παίζει σήμερα η τρόικα! Άρα, λοιπόν, το να είσαι Έλληνας, και συγχρόνως πράκτορας των όποιων ναζί, είναι ένα φαινόμενο που το έχουμε ζήσει στη χώρα μας σε μαζικές διαστάσεις.
Κρ.Π.: Ποιά είναι η κυριότερη απώλεια που απειλεί σήμερα τη χώρα, μαζί με την επίθεση στον πολιτισμό;
Π.Κ.: Η κυριότερη απειλή, είναι η απελπισία που βάζουν στην ψυχή του καθενός, αυτή η ψυχική ήττα. Γι’ αυτό βλέπεις τόσους πολλούς μελαγχολικούς ανθρώπους, γι’ αυτό βλέπεις άκεφους ανθρώπους. Που σημαίνει, ότι στο σημείο που χάνεις τη δύναμή σου ν’ αγωνίζεσαι, γίνεσαι έρμαιο των διαταγών του κράτους, και τότε αναπόφευκτα έχεις το αίσθημα της απώλειας του εαυτού σου.
Αυτή είναι η αιτία, που οδηγεί τους ανθρώπους και στην αυτοκτονία, γιατί τους ρίχνει σε αδιέξοδο.
Κρ.Π.: Άρα, η μεγαλύτερη απώλεια, είναι γενικότερα του ελέγχου της ζωής μας;
Π.Κ.: Ακριβώς. Είναι σαν αυτό που λέει το τραγούδι: «Ποιός τη ζωή μου, ποιός την κυνηγά, να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;». Σε οδηγούν σε ένα ξεμονάχιασμα μέσα στη νύχτα, για να αισθανθείς απελπισία, και να παραδώσεις τα όπλα, να φουντάρεις, να κόψεις τις φλέβες σου.
Οπότε, σε αυτή την κατάσταση, που την ζω κι εγώ, βρήκα μία προσωπική διέξοδο, να μπορέσω να ενισχύσω την ψυχή μου, με το ομώνυμο βιβλίο. Δεν ήθελα να γράψω ένα βιβλίο. Ήθελα, κατά κάποιον τρόπο να κάνω ενέσεις αισιοδοξίας, για να έρθει ο εαυτός μου στα ίσα του, και να βγάλει την απελπισία του καθενός, να την μετατρέψει σε ελπίδα και δημιουργία.
Είναι όπως κάνει ο αθλητής, που για να τρέξει το κατοστάρι του πρέπει να κάνει πολλές προπονήσεις. Οπότε, πρέπει να προπονηθούμε ψυχικά, να βρούμε τους αντίστοιχούς μας, και να παλέψουμε.
Αναδημοσίιευση από: tvxs.gr