"Με τα γεγονότα των τελευταίων βδομάδων στο ΕΚΠΑ, ένα πράγμα έχει καταστεί σαφές: Οι πρυτανικές αρχές αρνούνται ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ να ασχοληθούν με τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ του Πανεπιστημίου. Παραμένουν ΠΑΓΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΣ μπροστά:

- Στην επερχόμενη λήξη του διαστήματος διαθεσιμότητας 270 εργαζομένων, που εάν απολυθούν, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους θα βρεθούν στο δρόμο.

- Στη συνεχή υποχρηματοδότηση του Πανεπιστημίου, που αδυνατεί να καλύψει τις στοιχειώδεις λειτουργικές του ανάγκες, πόσο μάλλον να επιτελέσει τον εκπαιδευτικό του ρόλο, και στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

- Στη σκληρή καθημερινότητα που βιώνουν όσοι σπουδάζουν, εργάζονται και διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στα μεγάλα πλήγματα που έχουν δεχτεί τα εργασιακά και εκπαιδευτικά δικαιώματα, εργαζομένων και φοιτητών.

Για να κλείσουν κάθε συζήτηση ουσίας, σε ένα Ίδρυμα που ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ, αναλώνονται στο σήριαλ –κακής παραγωγής τύπου ΝΕΡΙΤ- «Νόμος και Τάξη»: κλειδωμένοι εργαζόμενοι μέσα στο κεντρικό κτήριο του ΕΚΠΑ, παραταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ έξω απ’ αυτό, συνεδριάσεις οργάνων στις οποίες κάποιοι κουνάνε το δάχτυλο και μόνο «RAUS» δε λένε. Κι όλα αυτά μπροστά στις κάμερες μήπως και με τα πολλά πεισθεί η «κοινή γνώμη» ότι το πανεπιστήμιο απειλείται από τους ίδιους τους φοιτητές και τους εργαζόμενούς του που αγωνίζονται ενάντια στη διάλυση της παιδείας και την καταστρατήγηση των εργασιακών και εκπαιδευτικών τους δικαιωμάτων.

Για να είναι σίγουρη η Διοίκηση του ΕΚΠΑ ότι κανείς δε θα θέσει τα ουσιαστικά ζητήματα, ότι ΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ γι’ αυτά, αποκλείει τους φοιτητικούς συλλόγους και την εκλεγμένη εκπρόσωπο των εργαζομένων από τη Σύγκλητο. Για να επιβληθεί ο νόμος της σιωπής και να προχωρήσουν ανενόχλητα τα επιχειρηματικά σχέδια για το Πανεπιστήμιο, σχέδια ανάλογα με αυτά που το ΤΑΙΠΕΔ και οι γνωστοί νομικοί σύμβουλοί του καταστρώνουν και υλοποιούν στρώνοντας το έδαφος για το κεφάλαιο, στο λιμάνι και το αεροδρόμιο, τις λίμνες και τις παραλίες, για να ακολουθήσει το Πανεπιστήμιο.

Τα αλλεπάλληλα τηλεοπτικά σόου των πρυτανικών αρχών την τελευταία βδομάδα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απέλπιδα προσπάθειά τους να δείξουν ότι ελέγχουν τα πράγματα, μετά την κατάσταση στην οποία περιήλθαν με τις ευφυέστατες εντολές κλειδώματος των εργαζομένων μέσα στο κεντρικό κτήριο, για τις οποίες πήραν την απάντησή τους.

Όσο για τις ανακοινώσεις τους, σε ένα σημείο θα συμφωνήσουμε: “Οι ουραγοί μιας μακροχρόνιας αντίδρασης στην ανανέωση και προσφορά του Πανεπιστημίου στον τόπο δεν πρέπει να αφεθούν να επιβληθούν”.

Το Πανεπιστήμιο που ονειρεύονται οι ουραγοί της μακροχρόνιας αντίδρασης είναι το πανεπιστήμιο των σεκιουριτάδων και των ΜΑΤ, της καταστολής κάθε αντίστασης με στόχο τη διασφάλιση των επιχειρηματικών συμφερόντων. Στόχος τους είναι να υπηρετήσουν την πολιτική που έχει οδηγήσει το Πανεπιστήμιο σε αδυναμία λειτουργίας και στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Απέναντι στο «μαύρο» που θέλουν να επιβάλλουν, το Πανεπιστήμιο που ονειρευόμαστε εμείς είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο της αναζήτησης, της ελευθερίας, της αμφισβήτησης και θα το υπερασπιστούμε μέχρι τέλους.

Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ

ΜΑΣ ΠΕΙΣΜΩΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ".