Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο βάζει στο αρχείο την προσφυγή για την επίθεση κατά του Στόλου της Ελευθερίας το 2010
Την εξέλιξη της προσφυγής στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την επίθεση του Ισραήλ στον Στόλο της Ελευθερίας το 2010, αναλύει σε ανακοίνωση της η Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα.
Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Στις 31 Μαΐου 2010, ο Στόλος της Ελευθερίας που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια, περίπου 700 πολίτες και αποτελούνταν από έξι πλοία από διαφορετικές χώρες, ανάμεσα τους το υπό ελληνική σημαία «Ελεύθερη Μεσόγειος» και το ελληνικής πλοιοκτησίας «Σφενδόνη», δέχθηκε πειρατική επίθεση από το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό σε διεθνή ύδατα, καθώς έπλεαν προς την, παράνομα αποκλεισμένη από το Ισραήλ, Γάζα. Κατά την πολεμική αυτή επιχείρηση, εννέα επιβάτες του Mavi Marmara, του μεγαλύτερου από τα επιβατικά πλοία του στολίσκου, δολοφονήθηκαν από τους ισραηλινούς κομάντο, ενώ άλλος ένας θα ξεψυχήσει αργότερα στο νοσοκομείο. Δεκάδες άλλοι, ανάμεσα τους και τα μέλη της 38μελούς ελληνικής αποστολής, τραυματίστηκαν και αργότερα, ορισμένοι από αυτούς, ανακρινόμενοι βασανίστηκαν ενώ τα πλοία κατασχέθηκαν.
Στις 14 Μαΐου 2013, η υπόθεση της επίθεσης στον Στόλο της Ελευθερίας παραπέμφθηκε από την Ένωση των Κομορών (το κράτος της σημαίας του Mavi Marmara) για να εκδικαστεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ). Με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία ενώπιόν του, ο Εισαγγελέας του ΔΠΔ έκρινε τα εξής:
Τα υπάρχοντα στοιχεία αποτελούν μια εύλογη βάση για να θεωρηθεί πως σημειώθηκαν εγκλήματα πολέμου κατά την επίθεση του ισραηλινού στρατού στις 31 Μαΐου 2010 στον Στολίσκο της Ελευθερίας. Κατά την επίθεση προκλήθηκαν μεταξύ άλλων φόνοι εκ προμελέτης, σωματικές βλάβες με πρόθεση και ενέργειες αντίθετες με το σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Το Ισραήλ επέχει θέση δύναμης κατοχής στη Λωρίδα της Γάζας, δεδομένου ότι συνεχίζει να έχει τον ουσιαστικό έλεγχο της περιοχής.
Όλοι οι ακτιβιστές που επέβαιναν στο Στολίσκο της Ελευθερίας ήταν άμαχοι, υπό την προστασία του διεθνούς δικαίου και οι Ισραηλινοί στρατιώτες διεξήγαγαν την επίθεση γνωρίζοντας ότι οι επιβάτες ήταν άμαχοι.
Αναλύοντας τα συμπεράσματά του, το Γραφείο του Εισαγγελέα του ΔΠΔ επεσήμανε επιπλέον ότι τα επιχειρήματα του Ισραήλ σχετικά με την αυτοάμυνα δεν ήταν άξια συζήτησης σημειώνοντας ότι «όσοι έχασαν τη ζωή τους είχαν πυροβοληθεί επανειλημμένα στο κεφάλι, στα πόδια και το λαιμό, ενώ τουλάχιστον πέντε πυροβολήθηκαν εξ’ επαφής σύμφωνα με τις εκθέσεις ιατροδικαστή.”
Στο τέλος όμως έκρινε ότι τα στοιχεία που υπάρχουν, αν και σοβαρά, δεν είναι επαρκή με γνώμονα το κριτήριο της Βαρύτητας για την καταδίκη του Ισραήλ και επομένως ότι το ΔΠΔ δεν έχει αρμοδιότητα περαιτέρω έρευνας. Το ΔΠΔ, αφού προσδιόρισε τα εγκλήματα αυτά και αποφάσισε να μη λάβει περαιτέρω δράση, παρέπεμψε στις δίκες που διεξάγονται και πρόκειται να διεξαχθούν στις ίδιες τις χώρες των θυμάτων.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αν και αποδέχεται το γεγονός της καταπάτησης του Διεθνούς Δικαίου από το κράτος του Ισραήλ, κρίνοντας ότι αυτό επιτέθηκε σε αμάχους πολίτες σε διεθνή ύδατα και παράλληλα εξακολουθεί την παράνομη κατοχή και τον αποκλεισμό παλαιστινιακών εδαφών, υποκύπτοντας σε προφανείς πιέσεις, εξέδωσε μια απαράδεκτη απόφαση. Μια απόφαση που δεν περιλαμβάνει κανένα μέτρο εναντίον του κράτους - δολοφόνου, με την λογική του «ναι μεν αλλά» και επικαλούμενο ανυπόστατες αιτιολογίες.
Η απόφαση του ΔΠΔ θα εφεσιβληθεί από τους δικηγόρους της Ένωσης των Κομορών και αυτή θα είναι η πρώτη έφεση στην ιστορία του ΔΠΔ. Θα αναμένουμε την τελική απόφαση του Δικαστηρίου, χωρίς ωστόσο να τρέφουμε αυταπάτες.
Η απόφαση ωστόσο του ΔΠΔ δεν δικαιολογεί την απόλυτη απραξία και ολιγωρία των ελληνικών δικαστικών αρχών, που επί 4 χρόνια αποφεύγουν να ασχοληθούν με την μήνυση που κατέθεσαν οι δεκάδες κακοποιημένοι Έλληνες επιβαίνοντες στα 2 ελληνικά πλοία. Για την υπόθεση αυτή έχουν κληθεί ελάχιστοι μάρτυρες, δεν έχει κληθεί να καταθέσει κανείς από τους ιδιαίτερα κακοποιηθέντες ουσιώδεις μάρτυρες και επιδεικνύεται προκλητική αδιαφορία για το γεγονός της επίθεσης σε πλοία υπό ελληνική σημαία σε διεθνή ύδατα.
Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που, πάνω απ' όλα, ως άνθρωποι οφείλουμε να πράξουμε, να δείχνουμε δηλαδή σε κάθε ευκαιρία την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό και να παλεύουμε με κάθε τρόπο για την άρση του παράνομου αποκλεισμού της Γάζας από τη θάλασσα, τον αέρα και την στεριά».
Πηγή: Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα