"Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο αντιπροσωπεύοντας χιλιάδες εργαζόμενους (και συνταξιούχους) μέλη μας, απαιτούμε να σταματήσει ΤΩΡΑ – αλλά και μια για πάντα! - κάθε συζήτηση - αμφισβήτηση για το δικαίωμα της απεργίας και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Η επιχειρηματολογία της εργοδοσίας και της συγκυβέρνησης σε ένα συμπέρασμα οδηγεί: Θέλουν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία, να αλυσοδέσουν την εργατική τάξη και το κίνημά της ώστε να εφαρμόζουν με «κοινωνική ειρήνη» - συναίνεση χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική. Να εξαπολύεται ανεμπόδιστα, όλο και πιο πλατιά η επίθεση του κεφαλαίου κατά των λαϊκών στρωμάτων που ούτε στιγμή δεν σταματά, αντίθετα δυναμώνει καθημερινά.

Είναι απαίτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η κατάργηση κάθε νομικού και συμβατικού εμποδίου, με στόχο να απολύουν, να τρομοκρατούν κάθε εργαζόμενο που σηκώνει κεφάλι, χωρίς τους περιορισμούς της συνδικαλιστικής δράσης.

Είναι ενοχλητικός κάθε εργάτης, κάθε συνδικαλιστής, κάθε συνδικάτο που παλεύει και απαιτεί να μη ζουν οι εργάτες σαν σκλάβοι.

Ξέρουν καλά πως η όποια ανοχή – υπομονή των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων έχει τα όριά της κι ενεργούν προληπτικά, αλλά και τρομοκρατικά ετοιμάζοντας το έδαφος με νέο συνδικαλιστικό νόμο, ώστε να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τη συνδικαλιστική παρέμβαση και δράση.

          Η επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας και γενικότερα στη συνδικαλιστική δράση έρχεται χρόνια πίσω από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν απ΄ αυτό τον τόπο. Το ταξικό εργατικό κίνημα ποτέ δεν παραιτήθηκε από την υπεράσπιση των κατακτήσεών του κι αντιμετώπισε τις δυνάμεις του κεφαλαίου ακόμη και με φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις. Αντιπάλεψε τον κυβερνητικό κι εργοδοτικό συνδικαλισμό σε όλες του τις μορφές. Κατάργησε με αιματηρούς αγώνες επιθέσεις, μέτρα αντεργατικά και νόμους (πχ. το νόμο 330 του Ράλλη ή αυτόν του Λάσκαρη, αποκάλυψε τις συνειδητές παραλείψεις του 1264 του ΠΑΣΟΚ, επέβαλε την κατάργηση του άρθρου 4 του απεργοκτόνου Νόμου 1365/83 κ.ο.κ.).

Δεν είμαστε λοιπόν ούτε καινούργιοι, ούτε άπειροι. Καταλαβαίνουμε καλά γιατί κόπτονται. Η ….ευαισθησία τόσο των εργοδοτών, όσο και της κυβέρνησης για τον τρόπο που αποφασίζονται οι απεργίες είναι υποκριτική, πρόσφατα παραδείγματα το φωνάζουν:

·                     Στη χαλυβουργία του Μάνεση που οι αποφάσεις για απεργία παίρνονταν με 80% και πάνω συμμετοχή, ρίξανε τα ΜΑΤ πάνω στους εργάτες.

·                     Στους ναυτεργάτες που η απόφαση για απεργία ήταν με συντριπτική πλειοψηφία μέσα στα καράβια, τους επιστράτευσαν.

·                     Τους εργαζόμενους στο Μετρό που με συντριπτική πλειοψηφία αποφάσισαν απεργία, τους επιστράτευσαν.

Είναι φανερό ότι ο στόχος τους είναι το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία και όχι ο τρόπος που αποφασίζεται. Εξάλλου, με ολόκληρη βιομηχανία δικαστικών αποφάσεων βγαίνουν παράνομες οι περισσότερες απεργιακές κινητοποιήσεις.

          Επικαλούνται τις συνδικαλιστικές άδειες πρώτα από όλα για να στοχοποιήσουν συλλήβδην τα συνδικαλιστικά στελέχη (όπως λέει ο λαός κοντά στα ξερά, καίγονται και τα χλωρά) και δεύτερον, για να δυσκολέψουν την επαφή των συνδικάτων με τα μέλη τους και τους άλλους εργαζόμενους. Ασφαλώς και υπάρχουν περιπτώσεις που αξιοποιήθηκαν και αξιοποιούνται σε κατεύθυνση αντίθετη με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Επικαλούνται τη συμπεριφορά ορισμένων συνδικαλιστών του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, δηλ. των δικών τους παιδιών, για να βάλουν στο γύψο τη συνδικαλιστική δράση.

Αυτό όμως είναι ζήτημα δικό μας - των  εργαζομένων - να βγάζουμε συμπεράσματα, να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι και να το λύσουμε στις Γενικές Συνελεύσεις και στις εκλογές των Σωματείων μας.

          Υπενθυμίζουμε ότι το ταμείο εργατικών στελεχών (εργατοπατέρων) δημιούργημα των αστικών κομμάτων ήταν, για να εξαγοράζουν και να έχουν στο χέρι μια σειρά συνδικαλιστές ώστε να βάζουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη των εργατικών διεκδικήσεων και αγώνων.

          Το ταξικό εργατικό κίνημα πολέμησε σταθερά αυτό το ταμείο μέχρι την κατάργησή του. Στον καθρέφτη τους να κοιτάξουν και θα βρουν αυτούς που ψάχνουν.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ!

          Καλούμε τους εργαζόμενους να ορθώσουμε ασπίδα προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης και των κοινωνικών αγώνων. Να απαιτήσουμε τη διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ & ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ!".