"Ο επίλογος στην υπόθεση του νέου σπουδαστή Βαγγέλη Γιακουμάκη γράφτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο, αφού βρέθηκε νεκρός πολύ κοντά στη σχολή που σπούδαζε στα Γιάννενα. Και τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν ας καταθέσουμε ορισμένες σκέψεις πάνω στο τραγικό συμβάν.

  Με αφορμή λοιπόν το γεγονός αυτό συσπειρώθηκαν όλοι μαζί για να θρηνήσουν, όψιμα και υποκριτικά, κάθε λογής τηλεπερσόνες, κονδυλοφόροι, δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι. Όψιμος θρήνος, ψεύτικη οργή και περίσσια υποκρισία διαπερνά όλα τα τηλεοπτικά μέσα, αφού την ίδια στιγμή που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στα δελτία των οκτώ για την «ανοχή και τη σιωπή της κοινωνίας απέναντι στη βία», όλος αυτός ο τηλεοπτικός συρφετός προβάλλει την βία ως ένα είδος «φυσικού νόμου». Από τις πρωινές ζώνες μέχρι και τις μεταμεσονύχτιες προβολές η τηλεοπτική «ζωή» βρίθει από σκηνές και εικόνες βίας, αίματος, δημιουργώντας την κοινή συνείδηση του «φυσιολογικού» γεγονότος. Μπορεί άραγε να ξεχάσει εύκολα κανείς τις σκηνές των τραμπούκων του φασιστικού μορφώματος της ΧΑ που προπηλάκιζε μικροπωλητές και εξαπέλυε ανθρωποκυνηγητά στις γειτονιές του Αγ. Παντελεήμονα εναντίον μεταναστών και προσφύγων; Ή μήπως να ξεχάσουμε τις αμέτρητες επαναλήψεις των φρικιαστικών βίντεο με τις εκτελέσεις ομήρων από τους λεγόμενους τζιχαντιστές, τα οποία προβάλλονται σε πρώτο πλάνο από τα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων μέχρι τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης;

  Η λίστα είναι ατελείωτη. Κοινός παρονομαστής είναι αυτός που δεν τολμά κανένα μέσο, κανένας όψιμος «σταυροφόρος» ενάντια στη βία να ομολογήσει. Το σάπιο εκμεταλλευτικό καθεστώς που επιβάλλει σε όλες τις εκφάνσεις του τον ένα και μοναδικό νόμο, αυτόν της επιβίωσης του ισχυρότερου. Το νόμο της κοινωνικής ζούγκλας, του ανελέητου και αδυσώπητου ανταγωνισμού, της ατομικότητας και της ανθρωποφαγίας.

  Και τώρα σε πλήρη συγχορδία, όλοι οι παραπάνω, απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία των ηθικών αυτουργών. Αυτών δηλαδή που εξανάγκασαν το νεαρό σπουδαστή στην αυτοχειρία. Αυτών που με την απαράδεκτη και βάρβαρη στάση τους βασάνιζαν και τραμπούκιζαν το νεαρό για μακρό διάστημα, με τη γνώση και κάτω από την πλήρη ανοχή των αρχών της σχολής μέχρι και πολιτικών παραγόντων.

  Δεν θα ισχυριστούμε με τη σειρά μας το ανάποδο. Οφείλουμε όμως να γεμίσουμε τα μυαλά με ανησυχίες. Να βάλουμε λοιπόν το πραγματικό ερώτημα. Οι «ηθικοί αυτουργοί» αποτελούν το σύμπτωμα. Αν όχι εμείς τότε ποιος θα μιλήσει για την πραγματική αιτία; Αν όχι τώρα πότε θα αποκαλύψουμε τους πραγματικούς ενόχους; Ξαναλέμε λοιπόν πως ο πραγματικός ένοχος, που γεννά κάθε τέτοιο φαινόμενο είναι το ίδιο το σάπιο, εκμεταλλευτικό, κοινωνικό σύστημα που ζούμε.

  Αν θέλουμε να λεγόμαστε Δάσκαλοι, οφείλουμε απέναντι στην κοινωνική βαρβαρότητα και τη ζούγκλα του καπιταλισμού, να προτάξουμε την συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, την ενότητα και την αδελφοσύνη μας. Ο Βαγγέλης δεν ήταν το πρώτο θύμα αυτού του συστήματος. Ας αγωνιστούμε για να κλείσει εδώ ο ματωμένος κατάλογος…".