Εθελοντισμός, κινήματα και αλληλεγγύη στα χρόνια της λιτότητας
«Πρέπει να διαχωρίσουμε τη θέση μας από την ακροδεξιά που θέλει να επιστρέψει η Ευρώπη πίσω στη δεκαετία του 1940» λέει στη σημερινή εκπομπή του «Εντός και Εκτός Συνόρων» στην ERTopen η Μαρίνα Πρεντουλή, καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο βρετανικό Πανεπιστήμιο East Anglia ανταλλάσσοντας απόψεις με τη ζωγράφο και πρόεδρο του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης Νίκη Ρουμπάνη για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα στον απόηχο του δημοψηφίσματος, της συμφωνίας των Βρυξελλών και του ανασχηματισμού της πρώτης κυβέρνησης της αριστεράς.
Για τον συνδικαλισμό στην Ευρώπη και την νεοφιλελεύθερη πολιτική, που θέλει να καταργήσει τα εργατικά δικαιώματα στις περισσότερες χώρες της ΕΕ μίλησε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στη βιομηχανία μετάλλου του Βελγίου, μετανάστης δεύτερης γενιάς, Κώστας Κουμπούνης.
«Ήμουν στην Ελλάδα και στο δημοψήφισμα και στη ψηφοφορία και αμέσως μετά έφυγα για Βερολίνο, όπου είδα ότι τα γερμανικά συνδικάτα είναι εντελώς αντίθετα με την πολιτική Μέρκελ και Σόιμπλε απέναντι στην Αθήνα» λέει ενώ προσθέτει ότι μόλις πρόσφατα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στη Γερμανία κατάφεραν να καθιερώσουν το κατώτατο βασικό ωρομίσθιο στα 8,5 ευρώ και πέτυχαν αυξήσεις μισθών σε πολλούς κλάδους.
«Έχουν κέρδη από τη λιτότητα των υπολοίπων» ήταν το μάλλον πικρόχολο σχόλιο, που ακολούθησε.
Για την Ελλάδα το μεγαλύτερο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Κουμπούνη, είναι η πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος ενώ η Μαρίνα Πρεντουλή αναφέρει την έκπληξη που της προκάλεσε ότι λίγο πριν από το δημοψήφισμα στη χώρα μας, έφθασε στη Βρετανία επιστολή της ΓΣΕΕ, στη οποία οι αποστολείς εξέφραζαν την στήριξή τους στο «ΝΑΙ» δίνοντας την έγκρισή τους στις προτάσεις Γιούνκερ.
«Υπάρχουν εδώ και χρόνια πλέον άνθρωποι που ζουν χωρίς καθόλου χρήματα στην Ελλάδα» τονίζει η Νίκη Ρουμπάνη και υπάρχουν εδώ και χρόνια «άνθρωποι που μετά τη δουλειά τους τρέχουν να προσφέρουν εθελοντικά έμπρακτη και υλική στήριξη στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες» όπως μας αναφέρουν, στη συνέχεια ο Γιώργος Τυρίκος-Εργάς από τη Λέσβο και ο Βασίλης Τσαρτσάνης από το Πολύκαστρο του Κιλκίς.
«Όταν το φαγητό είναι λίγο και ίδιο τέσσερις μέρες κι όταν αυτός που το παρέχει είναι απλήρωτος για μήνες είναι επόμενο να δημιουργούνται προβλήματα» λέει ο εθελοντής στη ΜΚΟ «Αγκαλιά» Γιώργος Τυρίκος-Εργάς επισημαίνοντας ωστόσο ότι υπάρχουν και καλά νέα από τη Λέσβο, όπως η βοήθεια που προσφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μεταφέροντας πρόσφυγες από το Μόλυβο στη Μυτιλήνη, ο νέος νόμος για την ιθαγένεια αλλά και η μεγάλη αλληλεγγύη όχι μόνο των ντόπιων αλλά και των τουριστών που έχουν κινητοποιηθεί για να προσφέρουν εθελοντικά βοήθεια.
«2.500 μερίδες φαγητού δίνονται κάθε εβδομάδα εδώ και 11 μήνες στους πρόσφυγες από εθελοντές κατοίκους γύρω από το Πολύκαστρο» λέει ο Βασίλης Τσαρτσάνης προσθέτοντας ότι δεν πρόκειται ούτε για μη κυβερνητική οργάνωση ούτε για συλλογικότητα αλλά για μια αυθόρμητη ανθρώπινη κίνηση που έγινε μόλις οι ντόπιοι αντίκρισαν τον πόνο και την εξαθλίωση εκατοντάδων ανθρώπων, που άφησαν τα σπίτια τους για να γλυτώσουν από τον πόλεμο στη Συρία.
πηγή: insideoutborders
Για τον συνδικαλισμό στην Ευρώπη και την νεοφιλελεύθερη πολιτική, που θέλει να καταργήσει τα εργατικά δικαιώματα στις περισσότερες χώρες της ΕΕ μίλησε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στη βιομηχανία μετάλλου του Βελγίου, μετανάστης δεύτερης γενιάς, Κώστας Κουμπούνης.«Ήμουν στην Ελλάδα και στο δημοψήφισμα και στη ψηφοφορία και αμέσως μετά έφυγα για Βερολίνο, όπου είδα ότι τα γερμανικά συνδικάτα είναι εντελώς αντίθετα με την πολιτική Μέρκελ και Σόιμπλε απέναντι στην Αθήνα» λέει ενώ προσθέτει ότι μόλις πρόσφατα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στη Γερμανία κατάφεραν να καθιερώσουν το κατώτατο βασικό ωρομίσθιο στα 8,5 ευρώ και πέτυχαν αυξήσεις μισθών σε πολλούς κλάδους.
«Έχουν κέρδη από τη λιτότητα των υπολοίπων» ήταν το μάλλον πικρόχολο σχόλιο, που ακολούθησε.Για την Ελλάδα το μεγαλύτερο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Κουμπούνη, είναι η πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος ενώ η Μαρίνα Πρεντουλή αναφέρει την έκπληξη που της προκάλεσε ότι λίγο πριν από το δημοψήφισμα στη χώρα μας, έφθασε στη Βρετανία επιστολή της ΓΣΕΕ, στη οποία οι αποστολείς εξέφραζαν την στήριξή τους στο «ΝΑΙ» δίνοντας την έγκρισή τους στις προτάσεις Γιούνκερ.
«Υπάρχουν εδώ και χρόνια πλέον άνθρωποι που ζουν χωρίς καθόλου χρήματα στην Ελλάδα» τονίζει η Νίκη Ρουμπάνη και υπάρχουν εδώ και χρόνια «άνθρωποι που μετά τη δουλειά τους τρέχουν να προσφέρουν εθελοντικά έμπρακτη και υλική στήριξη στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες» όπως μας αναφέρουν, στη συνέχεια ο Γιώργος Τυρίκος-Εργάς από τη Λέσβο και ο Βασίλης Τσαρτσάνης από το Πολύκαστρο του Κιλκίς.
«Όταν το φαγητό είναι λίγο και ίδιο τέσσερις μέρες κι όταν αυτός που το παρέχει είναι απλήρωτος για μήνες είναι επόμενο να δημιουργούνται προβλήματα» λέει ο εθελοντής στη ΜΚΟ «Αγκαλιά» Γιώργος Τυρίκος-Εργάς επισημαίνοντας ωστόσο ότι υπάρχουν και καλά νέα από τη Λέσβο, όπως η βοήθεια που προσφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μεταφέροντας πρόσφυγες από το Μόλυβο στη Μυτιλήνη, ο νέος νόμος για την ιθαγένεια αλλά και η μεγάλη αλληλεγγύη όχι μόνο των ντόπιων αλλά και των τουριστών που έχουν κινητοποιηθεί για να προσφέρουν εθελοντικά βοήθεια.
«2.500 μερίδες φαγητού δίνονται κάθε εβδομάδα εδώ και 11 μήνες στους πρόσφυγες από εθελοντές κατοίκους γύρω από το Πολύκαστρο» λέει ο Βασίλης Τσαρτσάνης προσθέτοντας ότι δεν πρόκειται ούτε για μη κυβερνητική οργάνωση ούτε για συλλογικότητα αλλά για μια αυθόρμητη ανθρώπινη κίνηση που έγινε μόλις οι ντόπιοι αντίκρισαν τον πόνο και την εξαθλίωση εκατοντάδων ανθρώπων, που άφησαν τα σπίτια τους για να γλυτώσουν από τον πόλεμο στη Συρία.πηγή: insideoutborders