Μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν οι απόπειρες της κυβέρνησης Τσίπρα να εξωραϊσει το νέο Μνημόνιο που τρέχει να ψηφίσει στη Βουλή μέσα στο Δεκαπενταύγουστο. Δεν πρόκειται για «συμφωνία ήπιας προσαρμογής» αλλά για νέα βάρβαρη απόπειρα να επιβληθούν οι αντεργατικές επιθέσεις που δεν είχαν καταφέρει να περάσουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

Η ίδια η σύγκριση που κάνει η κυβερνητική προπαγάνδα με τις ρυθμίσεις που ετοίμαζε ο Σαμαράς αποτελεί ντροπή για το κόμμα που αυτοπροσδιοριζόταν ως ριζοσπαστική αριστερά.

Το νέο μνημόνιο προωθεί ξανά γενικευμένες περικοπές μισθών και συντάξεων με χίλιους δυο τρόπους (οριζόντιες περικοπές, αυξημένες κρατήσεις, έμμεση φορολογία, χτύπημα ξανά των συλλογικών συμβάσεων), χαρίζει ξανά κεφάλαια στους τραπεζίτες ενώ προωθεί κατασχέσεις σπιτιών και καταθέσεων, επιταχύνει ιδιωτικοποιήσεις και «απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων», συνεχίζει τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών υγείας, παιδείας, πρόνοιας στο όνομα των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και διαιωνίζει τα βάρη ενός χρέους που δεν μπορεί να ξεπληρωθεί ποτέ, που δημιουργήθηκε από τους καπιταλιστές και τη διαπλοκή τους με τις τράπεζες και για το οποίο οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά ευθύνη.

Ακριβώς γιατί αυτός είναι ο ταξικός χαρακτήρας και του νέου μνημόνιου, η κυβέρνηση αντιγράφει τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις των προκατόχων της με τους οποίους ψηφίζει τώρα μαζί στη Βουλή. Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος για να επιβληθούν τα τελεσίγραφα του «κουαρτέτου» ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-ESM συμπληρώνεται με την επιστροφή της ΕΛΑΣ στις γνώριμες πρακτικές της καταστολής διαδηλωτών, αλλά και με τα ρατσιστικά αίσχη σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων που αντιμετωπίζουν τα τείχη της Ευρώπης-φρούριο.

Το εργατικό κίνημα έχει πίσω του χρόνια αγώνων ενάντια σε αυτό το μείγμα μνημονιακής λιτότητας και ρατσιστικής καταστολής «ευρωπαϊκής έμπνευσης». Με τους αγώνες του γκρέμισε τους Σαμαροβενιζέλους και έδωσε όχι μια αλλά δυο ευκαιρίες (στις 25 Γενάρη και στις 5 Ιούλη) στον ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι θέλει και μπορεί να υπηρετήσει τα εργατικά συμφέροντα. Αυτό το κίνημα είναι η δύναμη που μπορεί να κάνει και το τρίτο μνημόνιο και τους διαχειριστές του να έχουν την ίδια τύχη όπως τα προηγούμενα.

Το συλλαλητήριο που καλεί η ΑΔΕΔΥ και στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Πέμπτη 13 Αυγούστου την ώρα που η Ολομέλεια της Βουλής συζητάει το νέο μνημόνιο είναι ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Καλούμε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς να στηρίξουμε μαζί με τον πιο ενεργητικό τρόπο τις μάχες ενάντια στη νέα μνημονιακή επίθεση και στην κυβέρνηση που την υπηρετεί.