Ο Κιμ Γιονγκ Ουν να είναι καλά
Γεια σου Πιτσιρίκο,
Δεν σου έχω γράψει ποτέ. Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που κάθονται πίσω πίσω και ποτέ δεν λέει κάτι αν δεν χρειάζεται.
Αυτό όμως άλλαξε αυτές τις ημέρες. Ο λόγος είναι ότι έχω αρχίσει να τρομάζω από αυτά που γίνονται γύρω μου.
Τρομάζω με την αμηχανία και το μούδιασμα που βλέπω παντού. Μέχρι τώρα όλα ήταν καλά.
Μπορεί να ήμασταν δύσκολα, τουλάχιστον υπήρχε αγώνας. Υπήρχε ελπίδα.
Τώρα τίποτα. Πουθενά. Και δεν μιλάω για καμιά πορεία. Μιλάω για οποιαδήποτε άποψη.
Ο αγώνας ξεκινά πάντα από μέσα μας. Όταν όμως οι απόψεις μας είναι μουδιασμένες, καταλήγουμε να μην παλεύουμε. Γινόμαστε άβουλοι και υποτακτικοί, περιμένοντας να δούμε αν υπάρχει κατάληξη και ποια είναι αυτή.
Εγώ όμως δεν θέλω να είμαι άβουλος. Θέλω να παλέψω.
Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι τι θέλω εγώ. Είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Γιατί το μνημονιακό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα στα πάνω του. Δεν έχει χάσει όλους τους υποστηρικτές του ακόμα.
Μιλούσα με ένα φίλο, ακραία Συριζαίο, που αυτό που μου επαναλάμβανε, ήταν ότι αυτό το μνημόνιο είναι πιο ελαφρύ από τα προηγούμενα. Αυτό ήταν το μόνο του επιχείρημα.
Με αυτό προσπαθεί να μας πείσει η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ότι πρέπει να την ξαναψηφίσουμε.
Είναι σαν να μου λες ότι θα με πας στην κρεμάλα, αλλά αυτήν την φορά ο δήμιος που μου περνάει την θηλιά φοράει αποσμητικό και δεν μυρίζουν οι μασχάλες του. Πάλι καλά να λέμε δηλαδή.
Δεν επικρίνω τον Τσίπρα σε καμία των περιπτώσεων. Ο τύπος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να σκεφτεί για τον πισινό του.
Έφερε εκλογές σε ένα χώρο που δεν υπάρχει αντιπολίτευση, δεν υπάρχουν άλλες απόψεις από την δική του και δεν μπορεί κανένας να σταθεί αξιόμαχα απέναντι του.
Είναι σαν τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Θα κάνει εκλογές και θα βγει με 99,9%.
Καθάρισε το κόμμα του με μια κίνηση, έπιασε στον ύπνο τους πάντες και είναι φαβορί άλογο σε μια κούρσα με ψωριάρικα γαϊδούρια.
Θα κάνω μια πρόβλεψη.
Θα βγει ο Σύριζα πρώτος. Με περίπου 30%.
Και θα κάνει κυβέρνηση με την Νέα Δημαγωγία γιατί δεν θα μπορεί να έχει αυτοδυναμία.
Και εμείς θα φωνάζουμε από κάτω.
Αλλά δεν θα ιδρώνει το αυτί τους.
Με εκτίμηση
Τειρεσίας
Υ.Γ. Γιατί ξαφνικά όλοι θυμηθήκαμε τον Λεβέντη; Τελείωσαν οι νέοι στο χώρο της πολιτικής;
(Αγαπητέ φίλε, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία γιατί αυτό ήταν, άλλωστε, το αρχικό σχέδιο. Αλλά είναι ακόμα πιο βέβαιο πως θα φάνε τα μούτρα τους. Τα έχουν φάει ήδη. Οι εκλογές είναι μια φάρσα όταν γίνονται σε προτεκτοράτο. Και η Ελλάδα είναι και επίσημα πια προτεκτοράτο. Και με τη βούλα. Το θέμα είναι αν οι Έλληνες θα αποδεχτούν η χώρα τους να είναι προτεκτοράτο. Τόσα χρόνια το αποδέχονταν επειδή τους πέταγαν και ένα ξεροκόμματο. Τώρα, και προτεκτοράτο, και εξαθλίωση. Ελπίδα υπάρχει μέσα μας. Κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον, περιμένοντας να κάνει κάποιος άλλος την πρώτη κίνηση, και θα πράξουμε. Η κοινωνία είναι γκαστρωμένη. Κάποια στιγμή θα γεννήσει. Καλή λευτεριά. Να είστε καλά.)
Δεν σου έχω γράψει ποτέ. Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που κάθονται πίσω πίσω και ποτέ δεν λέει κάτι αν δεν χρειάζεται.
Αυτό όμως άλλαξε αυτές τις ημέρες. Ο λόγος είναι ότι έχω αρχίσει να τρομάζω από αυτά που γίνονται γύρω μου.
Τρομάζω με την αμηχανία και το μούδιασμα που βλέπω παντού. Μέχρι τώρα όλα ήταν καλά.
Μπορεί να ήμασταν δύσκολα, τουλάχιστον υπήρχε αγώνας. Υπήρχε ελπίδα.
Τώρα τίποτα. Πουθενά. Και δεν μιλάω για καμιά πορεία. Μιλάω για οποιαδήποτε άποψη.
Ο αγώνας ξεκινά πάντα από μέσα μας. Όταν όμως οι απόψεις μας είναι μουδιασμένες, καταλήγουμε να μην παλεύουμε. Γινόμαστε άβουλοι και υποτακτικοί, περιμένοντας να δούμε αν υπάρχει κατάληξη και ποια είναι αυτή.
Εγώ όμως δεν θέλω να είμαι άβουλος. Θέλω να παλέψω.
Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι τι θέλω εγώ. Είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Γιατί το μνημονιακό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα στα πάνω του. Δεν έχει χάσει όλους τους υποστηρικτές του ακόμα.
Μιλούσα με ένα φίλο, ακραία Συριζαίο, που αυτό που μου επαναλάμβανε, ήταν ότι αυτό το μνημόνιο είναι πιο ελαφρύ από τα προηγούμενα. Αυτό ήταν το μόνο του επιχείρημα.
Με αυτό προσπαθεί να μας πείσει η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ότι πρέπει να την ξαναψηφίσουμε.
Είναι σαν να μου λες ότι θα με πας στην κρεμάλα, αλλά αυτήν την φορά ο δήμιος που μου περνάει την θηλιά φοράει αποσμητικό και δεν μυρίζουν οι μασχάλες του. Πάλι καλά να λέμε δηλαδή.
Δεν επικρίνω τον Τσίπρα σε καμία των περιπτώσεων. Ο τύπος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να σκεφτεί για τον πισινό του.
Έφερε εκλογές σε ένα χώρο που δεν υπάρχει αντιπολίτευση, δεν υπάρχουν άλλες απόψεις από την δική του και δεν μπορεί κανένας να σταθεί αξιόμαχα απέναντι του.
Είναι σαν τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Θα κάνει εκλογές και θα βγει με 99,9%.
Καθάρισε το κόμμα του με μια κίνηση, έπιασε στον ύπνο τους πάντες και είναι φαβορί άλογο σε μια κούρσα με ψωριάρικα γαϊδούρια.
Θα κάνω μια πρόβλεψη.
Θα βγει ο Σύριζα πρώτος. Με περίπου 30%.
Και θα κάνει κυβέρνηση με την Νέα Δημαγωγία γιατί δεν θα μπορεί να έχει αυτοδυναμία.
Και εμείς θα φωνάζουμε από κάτω.
Αλλά δεν θα ιδρώνει το αυτί τους.
Με εκτίμηση
Τειρεσίας
Υ.Γ. Γιατί ξαφνικά όλοι θυμηθήκαμε τον Λεβέντη; Τελείωσαν οι νέοι στο χώρο της πολιτικής;
(Αγαπητέ φίλε, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία γιατί αυτό ήταν, άλλωστε, το αρχικό σχέδιο. Αλλά είναι ακόμα πιο βέβαιο πως θα φάνε τα μούτρα τους. Τα έχουν φάει ήδη. Οι εκλογές είναι μια φάρσα όταν γίνονται σε προτεκτοράτο. Και η Ελλάδα είναι και επίσημα πια προτεκτοράτο. Και με τη βούλα. Το θέμα είναι αν οι Έλληνες θα αποδεχτούν η χώρα τους να είναι προτεκτοράτο. Τόσα χρόνια το αποδέχονταν επειδή τους πέταγαν και ένα ξεροκόμματο. Τώρα, και προτεκτοράτο, και εξαθλίωση. Ελπίδα υπάρχει μέσα μας. Κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον, περιμένοντας να κάνει κάποιος άλλος την πρώτη κίνηση, και θα πράξουμε. Η κοινωνία είναι γκαστρωμένη. Κάποια στιγμή θα γεννήσει. Καλή λευτεριά. Να είστε καλά.)