Μέσα σε κλίμα συγκίνησης παρουσιάστηκε, στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, το βράδυ της Δευτέρας (20/7) το ιστορικό μυθιστόρημα του πανεπιστημιακού, Σπύρου Τζόκα, «Η κραυγή της σιωπής» (εκδόσεις «Θεμέλιο»).

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα μνήμης, με επίκεντρο την τραγική ιστορία της οικογένειας του Σπύρου Κοντούλη.
Εγνωσμένης αξίας ποδοσφαιριστή, την εποχή του Μεσοπολέμου, που αγωνιζόταν στην ΑΕΚ και την Εθνική Ελλάδος.


Ο οποίος, σε ηλικία 29 ετών, εκτελέστηκε το 1944 από τους ναζί. Λόγω της έντονης αντιστασιακής δράσης και της συμμετοχής του στην Ένωση Ελλήνων Αθλητών. Το παρακλάδι του ΕΑΜ στο χώρο του Αθλητισμού.

Μέσα από τη σύντομη διαδρομή της ζωής του Σπύρου Κοντούλη αποτυπώνεται καρέ-καρέ η ιστορία της Ελλάδας, στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Εξιστορούνται τα πάθη, τα όνειρα και οι ταλαιπωρίες της «γερακίνας» μάνας και της οικογένειάς της στη Μικρασία και στην Ελλάδα.

Της μικρασιάτισσας μάνας, που κυνηγημένη διαφύλαξε τα παιδιά της στον κατατρεγμό και της τα πήραν λίγα χρόνια αργότερα οι ναζί κατακτητές Γερμανοί και οι δοσίλογοι Έλληνες συνεργάτες τους.

Η οικογένεια του Μιχάλη και της Όλγας Κοντούλη βίωσε τις δραματικές περιόδους της πατρίδας μας με επώδυνο τρόπο. Ο πόλεμος του 1897, η ανασφάλεια του μικρασιατικού ελληνισμού, η εξαθλίωση στα Αμελέ Ταμπούρια, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και οι εκτοπισμοί.

Και ύστερα οι ελπίδες, οι προσδοκίες: «Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Θα ακολουθήσει η τραγωδία στην προκυμαία της Σμύρνης και μετά το σκοτάδι και η απώλεια. Και η πορεία στο λασπωμένο δρόμο που δεν είχε τελειωμό.

Πρόσφυγες στην Κοκκινιά, προσπαθούν να στεριώσουν στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Και στα αποκαΐδια του προηγούμενου πολέμου φουντώνει ο νέος. Κατοχή και Εθνική Αντίσταση, φυλακίσεις, εξορίες και εκτελέσεις...

Στην εξιστόρηση της ζωής του Σπύρου Κοντούλη γίνεται αναφορά στα μεγάλα πολιτικά, πολιτιστικά και, κυρίως, αθλητικά γεγονότα της περιόδου και στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής. Ενώ αναδεικνύεται η συμμετοχή και ο ηρωικός αγώνας των ελλήνων αθλητών στο αλβανικό μέτωπο και στην εθνική αντίσταση.

Όπως ο συγγραφέας, Σπύρος Τζόκας, αναφέρει στο βιβλίο, στόχος του δεν είναι η νοσταλγία. Αλλά «να διασώσω την ατομική και συλλογική μνήμη». Να θέσει ένα λιθαράκι στη θεμελίωσή της.

Γιατί: «ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΝΑ περισσότερο από τον κατατρεγμό και την απώλεια είναι η λησμοσύνη. Τα πάθη μας, οι νεκροί μας, οι εκτελεσμένοι ήρωες μας και, πιθανώς, τα πρότυπά μας λησμονούνται είτε από αδιαφορία, είτε από σκοπιμότητα».

Γιώργος Καντζιλιέρης