Στον ΣΥΡΙΖΑ πογραμμίζουν ότι η ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας, αυξάνει την ενεργειακή φτώχεια, το ποσοστό δηλαδή των πολιτών που δεν έχουν πρόσβαση στις αναγκαίες ποσότητες ηλεκτρικής (και άλλης) ενέργειας.

 Αυτό, όπως αναφέρουν,  είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την περίπτωση της Ελλάδας όπου το μνημονιακό καθεστώς επιβάλλει συνθήκες εισοδηματικής εξαθλίωσης και ανέχειας που αποκλείουν ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά από την πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, ορισμένες φορές με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα θανάτων από μαγκάλια και άλλους ανορθόδοξους τρόπους θέρμανσης.

Από την άλλη πλευρά, τα ιδιωτικά ολιγοπώλια ηλεκτρικής ενέργειας εστιάζουν αποκλειστικά και μόνο στην αύξηση της βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας των επιχειρήσεων τους με τα εξής δυσμενή αποτελέσματα:

Ανύπαρκτος μακρόπνοος ενεργειακός σχεδιασμός και σχεδόν μηδενικές μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε δίκτυα και νέες τεχνολογίες, το ύψος των οποίων είναι ούτως ή άλλως ιδιαίτερα υψηλό για να το αναλάβουν μεμονωμένες ιδιωτικές εταιρείες.

Κατά αυτόν τον τρόπο, επισημαίνουν κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ, απειλείται η ενεργειακή επάρκεια της χώρας και υποβαθμίζεται ο στρατηγικός ρόλος του κλάδου στην ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Ταυτόχρονα ενισχύεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων σε ιδιωτικά ολιγοπώλια ενέργειας, όπως αποδεικνύεται από την κατακόρυφη πτώση τις τελευταίες δεκαετίες του μεριδίου των μισθών σε σχέση με τα μερίσματα στις αντίστοιχες εταιρείες.

Αυξάνεται, ακόμα όπως τονίζουν, το οικονομικό έγκλημα, αναφέροντας ως παραδείγματα, την περίπτωση της Enron στις ΗΠΑ αλλά και των Energa και Hellas Power στην Ελλάδα.

Αυτή η αρνητική διεθνής εμπειρία, σημειώνουν στον ΣΥΡΙΖΑ,  έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε μια τάση ανάκτησης των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών από το δημόσιο, κυρίως από την τοπική αυτοδιοίκηση.

Η τάση αυτή, για παράδειγμα, είναι ιδιαίτερα ισχυρή στην Γερμανία όπου από το 2007 έως το 2011 ιδρύθηκαν 44 νέες δημοτικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας ενώ περισσότερες από 100 συμβάσεις παραχώρησης σε ιδιώτες για διανομή και παροχή υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας έληξαν και δεν ανανεώθηκαν.


Διαφωνούν και στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης

Απαντώντας  στη κριτική που δέχεται το κόμμα για τη διαφωνία του στο ν/σ σημειώνουν ότι στο παρελθόν έχει διατυπωθεί δημόσια η διαφωνία και στελεχών της συγκυβέρνησης.

Όπως τονίζουν:

Μέλη της σημερινής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, όπως ο κ. Πάρις Κουκουλόπουλος, αλλά και βουλευτές των δύο κυβερνητικών κομμάτων που εκλέγονται στην Δυτική Μακεδονία (πχ ο κ. Κωνσταντινίδης της ΝΔ) έχουν δημόσια διατυπώσει ενστάσεις και διαφωνίες για τον τεμαχισμό και ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που οδηγεί σε διάλυση τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της Ελλάδας. Αρχές του 2012, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως πχ οι κ. Ντόλιος, Καρύδης και Παπαγεωργίου είχαν συνυπογράψει ερώτηση του βουλευτή κ. Γ. Βλαττή προς τον τότε ΠΕΚΑ κ. Παπακωνσταντίνου με θέμα την ενεργειακή στρατηγική της Ελλάδας. Εκεί είχε διατυπωθεί ρητά και κατηγορηματικά η διαφωνία με την πώληση παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ και αντ' αυτής οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρότειναν το «επιτυχημένο», όπως το χαρακτήριζαν, σκανδιναβικό επιχειρησιακό μοντέλο Nordic Pool.

Επιπλέον, όπως αναφέρουν με την εκποίηση και διάλυση της ΔΕΗ "δεν διαφωνεί μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «συνδικαλιστές» όπως παραπληροφορούν κάποια ΜΜΕ της διαπλοκής" αλλά διαφωνούν και οι τοπικές κοινωνίες στις περιοχές όπου υπάρχουν παραγωγικές μονάδες και ορυχεία προς εκποίηση.

Στις κινητοποιήσεις που οργανώνουν οι τοπικές κοινωνίες συμμετέχουν με πρωταγωνιστικό ρόλο και οι δημοτικές αρχές (πχ δήμαρχοι Φλώρινας και Πτολεμαϊδας κ.λπ.). Οι κινητοποιήσεις είναι μαζικότατες και οι συμμετέχοντες δηλώνουν ότι αν η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου επιμείνει στον αυταρχισμό της θα κλιμακωθούν (π.χ. προγραμματίζονται ακόμη και καταλήψεις παραγωγικών μονάδων τις ημέρες συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή).

Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο διενέργειας δημοψηφίσματος πηγές του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμιζαν ότι το 2008 για τη Συνθήκη της Λισαβόνας οι ψήφοι των κομμάτων αθροίστηκαν παρά τις διαφορετικές προτάσεις τους.

«Μετά την ψήφιση από την Βουλή (στις 11/6/2008) της Συνθήκης της Λισαβόνας, στις 17/6/2008, σε ειδική ημερήσια διάταξη, πραγματοποιήθηκε συζήτηση στη Βουλή σχετικά με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Τότε υπήρχαν 4 διαφορετικές προτάσεις: 101 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ + 22 βουλευτών του ΚΚΕ +14 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ +10 βουλευτών του ΛΑΟΣ. Είναι φανερό πως τα κόμματα κατέθεσαν ξεχωριστές προτάσεις με διαφορετικό σκεπτικό, αλλά οι υπογραφές των βουλευτών τους αθροίστηκαν και βρέθηκαν να είναι πάνω από το όριο των 120, ώστε να γίνει η ειδική ημερήσια διάταξη» ανέφεραν χαρακτηριστικά.