"Η κυβέρνηση, με την καθοδήγηση της Ε.Ε. και των πολυεθνικών, αποφάσισε τον “ξαφνικό θάνατο” στην πρώτη γεωργική βιομηχανία της χώρας, την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Όπως πριν στη ΔΕΗ, στην ΕΡΤ, στην παιδεία, η τακτική είναι ίδια, καθώς και ίδιος ο στόχος: να βγάλουν κέρδη οι ιδιώτες, οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις , θυσιάζοντας κοινωνικά αγαθά και ανάγκες.

•    Το χρονικό  ενός προμελετημένου εγκλήματος...
Εδώ και χρόνια, οι κυβερνήσεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα των λόμπι ζάχαρης, μέσα από τις οδηγίες της Ε.Ε., άρχισαν, σταδιακά, να απαξιώνουν την καλλιέργειας τεύτλων και την παραγωγή ζάχαρης. “Αλλοπρόσαλλες και επιζήμιες ενέργειες στη τευτλοκαλλιέργεια, δημιουργώντας σύγχυση στο σχεδιασμό, την οργάνωση και την ανάπτυξη της παραγωγής”, “κατάργηση υπηρεσιών και τμημάτων (φυτοπροστασία, έρευνα και καλλιέργεια), συρρίκνωση της σποροπαραγωγής, παρακώληση της αγροτεχνικής υποστήριξης της τευτλοκαλλιέργειας και των αγροτών , ουσιαστική διάλυση των Γεωπονικών Υπηρεσιών” είναι, ενδεικτικά, λίγες από τις τακτικές απαξίωσης με στόχο την εκποίηση της ΕΒΖ, όπως αναφέρει  η ανακοίνωση της Ο.Ε.Β.Ζ.Ε.

Παράλληλα, η βιομηχανία φαινόταν προβληματική, με χρηματοοικονομικά παιχνίδια και δανειστικές πολιτικές. Έτσι, άρχισαν οι απολύσεις προσωπικού, η αντικατάσταση των μονίμων με εποχιακούς, αλλά και η μεταφορά υπηρεσιών σε ιδιώτες, όπως η κατασκευή και συντήρηση μηχανημάτων που μέχρι πρόσφατα αναλάμβανε το ίδιο το  μηχανουργείο του εργοστασίου,  το μεγαλύτερο στη χώρα. Το οριστικό χτύπημα ήρθε με την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Η ιδιοκτησία του Σάλλα αύξανε τις πιέσεις γύρω από την χρηματοοικονομική κάλυψη της εταιρείας.
Μια σειρά τέτοιες ενέργειες οδήγησαν στο απίστευτο τετελεσμένο : η  ΕΒΖ που κάποτε κάλυπτε στο συνολό τους τις διατροφικές ανάγκες των πολιτών σε ζάχαρη- περίπου 300.000 τόνους το χρόνο-  φέτος υπολογίστηκε να παράγει 40.000 τόνους!

•    Πώς σχεδιάζεται ένα “νόμιμο” έγκλημα ...
Πράξη πρώτη: μαζεύονται τα στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών -τα γνωστά λ(ζ)όμπι- και σχεδιάζουν την οικονομία κάθε χώρας με βάση ένα και μοναδικό κριτήριο : τα κέρδη τους.
Πράξη δεύτερη: οι προτάσεις τους παίρνουν τη μορφή οδηγιών και νόμων της Ε.Ε.
Πράξη τρίτη: η Ε.Ε. τα ντύνει με τη στολή που έχει το όνομα ΚΑΠ
Πράξη τέταρτη: οι κυβερνήσεις εκτελούν τα προαναφερθέντα και δημιουργούν το έδαφος για τη “χρεοκοπία” των δημόσιων επιχειρήσεων και το ξεπούλημά τους, στη συνέχεια. Η κρατική ΑΤΕ δάνειζε με 12% επιτόκιο στην ΕΒΖ, ακριβώς γι' αυτό το λόγο.
Πράξη πέμπτη: οι κυβερνήσεις εκποιούν τις μεγάλες επιχειρήσεις στους ιδιώτες και τις τράπεζες. Στην περίπτωση της ΕΒΖ, η εκποίηση αποφασίστηκε  μετά και από πρόταση εταιρείας αξιολόγησης, την οποία έκανε η σύζυγος του Γκίκα Χαρδούβελη- Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει! Από την άλλη, ο Σάλλας που όχι μόνο πήρε ολόκληρη την ΑΤΕ για 95 εκ, όσο άξιζε μόνο η ΕΒΖ, την οδηγεί σε κλείσιμο για να εισάγει-όπως φημολογείται- η εταιρεία του ζάχαρη από την Πολωνία και τη Γερμανία.

•    Τέτοια εγκλήματα τα σχεδιάζουν μόνο συμμορίες...
Η πραγματικότητα είναι ότι η ΚΑΠ, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδήγησε σε:
•    μείωση του αγροτικού πληθυσμού από 27% (1980) σε 9% σήμερα
•    εισαγωγή  βασικών αγροτικών προϊόντων, όπως λεμόνια, σκόρδα, φακές, ζάχαρη, μαλακό στάρι κ.ά. Οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι πολυεθνικές διατροφής και αγροβιοτεχνολογίας.
•    Κλείσιμο εργοστασίων αγροτικών προϊόντων, όπως η βιομηχανία ζάχαρης ή χρόνια πριν της ντομάτας, κλωστοϋφαντουργεία, αλευροποιεία κ.α.

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ
•    ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ
•    ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
•    ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε.

Εργαζόμενοι/ες, αγρότες/ισσες,
ένας είναι ο δρόμος για μια αξιοβίωτη ζωή, για να έχουμε ψωμί, δουλειά, αγροτική παραγωγή προς όφελος του λαού και του τόπου :
Οι εργαζόμενοι , με την υποστήριξη της κοινωνίας οφείλουν να πάρουν στα χέρια τους το εργοστάσιο και να μην το αφήσουν να κλείσει, απαιτώντας :

•    εθνικοποίηση-κρατικοποίηση της ΕΒΖ χωρίς αποζημίωση με έλεγχο από τους ίδιους τους εργαζόμενους και αγρότες. Οι αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις στα χέρια του λαού.
•    Δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς.
•    Συνεταιρισμοί ενταγμένοι σε μια σχεδιοποιημένη οικονομία με κριτήριο ότι θέλουμε να γίνουμε οι «ελεύθεροι συνεταιρισμένοι παραγωγοί», με κοινωνικοποιημένη τη γη και με εργατικό έλεγχο.

Σήμερα πουλάνε τις ακτές, την ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, τις βιομηχανίες που χτίστηκαν με τον ιδρώτα του λαού , αύριο θα μας πάρουν τα σπίτια και τη γη μας.
Τώρα πρέπει να σταματήσουμε τον όλεθρο.
Υπάρχει άλλος δρόμος, ας τον τολμήσουμε".