"Δημοκράτες, εργαζόμενοι, άνεργοι
Την περασμένη Παρασκευή για μια ακόμα φορά η δυτική Αθήνα έζησε τον τρόμο και την καταστροφή απ’ τις έντονες βροχοπτώσεις που έζησε. Εκατοντάδες σπίτια, μικρομάγαζα και αυτοκίνητα καταστράφηκαν στη κυριολεξία μέσα σε λίγες ώρες, ενώ από τύχη δεν θρηνήσαμε και ανθρώπινες ζωές. Η καταστροφή αυτή  χτύπησε σχεδόν όλη την δυτική και βορειοδυτική Αθήνα φτάνοντας μέχρι τις φτωχογειτονιές του Πειραιά.

Ποιες όμως είναι οι πραγματικές αιτίες της μεγάλης αυτής καταστροφής; Οι υπεύθυνοι θα ισχυρισθούν για μια ακόμα φορά ότι η ένταση των φαινομένων ήταν τόσο μεγάλη που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και γι’ αυτό η κρατική μηχανή δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική και δεν μπορεί να κρυφθεί με τέτοια προσχήματα.

Γιατί άραγε τα ίδια καιρικά φαινόμενα με την ίδια ένταση δεν προκάλεσαν πλημύρες στις λεγόμενες καλές συνοικίες; Γιατί ΠΟΤΕ δεν πλημυρίζει η Φιλοθέη ή το Ψυχικό ενώ κάθε φορά πλημυρίζει το Μενίδι, το Ίλιον, το Περιστέρι και η Νίκαια; Να θυμηθούμε ότι και το 1974 και το 1995 και το 2005 όπως και σήμερα, τα φυσικά φαινόμενα προκάλεσαν καταστροφές σχεδόν αποκλειστικά στις συνοικίες αυτές.      

Δημοκράτες, εργαζόμενοι
Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα είναι μία πόλη διχασμένη. Είναι η πόλη των πλουσίων και η πόλη των φτωχών. Είναι η πόλη της πλουτοκρατίας και η πόλη των εργαζομένων. Η πόλη των πλουσίων είναι καλά θωρακισμένη και γι’ αυτό αντέχει και στα άγρια χτυπήματα της φύσης. Αντίθετα η πόλη αυτών που παράγουν τον πλούτο, η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, είναι ανυπεράσπιστη εγκαταλελειμμένη στο έλεος των καιρικών φαινομένων.

Στη πόλη των πλουσίων υπάρχει αντιπλημμυρική προστασία, τα φρεάτια είναι πάντα καθαρισμένα και τα ρέματα δεν έχουν γίνει φτηνά οικόπεδα. Αντίθετα στη πόλη των φτωχών οι αντιπλημμυρικοί αγωγοί είναι όνειρο θερινής νύχτας, οι δήμοι δεν έχουν προσωπικό να καθαρίσουν τα φρεάτια και τα ρέματα έχουν μπαζωθεί με τις ευλογίες των τόσων κυβερνήσεων που πέρασαν και έχουν γίνει φτηνές κατασκευές για ανθρώπους που οι κυβερνώντες τους κοστολογούν με πολύ μικρό τίμημα και γι’ αυτό στην πραγματικότητα αδιαφορούν.

Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιηθεί από όλους αυτούς που υποφέρουν κάθε φορά που κάποιο φυσικό φαινόμενο εκδηλώνεται με ένταση. Τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν οι διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ψεύτικο ενδιαφέρον αυτών που προκαλούν τον όλεθρο στη ζωή μας.

Αν δεν αγωνιστούμε για τη ζωή μας τότε μετά από λίγο καιρό θα κλαίμε και πάλι πάνω απ’ τα ερείπια που θα αφήνει πίσω του κάθε νέο έντονο φυσικό φαινόμενο".