Κουτσούμπας: Η ελπίδα του λαού βρίσκεται μόνο στην οργάνωσή του.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην ΕΤ 3 και το δημοσιογράφο Αλ. Τριανταφυλλίδη στις 17/12/2014.
Χαιρόμαστε πολύ που σας έχουμε εδώ, που με την αυτοπρόσωπη παρουσία σας σφραγίζετε μια πορεία αλληλεγγύης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή στον αγώνα των ορθίων της ΕΡΤ.
Και συνεχίζουμε.
Και συνεχίζουμε και κρατάμε.
Τον αγώνα συνεχίζουμε, γιατί ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ και ιδιαίτερα με αυτές τις εξελίξεις που έχουμε.
Θυμάμαι στο τέλος Αυγούστου όταν συγκροτούσαμε το εμπάργκο στη ΝΕΡΙΤ που μας είχατε πει στον Περισσό, παιδιά φυλάξτε την ιστορία της μαζικότητας, της συμμετοχής.
Να συνδεθούμε λίγο με τα δρώμενα, τα επίκαιρα πολιτικά. Αυτή η διαδικασία βγάζει σε εκλογές; Ποια είναι η εκτίμηση;
Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα φαίνεται ότι δε θα μπορέσουν να συγκεντρωθούν, καλά για σήμερα και για τη δεύτερη ψηφοφορία δεν το συζητάμε καν να συγκεντρώσουν 200 βουλευτές. Αλλά και για την τρίτη ψηφοφορία στις 29 Δεκέμβρη δε φαίνεται ότι υπάρχουν οι δυνατότητες, οι προϋποθέσεις. Το πιο πιθανό είναι ότι μετά τις 29 του Δεκέμβρη θα οδηγηθούμε σε εκλογές, μέχρι την 1 του Φλεβάρη. Αυτό που χρειάζεται είναι ο λαός, είτε είναι εκλογές είτε είναι αγώνας είτε είναι καθημερινή πάλη για το δίκιο του να βρίσκεται συνεχώς επί ποδός πολέμου, γιατί τον θέλουν καθισμένο στον καναπέ, στο σπίτι, αποξενωμένο από αυτά που γίνονται, αλλά ο λαός είναι που πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του, το κίνημα πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις. Κι όταν είναι εκλογές, βεβαίως, με την ψήφο του να επιλέγει πως θα καλυτερεύσει το αύριο, πως θα ανοίξει το μέλλον του για συνολικότερες αλλαγές. Διότι πολλά έχουν δει τα μάτια μας, πολλά έχει ζήσει ο ελληνικός λαός και πλέον έχει πείρα, από αυτή την εναλλαγή ίδιων κομμάτων στην εξουσία, από τις συναινέσεις, από τις κοινωνικές συμφωνίες και από τους δρόμους που έχουν χαραχθεί μέχρι σήμερα. Χαμένες τετραετίες μετρήσαμε που μας έφεραν σε αυτή τη βαθιά οικονομική κρίση που συνεχίζεται ακόμα και δεν ξέρουμε που θα βγάλει ακόμα.
Τα προεκλογικά ρήματα που δεν συμβαδίζουν με τα μετεκλογικά βήματα. Προδομένες προσδοκίες.
Ακριβώς γι’ αυτό λέμε ότι την επόμενη μέρα και μετά τις εκλογές τις ερχόμενες, χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ ακριβώς γιατί είναι στο πλευρό του λαού. Χρειάζεται το ΚΚΕ, να είναι ισχυρό στους αγώνες, να είναι ισχυρό και στη βουλή και στο λαό, παντού. Εμείς δεν ξεχωρίζουμε την κοινοβουλευτική διαδικασία από τη διαδικασία του ίδιου του κινήματος. Μαζί παντού με το λαό να οργανώσει τη λαϊκή του συμμαχία να ανοίξει ο δρόμος για ουσιαστικές αλλαγές. Να κερδίσει βεβαίως ό,τι μπορεί σε αυτές τις συνθήκες, αλλά αυτό που είναι το καθοριστικό είναι να αλλάξει συνολικά συσχετισμούς για να ανοίξει ο δρόμος για συνολικές ανατροπές.
Για το ΚΚΕ κ. Κουτσούμπα, ποιος είναι ο απέναντι; Έχουμε τον απέναντι που αυτή τη στιγμή ζει σε ένα ντελίριο τρομολαγνίας, κινδυνολογίας, φόβου, τρόμου, ότι εάν γίνουν εκλογές θα γίνουν λιμοί σεισμοί καταποντισμοί, όπως λέμε χαρακτηριστικά, θα βγουν κροκόδειλοι στο Λευκό Πύργο. Φοβούνται το λαϊκό παράγοντα που έστω και με τη συμμετοχή των εκλογών και της ψήφου θα πει την άποψή του.
Κοιτάξτε να δείτε, εδώ που τα λέμε στήνεται και ένας δικομματικός καυγάς που μας θυμίζει παλιές εποχές. Στήνεται ένα σκηνικό πόλωσης, το οποίο κατά τη γνώμη μας είναι επικίνδυνο κυρίως γιατί αφήνει το λαό στη γωνία, να περιμένει από δήθεν κάποιους φωστήρες είτε παλιούς είτε νεότερους να του λύσουν τα προβλήματα. Το ζήτημα είναι, αυτό που πρέπει να σκεφτεί και να επιλέξει ο ελληνικός λαός, πως θα καλυτερεύσει το σήμερα και κυρίως το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, με ποιες πολιτικές. Γιατί κοιτάξτε να δείτε, όλοι τώρα, εδώ που τα λέμε, δίνουν εξετάσεις στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην Κομισιόν, συνολικά σε αυτό που λέμε τρόικα και βεβαίως δίνουν εξετάσεις και στο μεγάλο κεφάλαιο, τους μονοπωλιακούς ομίλους. Εκεί είναι το ζήτημα και από αυτή την άποψη αυτό είναι που πρέπει να σκεφτεί ο ελληνικός λαός, πως θα τα ανατρέψει όλα αυτά. Δεν μπορούμε να ζούμε άλλο με μνημόνια διαρκείας, με τη συνεχή επιτήρηση είτε της Κομισιόν, είτε της Τρόικα, όποια μορφή πάρει αυτή διότι και τα μνημόνια μπορεί να τελειώσουν κάποια στιγμή και θα τελειώσουν ως όνομα, αλλά κοιτάξτε να δείτε: Ακούσαμε το Χαρδούβελη, τον άνθρωπο με το αγγελικό πρόσωπο και την αγγελική φωνή να λέει ότι «για πολλά πολλά χρόνια θα έχουμε μνημόνιο, μέχρι να δώσουμε το 75% των δανικών των 360 δις». Εδώ μιλάμε για 100 χρόνια μπροστά, πόσο θα πληρώνουμε;
Αν αποδέχεσαι το χρέος, ότι πρέπει να το πληρώσεις, ότι είναι υπαρκτό το χρέος, είναι χρέος της χώρας του λαού της δηλαδή, τότε βεβαίως μπαίνεις σε μια ιστορία διαπραγματεύσεων, δεν έχει σημασία σκληρών, μαλακών, ήπιων, ή οξυμένων, η ουσία είναι ότι μπαίνεις σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης όπου τους λες «κοιτάξτε θέλω να το αποπληρώσω σε 20 ή σε 50 χρόνια» και σου το δίνουν αυτό. Αλλά θα το πληρώσεις και θα το πληρώσεις και με τα επιτόκια, με τα τοκοχρεολύσια κλπ. Το ίδιο είναι αν το μειώσεις λίγο ή αν το παγώσεις για λίγο, αυτό που λέει για παράδειγμα η αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα, ή να παγώσει ή να δούμε να το κουρέψουμε κλπ. Δεν σου το κουρεύει κανένας όταν είσαι μέσα στην ΕΕ. Τώρα έχει υποχωρήσει και λέει όσο γίνεται ρε παιδιά να το κουρέψουμε. Υπάρχει η πρόταση του Δραγασάκη, επίσημα ειπώθηκε, για να παγώσει, δηλαδή να μείνει ως έχει, να μην αυξηθεί, δηλαδή κάπως να ρυθμιστούν οι τόκοι.
Αλλά η ουσία είναι ίδια. Όχι για το λαό, γι’ αυτούς. Είτε σου το κουρέψουν περισσότερο είτε λιγότερο, είτε στο επιμηκύνουν είτε σου χαμηλώσουν τα επιτόκια, θα σου πουν πάλι πάρε μέτρα, κάνε διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτά που λέγανε δηλαδή στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση, τώρα, που οδηγήθηκε η χώρα σε αυτή τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής και πιθανόν σε εκλογές, ήταν αυτό: «Κοίταξε να δεις δε συμφωνούμε με τα μέτρα που λέτε να πάρετε, είστε ακόμη στο μνημόνιο, δεν σας βγάζουμε, θα σας έχουμε αυστηρή επιτήρηση, θέλουμε πολύ σκληρότερα μέτρα να πάρετε». «Μα πήραμε πολλά» τους λέγανε τούτοι εδώ, «ο ελληνικός λαός θα μας πάρει με τις πέτρες» και τους λένε «όχι δεν γίνεται». Το ίδιο θα συμβεί αύριο και με άλλη κυβέρνηση.
Θα το δούμε αυτό θα το ψάξουμε θα το διερευνήσουμε. Λέω το αποτέλεσμα 160 Σταύρος Δήμας, 5 απόντες και 135 παρών. Αυτό το αποτέλεσμα μας φέρνει πιο κοντά στις εκλογές;
Και με 161 και 165 να ήταν, πάλι το πιθανό σενάριο είναι εκλογές.
Και αν στην τρίτη ψηφοφορία όπως ακούστηκε πάμε με Μαρία Δαμανάκη, θα αλλάξουν τα πράγματα;
Δεν ξέρω αν θα αλλάξουν τον κ. Δήμα στην τρίτη ψηφοφορία, πάντως είναι ένα σενάριο που ακούγεται τις τελευταίες μέρες. Εγώ θα ήθελα να πω, ας περιμένουμε, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά κατά τη γνώμη μας, δεν αποκλείεται τίποτα, μπορεί να μην είναι ακριβώς σενάριο, μπορεί να το σκέφτονται, μένει να το δούμε, άλλωστε δεν είναι μακριά η 29η του Δεκέμβρη. Όμως, με τα μέχρι τώρα δεδομένα φαίνεται ως πιο πιθανό σενάριο οι εκλογές εκτός αν αλλάξουν άρδην τα πράγματα στις άλλες δύο ψηφοφορίες, πράγμα που δεν το πιστεύω.
Να έρθουμε τώρα στον κόσμο. Τα 6,5 εκ των φτωχών με βάση το γραφείο προϋπολογισμού της βουλής και το τι μπορεί να περιμένουμε από τις εκλογές. Κάποιος κόσμος κυρίως από το χώρο της αριστεράς, τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο, να τον πούμε έτσι, έχει σκαλώσει την ελπίδα του στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που ήταν στο 4% και έχει φτάσει στο 27%. Και προβληματίζεται από την κριτική που ασκεί το ΚΚΕ απέναντι στο συγκεκριμένο κόμμα. Σ' αυτόν τον κόσμο που προβληματίζεται, που στενοχωριέται που θα ήθελε να δει ενωμένη την αριστερά σε μια συγκεκριμένη και σαφή κατεύθυνση τι έχετε να του πείτε;.
Κοιτάξτε, ενώνεσαι με κάποιον με τον οποίο συμφωνείς σε κάποια ζητήματα και στρατηγικά, αλλά και γενικότερα. Εδώ δεν υπάρχει συμφωνία για το βασικό. Δηλαδή όταν για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ, η αξιωματική αντιπολίτευση, αναγνωρίζει το χρέος ως χρέος της χώρας, ως χρέος του λαού και μας ζητά να το διαπραγματευθεί με την τρόικα είναι ένα το κρατούμενο. Αν αρχίζεις από κει και δεν λες, «εγώ δεν αναγνωρίζω αυτό το χρέος, δεν το δημιούργησε ο ελληνικός λαός, δεν ευθύνεται ο λαός που την έχει πληρώσει πολύ βάρβαρα αυτά τα χρόνια με τα μέτρα σας, εγώ μονομερώς το διαγράφω και από αυτή την άποψη ανοίγω άλλον δρόμο εξέλιξης, ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία, αλλάζω συνολικά την κοινωνική οργάνωση, την οικονομία, πάω για ουσιαστικά άλλα μέτρα που θα υπηρετούν το λαϊκό συμφέρον». Αν δεν πεις αυτό και πεις ότι «εγώ μένω στην ΕΕ, μένω στην Ευρωζώνη», μετά είναι φυσιολογικό να αρχίσουν οι πιέσεις, οι εταίροι να σου λένε «κύριε είσαι στην ευρωζώνη έχεις υποχρεώσεις». Χθες το ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε το πρόγραμμα της Κομισιόν για το 2015 και αυτό αφορά και την Ελλάδα και τις άλλες χώρες. Εκεί υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα νέας λιτότητας για όλες τις χώρες, πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, άρα δεν μπορείς να πεις ότι μένοντας μέσα σε αυτή τη λυκοσυμμαχία θα μπορέσω να λύσω προβλήματα. Θα μου πείτε καλά βρε αδερφέ, ας λύσει ένα, δύο, τρία.
Καταρχήν δεν μπορεί να επαναπαυόμαστε με ένα, δύο τρία. Για παράδειγμα περνάει το 751 κατώτερος μισθός, επανέρχεται εκεί, τι πρόβλημα λύνει; Το βασικό πρόβλημα που θα λύσει, γιατί η πλειοψηφία των εργασιακών σχέσεων - δεν μιλάω για το 30% που είναι στην ανεργία, μιλάω για ένα άλλο 30% που στη νεολαία είναι πολύ περισσότερο που έχει ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που δουλεύει με συμβάσεις δίμηνες, 4μηνες, 6μηνες, που δεν τον αγγίζει αυτόν, γιατί μιλάει για το μόνιμο προσωπικό, γι’ αυτούς που έχουν μόνιμη δουλειά, 8ωρο, 5νθήμερο, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ή ο εργοδότης, ο ιδιώτης, ο μεγάλος όμιλος ο οποίος «πλήττεται» κι αυτός από την κρίση με την έννοια ότι θέλει μεγαλύτερα κέρδη, θέλει να είναι ανταγωνιστικός σε άλλους ανταγωνιστές, σου λέει «κύριε αφού είναι 751 ο κατώτερος μισθός εγώ γιατί να σας δίνω 900 ή 1000 το μήνα» – γιατί υπάρχουν εργαζόμενοι που έχουν κατακτήσεις και μπράβο τους, θα πέσει ο μέσος όρος. Αυτό λοιπόν δεν είναι ουσιαστική λύση. Και του λες έλα εδώ ρε αδερφέ, γιατί δεν συμφωνείς σε ένα νόμο, αυτό που προτείνει το ΚΚΕ, σας λέω για τα μικρά για τα απλά που μπορεί να τα κάνει, αλλά θα δούμε αν θα τα κάνει κι αυτά, λέμε ότι θα τα κάνει ή ακόμη αυτά που είπε εδώ από τη Θεσσαλονίκη στη ΔΕΘ. Και του λες «γιατί δεν βάζεις μαζί με αυτό και τον εφαρμοστικό νόμο που αφορά ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που αφορά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση;». Να το κάνουμε σε ένα νόμο οπότε να κατοχυρώνεται και αυτός που σήμερα παίρνει 800, να κατοχυρώνεται κι αυτός που δουλεύει στα δίμηνα, στα 4μηνα, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, ή αυτός που τον έχεις στη διαθεσιμότητα τώρα και ετοιμάζεται να τον απολύσει. Και σου λέει «όχι, δεν μπορούμε». Και σήμερα το πρωί άκουσα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ από τα πιο γνωστά στελέχη, δεν έχει σημασία ποιος ήταν, να λέει ότι «κοιτάτε την πρώτη 4ετία μη μιλάμε τώρα ότι θα μιλήσουμε για την ανάκτηση των απωλειών που είχε ο κόσμος αυτά τα χρόνια της κρίσης». Το λένε γιατί και οι πιο σοβαροί από αυτούς, ξέρουν σε τι περιβάλλον ζουν. Αυτά τώρα του τύπου θα βαράνε τα νταούλια και τους ζουρνάδες και θα χορεύουν οι αγορές, έλεος. Αγορές είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, είναι τα συμφέροντα τα μεγάλα. Θα χορεύουν επειδή θα το λες εσύ ή θα χορέψουν εσένα στο ταψί;
Αυτό μένει να αποδειχθεί.
Μα τους χορέψανε. Γιατί το ΠΑΣΟΚ έτσι δεν ξεκίνησε; Που έφτασε; Κοιτάξτε να δείτε, αυτή τη στιγμή η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του και των μελών που τον απαρτίζει είναι ΠΑΣΟΚ, αυτοί που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, οι άλλοι είναι ένα 4% οι αριστεροί. Οι άλλοι τι αριστεροί είναι;
Αν είναι έτσι, αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ περίπου το 'χει πει το ποίημα, να το λέμε απλά για να το καταλαβαίνει ο κόσμος, δηλαδή έχει συνομολογήσει και έχει συμβιβαστεί και θέλει να είναι μια πιο λαϊτ εκδοχή της σοδιαλδημοκρατίας, τότε γιατί αυτός ο ξεσηκωμός από τη ντι βελτ, από τον Γιούγκερ, παρουσιάζουν τον Τσίπρα ότι είναι ένας από τους 5 πιο επικίνδυνους ανθρώπους στην Ευρώπη μαζί με τον Ιγκλέσιας των Ποδέμος και άλλους δύο τρεις, ότι λιμοί σεισμοί καταποντισμοί κ.α. Αν έχουν ήδη συμβιβαστεί πως δικαιολογείται; Θα λέγανε βεβαίως μας έκαναν τη δουλειά μέχρι εδώ Σαμαράς - Βενιζέλος, τους στύψαμε σαν λεμονόκουπες, πάντε στην άκρη βάζουμε την άλλη εκδοχή μας για να το πάει λίγο πιο μαλακό, λίγο πιο κοινωνικό κλπ. Γιατί να έχουν αυτή την ένταση;
Ο λαός πρέπει να σκεφτεί γιατί όλοι δεν τα λένε αυτά, από τους ίδιους κύκλους; Εννοώ τους ομίλους, από τμήματα της αστικής τάξης. Δεν τα λένε όλοι αυτά. Υπάρχουν και άλλοι που λένε διαφορετικά πράγματα. Η ίδια η αστική τάξη, η άρχουσα τάξη, στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι χώρες, είναι διασπασμένες αυτή τη στιγμή, έχουν διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης της κρίσης. Εμείς όταν κάνουμε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ταυτίζουμε με τη ΝΔ.
Λέτε δεν είναι το ίδιο.
Βεβαίως δεν είναι το ίδιο, ποτέ κανένα κόμμα δεν ήταν ίδιο με το άλλο, ακόμα και αν ακολουθούσαν ίδιες στρατηγικές πολιτικές ή κάποιες φορές συμπίπτανε. Ίδιο το ένα κόμμα με το άλλο ποτέ δεν ήταν, ο δικομματισμός που λέμε εμείς, έτσι παίζεται το παιχνίδι.
Ξαναλέω: Τα δύο κόμματα έχουν διαφορές που εκφράζουν υπαρκτές διαφορές και μέσα στις χώρες της Ευρωζώνης και σε τμήματα των ομίλων, της αστικής τάξης, των επιχειρηματιών. Η μία άποψη που είναι ας πούμε αυτή τη στιγμή η κυρίαρχη στην Κομισιόν, στην ΕΕ -που την έχει βασικά η Γερμανία, αλλά είναι κυρίαρχη ως πλειοψηφία- στους δανειστές σε όλους τους εταίρους, μιλάει για περιοριστική πολιτική, συνέχιση των αυστηρών μέτρων έτσι ώστε να μπορέσει να βγει η κάθε χώρα από την κρίση και συνολικά να μην κατρακυλήσει όλη η Ευρωζώνη στην κρίση. Υπάρχει η άποψη που μιλάει για πιο επεκτατική πολιτική, το είπε και ο Ντράγκι άλλωστε, δηλαδή για μια δημοσιονομική χαλαρότητα ώστε να αναπτυχθεί λίγο η ρευστότητα για να δοθούν σε κάποιους επιχειρηματίες χρήματα να κάνουν επενδύσεις, να δανείσουν δηλαδή οι τράπεζες να ανασάνει λίγο η οικονομία. Μόνο που αυτά τα χρήματα, ξαναλέμε, αυτό πρέπει να καταλάβει ο κόσμος, και εκεί είναι που διαφωνούμε με τις επιλογές άλλων κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι άμα είσαι σε αυτή τη λογική ουσιαστικά παίζεις το παιχνίδι διαφόρων τμημάτων της πλουτοκρατίας, των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Λέει ότι «αυτό θα το διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα», ο άλλος λέει «όχι κύριε είμαι ενάντια σε αυτή την πολιτική». Η κυρίαρχη γραμμή αυτή τη στιγμή είναι η περιοριστική πολιτική. Σου λένε θέλω συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών και αυτό το λένε όχι μόνο στην Ελλάδα το λένε και στη Γαλλία. Δέστε τι γίνεται. Υπάρχει αντίρρηση και διαφωνία των Γάλλων με τους Γερμανούς. Το λένε και στην Ιταλία. Η Ιταλία και η Γαλλία που είναι πιο ισχυρές οικονομίες από ότι είναι η Ελλάδα και έχουν άλλα μεγέθη, δεν έχουν μνημόνια, δεν έχουν τρόικες και πάλι παίρνουν τα ίδια μέτρα. Και στο κοινωνικοασφαλιστικό και στη μείωση των μισθών και στη μείωση των συντάξεων και παντού.
Αντίλογος. Λέει ο πολίτης γονιός που βλέπει τα δυο του παιδιά άνεργα, που βλέπει σαν μόνη προοπτική να φύγει από τη χώρα. Και λέει τι να κάνουμε δηλαδή, εντάξει έχουμε ενστάσεις, έχουμε επιφυλάξεις, καήκαμε στο χυλό φυσάμε και το γιαούρτι, πολλά μας είπαν στο παρελθόν. Αλλά τι να κάνουμε, να δέσουμε μια πέτρα να πέσουμε στη θάλασσα; Πρέπει να υπάρξει μια ελπίδα. Και ρωτάει, αυτός ο άνθρωπος ο οποίος είναι τοποθετημένος στην προοδευτική δημοκρατική αριστερή παράταξη, βλέπει την τελευταία εκτίμηση και λέει
Δεν θα πρέπει να φοβηθεί καταρχήν.
Εγώ θέλω να καταλάβω τη θέση και στάση του ΚΚΕ.
Ρωτώντας παίρνετε τη θέση αυτών που τον θέλει φοβισμένο, τρομοκρατημένο. Σου λέει να δέσω την πέτρα στο λαιμό και να πάω να πνιγώ. Όχι. Πρέπει να αλλάξει συσχετισμούς.
Όχι θέλει ελπίδα θέλει να αγωνιστεί.
Να ψηφίσει ΚΚΕ τότε.
Άλλο θέλω να ρωτήσω. Με βάση τους υπάρχοντες συσχετισμούς η τελευταία δημοσκόπηση δίνει 146 έδρες στον ΣΥΡΙΖΑ και 17 στο ΚΚΕ. Έρχεται στη βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει τη διερευνητική εντολή...
Ή δεν καταλάβατε ή δεν είπα τίποτα τόση ώρα που συζητάμε.
Κατάλαβα, αλλά πρέπει να μεταφέρουμε και τα ερωτήματα του κόσμου που προβληματίζεται και θέλει να καταλάβει τι γίνεται; Θα δίνατε ψήφο ανοχής αυτό ήθελα να ρωτήσω;
Να σας το ξεκαθαρίσω. Θα δώσουμε το παρών στη διακυβέρνηση της χώρας όταν θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις γι’ αυτό. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτός ο λαός, που κάποιοι τον θέλουν φοβισμένο, γονατισμένο ή με την πέτρα στο λαιμό να κάθεται πάνω από το γκρεμό, θα είναι ξεφοβισμένος και αποφασισμένος να ενισχύσει δυνάμεις και να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Όχι να έρθει το ΚΚΕ στην εξουσία, ή να έρθουν κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ριζοσπαστικές αριστερές που θα δημιουργηθούν στο μέλλον, όχι αυτό, όχι τα κόμματα, να έρθει ο ίδιος στην εξουσία. Εκεί, οι πολιτικές δυνάμεις όπως το ΚΚΕ έχουμε πει θα δώσουμε το παρών σε αυτή τη διακυβέρνηση σ’ αυτή την εξουσία που θα έχει όμως συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Δηλαδή διαγράφω μονομερώς το χρέος, με ένα νόμο καταργώ το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, δηλαδή δεν ισχύουν οι μειώσεις των μισθών, οι μειώσεις των συντάξεων, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα που το φτάσανε εδώ πέρα, εξακολουθεί να ισχύει άλλο όριο συνταξιοδότησης. Σημαίνει ότι εγώ, επίσης, για να έχω τα εργαλεία στα χέρια μου, γιατί αυτό σημαίνει αποδέσμευση από την Ευρωζώνη, αποδέσμευση από την ΕΕ ταυτόχρονα, λες τέρμα σε αυτά τα δεσμά, αναπτύσσω ισότιμες σχέσεις εμπορικές, οικονομικές, πολιτικές διπλωματικές με άλλες χώρες του κόσμου μεγάλες και μικρές και με χώρες της Ευρώπης σε ισότιμη βάση και όχι στη βάση αυτή τώρα που είμαστε στην ΕΕ. Του λες ότι «για να έχω αυτά τα εργαλεία διότι θα με πολεμήσουν συμφέροντα, μονοπωλιακά συμφέροντα, επιχειρηματίες, Γάλλοι, Άγγλοι, Αμερικανοί, Γερμανοί κλπ, να κοινωνικοποιήσω τον πλούτο που παράγει η χώρα».
Γιατί όλα αυτά δεν μπορεί να τα κάνει μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ;
Μα όταν είσαι εντός της ΕΕ, όταν μιλάς για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όταν λες ότι θα διαπραγματευτείς το χρέος και ότι αναγνωρίζεις το χρέος, τέλειωσες. Δεν καταλάβατε; Τρία τέσσερα πραγματάκια σημαντικά είπα. Αυτά αν τα κάνει μια κυβέρνηση τότε το ΚΚΕ θα μπορέσει να είναι εκεί. Αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα τώρα.
Μια τελευταία κουβέντα, σε αυτόν τον κόσμο που έχει έτσι στο φυλλοκάρδι του και θέλει να δει μια άσπρη μέρα για τον τόπο, κοιτάζοντάς τον στα μάτια πότε και πως μπορεί να έρθει αυτή η άσπρη μέρα, ή να πάρει των ομματιών του και να ψάξει αλλού την τύχη του; Πως θα γλιτώσουμε από αυτή τη γάγγραινα της ζωής μας που μαυρίζει, μαύρο παντού, όχι μόνο στην ΕΡΤ σε όλα τα επίπεδα, αυτοδιοίκηση, πόλεις, χωριά, περιφέρεια, παντού μαύρο. Που βρίσκεται η ελπίδα;
Η ελπίδα βρίσκεται μόνο στην οργάνωσή του. Να οργανωθεί, να παλέψει, να οργανώσει τη λαϊκή συμμαχία του, μαζί με τους συναδέλφους του, με τους συνανθρώπους του που υποφέρουν τα ίδια, να επιλέξει πολιτικά κόμματα, δυνάμεις οι οποίες όταν είναι εκλογές, είτε δημοτικές, είτε περιφερειακές, είτε βουλευτικές, εκλογές όπως θα έχουμε αύριο, που μπορεί να στηρίξουν αυτή την πάλη, γιατί πρέπει να σκεφτεί ακριβώς την επόμενη μέρα. Και την επόμενη μέρα εμείς του λέμε καθαρά ότι ένα ΚΚΕ ισχυρό, θα είναι η δύναμη αυτή, η εγγύηση που του έχει εμπιστοσύνη που μπορεί να παλέψει στο πλευρό του και να σταθεί στο πλευρό του και να διεκδικήσει όλα αυτά τα οποία ονειρεύεται, όλα αυτά τα οποία χρειάζεται.
Να σας ευχαριστήσω πρώτα για την αυτοπρόσωπη παρουσία σας, δεύτερον, εσάς, τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που από την πρώτη στιγμή, εδώ και 18 μήνες, 540 μέρες και νύχτες, είναι στο πλευρό μας. Και αυτή η αλληλεγγύη διαμορφώνει ζωές και επιλογές, αφήνει σχέσεις αναπαλλοτρίωτες και ακατάλυτες. Ένα ευχαριστώ είναι λίγο.
