Αναλυτικά τα κείμενα της ερώτησης και της απάντησης:

Ερώτηση:

"Ο πρώην Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθυ Γκάιτνερ αποκάλυψε πρόσφατα ότι ο σχεδιασμός του ελληνικού προγράμματος είχε εξ αρχής τιμωρητικό χαρακτήρα, με βάση όσα του εκμυστηρεύθηκαν οι συνάδελφοί του Υπουργοί Οικονομικών των τεσσάρων μεγαλύτερων ευρωπαϊκών κρατών στη Σύνοδο G7 στον Καναδά τον Φεβρουάριο του 2010[1]. Σήμερα, σχεδόν πέντε χρόνια μετά τις συζητήσεις εκείνες, η ελληνική οικονομία έχει υποστεί μια –χωρίς προηγούμενο σε ειρηνική περίοδο- καταστροφή, με τη μείωση του ΑΕΠ κατά περίπου 25% και την εκτόξευση του δημόσιου χρέους στο 175% του ΑΕΠ, και η ελληνική κοινωνία βιώνει την εξαθλίωση, με ανεργία περίπου 27% του εργατικού δυναμικού και 44% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας[2].

Ερωτάται το Συμβούλιο:

1.Η συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου λαού για τα «αμαρτήματα» των επαγγελματιών πολιτικών που διαχειρίσθηκαν την εξουσία είναι σύμφωνη με τις διακηρυσσόμενες στο άρθρο 3 ΣΕΕ αρχές της «αλληλεγγύης»;

2.Πότε θα τερματισθεί επιτέλους η μνημονιακή τιμωρία και πότε θα αναγνωρίσουν οι δανειστές του «επίσημου» τομέα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι αδύνατο να αποπληρωθεί ή εξυπηρετηθεί, ώστε να προχωρήσουν στο επιβεβλημένο από τα πράγματα «κούρεμα» (Official Sector Involvement-OSI);"

Απάντηση:

"Στις 10 Μαΐου 2010 το Συμβούλιο απηύθυνε την απόφαση 2010/320/EΕ[3] προς την Ελλάδα αναγνωρίζοντας την εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη να αναλάβει η Ελλάδα αποφασιστική δράση, σε άνευ προηγουμένου κλίμακα, σχετικά με το έλλειμμά της και για άλλους παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση του χρέους, προκειμένου να  αντιστραφεί η αύξηση του λόγου δημοσίου χρέους προς ΑΕγχΠ και να της επιτραπεί να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στην χρηματοδότηση μέσω της αγοράς.

Κατόπιν της συμφωνίας για δύο επακόλουθα προγράμματα στήριξης, στις 27 Νοεμβρίου 2012 τα κράτη μέλη της ευρωζώνης συμφώνησαν σχετικά με δέσμη μέτρων με στόχο να επαναφέρουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας σε βιώσιμη τροχιά. Επίσης συμφώνησαν να εξετάσουν περαιτέρω μέτρα και συνδρομή, εάν αυτό είναι αναγκαίο, για την επίτευξη περαιτέρω πιστευτής και βιώσιμης μείωσης του ελληνικού  λόγου δημοσίου χρέους προς ΑΕγχΠ, όταν η Ελλάδα φθάσει σε ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, προϋπόθεση της πλήρους εφαρμογής όλων των όρων που περιέχονται στο πρόγραμμά της, προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι, μέχρι το τέλος του προγράμματος ΔΝΤ το 2016, η Ελλάδα θα μπορέσει να φθάσει εκείνο το έτος σε λόγο δημοσίου χρέους προς ΑΕγχΠ 175%, λόγο δημοσίου χρέους προς ΑΕγχΠ 124% το 2020, και το 2022 λόγο δημοσίου χρέους προς ΑΕγχΠ σημαντικά χαμηλότερο από το 110%.[4]

Στις 5 Μαΐου 2014 τα κράτη μέλη της ευρωζώνης επιβεβαίωσαν και πάλι την δέσμευσή τους να παράσχουν την αρμόζουσα στήριξη μέχρις ότου η Ελλάδα αποκτήσει και πάλι πλήρη πρόσβαση στις αγορές, υπό τον όρο ότι η Ελλάδα θα συμμορφωθεί πλήρως προς τις απαιτήσεις και τους στόχους του προγράμματος προσαρμογής. Επίσης επιβεβαίωσαν ότι η σχετική απόδοση δυνατών μέτρων βιωσιμότητας του χρέους, όπως ανέφερε η Ευρωομάδα στις 27 Νοεμβρίου 2012, θα εξετασθεί στα πλαίσια της επόμενης επανεξέτασης.[5] Η επανεξέταση αυτή είναι τώρα σε εξέλιξη".