Στα βήματα του Άρη, επίκαιρος ο αγώνας
Της ΛΙΤΣΑΣ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ*
Ο Άρης Βελουχιώτης (ψευδώνυμο του Αθανάσιου Κλάρα), ιδρυτής του ΕΛΑΣ, ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ, είναι από τις προσωπικότητες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της Αριστεράς, αλλά και συνολικότερα της χώρας.
Όλη του τη ζωή την αφιέρωσε στον αγώνα για την ελευθερία και τον σοσιαλισμό. Το 1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Αθήνας, στο τέλος του 1928 αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη» και τον Φεβρουάριο του 1943 έγινε Καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, όπου και παρέμεινε μέχρι τη διάλυσή του.
Σε κάθε επέτειο –γέννησης ή θανάτου– ενός μεγάλου αγωνιστή της Αριστεράς καλούμαστε, σχεδόν αυτόματα πια, να τοποθετηθούμε πάνω στην επικαιρότητα του αγώνα του. Σήμερα, 70 χρόνια μετά τον θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, τι χρειάζεται να πούμε;
Δεν θα ήθελα να μιλήσω για ακόμα ένα παράδειγμα προς μίμηση, για την αξία του αγώνα για τον σοσιαλισμό και την επίμονη στράτευση στην υπόθεση της Αριστεράς. Θα ήθελα να μιλήσω για τη δικαίωση των αγώνων που έχουν δώσει οι σύντροφοί μας δεκαετίες τώρα και για την ιστορική ευθύνη που φέρει σήμερα η Αριστερά.Η φετινή 25η του Γενάρη δεν σηματοδοτεί απλά μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ανοίγει η προοπτική τα όνειρά μας να αποκτήσουν σάρκα και οστά, η προοπτική νίκης του αριστερού υποδείγματος και την προοπτική αυτή πρέπει να τη φυλάξουμε σαν «κόρη οφθαλμού».
Η ζωή του Βελουχιώτη μάς μαθαίνει και κάτι άλλο. Ότι ακόμα και όταν όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, οφείλεις να συνεχίζεις με βάση τα πιστεύω σου. Παρότι μετά την ήττα του ΚΚΕ και τη Συμφωνία της Βάρκιζας υπέγραψε τη διαταγή αποστράτευσης του ΕΛΑΣ, αντιτάχθηκε στην εντολή του κόμματος για αφοπλισμό και συγκρότησε ένοπλη ομάδα.
Δεν παρέδωσε ποτέ τα όπλα και προτίμησε να βάλει τέλος στη ζωή του, παρά να πέσει ζωντανός στα χέρια του εχθρού.
Τον Οκτώβρη του 1944, στον ιστορικό του λόγο στη Λαμία, ανέφερε:
«Μα εμείς υποσχεθήκαμε στον λαό και κάτι άλλο. Ότι δεν θα αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Γι' αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος».
Ας μην αφήσουμε, λοιπόν, «το όπλο από το χέρι μας». Ας δώσουμε αυτή τη μάχη όλοι και όλες μέχρι την τελική νίκη, όπως οφείλουμε στους συντρόφους τού χθες και στους συντρόφους τού αύριο, όπως οφείλουμε στον λαό μας, αλλά και σε κάθε λαό που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο. Όπως κλείνει και η προαναφερθείσα ομιλία του Άρη Βελουχιώτη: «Τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε: Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!».
* Η Λίτσα Αμμανατίδου – Πασχαλίδου είναι βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής
πηγή: iskra.gr
Ο Άρης Βελουχιώτης (ψευδώνυμο του Αθανάσιου Κλάρα), ιδρυτής του ΕΛΑΣ, ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ, είναι από τις προσωπικότητες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της Αριστεράς, αλλά και συνολικότερα της χώρας.
Όλη του τη ζωή την αφιέρωσε στον αγώνα για την ελευθερία και τον σοσιαλισμό. Το 1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Αθήνας, στο τέλος του 1928 αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη» και τον Φεβρουάριο του 1943 έγινε Καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, όπου και παρέμεινε μέχρι τη διάλυσή του.
Σε κάθε επέτειο –γέννησης ή θανάτου– ενός μεγάλου αγωνιστή της Αριστεράς καλούμαστε, σχεδόν αυτόματα πια, να τοποθετηθούμε πάνω στην επικαιρότητα του αγώνα του. Σήμερα, 70 χρόνια μετά τον θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, τι χρειάζεται να πούμε;
Δεν θα ήθελα να μιλήσω για ακόμα ένα παράδειγμα προς μίμηση, για την αξία του αγώνα για τον σοσιαλισμό και την επίμονη στράτευση στην υπόθεση της Αριστεράς. Θα ήθελα να μιλήσω για τη δικαίωση των αγώνων που έχουν δώσει οι σύντροφοί μας δεκαετίες τώρα και για την ιστορική ευθύνη που φέρει σήμερα η Αριστερά.Η φετινή 25η του Γενάρη δεν σηματοδοτεί απλά μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ανοίγει η προοπτική τα όνειρά μας να αποκτήσουν σάρκα και οστά, η προοπτική νίκης του αριστερού υποδείγματος και την προοπτική αυτή πρέπει να τη φυλάξουμε σαν «κόρη οφθαλμού».
Η ζωή του Βελουχιώτη μάς μαθαίνει και κάτι άλλο. Ότι ακόμα και όταν όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, οφείλεις να συνεχίζεις με βάση τα πιστεύω σου. Παρότι μετά την ήττα του ΚΚΕ και τη Συμφωνία της Βάρκιζας υπέγραψε τη διαταγή αποστράτευσης του ΕΛΑΣ, αντιτάχθηκε στην εντολή του κόμματος για αφοπλισμό και συγκρότησε ένοπλη ομάδα.
Δεν παρέδωσε ποτέ τα όπλα και προτίμησε να βάλει τέλος στη ζωή του, παρά να πέσει ζωντανός στα χέρια του εχθρού.
Τον Οκτώβρη του 1944, στον ιστορικό του λόγο στη Λαμία, ανέφερε:
«Μα εμείς υποσχεθήκαμε στον λαό και κάτι άλλο. Ότι δεν θα αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Γι' αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος».
Ας μην αφήσουμε, λοιπόν, «το όπλο από το χέρι μας». Ας δώσουμε αυτή τη μάχη όλοι και όλες μέχρι την τελική νίκη, όπως οφείλουμε στους συντρόφους τού χθες και στους συντρόφους τού αύριο, όπως οφείλουμε στον λαό μας, αλλά και σε κάθε λαό που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο. Όπως κλείνει και η προαναφερθείσα ομιλία του Άρη Βελουχιώτη: «Τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε: Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!».
* Η Λίτσα Αμμανατίδου – Πασχαλίδου είναι βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής
πηγή: iskra.gr