Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Σε μια οργανωμένη επιχείρηση λάσπης με ψέματα και συκοφαντίες επιδίδεται ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. Πάνος Καμμένος και στελέχη του κόμματός του, με τη συνδρομή γνωστών δημοσιογραφικών παπαγάλων, σε βάρος της Πρόεδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο πρόεδρος και τα στελέχη του πρώην συγκυβερνώντος κόμματος, σε ένα κρεσέντο βρώμικης προεκλογικής εκστρατείας, ισχυρίστηκαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους ότι η πρόεδρος της Βουλής «έβαλε στο συρτάρι» την ποινική δικογραφία (ΑΒΜ ΕΔ 2015/18), βάσει της οποίας η Βουλή καλούνταν να εξετάσει τυχόν αξιόποινες πράξεις των Άκη Τσοχατζόπουλου, Γιάννου Παπαντωνίου, Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Ευάγγελου Βενιζέλου. Πρόκειται για απόλυτα ψεύδη.

Η εν λόγω δικογραφία αφορά κατά κύριο λόγο την παραγγελία και πληρωμή για εξοπλιστικά προγράμματα από τη Γερμανία. Τα στελέχη των ΑΝΕΛ, με προφανή στόχο να αποκομίσουν φτηνά προεκλογικά κέρδη, εγκαλούν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ειδικά σε ό,τι αφορά το μέρος της δικογραφίας που σχετίζεται με τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ Ευαγ. Μεϊμαράκη και την υπόθεση των υποβρυχίων Τ 214 (αυτών που έγερναν) για τα οποία, παρότι δεν είχαν καν παραδοθεί, έδωσε 105 εκατ. ευρώ στη γερμανική κατασκευάστρια εταιρεία HDW, αντί να πάρει νομικά μέτρα εναντίον της, όπως όφειλε ως υπουργός!

Το θέμα είναι υπαρκτό και η υπόθεση ανοιχτή. Τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. «θυμήθηκαν» σήμερα το θέμα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, παρότι όλο το προηγούμενο διάστημα δεν θέλησαν να κινήσουν καμία διαδικασία στη Βουλή για να συσταθεί προανακριτική επιτροπή. Η προσπάθειά τους να εμπλέξουν την πρόεδρο της Βουλής σε αυτή την ιστορία είναι και σκοτεινή και ύποπτη για τις πολιτικές τους προθέσεις. Προφανώς, και τα στελέχη των ΑΝΕΛ αισθάνθηκαν ότι με αυτό τον τρόπο προσφέρουν εξυπηρέτηση στον Αλέξη Τσίπρα, πλήττοντας την εικόνα μιας πολιτικού που όντως έχει τη δυναμική να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να αιμορραγήσει εκλογικά. Αλλά αυτά είναι μηχανορραφίες επιπέδου οθωμανικού χαρεμιού. Και μάλιστα αποτυχημένες.



Η αλήθεια είναι ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έκρυψε σε κανένα συρτάρι την υπόθεση. Στις 24 Φεβρουαρίου 2015 από το βήμα της Βουλής, σύμφωνα με τα πρακτικά, ανακοίνωσε στην ολομέλεια του σώματος ότι: «Διαβιβάστηκε ποινική δικογραφία κατά την ίδια ημερομηνία, 11 Φεβρουαρίου 2015, η οποία αφορά τους πρώην Υπουργούς Εθνικής Άμυνας Απόστολο-Αθανάσιο Τσοχατζόπουλο, Γιάννο Παπαντωνίου, Ευάγγελο Μεϊμαράκη και Ευάγγελο Βενιζέλο, σχετικά με τη διερεύνηση καταγγελιών που έλαβαν χώρα στις 21-1-2014 στην τηλεοπτική εκπομπή «Απαγορευμένη Ζώνη» του τηλεοπτικού σταθμού EPSILONTV αναφορικά με τις διαδικασίες προμήθειας οπλικών συστημάτων εξοπλισμών για τις Ένοπλες Δυνάμεις».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, λοιπόν, ενημέρωσε πλήρως την Ολομέλεια της Βουλής για το θέμα και σημείωσε ότι «οι ποινικές δικογραφίες διαβιβάζονται στη Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, το οποίο ρητώς ορίζει ότι μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ή υφυπουργοί, για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως ο νόμος ορίζει». Επιπλέον, ενημέρωσε ότι για να υπάρξει «πρόταση άσκησης δίωξης» σε βάρος κάποιου υπουργού, πρέπει να υποβληθεί σχετική πρόταση από «τουλάχιστον 30 βουλευτές».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε σημειώσει στην εν λόγω συνεδρίαση ότι υπάρχει κενό στη συγκεκριμένη διαδικασία και είχε ανακοινώσει ότι μέσω των κοινοβουλευτικών επιτροπών θα εισηγηθεί να αλλάξει η διαδικασία, ώστε να μην μένουν στο σκοτάδι οι συγκεκριμένες υποθέσεις εξαιτίας της αδράνειας κάποιων βουλευτών. Συγκεκριμένα είχε αναφέρει: «Θέλω να σας θέσω υπ’ όψιν ότι μολονότι το Σύνταγμα αποδίδει στη Βουλή μίαν ιδιαίτερης σημασίας αρμοδιότητα και ευθύνη, από τον Κανονισμό της Βουλής και από την πρακτική των προηγούμενων ετών είχε προκύψει κενό ανεπίτρεπτο, σε σχέση με τον χειρισμό αυτών των υποθέσεων».

Η ίδια υπογράμμισε: «Οι δικογραφίες ανακοινώνονταν συνοπτικά στην Ολομέλεια χωρίς την ειδική αναφορά πολλές φορές ούτε των καθ’ ων Υπουργών και εν συνεχεία διαβιβάζονταν στη νομοθετική υπηρεσία απ’ όπου, συνήθως, κατά σύστημα δεν δίνονταν αντίγραφα των ποινικών δικογραφιών. Αυτό, στην πραγματικότητα, παρήγαγε την ουσιαστική παραγραφή ή επιχειρήματα παραγραφής, δεδομένων των πολύ στενών προθεσμιών».

Και κλείνοντας την τοποθέτησή της, ανακοίνωσε: «Θα θέσω το ζήτημα αυτό στην Επιτροπή Κανονισμού της Βουλής διότι η Βουλή στην οποία διαβιβάζονται από την εισαγγελική αρχή, δηλαδή τη δικαστική εξουσία, μέσω του Υπουργού Δικαιοσύνης, δηλαδή την εκτελεστική εξουσία, δικογραφίες, προκειμένου να ασκήσει την αρμοδιότητά της, δεν επιτρέπεται να αδρανεί και να μην αποφαίνεται. Άρα είναι αναγκαίο να προβλέψουμε τη διαδικασία εκείνη με την οποία θα αντιμετωπίζονται οι ποινικές δικογραφίες που διαβιβάζονται στη Βουλή από τη Δικαιοσύνη και δεν θα πέφτουν σε ένα μαύρο πηγάδι».

Μήπως μπορούν ο κ. Π. Καμμένος και ο κ. Τέρενς Κουίκ, ο οποίος σήμερα το πρωί στην κρατική τηλεόραση έδωσε τα ρέστα του επιτιθέμενος στην κυρία Κωνσταντοπούλου, να εξηγήσουν πώς ακριβώς στοιχειοθετούν τον ισχυρισμό τους, ότι η πρόεδρος της Βουλής έκλεισε την υπόθεση εσκεμμένα σε κάποιο συρτάρι; Εκτός και αν πίσω από αυτή την εμετική συκοφαντική εκστρατεία επιδιώκουν να κρύψουν ότι οι ίδιοι δεν θέλησαν να ανακινήσουν ποτέ το θέμα της σύστασης προανακριτικής επιτροπής, παρότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Καμμένος είχε λάβει και εξετάσει τη συγκεκριμένη δικογραφία της εισαγγελίας. Η πρόεδρος της Βουλής, όπως πολύ καλά γνωρίζουν τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ., δεν μπορεί λόγω θέσης να κινήσει τέτοιες διαδικασίες.

Γιατί, λοιπόν, ο κ. Καμμένος δεν αναζήτησε όλους αυτούς τους μήνες 30 βουλευτές προκειμένου να καταθέσει πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής; Ως αρμόδιος υπουργός και μάλιστα ως σημαιοφόρος της διαφάνειας, όπως αυτοπροσδιορίζεται, γιατί δεν μπήκε μπροστάρης σε μια τέτοια κίνηση; Άρα, αν κάποιος κουκούλωσε την υπόθεση ή δεν έδειξε το ανάλογο ενδιαφέρον, αυτή δεν ήταν η πρόεδρος της Βουλής. Ήταν τα ίδια κόμματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που δεν πήραν καμιά πρωτοβουλία για να συσταθεί εξεταστική επιτροπή. Και αυτό που δεν ομολογούν είναι το πολιτικό σκεπτικό πίσω από αυτή την επιλογή. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε κανένα πρόγραμμα σύγκρουσης με τη διαπλοκή. Άλλωστε, φιγούρες όπως ο Σ. Σαγιάς καταδεικνύουν την επιθυμία διαλόγου με τη διαπλοκή. Αυτό που ήθελε ήταν απλώς να μπορεί να το επικαλείται ρητορικά για να καλύπτει τη μνημονιακή στροφή. Άλλωστε, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ειδικά στα εξοπλιστικά σκάνδαλα, όπου οι εμπλεκόμενοι είναι οι χώρες που πουλάνε οπλικά συστήματα, η κυβέρνηση Τσίπρα κάθε άλλο παρά ήθελε να ανοίξει μέτωπο με την Γερμανία. Άρα κυβερνητική πολιτική επιλογή ήταν το κουκούλωμα και όχι ευθύνη της Προέδρου της Βουλής.

Μήπως, άλλωστε, δεν γνωρίζουν ότι η Πρόεδρος της Βουλής στις αρχές Αυγούστου είχε αναλάβει πρωτοβουλία προκειμένου να συνεδριάσει η αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ώστε να αποφασίσει για την αλλαγή των διαδικασιών σχετικά με τις δικογραφίες που αφορούν πολιτικά πρόσωπα και πηγαίνουν στη Βουλή; Φυσικά και το γνωρίζουν! Όπως επίσης γνωρίζουν ότι με πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα και τη σύμφωνη γνώμη του Π. Καμμένου η Βουλή έκλεισε προκειμένου να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές και πρωτοβουλίες όπως αυτή της κυρίας Κωνσταντοπούλου, που συντελούν στην ενίσχυση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών διαφάνειας, τερματίστηκαν βίαια.

Ποιος λοιπόν θέλει να μετατρέψει τη Βουλή σε νεκροταφείο των σκανδάλων; Ας αναρωτηθούν τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. που ξεκίνησαν μια επιχείρηση λάσπης, με μοναδικό στόχο λίγα ψηφαλάκια στο πλαίσιο της απέλπιδας προσπάθειάς τους να διατηρήσουν μια κοινοβουλευτική παρουσία που η υπερψήφιση του Τρίτου Μνημονίου κατέστησε μάλλον ανεπίστρεπτα αδύνατη.