γράφει ο Γιάννης Τόλιος*

Τη στροφή των 180 μοιρών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αγνόηση της λαϊκής εντολής του 61.5% του ελληνικού λαού κατά του νέου Μνημονίου, επιχειρούν με διάφορους τρόπους να δικαιολογήσουν επικοινωνιακά τα συστημικά media και τα επιτελεία της κυβέρνησης. Επιχειρούν με ψήγματα αυτοκριτικής να καλύψουν την τεράστια «κωλοτούμπα» της κυβέρνησης, υποσχόμενα προεκλογικά, υπέρβαση της ευρωζωνικής επιτροπείας …τηρώντας πάντα το Μνημόνιο.

Ειδικότερα στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ (7.9.15) ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α.Τσίπρας, ξεχνώντας τις περσινές δεσμεύσεις, κατέφυγε σε μια άνευ ουσίας αυτοκριτική, υποσχόμενος όμως, σε περίπτωση που και πάλι θα είναι κυβέρνηση, «αντισταθμιστικά μέτρα» με ταυτόχρονη τήρηση του Μνημονίου. «Διαψευστήκαμε», είπε, «γιατί πιστέψαμε ότι η δύναμη του δικαίου θα έφερνε ντόμινο αλλαγών στην Ευρώπη», αποσιωπώντας την ανεδαφική του εμμονή στην υπογραφή συμφωνίας «πάση θυσία» εντός της ευρωζώνης και την προκλητική αγνόηση αλλεπάλληλων επισημάνσεων μεγάλου μέρους στελεχών για την ετοιμότητα αντιμετώπισης πιθανών εκβιασμών από τους «θεσμούς» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ). Διολίσθησε μάλιστα και στην απρέπεια να ισχυριστεί ότι τα στελέχη αυτά …«θα αντιδρούσαν σε κάθε συμφωνία». Από την άλλη έρχεται προεκλογικά να υποσχεθεί ότι θα υπάρξουν «αντισταθμιστικά» στα μνημονιακά μέτρα (??), θα ξεφύγουμε από την μέγγενη της επιτροπείας, θα έχουμε ανάπτυξη κ.ά., με πιστή πάντα τήρηση των δεσμεύσεων του νέου Μνημονίουπ!

Ωστόσο το έργο το έχουμε ξαναδεί. Τα ίδια ακριβώς έλεγαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που εφάρμοζαν τα μνημονιακά μέτρα. Το αποτέλεσμα γνωστό. Επιδείνωση της ύφεσης, αύξηση των «λουκέτων» και της ανεργίας, λεηλασία λαϊκών εισοδημάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσία, διόγκωση αντί για μείωση του δημόσιου χρέους, κά. Τα περί «αντισταθμιστικών» αποδείχτηκαν «λόγια του αέρα» από τη στιγμή που δεν άλλαξαν τις συντεταγμένες της οικονομικής πολιτικής. Μάλιστα στην περίπτωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμα και τα λίγα θετικά που έγιναν στο 6μηνο διακυβέρνησης, αμφισβητούνται από την «τερα-τρόϊκα» πλέον (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΜΣ). Από την άλλη το κρίσιμο ζήτημα του χρέους παραπέμπεται γενικώς και αορίστως στο μέλλον. Στην ουσία κανένα μέτρο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί αν δεν θα έχει την έγκριση των «θεσμών». Τα περί «συνεχών διαπραγματεύσεων», περί «ρηγματώσεων», «απεγκλωβισμού» από τα μνημόνια», περί «κατάκτηση της δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας», κλπ, αποσκοπούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα σε ένα κόσμο που πίστεψε στο εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ, του είναι δύσκολο να καταπιεί τη στροφή των 180’ μοιρών της ηγεσίας του και προσπαθεί να κρατηθεί από την ψευδαίσθηση μιας …δεύτερης ευκαιρίας.

Η «Λαϊκή Ενότητα» απευθύνεται τόσο στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στη μεγάλη δεξαμενή του ΟΧΙ κατά του νέου Μνημονίου, ιδιαίτερα στη νέα γενιά που έδωσε μαζικό και μαχητικό παρόν και τους καλεί στις επερχόμενες εκλογές να μη στηρίξουν τα κόμματα του παλιού και νέου «μνημονιακού τόξου». Ειδικότερα τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ (με νέο κάλυμμα τη «Δημοκρατική Συμπαράταξη»), το Ποτάμι, καθώς και τη «Χρυσή Αυγή» (βαθιά συστημική δύναμη παρά τις αντιμνημονιακές κορώνες). Να μη στηρίξει επίσης τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά να ενισχύσει τη «Λαϊκή Ενότητα», που με συνέπεια, ανιδιοτέλεια, αξιοπιστία και αγωνιστική στάση, υπερασπίστηκε τις δεσμεύσεις στο λαό και σήμερα εκφράζει το πραγματικά νέο και ταυτόχρονα «ιστορικά αναγκαίο» στην πολιτική ζωή.

Η «Λαϊκή Ενότητα», αγωνίζεται για την κατάργηση της λιτότητας και των μνημονίων. Τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους με αναστολή πληρωμής (moratorium) τόκων και χρεολυσιων ως την οριστική ρύθμιση του. Την εθνικοποίηση των τραπεζών που ο ελληνικός λαός πλήρωσε ακριβά για την σωτηρία τους. Την παροχή ρευστότητας στην οικονομία, στις ΜμΕ και στους αγρότες, τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» νοικοκυριών και επιχειρήσεων με λογική «Σεισάχθειας». Τη στήριξη του εισοδήματος χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων και εργαζόμενων νέων, την πάταξη της φοροδιαφυγής «εχόντων» και των προνομίων της κυρίαρχης ελίτ.

Όπως έδειξε με δραματικό τρόπο η ζωή, όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν εντός της ευρωζώνης. Η αποδέσμευση από την «επιτροπεία» των κυρίαρχων ελίτ Βρυξελλών και Βερολίνου, η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, η ανάκτηση του ελέγχου των οικονομικών μοχλών ρύθμισης της οικονομίας (νομισματικής, δημοσιονομικής, εισοδηματικής, αναπτυξιακής πολιτικής), κά, είναι αναγκαίο βήμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση και πολιτιστική αναγέννηση της χώρας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και σταμάτημα της φυγής νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, για το άνοιγμα του δρόμου στην προοδευτική έξοδο από την κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική. Πρόκειται ουσιαστικά για δρόμο ανάκτησης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, για το δικαίωμα επιλογής του ελληνικού λαού για το σήμερα και αύριο.

Η «Λαϊκή Ενότητα» ως ευρύτερο μέτωπο αντιμνημονιακών, αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών και δημοκρατικών, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει την ελπιδοφόρα προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς.

*Γιάννης Τόλιος, υποψήφιος βουλευτής ΛΑΕ στη Β’ Αθήνας