Γκέι κουνέλια, ακροδεξιοί αντιπρόεδροι
Θωμάς Τσαλαπάτης
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να εύχεσαι καθημερινά να μην πάθει τίποτα ο Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια της θητείας του (να μια πρόταση που δεν περίμενα ποτέ να γράψω).
Σε περίπτωση που ο πρόεδρος αποσυρόταν από το αξίωμά του ο Πενς θα έπαιρνε στα χέρια του την τύχη του πλανήτη.
Ο Μάικ Πενς ορίζει εκ νέου τον εξτρεμισμό της αμερικανικής συντήρησης. Του πολιτικού αυτού λόγου που συνδυάζει τον πουριτανικό χριστιανισμό με την ιερότητα του επιθετικού καπιταλισμού και το βαθύ μίσος προς οτιδήποτε διαφορετικό.
Φυλή, φύλο ή άποψη. Υποστηρικτής του Κινήματος του Τσαγιού έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ότι είναι «χριστιανός, συντηρητικός και Ρεπουμπλικανός με αυτή τη σειρά».
Λίγο πολύ αυτό που ο ίδιος ο Πενς πιστεύει είναι πως οι πολιτικές του επιλογές υπαγορεύονται κατευθείαν από τον Θεό.
Ο αντιπρόεδρος είναι ο μισογύνης που αρθρογραφούσε κατά της ταινίας «Μουλάν» της Ντίσνεϊ επειδή μια γυναίκα δεν είναι ικανή να πάει στον πόλεμο, υποστήριξε τη διδασκαλία του «ευφυή σχεδιασμού» στα σχολεία, ενώ -σύμφωνα με λόγια του Ντόναλντ Τραμπ- θέλει να κρεμάσει όλους τους ομοφυλόφιλους.
Ως κυβερνήτης της Ιντιάνα υπέγραψε τον Νόμο για την Αποκατάσταση των Θρησκευτικών Ελευθεριών, έναν νόμο που ουσιαστικά επέτρεπε σε οποιαδήποτε επιχείρηση να κάνει διακρίσεις απέναντι στους εργαζομένους της αλλά και τους πελάτες με βάση τη σεξουαλική τους προτίμηση.
Ταυτόχρονα υποστηρίζει (με συγκεκαλυμμένο τρόπο) και έχει χαρακτηρίσει μέντορά του τον James Dobson, έναν ακραίο συντηρητικό και ιδρυτή του οργανισμού Focus on the Family, που ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί με διάφορους τρόπους να «μετατρέψει τους ομοφυλόφιλους σε κανονικούς ανθρώπους» σύμφωνα με τα διδάγματα της Βίβλου, καθώς -όπως λέει ρητά- η ομοφυλοφιλία μπορεί να αποφευχθεί και να γιατρευτεί.
Ερχόμενος σε επαφή με τη φρίκη που αντιπροσωπεύει ο Μάικ Πενς ουσιαστικά αντικρίζουμε όλη τη σκοτεινή παράδοση των Ηνωμένων Πολιτειών, την ίδρυσή της από χριστιανούς φονταμενταλιστές που έδιωξε η Ευρώπη, τον ρατσισμό απογόνων ιδιοκτητών σκλάβων και μεγάλων δράκων της Κου Κλουξ Κλαν, το σκοτάδι των μεσαίων Πολιτειών, εκεί που η καθυστέρηση είναι ταυτότητα και το μίσος περηφάνια.
Και αν ασχολούμαστε σήμερα με αυτόν τον θλιβερό ισχυρό πολιτικό (ο οποίος περνά απαρατήρητος μπροστά στο ατελείωτο σόου βλακείας και μίσους που είναι ο Ντόναλντ Τραμπ) είναι για έναν απλό λόγο: το κουνέλι του.
Πρόσφατα ο Μάικ Πενς εξέδωσε ένα παιδικό βιβλίο (γραμμένο από την κόρη του και εικονογραφημένο από τη γυναίκα του) με τίτλο «Μάρλον Μπάντο: μία μέρα στη ζωή του αντιπροέδρου». Το βιβλίο περιγράφει την καθημερινότητα του αντιπροέδρου μέσα από τα μάτια του κουνελιού του, του Μάρλον Μπάντο.
Μία μέρα πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο, ο κωμικός John Oliver αφιέρωσε την εκπομπή του στον αντιπρόεδρο, τον οποίο γελοιοποίησε για την ακροδεξιά ατζέντα του (το άρθρο στηρίζεται ακριβώς στην αφορμή της εκπομπής).
Ταυτόχρονα ενημέρωσε πως οι συγγραφείς της εκπομπής έχουν γράψει και αυτοί ένα βιβλίο για το κουνέλι του αντιπροέδρου, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε (δηλαδή μία μέρα νωρίτερα από το κανονικό) με τίτλο: «Μια μέρα στη ζωή του Μάρλον Μπάντο».
Αυτό το παιδικό βιβλίο έχει μια βασική διαφορά από το πρωτότυπο. Ο πρωταγωνιστής κούνελος ερωτεύεται ένα άλλο αρσενικό κουνέλι στον Λευκό Οίκο και προσπαθεί να αποφύγει το μίσος και την προκατάληψη και να ζήσει τον έρωτά του.
Την επόμενη μέρα το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ και καταχωρίστηκε πρώτο σε πωλήσεις στην Amazon.
Το σύνολο των κερδών του δόθηκαν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που αντιμάχονται την προκατάληψη εναντίον των ομοφυλοφίλων και καταπολεμούν το AIDS.
Αυτό που κατάφερε ο Ολιβερ είναι όχι μόνο να γελοιοποιήσει έμπρακτα τον αντιπρόεδρο χρησιμοποιώντας τον ως επιχείρημα για την αγορά ενός βιβλίου υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, αλλά και να μετατρέψει την πουριτανική γελοιότητα των ακραίων Ρεπουμπλικανών σε γελοιοποίηση. Μια γελοιοποίηση που τελικά μάζεψε πολλά χρήματα υπέρ των θεσμών που οι ίδιοι αντιμάχονται.
Ορίζοντας εκ νέου τη σημασία της κωμωδίας και της δύναμής της να παράγει πολιτική. Σε έναν αντεστραμμένο κόσμο όπου η γελοιότητα περιγράφει τον εαυτό της ως σωφροσύνη, δεν υπάρχει τίποτα πιο σοβαρό από την κωμωδία.
Εδώ το γέλιο ορίζει τον κανόνα του παιχνιδιού. Και οι πουριτανοί, οι υποκριτές και οι μισαλλόδοξοι είναι χαμένοι από χέρι.
tsalapatis.blogspot.gr
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να εύχεσαι καθημερινά να μην πάθει τίποτα ο Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια της θητείας του (να μια πρόταση που δεν περίμενα ποτέ να γράψω).
Σε περίπτωση που ο πρόεδρος αποσυρόταν από το αξίωμά του ο Πενς θα έπαιρνε στα χέρια του την τύχη του πλανήτη.
Ο Μάικ Πενς ορίζει εκ νέου τον εξτρεμισμό της αμερικανικής συντήρησης. Του πολιτικού αυτού λόγου που συνδυάζει τον πουριτανικό χριστιανισμό με την ιερότητα του επιθετικού καπιταλισμού και το βαθύ μίσος προς οτιδήποτε διαφορετικό.
Φυλή, φύλο ή άποψη. Υποστηρικτής του Κινήματος του Τσαγιού έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ότι είναι «χριστιανός, συντηρητικός και Ρεπουμπλικανός με αυτή τη σειρά».
Λίγο πολύ αυτό που ο ίδιος ο Πενς πιστεύει είναι πως οι πολιτικές του επιλογές υπαγορεύονται κατευθείαν από τον Θεό.
Ο αντιπρόεδρος είναι ο μισογύνης που αρθρογραφούσε κατά της ταινίας «Μουλάν» της Ντίσνεϊ επειδή μια γυναίκα δεν είναι ικανή να πάει στον πόλεμο, υποστήριξε τη διδασκαλία του «ευφυή σχεδιασμού» στα σχολεία, ενώ -σύμφωνα με λόγια του Ντόναλντ Τραμπ- θέλει να κρεμάσει όλους τους ομοφυλόφιλους.
Ως κυβερνήτης της Ιντιάνα υπέγραψε τον Νόμο για την Αποκατάσταση των Θρησκευτικών Ελευθεριών, έναν νόμο που ουσιαστικά επέτρεπε σε οποιαδήποτε επιχείρηση να κάνει διακρίσεις απέναντι στους εργαζομένους της αλλά και τους πελάτες με βάση τη σεξουαλική τους προτίμηση.
Ταυτόχρονα υποστηρίζει (με συγκεκαλυμμένο τρόπο) και έχει χαρακτηρίσει μέντορά του τον James Dobson, έναν ακραίο συντηρητικό και ιδρυτή του οργανισμού Focus on the Family, που ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί με διάφορους τρόπους να «μετατρέψει τους ομοφυλόφιλους σε κανονικούς ανθρώπους» σύμφωνα με τα διδάγματα της Βίβλου, καθώς -όπως λέει ρητά- η ομοφυλοφιλία μπορεί να αποφευχθεί και να γιατρευτεί.
Ερχόμενος σε επαφή με τη φρίκη που αντιπροσωπεύει ο Μάικ Πενς ουσιαστικά αντικρίζουμε όλη τη σκοτεινή παράδοση των Ηνωμένων Πολιτειών, την ίδρυσή της από χριστιανούς φονταμενταλιστές που έδιωξε η Ευρώπη, τον ρατσισμό απογόνων ιδιοκτητών σκλάβων και μεγάλων δράκων της Κου Κλουξ Κλαν, το σκοτάδι των μεσαίων Πολιτειών, εκεί που η καθυστέρηση είναι ταυτότητα και το μίσος περηφάνια.
Και αν ασχολούμαστε σήμερα με αυτόν τον θλιβερό ισχυρό πολιτικό (ο οποίος περνά απαρατήρητος μπροστά στο ατελείωτο σόου βλακείας και μίσους που είναι ο Ντόναλντ Τραμπ) είναι για έναν απλό λόγο: το κουνέλι του.
Πρόσφατα ο Μάικ Πενς εξέδωσε ένα παιδικό βιβλίο (γραμμένο από την κόρη του και εικονογραφημένο από τη γυναίκα του) με τίτλο «Μάρλον Μπάντο: μία μέρα στη ζωή του αντιπροέδρου». Το βιβλίο περιγράφει την καθημερινότητα του αντιπροέδρου μέσα από τα μάτια του κουνελιού του, του Μάρλον Μπάντο.
Μία μέρα πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο, ο κωμικός John Oliver αφιέρωσε την εκπομπή του στον αντιπρόεδρο, τον οποίο γελοιοποίησε για την ακροδεξιά ατζέντα του (το άρθρο στηρίζεται ακριβώς στην αφορμή της εκπομπής).
Ταυτόχρονα ενημέρωσε πως οι συγγραφείς της εκπομπής έχουν γράψει και αυτοί ένα βιβλίο για το κουνέλι του αντιπροέδρου, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε (δηλαδή μία μέρα νωρίτερα από το κανονικό) με τίτλο: «Μια μέρα στη ζωή του Μάρλον Μπάντο».
Αυτό το παιδικό βιβλίο έχει μια βασική διαφορά από το πρωτότυπο. Ο πρωταγωνιστής κούνελος ερωτεύεται ένα άλλο αρσενικό κουνέλι στον Λευκό Οίκο και προσπαθεί να αποφύγει το μίσος και την προκατάληψη και να ζήσει τον έρωτά του.
Την επόμενη μέρα το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ και καταχωρίστηκε πρώτο σε πωλήσεις στην Amazon.
Το σύνολο των κερδών του δόθηκαν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που αντιμάχονται την προκατάληψη εναντίον των ομοφυλοφίλων και καταπολεμούν το AIDS.
Αυτό που κατάφερε ο Ολιβερ είναι όχι μόνο να γελοιοποιήσει έμπρακτα τον αντιπρόεδρο χρησιμοποιώντας τον ως επιχείρημα για την αγορά ενός βιβλίου υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, αλλά και να μετατρέψει την πουριτανική γελοιότητα των ακραίων Ρεπουμπλικανών σε γελοιοποίηση. Μια γελοιοποίηση που τελικά μάζεψε πολλά χρήματα υπέρ των θεσμών που οι ίδιοι αντιμάχονται.
Ορίζοντας εκ νέου τη σημασία της κωμωδίας και της δύναμής της να παράγει πολιτική. Σε έναν αντεστραμμένο κόσμο όπου η γελοιότητα περιγράφει τον εαυτό της ως σωφροσύνη, δεν υπάρχει τίποτα πιο σοβαρό από την κωμωδία.
Εδώ το γέλιο ορίζει τον κανόνα του παιχνιδιού. Και οι πουριτανοί, οι υποκριτές και οι μισαλλόδοξοι είναι χαμένοι από χέρι.
tsalapatis.blogspot.gr
Αναδημοσίευση από efsyn.
