«Το πιο κάτω κείμενο σίγουρα δεν αποτελεί κανά ραπόρτο ιδεών. Χώρισα με τα «ιδεολογικά σχήματα» εδώ και πολύ καιρό εξάλλου και κυρίως το HUMBA ούτε θέλει να δίνει γραμμή είτε για τα εντός αθλητισμού, πολύ περισσότερο για τα εκτός. Οι σκέψεις που θα κατατεθούν είναι προσωπικές (σχεδόν σίγουρα θα υπάρχουν διαφωνίες με τους άλλους δυο της Σ.Ο.). Θα θέλαμε να είναι η εισαγωγή ενός διαλόγου γύρω από τα ΕΡΤ, μιας και έχουμε έρθει σ’ επαφή κυρίως με κάποιους αθλητικογράφους. Ελπίζουμε πως στο επόμενο τεύχος θα υπάρχει συνέχεια…

Η 11η Ιουνίου πραγματικά είναι το αποκορύφωμα της συνταγματικής εκτροπής που συνυπάρχει με τον περιβόητο «κοινοβουλευτισμό» της μνημονιακής περιόδου. Ήδη κυκλοφορούσαν φήμες εντός κι εκτός ΕΡΤ, για το κλείσιμό της ενώ οι πιο πολλοί δεν τις είχαν πάρει  και τόσο σοβαρά ώστε να υπάρχει και κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης και ξάφνου μια μαριονέττα ονόματι Σίμος Κεδίκογλου – που είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην ΕΡΤ- με μια προκλητική ανακοίνωση, τόσης καφρίλας που ξεπερνάει ακόμη και τις ανακοινώσεις ξεπεσμένων προέδρων ΠΑΕ εναντίον ΚΕΔ, μας έπηξε στο ψέμα πως το κράτος μπαίνει μέσα λόγω ΕΡΤ, πως είναι μέγαρο διαφθοράς και διάφορα άλλα. Ότι είχαν δηλώσει π.χ. για την Ολυμπιακή Αεροπορία – τώρα πού βρίσκεται η Ολυμπιακή Αεροπορία άραγε; Στον ισολογισμό μιας κάποιας MIG και σύντομα σε κάποια Aegean; Πάνω από όλα το ιδωτικό κέρδος που τυχαίνει να είναι και φιλικό προς αυτούς..

Θυμάμαι πέρναγα με το λεωφορείο σχεδόν μπροστά από την ΕΡΤ,όταν άκουγα στο ραδιόφωνο την δήλωση του Κεδίκογλου. Προτίμησα να συνεχίσω, να πάω στο συνάδελφο και να επιστρέψω μετά στον χώρο της ΕΡΤ, μια ζωή γείτονάς της. Είχε φτάσει η ώρα να την επισκεφτώ, δεν έφταιγα όμως εγώ για αυτή την αργοπορία,αλλά οι οικοδεσπότες της. Δεν μας ήθελαν, προτιμούσαν άλλους προσκεκλημένους πιο ακριβούς, με πιο πολλές διασυνδέσεις,έλα όμως που αυτοί έδωσαν το πρόσχημα κλεισίματός της. Όταν μπήκα,είχε ήδη βραδιάσει είχε μαζευτεί το πόπολο κι υπήρχαν κι οι γνωστοί σημαιοφόροι. Οκ, δεν τρέχει κάτι αλλά το θέμα δεν είναι να φανεί ποιος φορέας ή ποια συλλογικότητα έτρεξε για να δείξει την αλληλεγγύη της αλλά το να παρευρίσκεσαι και κυρίως να μπορείς να προτείνεις για το μετά… Εκείνη την πρώτη βραδιά ήμουν φορτισμένος, ξενύχτησα όσο άντεχα, εξάλλου παρά τα θρυλούμενα ήταν σαφές κι από τακτικής άποψης πως στο κτίριο της ΕΡΤ δεν μπορούσαν να μπουν τόσο εύκολα οι δυνάμεις καταστολής… Στα λογίδρια των επόμενων ημερών διάφοροι καλοί άνθρωποι στην πρώτη εντύπωση είναι η αλήθεια, έλεγαν κάτι περί «Πολυτεχνείου ‘13» και διάφορα άλλες επαναστατικές ρητορείες. Προφανώς θα μπορούσε να γίνει και κάτι το πολύ παραπάνω, Όχι μόνο, όπως επαναλαμβάνω, από τακτικής «στρατιωτικής» πλευράς. Αλλά κι από άποψης υποδομών,τεχνογνωσίας κτλ…Ήδη με το που έπεσε το μαύρο στις οθόνες και τα κενό στις συχνότητες (κάτι που έκανε τους πολίτες να χαμπαριάσουν πως πρόκειται να εφαρμοστεί το σχέδιο), είχε αρχίσει το «πειρατικό πρόγραμμα». Να είναι καλά κάποια δημοσιογραφικά εγχειρήματα (www.thepressproject.gr) που βοήθησαν τεχνικώς ως προς το διαδύκτιο, αν και μου φαινόταν ακατανόητο πώς δεν είχαν ήδη λάβει τα μέτρα τους  για την μετάδοση μέσω διαδικτύου. Παράλληλα ο 902 (RIP) με ένα πρωτόγνωρο αίσθημα αλληλεγγύης (που δεν μας είχε συνηθίσει ) πρόβαλλε μέσω του ψηφιακού μπουκέτου της ιδιωτικής εταιρίας Diggea το πρόγραμμα της ΝΕΤ, ενώ η ΕΡΤ3 είχε κι αυτή τη δικιά της αναμετάδοση. Για την ΕΡΤ3 τι να πούμε κι εμείς; Ακόμη και στο «πειρατικό» πρόγραμμά της, έδειξε το ριζοσπαστικό της τόνο που είχε τόσα χρόνια (συνεντεύξεις εκπροσώπων από Φοιτητικές Καταλήψεις, ταινίες πέραν των καθιερωμένων του Hollywood,εκπομπές λόγου με θέματα ξεχασμένα από τη κοινή συνείδηση,π.χ. «Ερυθρές Ταξιαρχίες»). Εδώ στη γειτονιά μας, είχαμε άλλες ενδιαφέρουσες ιστοριούλες, που όλες μαζί συνέθεταν ένα γεγονός ελπιδοφόρο μεν, αλλά εγκλωβισμένο στα έως τώρα συνήθη όρια των συνδικαλιστικών αγώνων στην Ελλάδα. Οι πόρτες κλειστές υπό το άγχος της «λεηλασίας από τους ¨κουκουλοφόρους¨), οι Η/Υ επίσης κλειστοί, τα μικρόφωνα επίσης απομακρυσμένα από τον καθημερινό κόσμο που ερχόταν καθημερινά στο προαύλιο της ΕΡΤ και προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται και πού το πάει η ΠΟΣΠΕΡΤ (η ανώτερη ομοσπονδία των πρωτοβάθμιων σωματείων ανά ειδίκευση/κλάδο στην ΕΡΤ). ΄Ηταν σαφές, δεν ήξεραν τι να κάνουν και πώς να διαχειριστούν όλο αυτό το κύμα συμπαράστασης…

Δεν είχε και πολύ σημασία το κριτήριο του καθένα. Ήταν λόγω της δημοκρατικής εκτροπής,ήταν λόγω της πρωτόγνωρης κατάστασης να μην υπάρχει  Κρατική «Δημόσια» ΡαδιοΤηλεόραση, ήταν λόγω των απολύσεων 2500 ανθρώπων που ήταν σαφές πως δεν ήταν οι εντεταλμένοι «ειδικοί σύμβουλοι» με τις ετήσιες προσλήψεις και τα υπέρογκα συμβόλαια. Μου είναι αδιάφορο εάν πέρασε ο κόσμος που «έπρεπε» ή ο λόγος που βγήκε από πολιτικές συλλογικότητες που επικαλούνται ένα διαφορετικό μέλλον,το οποίο προφανώς θα το ανακαλύψουν μόνες τους και μακριά από τους «βολεμένους,μικροαστούς και χαζοβιόληδες ¨αριστερούληδες¨». Θα μπορούσα να γίνουν τόσα. Το μόνο που έγινε «εκτός σφραγίδας» ήταν η Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης, που μεταξύ μιας επιμονής στη διαδικασία,μιας εμμονής με φορτωμένα λεκτικά σχήματα με σαφές ιδεολογικό πρόσημο (λες και γινόταν διαγωνισμός για το ποιος έχει την πιο…μεγάλη αποψάρα),αλλά κυρίως και βασικά λόγω μιας εχθρο-ουδέτερης στάσης από τους αρχισυνδικάλες και αποστασιοποίησης από τους εργαζομένους, τελικά έληξε την διαδικασία της. Κι όμως αυτά που ζήτησε κι ήταν πρωταρχικά μια άλλη ΕΡΤ, ένα άλλο ραδιοτηλεοπτικό πρόγραμμα,μέρα την μέρα γινόταν κατορθωτό. Το σημείο μηδέν της όλης ιστορίας έδειξε πως ήταν η περιβόητη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Από τους πρώτους πανηγυρισμούς και τις αρχικές αισιόδοξες ελπίδες φτάσαμε στις επιμέρους αναλύσεις δικαστικών,συνταγματολόγων,εργατολόγων,ακόμη κι ο αρχιδικαστής έβγαλε σκονάκια- το μόνο σίγουρο ήταν πως τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ αποχαιρετούσαν. Ύστερα από λίγες μέρες ξαφνικά το προαύλιο της ΕΡΤ άρχιζε κι ερήμωνε. Ο κόσμος,ένας κόσμος που το μόνο που αισθανόταν ήταν κάτι σαν θεατής πολιτιστικών-μουσικών προγραμμάτων άρχιζε και απέφευγε να έρχεται.Ακόμη κι οι… «οργανωμένοι» με τις σημαίες τους και τα πανώ τους άρχιζαν να φυλλοροούν. Βέβαια, στο γήπεδο έχουμε έναν κώδικα που τον τηρούμε πάντα. Ποτέ δεν αφήνουμε ένα πανώ μόνο του,πάντα το υπερασπιζόμαστε! Εδώ, κρεμάστηκαν πανιά έξω στα σίδερα της περίφραξης της ΕΡΤ αλλά κι έξω και ουδείς υπήρχε να τα υπερασπιστεί…Σιγά σιγά είχαν εξαφανιστεί οι υπέρμαχοι των «νέων Πολυτεχνείων».

Κι όμως! Τότε σαν να πήραν μπρος τ΄ανακλαστικά των απολυμένων της ΕΡΤ (τέτοιο κόλλημα με το να μην θέλουν να τους αποκαλούμε καταληψίες…λες κι είναι κάτι εξορισμού παράνομο) κι άρχισαν να μεταδίδουν σε ραδιοφωνική συχνότητα στα 91,80 fm, συνέχιζαν να αναμεταδίδουν σε αναλογικές συχνότητες το πρόγραμμα της ΝΕΤ καλώντας ανθρώπους του μόχθου και του αγώνα, ενώ άρχισαν να προβάλλουν – επιτέλους- και ταινίες-ντοκυμαντέρ που ήταν χρηματοδοτημένες από την ΕΡΤ! Αυτά όλα άρχισαν να γίνονται έναν μήνα μετά (πάνω κάτω). Ήταν  σχεδόν αργά όμως. Με τέτοιο μέγεθος σε υποδομές, θα μπορούσαν να γίνεται κάτι παραπάνω από την συναυλία που έκαναν, αλλά είπαμε φόβος για το νέο, φόβος για το άγνωστο. Όχι πως δεν είναι κάτι το σημαντικό η φθηνή διασκέδαση, είδαμε να περνάνε μια σειρά από αποκλεισμένους μουσικούς από τα ιδιωτικά κανάλια, είδαμε να γίνονται ενδιαφέρουσες βραδιές αλλά αυτά δεν αρκούσαν.

Το κείμενο γράφεται πριν το πέρας του 3μήνου στις 11/9. Ημερομηνία που θα διεξάγουν συναυλία. Μιαν ακόμη συναυλία, έστω κάτι είναι κι αυτό, αλλά όχι αυτό που φαίνεται να έχει ανάγκη η κοινωνία.

Ήδη το μεταβατικό εγχείρημα όπως το λένε, η «Δημόσια Τηλεόραση» που έχει ειδικό διαχειριστή και ανήκει στο Υπουργείο Οικονομικών εκπέμπει. Έχει αρχίσει και προβάλλει κι αθλητικά γεγονότα (μόνο το Παγκόσμιο Κολύμβησης – Γουώτερ Πόλο τους ξέφυγε) τα οποία ανήκαν στην ΕΡΤ κι είχαν δοθεί ουκ ολίγα λεφτά. Ένα μέρος τους δόθηκε στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» (π.χ. ο 3ος τελικός της Α1 μπάσκετ, κάποιοι αγώνες F1,κυρίως το Eurobasket 2013). Πλέον υπάρχουν και 500 περίπου άνθρωποι που έχουν στελεχώσει αυτό το εξαρτημένο τηλεμόρφωμα. Ενώ διέρρευσαν στο διαδύκτιο έγγραφα που αποδεικνύουν φαινόμενα «μαύρης εργασίας» από στελέχη της «ΔΤ» προτού καν συγκροτηθεί.

Κατά τους νεοφιλελέδες λοιπόν, δεν χρειάζεται ένας σοβαρός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός που να στηρίζεται προφανώς σε μιαν ανεξάρτητη αρχή,ακόμη καλύτερα στα ίδια τα σωματεία και σε συντονισμό με φορείς, συλλόγους πέραν αυτού.

Δεν χρειάζονται ούτε διαφορετικά τηλεοπτικά κανάλια κατά θεματολογία και πρόγραμμα (τα ψηφιακά τα χαιρετίσαμε νωρίς), ούτε και αντίστοιχα ραδιοφωνικούς σταθμούς που να έχουν διαφορετικό πολιτιστικό κι αισθητικό κριτήριο. Ποια κλασσική μουσική και ποιο «Τρίτο Πρόγραμμα» ή ποια world music & jazz και «Kosmos» τώρα…Ή ποιο «Δεύτερο Πρόγραμμα» με αφιερώματα στο παλιό λαϊκό, σε ρεμπέτικα, σε δημοτικά και τέτοιες «φολκλόρ» ιστορίες… Αντίστοιχα, κι η ΕΡΤ3 στη Θες/κη είχε τους δικούς της 2 ραδιοσταθμούς (τον εναλλακτικό 95,8 fm που μπορούσες ν΄ακούσεις τα βραδάκια μέχρι και stoner rock & hardcore punk – Γιάννη Σημαντήρα, είσαι παιχτούρα ρε & τον 102 fm),όπως και 19 περιφερειακούς σταθμούς της ΕΡΑ που είχαν και το δικό τους πρόγραμμα.  

Κατά τους νεοφιλελέδες, τα μουσικά σύνολα κι ηχορωδία,δεν έβγαζαν κέρδος, είχαν μεγάλο κόστος κι η «κλασσική μουσική» είναι μόνο για τις ελίτ και τα πάσης φύσεως Μέγαρα. Βέβαια εκείνες τις πρώτες μέρες που τόσος κόσμος στα γρασίδια άκουγε κι έβλεπε μέσω της οθόνης όλους αυτούς τους μουσικούς να παίζουν με τη δύναμη της ψυχής τους αυτό που αποδείχτηκε είναι πως δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να στραφούν αυτοί οι μουσικοί στον έξω κόσμο, να πάνε σε πλατείες και σε θέατρα, όμηροι μιας ελιτίστικης αντίληψης. Κάτι παρόμοιο φυσικά ισχύει και με τις ταινίες που βάσει νόμου χρηματοδοτούνταν και από τα ιδιωτικά κανάλια (που θα έπρεπε ν΄αποδίδουν το 1,5% των κερδών από τις διαφημίσεις εδώ και 20 χρόνια στο Ελληνικό κέντρο Κινηματογράφου). Η αισθητική του εύκολου και γρήγορο κέρδους σε έννοιες όπως κινηματογράφος και αθλητισμός τα τελευταία χρόνια είχαν δοθεί απίστευτα ποσά για το Champion’sLeague, με τα άλλα αθλήματα με την τιμητική εξαίρεση του μπάσκετ να προβάλλονται με στο στανιό και μόνο στην Ολυμπιάδα.

Ότι συνέβη με ακόμη δεκάδες επιχειρήσεις που φέρουν τον χαρακτήρτα του «δημοσίου» συνέβη και στην ΕΡΤ λοιπόν. Βόλεμα κομματικών ακόμη και με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου,υπεργολαβίες ώστε να δικαιολογούνται τα έξοδα κι όταν το απαιτήσει ο κακός τους ο καιρός…διάλυση κι εγκατάλειψη κάθε δημοσίου ψήγματος. Να βοηθηθούν και τα κανάλια των φίλων εργολάβων με λίγη παραπάνω θεαματικότητα, να προσλάβει κανάς ραδιοσταθμός ίσως και κανά παραγωγό που ξέρει και 2-3 πραγματάκια να τσιμπήσει καμιά παραπάνω διαφήμιση εκτός από τις εμετικές του «Jumbo» άντε και να δημιουργηθεί κανά νέο κανάλι,να φανεί πως «η αγορά αυτορυθμίζεται».

Ποιος θα θυμάται τώρα την καταστολή σε εργαζομένους που υπερασπιζόντουσαν τους πομπούς, ποιος  τους λεκτικούς τραμπουκισμούς των μνημονιακών καθαρμάτων και τις δηλώσεις αυτής της καραφλώρικης μαριοννέτας του Κεδίκογλου;

Τέλος, όσοι έκραζαν τους έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα αθλητικογράφους (εντός ή εκτός εισαγωγικών) της ΕΡΤ,της ΕΡΑ ΣΠΟΡ κι όσοι δεν γούστερναν να αποδίδουν τα «ανταποδοτικά» € 4,18 (Τέσσερα Ευρώ & Δέκα Οκτώ λεπτά) ανά μήνα, τώρα θα σκάσουν τα φράγκα για τις πλατφόρμες;Θα πληρώσουν έξτρα Mbps για καλύτερα streaming; Και τελικά πόσοι από τους απλούς, τους μπαρμπάδες και τους παππούδες θα το κάνουν όλο αυτό;

Αντίο λοιπόν στα 3 τηλεκανάλια,στους 7 ραδιοσταθμούς, στο  κανάλι για τους έλληνες μετανάστες ,τις 3 Ορχήστρες, την Χορωδία,το Εθνικό ΟπτικοΑκουστικό Αρχείο (εδώ είναι πολλά τα λεφτά),γενικώς αντίο και Καλή μας Τύχη…

ΠιΖήτα».

Πηγή: humbazine.gr

Σχετική Είδηση: Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ στο HUMBA!radio