"Στη Γαλλική Επανάσταση στις Βερσαλλίες οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα».

8 Μάρτη 1857 Νέα Υόρκη. Κινητοποίηση εργατριών υφαντουργίας – ιματισμού για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και χαμηλούς μισθούς

28.2.1909 Γιορτασμός πρώτης διεθνούς ημέρας γυναίκας με πρωτοβουλία Σοσιαλιστικού Κόμματος ΗΠΑ.

1911 υιοθετήθηκε από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Με την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στην Σοβιετική Ένωση η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη 10ετία του '60, επέβαλε από το 1975 στον ΟΗΕ να περιλάβει τη συγκεκριμένη ημερομηνία υπό την αιγίδα του και το 1977 ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Διαχρονικοί οι αγώνες των γυναικών για κατοχύρωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τυπικά και ουσιαστικά και νομοθετικά.

Στη πραγματική ζωή τα γεγονότα εις βάρος των γυναικών.
Οι άμεσες και έμμεσες διακρίσεις φανερές.
Η κρίση που βιώνουμε διαπιστώνεται από όλους πλέον ότι είναι κυρίως ανθρωπιστική.
Η βία αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Οι γυναίκες υφίστανται αυτή τη βία πολύ περισσότερο.

Οικογένεια – Εγκυμοσύνη – Μητρότητα αποτελούν ιδιαίτερες συνθήκες και αφορούν στις γυναίκες χωρίς να αξιολογούνται. Πέρα από στατιστικές για ανεργία – απλήρωτη ανασφάλιστη εργασία – φτώχεια με αλματώδη διάχυση σε όλη τη κοινωνία, οι γυναίκες ως υποσύνολο γίνονται δέκτες όλων των αρνητικών φαινομένων σε δυσανάλογο βαθμό.
Ο «πολιτισμένος» κόσμος δεν λειτούργησε παραχωρώντας προνόμια στις γυναίκες. Οι γυναίκες από την αδύναμη θέση τους, απαίτησαν και επέβαλλαν λογικές και πρακτικές υποστήριξής τους.
Η δύναμη κρίνεται στο αποτέλεσμα. Οι γυναίκες αποδεικνύουν ότι μπορούν! Με διάρκεια......!".