Σε παλιότερη έκθεση του Ελληνικού τμήματος του WWF καταγράφονται συνολικά «17 εγκλήματα διαρκείας» σε αντίστοιχους προστατευόμενους βιότοπους.

Για τον Αμβρακικό Κόλπο (Εθνικό Πάρκο): Επέκταση καλλιεργειών, παράνομες εξοχικές και τουριστικές κατασκευές, αύξηση αλατότητας (τάφροι και διάνοιξη καναλιών), απόβλητα υδατοκαλλιεργειών και κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, οικιακά λύματα, ρύποι από εργοστάσια.

Για τη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου: Μείωση υγροτοπικής έκτασης, ανεξέλεγκτη απόθεση απορριμμάτων, αύξηση αλατότητας (κανάλια που συνδέουν τον υγρότοπο με τη θάλασσα για υδατοκαλλιέργειες), γεωργικοί ρύποι, απόβλητα υδατοκαλλιεργειών, οικιακά λύματα, ρύποι εργοστασίων.

Για τις λίμνες Τριχωνίδα και Λυσιμαχία: Μείωση υγροτοπικής έκτασης (παράνομες κατασκευές), υποβάθμιση ποιότητας υδάτων – κυρίως Λυσιμαχίας.

Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει; Τίποτε…
Για τα αυθαίρετα, η καταγραφή των οποίων γίνεται πλέον με λογισμικά συστήματα και καινοτόμες εφαρμογές, οι μπουλντόζες έρχονται… εδώ και χρόνια! Και όπως με έμφαση έχουμε σημειώσει με αναλυτικό δημοσίευμα στο agrinioreport.com, …κάποιοι παίζουν την  κολοκυθιά με τα αυθαίρετα.

Σε ότι αφορά τις υδατοκαλλιέργειες, …εκεί απλώς προτιμούν άλλο παιχνίδι. Παίζουν το κρυφτούλι! Η ιστορία με το περιβόητο χωροταξικό και όλο το παρασκήνιο, που οδήγησε σε δυναμικές αντιδράσεις τους κατοίκους του Αστακού, του Μύτικα, του Καλάμου και του Καστού, επιβεβαιώνει αυτό που κυνικά έχουν ομολογήσει οι κυβερνόντες, ότι δηλαδή στηρίζουν τον κλάδο, με κάθε κόστος.

Και δεν αντιλέγει κανείς σε αυτό. Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι απ’ τους πλέον δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, προσφέρουν θέσεις εργασίας, συμβάλουν σημαντικά στο ΑΕΠ. Αυτό, όμως, δεν νομιμοποιεί τα υπόλοιπα. Που δεν είναι και λίγα…

Σε ότι αφορά τη ρίψη λυμάτων σε προστατευόμενες περιοχές, είναι περιττό, νομίζουμε, να σημειώσει κανείς ότι υπάρχει ένα καθεστώς ασυδοσίας. Η περίπτωση του Βιολογικού Καθαρισμού του Αιτωλικού, είναι ενδεικτική, αλλά όχι η μόνη…

Υπενθυμίζουμε ότι ακριβώς ένα χρόνο πριν, εδέησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες να κάνουν ελέγχους για αυτό που όλοι γνωρίζαμε και εντόπισαν 15 ελαιοτριβεία που έριχναν τα απόβλητα στην Τριχωνίδα!

Το δε αποχετευτικό για την περιοχή της Μακρυνείας, μόλις δημοπρατήθηκε. Μετά βαΐων και κλάδων…

Οι παράνομες χωματερές ζουν και βασιλεύουν… και πάει λέγοντας.

Αυτά και άλλα πολλά, σε αυστηρώς προστατευόμενες (υποτίθεται) περιοχές του νομού μας (Εθνικά Πάρκα, συνθήκη Ramsar, Natura2000). Και το ερώτημα είναι: Ενδιαφέρεται κανείς; Υπάρχει κάποιος που να αγωνιά πραγματικά για το περιβάλλον; Και ποιος υπογράφει περιβαλλοντικούς όρους για τη διάνοιξη μιας τάφρου που στέλνει θαλασσινό νερό σε υγρότοπο για να εξυπηρετηθεί η όποια μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας λ.χ., όταν το WWF  -και ο κοινός νους- λέει ότι αυτό είναι έγκλημα; Και ποιος τελικά είναι ο ρόλος των επιτροπών περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής, όταν για αυτά τα ζητήματα απολύτως καμία παρέμβαση δεν έχουν (…το «για αυτά τα ζητήματα» είναι ίσως περιττό!).

Φυσικά, τώρα που πλησιάζουν εκλογές, θα ακούσουμε διάφορα ωραία πραγματάκια και για το περιβάλλον. Δυστυχώς, …ούτε αυτά μπορούμε να τα πιστέψουμε!