"Πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή 21/3 στις 6.30μμ πραγματοποιήθηκε σύσκεψη σχημάτων σε κλάδους και σχολές, κινήσεων πόλης, καθώς και αγωνιστών. Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του κτιρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο, μετά από πρόσκληση της «Πρωτοβουλίας Αγώνα 2014 για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ». Η σύσκεψη επικέντρωσε στην ανάγκη να υπάρξουν αποφάσεις σωματείων, ομοσπονδιών και φοιτητικών συλλόγων, μέσα από τις δικές τους αυτοτελείς διαδικασίες για κινητοποίηση-διαδήλωση την 1η Απριλίου. Ήδη κατατέθηκαν στη σύσκεψη σχετικές αποφάσεις. Όπως του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, με κάλεσμα για συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος, αλλά και μιας σειράς φοιτητικών συλλογών της Αθήνας.

Η συζήτηση ανέδειξε τη συμβολική διάσταση, σε βαθμό πρόκλησης, που έχει αυτή καθεαυτή η Σύνοδος του Εκοφίν ως Σύνοδος των Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ. Αναδείχτηκε δηλαδή ο πρωταγωνιστικός και κρίσιμος ρόλος της ΕΕ –των οικονομικών και θεσμικών της οργάνων– στην ενορχήστρωση και τον σχεδιασμό των πολιτικών εξαθλίωσης και κοινωνικής καταβύθισης του κόσμου της εργασίας και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας. Υπογραμμίστηκε πως και μόνο το γεγονός αυτό υπαγορεύει την ανάγκη μαζικών εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων στις 1 και 2 Απρίλη, όσο διαρκεί δηλαδή η σύνοδος των σφαγέων μας.

Επιπλέον, εκτιμήθηκε πως πέρα από τα παραπάνω, η συγκυρία στην οποία πραγματοποιείται η σύνοδος αυτή περιλαμβάνει καθοριστικής σημασίας εξελίξεις που επιβάλουν έτσι κι αλλιώς να βρεθούμε όλοι στους δρόμους. Πρώτη εξέλιξη είναι η πρόσφατη κρυφή-φανερή συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας για την επιβολή νέων μέτρων, όπως περικοπές καταρχήν στις συντάξεις και νέες βίαιες απορρυθμίσεις των όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει.

Δεύτερη εξέλιξη αποτελεί η ατζέντα της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, χτες και σήμερα (στις 20-21/3), που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την ενεργοποίηση της τελευταίας αντιδραστικής Ευρωσυνθήκης, που επιβάλει ουσιαστικά μνημόνια διαρκείας και καθεστώς επιτροπείας παντού. Η ίδια ατζέντα περιλαμβάνει σε εξέχουσα θέση την περιβόητη ενεργειακή πολιτική της ΕΕ, που τα πρώτα της δείγματα είδαμε στους ιμπεριαλιστικούς της τυχοδιωκτισμούς στην Ουκρανία, όπου έφτασαν μέχρι και τη συνεργασία με ένοπλους φασίστες και ναζί.

Διακηρύχτηκε τέλος πως θα βρεθούμε στους δρόμους –πέρα από τα ζητήματα της συγκυρίας– γιατί όλο και βαθύτερα συνειδητοποιούμε πως η υπεράσπιση των εργατικών-λαϊκών, αλλά ακόμη και των ίδιων των δημοκρατικών δικαιωμάτων έχει μια κορυφαία προϋπόθεση πλέον: την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ".