Αποχαιρετηστήριο του συναδέλφου Δημήτρη Κρομύδα από Καβάλα, για τον αγαπημένο μας Τάσο



Στο προσκλητήριο δεν θα είμαστε όλοι εκεί.
Μετράμε απώλειες.
Απώλειες συναδέλφων.
Συναδέλφων με αξιοπρέπεια και υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Αυτοί όμως πάνε πρώτοι.
Σε μια χώρα  όπου το μαύρο στην οθόνη έχει μεταφερθεί σαν μαύρο στην καρδιά μας.
2656 ψυχές με τις οικογένειες τους, κανένα ενδιαφέρον, καμιά πρωτοβουλία πλέον, εκτός ίσως από κάποια συνδικαλιστικά σωματεία και αυτά χωρίς μεγάλη σύμπνοια.
Πουλημένοι, οσφυοκάμπτες και εφιάλτες, υπάρχουν παντού, ας  τους προσπεράσουμε και να προχωρήσουμε, να δούμε μπροστά.
Εξάλλου η ιστορία θα μας κρίνει όλους και θέλουμε να είναι σκληρή μαζί μας.
Όχι όμως η ιστορία των νικητών όποιοι κι αν είναι αυτοί, αλλά οι συγγραφείς της ιστορίας των νικητών του μαύρου της ψυχής.
Οι εξαγγελίες για πλουσιοπάροχες αποζημιώσεις, έχουν μετατραπεί σε εκχώρηση περιουσιακών μας στοιχείων και συνταξιοδοτικών μας διεκδικήσεων.
Ίσως κάναμε και εμείς λάθος…
Αλλά στο προσκλητήριο δεν θα είμαστε όλοι εκεί…
Καλό ταξίδι φίλε Τάσο…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ