Η ανακοίνωση του δημοσιογράφου Γιώργου Μαρινόπουλου

Όταν τον Ιανουάριο του 2014 η διεύθυνση και η αρχισυνταξία της εφημερίδας ΠΡΩΤΗ, με έδρα τον Πύργο Ηλείας, μου πρότειναν να συνεργαστώ με την εν λόγω εφημερίδα, έθεσα δύο απαράβατους όρους:

1.Να γράφω ελεύθερα, χωρίς ίχνος λογοκρισίας.
2.Την υπογραφή των άρθρων μου να συνοδεύει αναφορά στην επαγγελματική μου ιδιότητα: Δημοσιογράφος της ΕΡΤ. Tης ανοιχτής ΕΡΤ, που ποτέ δεν σταμάτησε να μεταδίδει και στην οποία εργάζομαι.

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν δημοσιεύθηκαν στην ΠΡΩΤΗ 22 θέματα & άρθρα μου, με τους όρους που είχα θέσει να γίνονται απολύτως σεβαστοί.

Σήμερα όμως, Δευτέρα 14/4/2014, διαπίστωσα μετά λύπης μου πως η εφημερίδα ΠΡΩΤΗ δεν φιλοξενεί στις σελίδες της το άρθρο και το θέμα που είχα αποστείλει για δημοσίευση. Επιβεβαιώνοντας έτσι την ενημέρωση που είχα χθες από τη διεύθυνση της εφημερίδας, όταν και μου έγινε σαφές πως τα κείμενα μου δεν θα δημοσιεύονταν καθώς οι αρμόδιοι διαφωνούσαν με το περιεχόμενο τους, το οποίο μου ζητήθηκε να αλλάξω αν επιθυμώ τη συνέχιση της συνεργασίας μας. Αρνήθηκα να το πράξω, διότι κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με τις αρχές και τις αξίες μου. Αν ήθελα άλλωστε να κάνω ρεπορτάζ σύμφωνα με τα όσα άλλοι θα μου υποδείκνυαν και θα μου υπαγόρευαν, θα επέλεγα εξαρχής να κάνω αίτηση στη ΔΤ/ΝΕΡΙΤ και όχι να συνεχίσω να εργάζομαι στην ΕΡΤ.

Τα “απαγορευμένα” κείμενα μου θα δημοσιευτούν μέσα στις επόμενες ημέρες στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ (ertopen.com), έτσι ώστε οι συντοπίτες μου να ενημερωθούν για τις θέσεις, τις απόψεις, την αλήθεια. Και να (με) κρίνουν, ξανά.

Καλή Ανάσταση. Σε όλους.

Τα "απαγορευμένα" κείμενα: 
 

Περί ελευθερίας "τοίχων" και πολιτών

Οι διαπλεκόμενοι και οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι του Διαδικτύου

"Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η άρχουσα τάξη που τα στηρίζει, προσφέροντας τους γη και ύδωρ με αντάλλαγμα τα μέλη της να προβάλλονται εσαεί ως ήρωες και πατριώτες στον λαό, έχουν κατακλύσει πλέον και το Διαδίκτυο, με διάφορες μορφές..."

"Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που αγωνίζονται. Και διαδικτυακά. Και επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν blogs, ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αντιδράσουν..."

Του Γιώργου Μαρινόπουλου

Έχουν περάσει λίγα μόνο 24ωρα από εκείνο το πρωινό που ένας συντοπίτης μας, ο υπεύθυνος του Κοινωνικού Φροντιστηρίου Πύργου και αρθρογράφος Χρήστος Αθανάσουλας, συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Αστυνομική Διεύθυση Ηλείας, εκεί όπου του ελήφθησαν αποτυπώματα και φωτογραφήθηκε με το ταμπελάκι του σαν κοινός εγκληματίας επειδή έκανε το έγκλημα να πει τη γνώμη του και να μεταφέρει τη γνώμη άλλων στο... facebook! Η μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση σε βάρος του, που ανακλήθηκε τελικά πριν τη δίκη, κατατέθηκε από τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην νομάρχη Ηλείας Τάκη Δημητρουλόπουλο, ο οποίος ενοχλήθηκε από το περιεχόμενο μη υβριστικής παραπολιτικής αναδημοσίευσης στον «τοίχο» του κυρίου Αθανάσουλα  και από το προσωπικό του σχόλιο που τη συνόδευε, αν και αυτό δεν αφορούσε καν τον πρώην βουλευτή, κάτι που ήταν άλλωστε προφανές. Με αφορμή την περιπέτεια αυτή του Χρήστου Αθανάσουλα, ας ρίξουμε λοιπόν μια διαφορετική ματιά στον συναρπαστικό κόσμο του Διαδικτύου.

Η επανάσταση του Διαδικτύου

Όταν πριν πολλά χρόνια ο όρος «Internet(Διαδίκτυο)» έκανε δειλά δειλά την εμφάνιση του, ελάχιστοι ήταν αυτοί που φαντάζονταν την καθοριστική επίδραση που θα είχε σήμερα στις ζωές μας. Στις μέρες μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα του, με δημοφιλέστερο το facebook, καθορίζουν ανθρώπινες συμπεριφορές και αντιδράσεις, διαμορφώνουν την κοινωνία. Σε πολλές χώρες του κόσμου, το Διαδίκτυο ήταν και είναι χρήσιμο εργαλείο, με τους  χρήστες του να προσφέρουν ή να αναζητούν εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης, να προωθούν αιτήματα και δράσεις, να συμμετέχουν και μέσω αυτού ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου τους, ακόμα και να οργανώνουν επαναστάσεις!

Στην Ελλάδα περί άλλων τυρβάζουμε

Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι κατά τι διαφορετικά... Αν και ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα περίμενε πως σε μια χώρα όπου η ελευθερία του Τύπου πρακτικά δεν υφίσταται (σύμφωνα με τις επίσημες έρευνες & εκθέσεις και με ελάχιστες εξαιρέσεις) το Διαδίκτυο θα χρησιμοποιείτο κατά κόρον από τους πολίτες για σκοπούς ουσίας και αξίας, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στον βαθμό που ο παρατηρητής θα περίμενε.Η πλειοψηφία χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο ως μέσο εξυπηρέτησης συμφερόντων, έκφρασης ματαιοδοξιών, μετάδοσης ακίνδυνων μεγαλοστομιών αλλά και λάγνας «διασκέδασης». Μην ξεχνάμε άλλωστε πως αμέτρητοι συμπατριώτες μας επιλέγουν να ξοδεύουν τις ώρες και τις ζωές τους σε... τσόντες, κάθε χρόνο είμαστε σταθερά στην 1^η δεκάδα παγκοσμίως όσον αφορά στην επισκεψιμότητα πορνογραφικών ιστοσελίδων. Και όλα αυτά την ώρα που η Μέρκελ και η ντόπια παρέα της «φροντίζουν» για εμάς και τον τόπο μας. Άλλος βλέπει, άλλος απολαμβάνει.

Κουμανταδόροι  vs ενεργών πολιτών

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η άρχουσα τάξη που τα στηρίζει, προσφέροντας τους γη και ύδωρ με αντάλλαγμα τα μέλη της να προβάλλονται εσαεί ως ήρωες και πατριώτες στον λαό, έχουν κατακλύσει πλέον και το Διαδίκτυο, με διάφορες μορφές (από επίσημες ιστοσελίδες έως απλοί σχολιαστές), χρησιμοποιώντας συνήθως τις έμμισθες υπηρεσίες νέων ανθρώπων -στην πλειοψηφία τους επιστημόνων-  που από την μία αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης αν δεν εργαστούν και από την άλλη διαθέτουν συνήθως το «πλεονέκτημα» της έλλειψης ηθικών φραγμών. Και οι οποίοι, συνεπικουρούμενοι από τους συνήθεις ύποπτους (δημοσιογράφους εγνωσμένης «αξίας» και υπηρεσίας, κομματικά στελέχη, γραμματείς και φαρισαίους), φροντίζουν σε καθημερινή βάση να παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα της καθημερινότητας στον Έλληνα πολίτη, ευχάριστη και με μπόλικη δόση «ανάπτυξης» και σεξ, την ίδια και απαράλλακτη με αυτή που βλέπει αν ανοίξει την τηλεόραση του. Με εξαιρέσεις πάντα. Αλλά μόνο εξαιρέσεις... Και τις φορές που σε κάποιο θέμα, με το οποίο ασχολούνται και το παρουσιάζουν όπως αυτοί θέλουν, αντιλαμβάνονται από την κατακραυγή του κόσμου πως δεν περνάει η γραμμή τους, τότε είναι και οι πρώτοι, αυτοί, οι άνθρωποι της διαπλοκής και οι υπάλληλοι τους, που βγαίνουν και καταγγέλλουν, διαμαρτύρονται, κλαίνε και οδύρονται. Και ακολουθεί συντεταγμένη λογοκρισία ειδήσεων και χειραγώγηση συνειδήσεων, μέχρι όλα να ξεχαστούν ώστε οι ίδιοι και οι ίδιοι να συνεχίσουν να διαφεντεύουν τις τύχες του τόπου και τις ζωές μας.

Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που αγωνίζονται. Και διαδικτυακά. Και επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν blogs, ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αντιδράσουν στα κακώς κείμενα, να μεταδώσουν την αλήθεια, να αντιπαρατεθούν με συμφέροντα, να προβάλλουν θέσεις, απόψεις & προτάσεις, να οργανώσουν δομές αλληλεγγύης και πολλά άλλα συναφή. Αυτοί είναι που συνήθως «πληρώνουν το μάρμαρο» στο τέλος. Ο δημόσιος λόγος, η δράση, οι πράξεις τους τιμωρούνται. Η ποινή διαφέρει κατά περίπτωση. Άλλος θα εκδιωχθεί από τη δουλειά του, άλλος θα βρει παντού κλειστές πόρτες όταν αναζητήσει εργασία, άλλος θα απολέσει την υγεία του (εξαιτίας και του ψυχολογικού πολέμου που θα υποστεί), άλλος θα απειληθεί, άλλος θα κακοποιηθεί, άλλος θα μηνυθεί. Όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν όπως δεν τους αξίζει, με έναν στόχο: Την απώλεια της αξιοπρέπειας τους και -ει δυνατόν- της ίδιας τους της ζωής. Kαι κατά συνέπεια της οριστικής φίμωσης τους. Ελπίδα ανατροπής αυτής της κατάστασης υφίσταται άραγε; Nαι, αλλά δεν αρκεί μόνο το πληκτρολόγιο. Υπάρχει και ο έξω κόσμος. Ο δρόμος. Της διαμαρτυρίας, της διαδήλωσης, της αντίδρασης. Εκεί που τα λόγια γίνονται πράξη. Καλό «σερφάρισμα» λοιπόν. Αλλά και καλό αγώνα.

Κατά ριπάς

Γράφει ο Γιώργος Μαρινόπουλος, δημοσιογράφος της ΕΡΤ
 

Καλημέρα αδέλφια. Έκατσα κι έγραψα θέμα ολόκληρο με αφορμή τη μήνυση του Τάκη Δημητρουλόπουλου εναντίον του Χρήστου Αθανάσουλα. Εδώ όμως, στο "Κατά ριπάς" θέλω να γράψω και δύο κουβέντες για την υπόθεση αυτή καθ' εαυτή και τα παραλειπόμενα της. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Φίλος ο Χρήστος, ενεργός πολίτης ο Χρήστος, δεν με απασχολεί όμως στη συγκεκριμένη υπόθεση ποιος είναι ο Χρήστος. Με ενδιαφέρει που ένας πολίτης, οποιοσδήποτε πολίτης, διώκεται ποινικά, μετά από νόμιμη παραγγελιά πολιτικού προσώπου, για ένα σχόλιο και για μια αναδημοσίευση στο facebook!  Ένα σχόλιο που είναι προφανές πως δεν αφορά καν τον θιγόμενο πολιτικό και μια αναδημοσίευση παραπολιτικού σχολίου, ούτε κατ' ελάχιστο υβριστικού. Και δεν με ενδιαφέρει που ο πολίτης αυτός δεν είναι δημοσιογράφος, δεν το κατάλαβα δηλαδή, μόνο ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του; Και μόνο ο δημοσιογράφος πρέπει να απολαμβάνει της υποστήριξης και της αλληλεγγύης των ενεργών πολιτών όταν επιχειρείται να λογοκριθεί;  Κι όμως, υπάρχουν αρκετοί, όχι απαραίτητα δημοσιογράφοι, που υποβαθμίζουν και απαξιώνουν το όλο θέμα. Και αυτό με ενοχλεί και με στεναχωρεί, ούτε στα αυτονόητα δεν μπορούμε να τα βρούμε πια, πώς να μη βαδίζουμε κατά γκρεμό μεριά...

Τον Τάκη Δημητρουλόπουλο τον γνωρίζω χρόνια. Έμεινα έκπληκτος όταν έμαθα για τη μήνυση. Και χωρίς δεύτερη σκέψη επέλεξα να σταθώ κι εγώ απέναντι του, ζητώντας να καταθέσω ως μάρτυρας υπεράσπισης. Κι ας στεναχωρήθηκε ίσως ο Τάκης, κι ας με κακίσει. Αδίκως. Είναι λάθος αυτό που έκανε, πώς να το κάνουμε δηλαδή. Είναι αντιδημοκρατικό. Μετά ανακάλεσε τη μήνυση. Γιατί ικανοποιήθηκε από τις εξηγήσεις λέει, ότι το σχόλιο δεν ήταν γι' αυτόν. Μα είπαμε, αυτό ήταν πασιφανές εξαρχής... Αν δεν ξεσηκωνόταν κόσμος και ντουνιάς, θα ανακαλούσε; Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μπορεί και ναι. Γιατί είναι γεγονός πως πλέον όποιος πολίτης θέλει να αναφερθεί σε αυτόν ή άλλον πολιτικό, θα το σκεφτεί δυο φορές, δικαστεί- δεν δικαστεί. Σύλληψη, άγχος, ταλαιπωρία, έξοδα, ου μπλέξεις. Στόχος επετεύχθη λοιπόν;

Πάντως αν κάποιος πήγε να πάθει ζημιά από την όλη υπόθεση, ήταν ο υποψήφιος δήμαρχος Πύργου Αντώνης Καράμπελας. Η γνωστή αναδημοσίευση που έκανε ο Αθανάσουλας θα 'ταν λογικό να τον ενοχλήσει περισσότερο, αλλά δεν προχώρησε δα ο άνθρωπος σε μηνύσεις, δεν εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Αντώνη, σου λέω όμως ότι δεν την έχεις αποφύγει την εκλογική ζημιά ακόμα, όσο κάποιοι που σε υποστηρίζουν λένε και γράφουν τα χίλια μύρια, κατηγορώντας δημοσιογράφους και ενεργούς πολίτες για το θέμα που ανέκυψε! Τραβήξαμε καμιά μήνυση στο κεφάλι κανενός ρε παιδιά και δεν το θυμάμαι; Καλά θα κάνουν οι βασιλικότεροι του βασιλέως να διαβάσουν με προσοχή τα όσα είπε ο Αντώνης Καράμπελας πριν λίγες ημέρες: «Σε όλη μου την ζωή ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρ της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης. Ουδέποτε αμφισβήτησα το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, ουδέποτε συγκρούστηκα δημόσια με δημοσιογράφους και αρθρογράφους, ακόμα και όταν δεχόμουν ιδιαίτερα σκληρή κριτική. Θεωρώ ότι ο αντίλογος και το κριτικό πνεύμα με επιχειρήματα και όχι με συκοφαντικές εκφράσεις, είναι θεμελιώδη δικαιώματα του κάθε πολίτη απέναντι σε όσους ασκούν εξουσία. Κατά συνέπεια, πάντα θα αναζητώ την κριτική και τον έλεγχο.» Ξεκάθαρη, έντιμη, δημοκρατική τοποθέτηση, που τιμά τον Αντώνη Καράμπελα.

Και μιας και έγραψα μια καλή κουβέντα για τον Καράμπελα, όντας ακριβοδίκαιος και αντικειμενικός, ας κλείσω με ακόμη μια, αν και όσοι με διαβάζετε κάθε εβδομάδα ξέρετε πως δεν το συνηθίζω. Αν το συνήθιζα άλλωστε και δεν επικεντρωνόμουν στο να ασκήσω κριτική, να ελέγξω την εξουσία, ως οφείλουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, δεν θα ήμουν και ο εαυτός μου στην τελική. Και εσείς δεν θα με διαβάζατε. Αλλά η καλή κουβέντα που θα γράψω, είναι από καρδιάς και δημοσιογραφικής εμπειρίας και για άνθρωπο που δεν είναι της εξουσίας. Δώρα Καλάκου, υποψήφια δήμαρχος Πύργου. Κάνω ρεπορτάζ για τη διαχείριση απορριμμάτων και τον δίκαιο αγώνα των κατοίκων σε Λίμνες και Χάλκοβα, να σου η Δώρα, μπροστά. Για τις παραστάσεις διαμαρτυρίας ενάντια σε χαράτσια, τέλη και πλειστηριασμούς σπιτιών, να την πάλι. Για τις κινητοποιήσεις ώστε να επανασυνδεθεί το ρεύμα σε οικονομικά αδύναμους συνανθρώπους μας, παρούσα η Δώρα. Για την δια της δικαστικής οδού απόπειρα λογοκρισίας που λέγαμε, να την κι εκεί. Για τις δράσεις του Φιλοζωικού Συλλόγου Πύργου, να την ξανά! Μπράβο της, ειλικρινά. Και η ενασχόληση της με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μόνο καλό θα κάνει στην πόλη του Πύργου. Αυτή είναι η εκτίμηση μου και η ταπεινή άποψη μου.

Ραντεβού την ερχόμενη Δευτέρα. Καλή σας ημέρα.

Υ.Γ. Οικονομικοί εισαγγελείς ξεκίνησαν έρευνα για το περιβόητο "Ταμείο Μολυβιάτη". Όσα συνάδελφοι και φίλοι γράφαμε και λέγαμε τόσα χρόνια φαίνεται πως δεν θα πάνε χαμένα τελικά. Ένα μεγάλο μπράβο στα μέλη της Κίνησης Πολιτών "Για την Ηλεία μας" που κατάφεραν να ενεργοποιήσουν τη Δικαιοσύνη.