Το ΚΚΕ στο παρελθόν αποτέλεσε τον κοινωνικό κυματοθραύστη κυρίως προς τις προκλήσεις της άκρας δεξιάς. Στις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν άρχισε να ριζώνει, να τρέφεται, η άκρα δεξιά, τα φασιστικά φαινόμενα, το ΚΚΕ ήταν η κίνηση μέσα από το λαό, που μπόρεσε και ανέτρεψε και περιόρισε την ακραία λογική. Σήμερα που βρίσκεστε κ. Κουτσούμπα;

«Το ΚΚΕ, όπως και τότε στο παρελθόν, έτσι και σήμερα στο παρόν, αλλά πιστεύουμε ακράδαντα και στο μέλλον, τα επόμενα χρόνια, που επίσης θα είναι δύσκολα -δεν θα είναι καθόλου εύκολα για το λαό μας, για τη χώρα μας- θα δίνει το παρόν του στους αγώνες. Θα παλεύει όχι μόνο γενικά ενάντια στην άκρα δεξιά, ενάντια στον φασισμό, που έτσι κι αλλιώς αυτό το κάνουμε, άλλωστε το έχουμε αποδείξει οι κομμουνιστές, τα μέλη, τα στελέχη, οι οπαδοί του ΚΚΕ, οι αγωνιστές που πέρασαν απ’ αυτή τη ζωή, αν θέλετε και με την πιο ακραία θυσία που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, έδωσαν και τη ζωή τους για να μπορέσει να τελειώσει η ιστορία του φασιστικού εκτρώματος τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά και συνολικότερα ενάντια στο σύστημα που θρέφει τον φασισμό, γιατί ο φασισμός δεν έρχεται από το πουθενά, ούτε από τον ουρανό, ούτε είναι κάποια λόξα κάποιων παραφρόνων -έτσι κι αλλιώς παράφρονες βέβαια είναι αυτοί- αλλά τέλος πάντων δεν είναι εκεί η αιτία του. Βρίσκεται, γεννιέται μέσα από τη μήτρα αυτού του συστήματος, που το αναπαράγει, το καλλιεργεί, το ενισχύει κατά διαστήματα. Άρα λοιπόν θα πρέπει η πάλη μας σήμερα για να είναι συνεπής ενάντια σε αντιδραστικά φαινόμενα, ενάντια σε ναζιστικά-φασιστικά μορφώματα, να στρέφεται και στην ουσία αυτού του σάπιου συστήματος και να οδηγεί, αν όχι σήμερα, τουλάχιστον να δημιουργεί τις προϋποθέσεις, για την οριστική ανατροπή του, για να γίνει παρελθόν αυτό το σύστημα. Και βεβαίως το παρόν και το μέλλον να το οικοδομήσουν οι άνθρωποι, οι νέοι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, αυτοί που πραγματικά πονάνε, μοχθούν, συμμετέχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι».

Ο κομμουνιστής γεννιέται ή γίνεται; Και το ρωτώ αυτό με αφορμή τη δήλωση Μπαλτάκου, που είχε πει ότι «εγώ αντικομμουνιστής γεννήθηκα και αντικομμουνιστής θα πεθάνω». Μία δήλωση και μία έκφραση από το παρελθόν και να που ακόμη και σήμερα ήρθε ο Μπαλτάκος για να μας επιβεβαιώσει ότι εξακολουθεί να υπάρχει.

«Κανένας δεν γεννιέται και κανένας δεν το έχει στο DNA, ούτε οι κομμουνιστές ούτε οι αντικομμουνιστές ούτε όπως και αν θέλει να προσδιορίζεται και να αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας. Ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει, φυσικά ζει σε ένα περιβάλλον οικογενειακό – κοινωνικό και βεβαίως από κει και ύστερα όταν ενηλικιώνεται κάνει και τις επιλογές του. Είναι και το ζήτημα της ατομικής ευθύνης. Μπορεί να δει και να ξεχωρίσει ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος, ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό».

Σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία που περνάει ο τόπος οι γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενισχύονται ή υπάρχει μία χαλάρωση ως προς το να έρθουν νέοι άνθρωποι στο κόμμα σας;

«Όχι. Υπάρχει μία τάση συσπείρωσης ανθρώπων γύρω από το ΚΚΕ, γύρω από την ΚΝΕ. Και βεβαίως νέοι άνθρωποι, φυσικά τηρουμένων των αναλογιών σε σχέση με το παρελθόν και βλέποντας και τις συγκεκριμένες συνθήκες και δυσκολίες που υπάρχουν. Γιατί ας μη γελιόμαστε οι δυσκολίες σήμερα έχουν μεγαλώσει. Για παράδειγμα σε χώρους δουλειάς υπάρχει φόβος, υπάρχει τρομοκρατία. Και δεν εννοώ μόνο την κλασική τρομοκρατία, πιθανόν εκ μέρους της εργοδοσίας και άλλων μηχανισμών, αλλά και το γεγονός ότι ο ίδιος ο εργαζόμενος και ο νέος άνθρωπος σκέφτεται δυο φορές αν θα απεργήσει, αν θα πει το όχι, αν θα αντισταθεί, αν θα το παλέψει, αν θα συμμετάσχει στο συλλογικό αγώνα, γιατί μπορεί να κυνηγηθεί, μπορεί να χάσει τη δουλειά του. Και με αυτή την κατάσταση που υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, σου λέει «ε, τέλος πάντων, με αυτές τις συνθήκες…». Άρα χαμηλώνει τον πήχη, χαμηλώνει τις απαιτήσεις του. Αυτό το συναντάμε και εμείς που βρισκόμαστε μέσα στην κοινωνία και επικοινωνούμε με τον κόσμο. Άρα μεγαλώνει η δυσκολία. Παρ’ όλα αυτά όμως υπάρχει και στις γραμμές της ΚΝΕ και του Κόμματος, ενίσχυση με νέους ανθρώπους, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, άλλους εργαζόμενους, παιδιά από την κατάρτιση».

Δεν κατάλαβα ένα πράγμα, πριν από κάποιο χρονικό διάστημα στην ΚΝΕ, φτιάχτηκαν αυτές οι ομάδες αθλοπαιδιών, καράτε… Εγώ τους κομμουνιστές τους θυμάμαι ως τους ανθρώπους με το γαρύφαλλο στο χέρι, όχι με τη μαύρη ζώνη του καράτε. Εμένα προσωπικά με παραξένεψε…

«Ο αθλητισμός πάντα ήταν μέσα στις προτεραιότητες και της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Να σας θυμίσω, εσείς που ήσαστε και πιο παλιός, στο Ριζοσπάστη, ότι ο Μπαρμπα Κώστας ο Λουλές, ο μακαρίτης, που ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου, υπήρξε, στα νιάτα του φυσικά και μάλιστα σε δεκαετίες παλιές και δύσκολες, πρόεδρος των αθλητικών συλλόγων Ελλάδας. Και δεν είναι μόνο το καράτε, είναι το παγκράτιο, είναι η πάλη, είναι πάρα πολλά αθλήματα».

Δεν σας είδαμε να έχετε ομάδα να κατεβαίνει στον Μαραθώνιο;

«Όχι. Συμμετέχουμε παντού. Οι κομμουνιστές, ξέρω ανθρώπους, οι οποίοι συμμετέχουν και μάλιστα και ανώμαλο δρόμο και μαραθώνιο. Και πραγματικό μαραθώνιο και μάλιστα διακρίνονται και με μετάλλια. Άλλοι τρέχουν στον Όλυμπο».

Μήπως γυμνάζεστε για τις αντιπαραθέσεις και τις οδομαχίες; Ή μήπως με τους ΧΑίτες;

«Όχι, δεν έχει σχέση αυτό. Καταρχήν το είχαμε ξεκινήσει πριν εμφανιστεί η ΧΑ, μπορεί να μην ήταν στη δημοσιότητα ή να μην το παίζαν στα κανάλια ακριβώς επειδή δεν είχε γεννηθεί το φαινόμενο ΧΑ, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για άλλους λόγους. Και βέβαια, με αυτά που είδαμε, πρόκειται για εγκληματική ναζιστική οργάνωση, τα έχουμε πει χιλιάδες φορές.

Η ΚΝΕ είχε ξεκινήσει να δραστηριοποιείται σε όλους τους χώρους του αθλητισμού πάρα πολύ πριν. Και βεβαίως μια σειρά αθλήματα, που είναι υποβαθμισμένα και με ευθύνη του κράτους και της πολιτείας, μπόρεσαν αυτά τα χρόνια να αναδειχθούν. Γιατί η άθληση, όποιο άθλημα κι αν είναι αυτό, ο στίβος ή τα μαχητικά αθλήματα που λέμε, δεν έχουν από μόνα τους τα ίδια επιθετικό χαρακτήρα. Κυρίως αφορούν αμυντική τακτική και άσκηση. Και άσκηση στον αθλητισμό είναι και σώματος και πνεύματος».

Είπατε ότι κανείς δεν γεννιέται φασίστας ή κομμουνιστής ή αντικομμουνιστής. Και ότι σε μια πορεία κάνει την επιλογή του και έχει ατομική ευθύνη. Πολλοί κομμουνιστές αποτελούν σήμερα έναν πυρήνα στον ΣΥΡΙΖΑ. Σας άφησαν, σας εγκατέλειψαν και έγιναν πρώτη ύλη για ένα κόμμα που διεκδικεί, τουλάχιστον δημοσκοπικά, κυβερνητική δυναμική. Γιατί χάθηκαν οι άνθρωποι από εσάς; Ήταν ατομική τους ευθύνη ήταν ευθύνη του κόμματός σας που δεν μπόρεσε να τους πείσει και να τους κρατήσει στη δυναμική του;

"Είναι απλό το ζήτημα. Είναι άνθρωποι που διαφώνησαν για τον χ ή τον ψ λόγο, δεν θέλω να τους χαρακτηρίσω τώρα. Διαφώνησαν, επέλεξαν άλλα κόμματα, άλλος πήγε στο ΠΑΣΟΚ τότε, μιλάμε τώρα για μια ιστορία πριν 23-24 χρόνια.

Μου λέτε για μια περίοδο και για μια ομάδα, που δρα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, που ήταν πρώην κομμουνιστές από το ’91. Είναι μια ομάδα που συμμετέχει ως συνιστώσα, δεν ξέρω αν έχουν πλέον και συνιστώσες τώρα, τα έχουν μπερδέψει τελευταία αυτά τα πράγματα, η οποία λέει ότι είναι αριστερή, η originalαριστερή μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Λένε ότι οι υπόλοιποι δεν είναι αριστεροί, παίρνουν μερικά συνθήματα του ΚΚΕ, μερικά συνθήματα πιθανόν άλλων σχηματισμών, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα εντάσσουν εκεί και προσπαθούν να τα αφομοιώσουν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη λογική. Δεν παύουν όμως να είναι ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι κομμουνιστές οι άνθρωποι, αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί, ριζοσπάστες, άλλοι λένε πρώην κομμουνιστές κλπ.

Εμείς λέμε ότι όποιος δεν συμφωνεί με κάποιον παίρνει το καπελάκι του και φεύγει. Ελεύθερα μπαίνει και εθελοντικά βγαίνει κάποιος στο ΚΚΕ, φαντάζομαι και σε άλλα κόμματα».

Ξέρετε όμως τι μου κάνει εντύπωση; Ότι π.χ. τον Λαφαζάνη τον χτυπάτε περισσότερο από τους αστούς ή τους πρώην ΠΑΣΟΚους που είναι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ…

«Λάθος κάνετε. Δεν έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον κ. Λαφαζάνη, ούτε με το αριστερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά οι δημοσιογράφοι κάνουν ερωτήσεις, όπως και εσείς τώρα. Δεν τον ανέφερα εγώ τον Λαφαζάνη, εσείς τον αναφέρατε και πρέπει να σας απαντήσω.

Δεν ασχολούμαστε εμείς ιδιαίτερα, περισσότερο εκείνοι ασχολούνται με εμάς».

Γιατί στέκεστε τόσο σκληρά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην αριστερή του συνιστώσα; Και σας ρωτώ γιατί απέναντί μας έχουμε αυτή τη στιγμή πάρα πολλούς αδέσποτους αριστερούς, που προβληματίζονται με ποιον να πάνε και ποιον να αφήσουν. Έχουμε αριστερούς, στις μεγαλύτερες ηλικίες, που έχουν τραυματικά βιώματα από τον αντιφασιστικό, αντιδικτατορικό αγώνα, που είναι στο αίμα τους η αριστερά. Και λένε «γιατί να πάω με το ΚΚΕ και όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ»;

"Ακριβώς αυτό τον κόσμο σκεφτόμαστε, γιατί σε αυτόν απαντάμε και αυτόν συναντάμε και κάθε μέρα. Δεν συναντάμε άλλους ανθρώπους. Αυτούς συναντάμε και εγώ προσωπικά και όλα τα στελέχη του Κόμματος, όλες οι Κομματικές Οργανώσεις. Υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία και κάνουν τις επιλογές τους. Και όχι μόνο αυτό, σήμερα προβληματίζονται. Πριν δυο χρόνια αυτό δεν ήταν το ίδιο, σήμερα σκέφτονται αυτά που τους λέει το ΚΚΕ, αυτά που τους έλεγε και λένε «ναι είχατε δίκιο». Εμείς έχουμε πάρει μία απόφαση, ακόμα και με πολιτικό κόστος: Δεν θα πάψουμε να λέμε την αλήθεια στον κόσμο, δεν θα πάψουμε να λέμε αυτό που πιστεύουμε. Και δεν του λέμε σώνει και καλά «ξέρετε αυτό που λέει το ΚΚΕ πάρτε το και υποχρεωτικά υιοθετείστε το». Αλλά του λέμε σκέψου αυτά που σου έλεγε, αυτά που σου λέει αυτή τη στιγμή. Και αν αυτά που σου λέει για παράδειγμα για το συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, που σήμερα βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρετε, είναι σωστά. Αν αυτά που το ΚΚΕ σου είχε πει, για παράδειγμα, ότι δεν είναι ειλικρινής σε μια σειρά ζητήματα, ότι η πολιτική του οδηγεί μαθηματικά στο να γίνει η άλλη εκδοχή της διαχείρισης αυτού του σάπιου κράτους, αυτού του σάπιου συστήματος, που αυτή τη στιγμή μπορεί να την υλοποιεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ή που πριν την υλοποιούσαν μόνοι τους και τώρα σε συγκυβέρνηση, αλλά ξέρετε και αυτοί βαδίζουν στα ίδια χνάρια. Ακολουθούν τον ίδιο δρόμο και είναι επικίνδυνο. Θα δώσουν ανάσα σε ένα σύστημα που σε έχει οδηγήσει εδώ που σε έχει οδηγήσει... Και βέβαια αυτά που λέγαμε για παράδειγμα ότι εξελίσσεται σε ό,τι χειρότερο από το παλιό ΠΑΣΟΚ, αυτό το ζούμε σήμερα. Ούτε καν τα ριζοσπαστικά συνθήματα της δεκαετίας του ’80 δεν έχουν.

Θυμόσαστε τότε το ΠΑΣΟΚ έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «να φύγουν οι βάσεις», για «κοινωνικοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων, των μονοπωλίων», μια σειρά τέτοια ζητήματα, κυρίως βέβαια προεκλογικά. Εμείς δεν πιστεύαμε και τότε ότι όλα αυτά θα τα κάνει, όπως και δεν τα έκανε το ΠΑΣΟΚ. Όμως τουλάχιστον τα είχε ως συνθήματα, σήμερα ούτε καν έχουν αυτά τα συνθήματα. Και τα συνθήματα που έχουν μέσα σε δυο χρόνια, ως αξιωματική αντιπολίτευση - άρα φαντάζεστε τι θα κάνει όταν βγει να κυβερνήσει - τα έχει πάρει πίσω.

Άκουγα προχτές στο κανάλι σας τον κ. Τσίπρα με τον κ. Σρόιτερ. Όπου εκεί ουσιαστικά αυτό που λέμε εμείς, με την χαρακτηριστική έκφραση κωλοτούμπες ή αλλαγή θέσεων σαν τα πουκάμισα, τα είδαμε στην πράξη».

Κωλοτούμπας ο κ. Τσίπρας;

"Ναι, πολύ και έχει γίνει και ακροβάτης. Σ’ αυτά παίρνει καλά την τέχνη από προηγούμενους πολιτικούς».

Ποιους εννοείτε, τον Ανδρέα Παπανδρέου;

«Γενικώς εννοώ όλους. Και αυτούς που παλιότερα βρίσκονταν στην αξιωματική αντιπολίτευση, στα πλαίσια του δικομματισμού, άλλοτε ήταν το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα ο Γιώργος Παπανδρέου και άλλοι. Μιμείται, θυμίζει πάρα πολύ Γ. Παπανδρέου εκείνο το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που έλεγε το 2007-2009 ή «λεφτά υπάρχουν και θα τα πάρουμε από τους πλούσιους», αλλά που ήταν ήξεις αφίξεις. Ε, πολλά από αυτά έχουν ενσωματωθεί στην πολιτική του κ. Τσίπρα. Αλλά το ίδιο έκανε και η ΝΔ όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση. Άλλωστε ο κ. Σαμαράς δεν μιλούσε προεκλογικά για μια σειρά τέτοια ζητήματα; Ή και ο κ. Καραμανλής το ίδιο; Έτσι παίζεται το δικομματικό παιχνίδι».

Λένε ότι το ΚΚΕ κάνει το ίδιο ιστορικό λάθος που έκανε τριάντα χρόνια πριν με το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ σου λένε δεν ήταν πολύ καλύτερο από τη ΝΔ και τη δεξιά και έδωσε μια ανάσα στα λαϊκά στρώματα; Μια ανάσα θα δώσει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τον πετροβολείτε;

«Αν το σκεφτεί κανείς, το λάθος μας τότε δεν ήταν αυτό. Γιατί αν θυμάστε καλά η θέση τότε του ΚΚΕ ήταν ότι λυδία λίθος για τη στάση μας απέναντι στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ το 81, θα ήταν η στάση του απέναντι στο ΚΚΕ. Και μάλιστα τότε είχε προταθεί και κυβερνητική συνεργασία κλπ. Το λάθος τότε λοιπόν, από το οποίο διδασκόμαστε σήμερα, είναι ότι δεν πρέπει  να καλλιεργούμε αυταπάτες. Ενώ και τότε ξέραμε ότι δεν θα  τα υλοποιήσει αυτά. Άρα λοιπόν, αυταπάτες που θρέφουν τον κόσμο με ψεύτικα λόγια μεγάλα και την άλλη μέρα των εκλογών γυρνάνε ενάντιά του, δίνουν χρόνο για να κερδίσουν όλοι αυτοί που είναι ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα».

Είναι πολύ κατανοητή εξήγηση. Όμως ο κόσμος της Αριστεράς βλέπει ότι εσείς πετάτε πέτρες στον ΣΥΡΙΖΑ  και ο ΣΥΡΙΖΑ σας πετάει γαρύφαλλα. Ποτέ δεν έχει έρθει σε κόντρα, σε σύγκρουση μαζί σας. Απεναντίας ζητάει συνεργασία, οπουδήποτε να τα βρείτε.

«Μα και εμείς ζητάμε συνεργασία με το λαό που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ».

Γιατί να σας ακολουθήσει ο λαός που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ; Έχετε τον ίδιο ξύλινο λόγο που είχε και η κα Παπαρήγα. Σας παρακολουθώ τόση ώρα και νιώθω ότι δεν έχει αλλάξει η ρητορική του κόμματος. Την ίδια που εξέφραζε η, συμπαθέστατη και άκρως επιτυχημένη στο ρόλο της, κα Παπαρήγα, την ίδια εκφράζετε και εσείς. Και ενώ έχετε τεράστια νεολαία και καλείτε τους νέους να έρθουν στο κόμμα σας, δεν βάζετε μπροστά ένα νέο. Αυτό που τόλμησε ο ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα «μαλώνετε» τον Αλ. Τσίπρα  Έχετε έναν θυελλώδη, δυναμικό λόγο, που είναι πάντα της αντίδρασης. Βάλτε και έναν μπροστάρη νέο να μπορεί να τον εκφράσει και να ταιριάζει λίγο και με τα χνώτα της κοινωνίας που έχει κουραστεί από τους πολιτικούς και από τα ίδια επιχειρήματα.

«Όπως ο Στ. Θοδωράκης για παράδειγμα…».

Αν ο Θοδωράκης σας πάρει ποσοστά τι θα κάνετε μετά; Θα λέτε για το κατεστημένο και το σύστημα μας χτυπάει; Σας παρακολουθώ τόση ώρα και νοιώθω σαν να μιλάω με την κα Παπαρήγα. Περίμενα κάτι φρέσκο και πιο νεανικό.

«Ακούστε με και θα σας πω και το νεανικό.Αν με συγκρίνετε με την κα Παπαρήγα, αυτό είναι τιμή μου. Για την «ξύλινη γλώσσα». Λέω τώρα: «Δίνει ανάσες στο σύστημα». Το σύστημα λέγεται καπιταλισμός. Είναι ξύλινη γλώσσα αυτή; Θα μου πείτε είναι πολύ επιστημονική. Μα όλη η κοινωνία γι’ αυτό μιλάει. Τον ζει. Την κρίση την καπιταλιστική τη ζει τόσα χρόνια.  Τι να πούμε τώρα;  Την πληρώνει. Χθες έξω από το σπίτι μου ήταν οι επαγγελματίες και οι παραγωγοί της λαϊκής αγοράς και δίνανε σ’ αυτό τον κόσμο, ο οποίος δεν είναι αυτό που λέμε της ακραίας φτώχειας. Ο άλλος ήταν δημόσιος υπάλληλος, άλλος συνταξιούχος με μια αξιοπρεπή σύνταξη, άλλος με μισθό πριν δύο χρόνια και σήμερα βρίσκεται εκεί και παλεύει αυτά τα ζητήματα. Τι να πεις τώρα; Ότι είναι ξύλινη γλώσσα αυτή, ότι παλεύεις για ανάσες ανακούφισης αλλά ταυτόχρονα θες να ανοίξεις έναν δρόμο; Είναι ξύλινη γλώσσα όταν κάνεις κριτική σε δυο κόμματα την κυβέρνηση ή την συγκυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση οι οποίοι προτείνουν συγκεκριμένα πράγματα; Ξύλινη γλώσσα δεν είναι να λες, για παράδειγμα, ότι η ΕΕ είναι τέτοια ένωση, ένωση του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο λύνει και δένει. Τα μονοπώλια, πώς τα θέλετε, οι πολυεθνικές. Οι εργαζόμενοι για παράδειγμα, οι παραγωγοί και οι επαγγελματίες των λαϊκών αγορών ξέρουν τι τους λέμε. Γιατί τα μέτρα αυτά που παίρνουν, τα επιβάλλουν στην ουσία οι μεγάλες πολυεθνικές, τα μεγάλα μονοπώλια, τα σούπερ μάρκετ, έτσι ώστε να σταματήσουν οι λαϊκές αγορές και να πηγαίνει ο κόσμος να στέκεται ουρά πλέον στα σούπερ μάρκετ και να χρυσοπληρώνει τα προϊόντα, που μπορεί να παράγει  ο  Έλληνας παραγωγός, από τη Γερμανία, από την Ιταλία, από την Ισπανία, ελέω ΕΕ. Είναι ξύλινη γλώσσα αυτή;».

Είναι ξύλινη γλώσσα όταν λες δεν θέλω να κυβερνήσω, αλλά κρατάω μια στάση παρατηρητή…

«Και σε αυτό λάθος κάνετε».

Όχι εσείς κάνετε λάθος. Το λένε όλοι οι εκπρόσωποί σας.

«Κάνετε λάθος ξαναλέω. Εμείς έχουμε πει σε όλους τους τόνους και το λένε και τα στελέχη μας και όλοι, ότι: Το ΚΚΕ θα δώσει το παρόν σε μια λαϊκή  διακυβέρνηση της χώρας. Που η λαϊκή διακυβέρνηση λέμε ότι πρέπει να είναι πραγματικά ο λαός στην εξουσία και αυτό σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα. Σημαίνει ότι για παράδειγμα θα πρέπει να οδηγήσει αυτή η λαϊκή διακυβέρνηση σε αποδέσμευση από την ΕΕ, θα πρέπει να προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του χρέους, θα πρέπει να κοινωνικοποιήσει επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, τα μονοπώλια, τον πλούτο τέλος πάντων που παράγει ο ελληνικός λαός και όχι τα παράσιτα και οι κηφήνες. Τελεία.

Αυτή είναι η απάντηση. Αυτό λένε όλοι. Εσείς μου λέτε, αν θέλουμε να κυβερνήσουμε είτε με το ΣΥΡΙΖΑ, είτε με το ΠΑΣΟΚ, είτε με τη ΝΔ, είτε με άλλα κόμματα ή δεν ξέρω με ποιες άλλες δυνάμεις. Ή όποιο πρόσημο βάζει ο καθένας. Πατριωτικό, εθνικό κλπ. Σε τέτοια διακυβέρνηση δεν θα πάρουμε μέρος. Σε τέτοια διακυβέρνηση - λέμε εμείς - θέλουμε να είμαστε ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση. Και εμείς και ο λαός».

Υπάρχουν σήμερα μέσα σε αυτή στην πολιτική σκηνή τέτοιου είδους δυνάμεις με τις οποίες μπορεί να συνεργαστεί το ΚΚΕ;

«Υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις πάρα πολλές. Η πρόταση που κάνουμε εμείς για τη λαϊκή συμμαχία, που κατά τη γνώμη μας είναι και η μόνη ρεαλιστική πρόταση σήμερα για την ελληνική κοινωνία, αφορά όλους τους εργαζόμενους, χωρίς προσδιορισμούς, όπως αριστερός, δεξιός, κεντρώος, μνημονιακός, αντιμνημονιακός, οι οποίοι κατά τη γνώμη μας είναι διαχωρισμοί του παρελθόντος, του πολύ μακρινού παρελθόντος.  Θα πρέπει να τελειώσουν αυτοί οι διαχωρισμοί».

Ακούγοντας νωρίτερα τους δημάρχους στο μυαλό μου ήρθε, μετά τη δικτατορία ο  χάρτης, κοκκίνιζε από κόκκινους δήμους. Από κομμουνιστές δημάρχους. Μέσα του ‘70, αρχές της δεκαετίας του ‘80 έπαιρνε σερί από την Ελευσίνα, Ασπρόπυργο, Λιόσια, πήγαινε στον Πειραιά, ήταν όλο κόκκινοι δήμοι. Κοκκίνιζε ο χάρτης. Τώρα πια, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, βλέπουμε ότι έχουν εξαφανιστεί. Ο χάρτης γίνεται πράσινος ή μπλε. Αυτό σας έχει προβληματίσει; Τι γίνεται;      

«Στις 18 του μήνα πρέπει αυτό να αποδειχθεί. Σωστή είναι η παρατήρησή σας. Αυτό λέμε, ότι πρέπει να κοκκινίσει ξανά ο χάρτης. Γιατί οι υποψήφιοι που στηρίζει το ΚΚΕ και που βεβαίως δεν είναι μόνο στελέχη ή μέλη του ΚΚΕ, είναι και συνεργαζόμενοι με το ΚΚΕ, είναι άνθρωποι που συμπορεύονται, συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια και θα πρέπει ο ελληνικός λαός πραγματικά να ψηφίσει αυτούς, γιατί χρειάζεται είτε από τη θέση του δημάρχου είτε από τη θέση του αντιδημάρχου, του δημοτικού συμβούλου, να υπάρχει, να δημιουργηθεί πραγματικά λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην κεντρική εξουσία, απέναντι στις πολιτικές που οδηγούν τον κόσμο να πληρώνει συνεχώς».