Πέρασε ένας χρόνος, από τότε που το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» πρώτο-δημοσιοποίησε και ενημέρωσε, τις αρμόδιες κρατικές αρχές για τα συνεχιζόμενα περιστατικά παράνομης και καταστροφικής αλιείας στην περιοχή του Αγίου Όρους.

Συγκεκριμένα αλιευτικά σκάφη, κυρίως γρι-γρι, τα οποία είναι γνωστά πλέον στις αρχές καθώς τους έχουμε ενημερώσει πολλές φορές για τα στοιχεία τους (όνομα, αρ.νηολογίου κλπ), συνεχίζουν απροκάλυπτα και ασταμάτητα για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, τις πρακτικές παράνομης αλιείας.

Πρέπει να αναφέρουμε ότι στην περιοχή του Αγίου Όρους, υπάρχει ένα ιδιαίτερο αλιευτικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο στη θαλάσσια ζώνη 500 μέτρα γύρω από την ακτή, απαγορεύεται η αλιεία, με εξαίρεση τους αλιείς μοναχούς, οι οποίοι εδώ και αιώνες ψαρεύουν με τις ίδιες ήπιες και αειφορικές αλιευτικές πρακτικές. Με τον τρόπο αυτό οι μοναχοί εξασφάλισαν την επάρκεια της τροφής τους, ενώ παράλληλα ωφελήθηκε και η ευρύτερη περιοχή του βορείου Αιγαίου, καθώς η συγκεκριμένη θαλάσσια ζώνη, λόγω της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας της, είναι ο βασικός τροφοδότης των ιχθυαποθεμάτων της ευρύτερης θαλάσσια περιοχής.

Στην ουσία η θάλασσα γύρω από το Άγιο Όρος αποτελεί τη μοναδική αειφορικά διαχειριζόμενη αλιευτική περιοχή της Ελλάδας, η οποία δυστυχώς σήμερα, και αυτή, έχει υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό που τα αλιεύματα πλέον δεν επαρκούν ούτε καν για τους ίδιους τους μοναχούς.

Τα περιστατικά παράνομης αλιείας που καταγράφονται και καταγγέλλονται από το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος», επικεντρώνονται στη θαλάσσια περιοχή γύρω από το νότιο άκρο του Αγίου Όρους, όπου βρίσκονται κυρίως οι μικρότερες και φτωχότερες μονές, μακριά δηλαδή από τα μοναστήρια όπου προσεύχονται οι διάφοροι πολιτικοί και οι άλλοι επιφανείς. Οι παράνομοι αλιείς τρομοκρατούν τους μοναχούς ώστε να μην τους καταγγείλουν, με την απειλή τη φωτιάς, δηλαδή με το μεγαλύτερο τους φόβο!

Είναι αξιοσημείωτο ότι η ανοχή σε αυτές τις καταστρεπτικές αλιευτικές πρακτικές δεν οφείλεται μόνο σε συμφέροντα, αλλά σε έναν συνδυασμό αναποτελεσματικότητας και ανικανότητας των αρμόδιων κρατικών αρχών για θέματα αλιείας. Οφείλεται όμως γενικότερα, στην έλλειψη πολιτικής βούλησης και αντίληψης σχετικά με την άμεση ανάγκη να δοθεί ένα τέλος στην καταλήστευση των θαλασσών μας και των φυσικών μας πόρων. Των πόρων δηλαδή που εξασφαλίζουν την τροφή και την επιβίωσή μας και που μας επέτρεψαν να επιβιώσουμε ως λαός και να αναπτυχθούμε. Οι πόροι αυτοί είναι απολύτως αναγκαίο να διαφυλαχθούν.

Η αφαίμαξη των αλιευτικών αποθεμάτων που γίνεται ακόμα και στο Άγιο Όρος, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά είναι ενδεικτικό της ευρύτερης κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα. Ακόμα είναι ενδεικτικό για το ποιές θα είναι οι συνέπειες που θα βιώσουμε, εάν δεν αλλάξει κάτι άμεσα και για το πόσο κενές περιεχομένου είναι οι διάφορες εξαγγελίες των κρατικών αρχών περί αειφορικής αλιείας στην Ελλάδα κλπ, δεδομένου ότι στην πράξη, τα ιχθυαποθέματα των θαλασσών μας είναι απολύτως απροστάτευτα. Συγχρόνως, απροστάτευτοι είναι και οι χιλιάδες συμπολίτες μας που ζουν και βιοπορίζονται από την αλιεία, εξασφαλίζοντας παράλληλα σε όλους εμάς τροφή.

Το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος» κατά τους τελευταίους μήνες, κάνει συνεχείς αναφορές σε πραγματικό χρόνο, για τα διάφορα περιστατικά παράνομης αλιείας στο Άγιο Όρος, τόσο προς το Λιμεναρχείο Δάφνης, όσο και προς στο Κέντρο Παρακολούθησης Αλιείας στον Πειραιά, με στόχο να επιβεβαιωθούν τα συγκεκριμένα περιστατικά. Όμως διαπιστώνουμε για μία ακόμα φορά ότι όλο το ελεγκτικό πλαίσιο για την αλιεία πάσχει καθώς έπειτα από όλη την κινητοποίηση που προκαλούμε στις αρμόδιες αρχές, πέρα από κάποιο μικρό πρόστιμο που αποδίδεται, δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος ώστε να μπει ένα τέλος στην καταλήστευση των ιχθυαποθεμάτων της περιοχής. Με βάση το νόμο, επιβάλλονται σχετικά μικρά πρόστιμα που αντιστοιχούν σε ένα μικρό μόνο ποσοστό του κέρδους της παράνομης ψαριάς. Ακόμα, δεν έχει ενεργοποιηθεί το point system που προβλέπεται, με αποτέλεσμα, όλα αυτά αντί να αποτρέπουν τους παράνομους αλιείς, να λειτουργούν σχεδόν ως κίνητρο.

Το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος», αξιοποιώντας τη στενή συνεργασία με ένα άτυπο δίκτυο που έχει σχηματίσει, το οποίο απαρτίζεται από εκατοντάδες πολίτες και ψαράδες από κάθε παράκτια περιοχή της Ελλάδας, συνεχίζει σε 24ωρη βάση να δίνει μια μάχη για την άμυνα των πόρων των θαλασσών μας. Μόνο έτσι μπορούμε να αποκαλύψουμε την πραγματική έκταση της καταστροφικής και παράνομης αλιείας στην Ελλάδα, αλλά και να ασκήσουμε την απαραίτητη πίεση, ώστε να δοθεί ένα τέλος στην καταλήστευση των θαλασσών μας.