"Πήραμε την μεγάλη απόφαση να κολυμπήσουμε μέχρι το Καστελόριζο"
"Μόνο ο Θεός ξέρει πώς έκανα αυτό το ταξίδι μόνη μου με τα πέντε μου παιδιά." Γιάρα, 28, Συρία
"Δεν περιμένω τίποτα πια." Αζίζ, 23, Αφγανιστάν
"Ενα βράδυ οι αρμένιοι χωροφύλακες μάζεψαν όλη την αφρόκρεμα του αρμενικού λαού. Δικηγόρους, γιατρούς, δημοσιογράφους. Το πρωί είχαν εκτελεστεί όλοι. Τόσο εύκολο ήταν." Αδρινέ, Αρμενία
"Δεν ήθελα να φύγω. Πραγματικά δεν ήθελα. Ολη μου η ζωή ήταν στη Δαμασκό."
Τζαμάλ, Συρία
"Είναι θαύμα που είμαστε όλοι ζωντανοί. Κάθε άντρας πάνω στο φουσκωτό άρπαξε
ένα παιδί ή μια γυναίκα και μας έβγαλε στην ακτή." Ραζάα, Συρία
"Εύχομαι να κατανοήσουν ότι είμαστε όλοι άνθρωποι που ζουν κάτω από τον ίδιο
ουρανό." Σαμ, Αφγανιστάν
"Πήραμε την μεγάλη απόφαση να κολυμπήσουμε μέχρι το Καστελλόριζο. Θα ενώναμε την Ασία με την Ευρώπη κολυμπώντας!" Μαρουάν,23, Συρία
"Θέλω να τους αγκαλιάσω και μετά ας πεθάνω." Σαμπρίγια, Συρία
(η επιθυμία μιας ηλικιωμένης γυναίκας να επανενωθεί με τα παιδιά της. Εγινε πραγματικότητα φέτος, τον Μάρτιο)
"Δεν παίζω, δεν προλαβαίνω να σκεφτώ το παιχνίδι. Το μυαλό μου είναι γεμάτο προβλήματα." Καντάρα, 11, Αφγανιστάν
"Είναι τρομακτική η μοναξιά που νιώθουν όσοι αναζητούν την ελευθερία.." Κούσα, Ιράν
"Οταν μας δίδασκαν για την κατασκευή του Παρθενώνα στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ιράν, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα καταλήξω στην Αθήνα." Ταχίρ, Αφγανιστάν
"Ζω στην Κύπρο ως πρόσφυγας από το 2001. Όταν πρωτοήρθα ένιωθα μοναξιά. Ήμουν ένας ξένος. Σήμερα, όμως, η ζωή είναι πολύ καλύτερη. Οι άνθρωποι γύρω μου με αγαπούν και με σέβονται. Και αυτό το οφείλω στον εργοδότη μου. Είναι ο άνθρωπος που μ’εμπιστεύθηκε και με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου. Όντας ο ίδιος εκτοπισμένος από το σπίτι του το 1974, ήταν σε θέση να καταλάβει τι σημαίνει να χάνεις τα πάντα και να πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Ύστερα από 13 χρόνια στην Κύπρο αισθάνομαι Κύπριος.
Γνώρισα τη γυναίκα μου εδώ , ο γιος μου γεννήθηκε εδώ, μέχρι και Κυπριακό όνομα έχει. Δεν έχω ζητήσει ποτέ καμία βοήθεια από την κυβέρνηση, δεν έχω διαπράξει κανένα αδίκημα, πληρώνω τους φόρους μου. Ξέρω ότι εδώ θα ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου, εδώ θα μεγαλώσω το γιο μου. Έκανα αίτηση για απόκτηση της Κυπριακής υπηκοότητας πριν από τρία χρόνια, αλλά περιμένω ακόμα απάντηση."΄Αντο, Αίγυπτος
(ΠΗΓΗ : unhcr.gr/refugeestories, http://www.unhcr.gr/refugeestories/cyprus/)
"Δεν περιμένω τίποτα πια." Αζίζ, 23, Αφγανιστάν
"Ενα βράδυ οι αρμένιοι χωροφύλακες μάζεψαν όλη την αφρόκρεμα του αρμενικού λαού. Δικηγόρους, γιατρούς, δημοσιογράφους. Το πρωί είχαν εκτελεστεί όλοι. Τόσο εύκολο ήταν." Αδρινέ, Αρμενία
"Δεν ήθελα να φύγω. Πραγματικά δεν ήθελα. Ολη μου η ζωή ήταν στη Δαμασκό."
Τζαμάλ, Συρία
"Είναι θαύμα που είμαστε όλοι ζωντανοί. Κάθε άντρας πάνω στο φουσκωτό άρπαξε
ένα παιδί ή μια γυναίκα και μας έβγαλε στην ακτή." Ραζάα, Συρία
"Εύχομαι να κατανοήσουν ότι είμαστε όλοι άνθρωποι που ζουν κάτω από τον ίδιο
ουρανό." Σαμ, Αφγανιστάν
"Πήραμε την μεγάλη απόφαση να κολυμπήσουμε μέχρι το Καστελλόριζο. Θα ενώναμε την Ασία με την Ευρώπη κολυμπώντας!" Μαρουάν,23, Συρία
"Θέλω να τους αγκαλιάσω και μετά ας πεθάνω." Σαμπρίγια, Συρία
(η επιθυμία μιας ηλικιωμένης γυναίκας να επανενωθεί με τα παιδιά της. Εγινε πραγματικότητα φέτος, τον Μάρτιο)
"Δεν παίζω, δεν προλαβαίνω να σκεφτώ το παιχνίδι. Το μυαλό μου είναι γεμάτο προβλήματα." Καντάρα, 11, Αφγανιστάν
"Είναι τρομακτική η μοναξιά που νιώθουν όσοι αναζητούν την ελευθερία.." Κούσα, Ιράν
"Οταν μας δίδασκαν για την κατασκευή του Παρθενώνα στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ιράν, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα καταλήξω στην Αθήνα." Ταχίρ, Αφγανιστάν
"Ζω στην Κύπρο ως πρόσφυγας από το 2001. Όταν πρωτοήρθα ένιωθα μοναξιά. Ήμουν ένας ξένος. Σήμερα, όμως, η ζωή είναι πολύ καλύτερη. Οι άνθρωποι γύρω μου με αγαπούν και με σέβονται. Και αυτό το οφείλω στον εργοδότη μου. Είναι ο άνθρωπος που μ’εμπιστεύθηκε και με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου. Όντας ο ίδιος εκτοπισμένος από το σπίτι του το 1974, ήταν σε θέση να καταλάβει τι σημαίνει να χάνεις τα πάντα και να πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Ύστερα από 13 χρόνια στην Κύπρο αισθάνομαι Κύπριος.
Γνώρισα τη γυναίκα μου εδώ , ο γιος μου γεννήθηκε εδώ, μέχρι και Κυπριακό όνομα έχει. Δεν έχω ζητήσει ποτέ καμία βοήθεια από την κυβέρνηση, δεν έχω διαπράξει κανένα αδίκημα, πληρώνω τους φόρους μου. Ξέρω ότι εδώ θα ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου, εδώ θα μεγαλώσω το γιο μου. Έκανα αίτηση για απόκτηση της Κυπριακής υπηκοότητας πριν από τρία χρόνια, αλλά περιμένω ακόμα απάντηση."΄Αντο, Αίγυπτος
(ΠΗΓΗ : unhcr.gr/refugeestories, http://www.unhcr.gr/refugeestories/cyprus/)