Οδοιπορικό στη φτώχεια της ελληνικής καθημερινότητας


ΚΕΙΜΕΝΟ/ΕΡΕΥΝΑ: ΦΡΑΓΚΙΣΚΑ ΜΕΓΑΛΟΥΔΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/ΕΡΕΥΝΑ: ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΠΑΡΔΕΛΑΣ

Είναι τέσσερις το απόγευμα και ο κόσμος έχει γεμίσει την μικρή είσοδο του Σωματείου Άρτος και Δράση στο Πέραμα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, από το Πέραμα, το Κερατσίνι, τον Κορυδαλλό, την Δραπετσώνα, έρχονται εδ;v κάθε απόγευμα για να πάρουν μια σακούλα με τρόφιμα, ρούχα ή ακόμα και παιδικά παιχνίδια. Το παντοπωλείο του Σωματείου λειτουργεί αποκλειστικά με εθελοντές και μέσα στους 18 μήνες λειτουργίας του έχει στηρίξει πάνω από 300 οικογένειες.

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που μέχρι πρόσφατα δεν φαντάζονταν ότι κάποια μέρα θα περίμεναν με ένα χαρτάκι στο χέρι για να πάρουν δωρεάν τρόφιμα.
Όλες αυτές τις εβδομάδες που γυρνάμε τις συνοικίες της Αθήνας, ερευνώντας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης ακούμε τις ίδιες ιστορίες θυμού, και απελπισίας. Στο Πέραμα, στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, στο Νέο Κόσμο, στη Δάφνη όλο και περισσότεροι άνθρωποι εξαρτώνται πλέον για την επιβίωση τους από μη κυβερνητικές οργανώσεις, πρωτοβουλίες πολιτών και κοινωνικά παντοπωλεία.

Η οικονομική κρίση υπήρξε καταλυτική για τη ζωή όλων. Κάθε κοινωνική ομάδα χτυπήθηκε διαφορετικά, οι συνέπειες όμως για τους περισσότερους ήταν καταστροφικές.
Οι αριθμοί στην Ελλάδα του 2013 λένε πικρές αλήθειες. Η πολυδιαφημισμένη ανάκαμψη παραμένει κενός λόγος στα στόματα καλοταϊσμένων πολιτικών που έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Μέσα σε 2 χρόνια, από το 2009 μέχρι το 2011, ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε κατά 200,000 ξεπερνώντας τα 2,3 εκατομμύρια. Όμως ακόμα και όσοι τυπικά παραμένουν στην «μεσαία τάξη» βλέπουν τα εισoδήματ;a τους να συρρικνώνονται και την φορολογία να διπλασιάζεται: Μόνο την τριετία 2008-2011 τα νοικοκυριά στην Ελλάδα έχασαν το 17% του διαθέσιμου ακαθόριστου εισodήματ;oς τους.

Η φτώχεια όμως δεν είναι απλά μια λογιστική μείωση του εισοδήματος αλλά ένα σύνολο στερήσεων. Είναι η έλλειψη επιλογών και δυνατοτήτων, είναι η αδυναμία να ορίσεις τη ζωή σου, να σχεδιάσεις το μέλλον σου, να έχεις ίσες ευκαιρίες στην υγεία και την εκπαίδευση αλλά και την δυνατότητα να ξεφύγεις κάποτε από τη μοίρα που σου έχει επιβληθεί.

Η φτώχεια βρίσκεται πίσω από τους αριθμούς και τους πομπώδεις οικονομικούς όρους. Κρύβεται στα κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων, στα σπίτια με τα κλειστά παράθυρα, στο σκυθρωπό βλέμμα των περαστικών, στην σιωπηλή απελπισία του απολυμένου και στην δουλική υποταγή του χαμηλόμισθου. Έχει πολλά πρόσωπα αλλά συχνά ένα κοινό παρονομαστή: την απελπισία που γίνεται οργώ «αξιοποιήσιμη» στα χέρια νοσταλγών του φασισμού.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Στην Ελλάδα του 2013 οι κοινωνικές παροχές και τα δικαιώματα έχουν πλέον θυσιαστεί στο βωμό των μνημονίων. Η ανθρωπιστική κρίση στο χώρο της υγείας είναι γεγονός. Οι Έλληνες πολίτες, όμηροι ενός εθνικού συστήματος υγείας όπου η διαφθορά και ο χρηματισμός αποτέλεσαν επί χρόνια τον κανόνα, καλούνται τώρα να πληρώσουν τον λογαριασμό της κρατικής ανικανότητας: Η Τρόικα, απαιτεί ως αντάλλαγμα της διάσωσης, μείωση των κρατικών δαπανών στο χώρο της υγείας κάτω από το 6% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) είναι 9%. Παράλληλα προωθείται μείωση στις φαρμακευτικές και υλικοτεχνικές δαπάνες των νοσοκομείων, μείωση μισθών και ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, λουκέτο ή συγχώνευση σε νοσοκομειακά ιδρύματα και εισαγωγή εισιτηρίου στα δημόσια νοσοκομεία.

Με την ανεργία να φτάνει το 27 % και τον μισό πληθυσμό ανασφάλιστο, η κρίση στη χώρα παίρνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις. Οκτώ στους δέκα ;Eλληνες έχουν κάνει περικοπές στο καθημερινό τους φαγητό και χιλιάδες πολίτες απευθύνονται στις μη κυβερνητικές οργανώσεις για στήριξη.

Σύμφωνα με έκθεση της UNICEF και του Πανεπιστημίου Αθηνών, 440,000 παιδιά ζούνε σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, πολλά από τα οποία υποσιτίζονται ή αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τις συνθήκες διαβίωσης (έλλειψη θέρμανσης, υγρασία).
Καθώς λοιπόν η πολιτεία αδυνατεί ή αρνείται να προσφέρει στους πολίτες της τα στοιχειώδη, το κοινωνικό κράτος αντικαθίσταται σταδιακά από μη κυβερνητικές οργανώσεις, το άτυπο οικογενειακό πλέγμα και ατομικές πρωτοβουλίες.

ΛΙΑΝΑ ΜΑIΛΛΗ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι Γιατροί του Κόσμου, λειτουργούν 5 πολυιατρε;iα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Χανιά. Στην Αθήνα από το 2010 λειτουργεί το Πολυιατρείο Περάματος προσφέροντας δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όσους δεν έχουν προσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

«Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στην Ελλάδα. Οι αλλαγές ήταν δραματικές όχι μόνο για τους ήδη ευάλωτους αλλά και για τον μέσο Έλληνα που δεν ήταν επιβαρυμένος και που πλέον δεν έχει την δυνατότητα να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Άνθρωποι που είχαν ένα καλό εισόδημα και ανώτερες σπουδές, σήμερα είναι άνεργοι και ανασφάλιστοι, ή εργάζονται σε μαύρη εργασία και θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό. Τα ποσοστά των ανασφάλιστων είναι πολύ μεγάλα-σε ορισμένες περιοχές όπως στο Πέραμα φτάνουν και το 70%-, κάτι που σημαίνει ότι στον τομέα της υγείας υπάρχει ανθρωπιστική κρίση εδώ και καιρό. Ο γονιός δεν μπορεί πλέον να διαθέσει το ποσό που χρειάζεται για να εμβολιάσει και να περιθάλψει το νεογέννητο παιδί του. Μια ανασφάλιστη έγκυος γυναίκα δεν μπορεί να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο γιατί θα πρέπει να πληρώσει 700 με 750 ευρώ. Δημιουργούνται ολοένα και μεγαλύτερες ομάδες παιδιών που σύντομα θα είναι επίνοσες σε νοσήματα όπως η διφθερίτιδα, ο κοκίτης, ο τέτανος, η ιλαρά. Ήδη από πέρυσι έχουμε αρχίσει να έχουμε μικροεπιδημίες ιλαράς επειδή όλο και περισσότεροι γονείς αδυνατούν να ολοκληρώσουν το εμβολιαστικό σχήμα των παιδιών τους.

Πολλοί γονείς έρχονται και μας ζητάνε βρεφικά γάλατα, κάνουμε ό,τι μπορούμε αλλά αδυνατούμε να καλύψουμε όλη τη ζήτηση. Έτσι έχουμε ακόμα και ακραίες περιπτώσεις όπου σε βρέφη ενός μήνα, να δίνουν οι γονείς φρέσκο γάλα και μετά το μωρό να παθαίνει αφυδάτωση και διάρροιες.

Πηγή: oμογενειακή εφημερίδα Νέος Κόσμος Αυστραλίας

Διαβάστε τη συνέχεια όλου του πολυσέλιδου αφιερώματος στο http://neoskosmos.com/news/el/node/33334