Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης  
Dipl.Ing. Πολιτικός Μηχανικός – Συγκοινωνιολόγος MSc
Πολυτεχνείου Καρλσρούης (Γερμανίας)
Φ.Ιωάννου 104

Βόλος,    7 Αυγούστου 2013            ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Βόλου κλείνει.

Ο πρώτος στην Ελλάδα περιφερειακός Ραδιοφωνικός Σταθμός του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ), που δημιουργήθηκε στον Βόλο, από Βολιώτες ραδιοερασιτέχνες με πρωτοπόρο τον Γ.Κοντογεωργίου και εγκαινιάστηκε στις 12 Ιουνίου 1948, κλείνει, συμπολίτες!
Κατά τραγική σύμπτωση, το μαύρο στην ΕΡΤ έπεσε στις 11 Ιουνίου 2013, μετά από 65 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας του δικού μας Σταθμού. Σήμερα, 7 Αυγούστου 2013, 58 ημέρες μετά, ο Σταθμός εξακολουθεί να εκπέμπει, χάρη στην αυτοθυσία των ανθρώπων που τον λειτουργούν όλα αυτά τα χρόνια.
Σ’ αυτό το μεταξύ, οι ντόπιοι υπάλληλοι της τρόικας, με προεξάρχον το άξιο τέκνο της αείποτε διαπλοκής των μέσων μαζικής επικοινωνίας με την εκάστοτε κυβέρνηση, προσπαθούν εναγωνίως να στήσουν έναν λεγόμενο «νέο φορέα», σαφέστατα έχοντας κατά νου να στήσουν ένα μαγαζάκι κυβερνητικής προπαγάνδας, έτοιμο εγκαίρως για επερχόμενες εκλογές.
Στο πλαίσιο αυτού, λοιπόν, του «σχεδιασμού» (ο Θεός να τον κάνει…), από τους δέκα εννιά (19) περιφερειακούς σταθμούς της ΕΡΤ: (αλφαβητικά) Βόλου, Ζακύνθου, Ηρακλείου, Ιωαννίνων, Καβάλας, Καλαμάτας, Κέρκυρας, Κοζάνης, Κομοτηνής, Λάρισας, Μυτιλήνης, Ορεστιάδας, Πάτρας, Πύργου, Ρόδου, Σερρών, Τρίπολης, Φλώρινας, Χανίων, οι δώδεκα (12) παραμένουν με προφανέστατη υποστελέχωση: Ηρακλείου, Ιωαννίνων Κέρκυρας, Κοζάνης, Κομοτηνής, Λάρισας, Μυτιλήνης, Ορεστιάδας, Πάτρας, Ρόδου, Τρίπολης, Φλώρινας. και οι επτά (7) κλείνουν:
Βόλου, Ζακύνθου, Καβάλας, Καλαμάτας, Πύργου, Σερρών και Χανίων.
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Βόλου κλείνει, τον κλείνουν, δεν τους χρειάζεται.
Σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι να αναφερθεί, για μία ακόμη φορά, στο «ένδοξο παρελθόν», στην «μακρόχρονη προσφορά», σ’ όλα αυτά τα σπουδαία και ωραία που έχουμε συνηθίσει να λέμε και ν’ ακούμε στον αέρα, πάντα ανέξοδα και αδιέξοδα.
Σκοπός του είναι να ρωτήσει την λεγόμενη «τοπική κοινωνία» του όμορφου Βόλου μας, ποια είναι η άποψή της γι’ αυτό το κλείσιμο. Μετά το «σοκ» του πρωινού της 12ης Ιουνίου, όπου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολλοί, αλλά όχι όλοι, έσπευσαν, για επικοινωνιακούς, προφανώς, λόγους να δηλώσουν «την αμέριστη συμπαράστασή τους», έπεσε η γνωστή «σιγή ασυρμάτου» (που ευτυχώς δεν εξαπλώθηκε στις συχνότητες της ΕΡΑ Βόλου) και όλοι απεσύρθησαν στις συνήθεις δραστηριότητές τους, όπου δεν χωράνε αλλότρια προβλήματα.
Τώρα ο Σταθμός κλείνει, η παραδοσιακή παράγκα πίσω απ’ τον Άγιο Κωνσταντίνο αργά ή γρήγορα θα ερημώσει, ίσως κάποτε και να κατεδαφιστεί, οικόπεδο-φιλέτο είναι, ποια ιστορία και πράσινα άλογα, κάποιος θα ανακαλύψει εκεί (μπορεί και το ίδιο το περιβόητο ΤΑΙΠΕΔ) ότι μπορεί να γίνει «πόλος ανάπτυξης» για ποιος-ξέρει-ποια αναγκαία δια το εθνικόν συμφέρον δραστηριότητα.
Μαζί του κλείνουν και τα μικρόφωνά του. Αυτά τα μικρόφωνα που φιλοξένησαν, πάντοτε δωρεάν, τις απόψεις πολιτικών και άλλων που ήθελαν να γίνουν, προέδρων και συμβούλων κάθε φορέα αυτής της πόλης, κινημάτων, «εναλλακτικών» και «απλών» πολιτών, την έκφραση κάθε καλλιτεχνικής ευαισθησίας και την στήριξη κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας, την ενημέρωση για τα «μικρά» και τα «μεγάλα» θέματα της μικρής μας κοινωνίας.
Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί; Βουλευτές, Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Νομάρχες και Αντινομάρχες, Σύμβουλοι και συμβουλάτορες, εκλεγμένοι και υποψήφιοι, τέως και νυν και αεί, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, Πρόεδροι (…αν πετάξεις μια πέτρα…) και Αντιπρόεδροι Φορέων, Σωματείων, πάσης φύσεως Συλλόγων, όλοι, τέλος πάντων, που διαχρονικά ενδιαφέρθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για τα «κοινά» (και τετριμμένα, λέμε εμείς…) αυτής της γειτονιάς του κόσμου, όπου μας έλαχε να ζούμε, και στηρίχθηκαν από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου;
Ο Σταθμός κλείνει. Λυπούνται, χαίρονται, αδιαφορούν, κανείς δεν ξέρει, άκρα (του τάφου…) σιωπή στον κάμπο βασιλεύει, μόνο από μακριά, κάπου-κάπου, ακούγονται κάποιες άσφαιρες τουφεκιές, σαν αντίλαλος μιας μάχης που έχει ήδη προδοθεί.
Προσωπικά λυπούμαστε βαθύτατα. Και για το κλείσιμο της φωνής της Μαγνησίας και για το κατάντημα της τοπικής μας κοινωνίας.