Στη σχετική εργασία που συντάχθηκε τον Ιούνιο, εξετάζονται οι δυναμικές για την Ανάπτυξη και το Χρέος, σε οικονομίες που υποβάλλονται σε πολυετή διαρκή προσαρμογή και ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην περίπτωση της χώρας μας.

Εξετάστηκαν διάφορα σενάρια λαμβάνοντας υπόψη χαμηλότερο δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας από το 2% που είχε υποτεθεί  στο ελληνικό πρόγραμμα το 2010, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι έτσι εξηγείται η ύφεση της ελληνικής οικονομίας.

Ως βασικό σενάριο έλαβαν υπόψη ότι ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής στην Ελλάδα είναι ίσος με τη μονάδα, δηλαδή τα μέτρα για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος μείωσαν ισόποσα το ΑΕΠ.

Στο επίκεντρο της μελέτης βρέθηκε και το ζήτημα της χρονικής κατανομής των μέτρων δημοσιονομικών προσαρμογής

Το κλίμα τείνει, σημειώνεται στη μελέτη, υπέρ της αργής προσαρμογής, καθώς ορισμένες οικονομίες που ακολουθούν πρόγραμμα προσαρμογής έχουν περιπέσει σε βαθύτερες υφέσεις και ορισμένες εργασίες έχουν διαπιστώσει ότι οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές τείνουν να είναι υψηλότεροι σε περιόδους ύφεσης και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να υπερβαίνουν σημαντικά τη μονάδα.

Αναφορικά με τη βιωσιμότητα του χρέους, στη μελέτη τονίζεται ότι αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω αναδιάρθρωσης.

Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά:

 «Αν η ανάλυση οδηγεί στην επιλογή μεταξύ αφόρητης μείωσης του ΑΕΠ λόγω υπερβολικά μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής από τη μία πλευρά και της βιωσιμότητας του χρέους από την άλλη, τότε μια χώρα μπορεί να χρειασθεί να εξετάσει την αναδιάρθρωση του χρέους της».

Πηγή: IMF, ΝΕΤ, ΑΜΠΕ