Αντίο... Μίκυ Μάους
Μετά από σχεδόν 48 χρόνια, όταν ο Ευάγγελος Τερζόπουλος κατάφερε να εξασφαλίσει την άδεια και να φέρει ξανά τον Μίκυ Μάους στην Ελλάδα (είχαν προηγηθεί εκδόσεις τη δεκαετία του '50 χωρίς άδεια με αποτέλεσμα τη δικαστική παρέμβαση της Αμερικανικής εταιρείας που κατείχε τα πνευματικά δικαιώματα), αλλά και γενικά να δημοσιεύει κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϋ, η κρίση «διώχνει» τον Μίκυ από την Ελλάδα και δίνει (ένα ακόμη) τέλος στην εποχή της αθωότητας. Ο Χρήστος Τερζόπουλος, ιδιοκτήτης της Τερζόπουλος – Νέα Ακτίνα, ανακοίνωσε ότι διακόπτει την έκδοση των περιοδικών λόγω χαμηλών πωλήσεων, ή ίσως απλά... βρήκε ευκαιρία να αποχωρήσει από το «χώρο».
Μίκυ Μάους, ΚΟΜΙΞ, Αλμανάκο, Κλασικά, Μίκυ (Μεγάλο), Μίκυ Μυστήριο, Ντόναλντ, σπέσιαλ και επετειακές εκδόσεις και άλλα πολλά περιοδικά που κύριο μέλημά τους ήταν η διάπλαση χαρακτήρων και η διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων κυρίως των νεότερων αναγνωστών, πέρασαν στην ιστορία...
ο εκδότης Χρήστος Τερζόπουλος έγραψε χθες το βράδυ:
«Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.»
Οι ιστορίες των Carl Barks, Don Rossa, Romano Scarpa και πολλών άλλων καλλιτεχνών, ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, τα ανήψια του, ο Γκούφη, ο Κύρος Γρανάζης, ο Μαύρος Πητ, ο Γκαστόνε, ο Σκρούτζ με τα φανταστικομμύρια του και οι άλλοι κάτοικοι της Λιμνούπολης, αυτό το κομμάτι της διαπαιδαγώγησής μας, της εκμάθησης της γλώσσας μας, της ψυχαγωγίας μας, και τέλος η «τυχερή μας δεκάρα» θα βρίσκονται για πάντα στις καρδιές μας.
Σνιφ, κλαψ, λυγμ, σμπαρακουάκ...
ertopen