«Όλα παίζονται» ήταν ο τίτλος μιας ραδιοφωνικής εκπομπής του πρώτου προγράμματος. Και αντανακλούσε το πνεύμα που επικρατούσε στο κανάλια μας. Όλοι και όλα ήταν ευπρόσδεκτα !

Η ΕΡΤ δε έκλαψε υποκριτικά πάνω από πτώματα, δεν έδειξε αίματα, για να προκαλέσει την τηλεθέαση προβάλλοντας τη φρίκη, δεν εστίασε στο πρόσωπο του ανθρώπου που θρηνούσε, δεν προσποιήθηκε ότι πονάει για τον άνθρωπο που κακοποιήθηκε, δεν πρόσβαλε, δε ρεζίλεψε, δεν κέρδισε με την καταρράκωση της αξιοπρέπειας κάποιου συνανθρώπου μας… λιγότερο ευνοημένου!

Από τις συχνότητες της ΕΡΤ μεταδόθηκαν οι πρώτες εκπομπές σε νοηματική γλώσσα. Από εδώ εξέπεμψε τα κανάλι πρίσμα το πρώτο στον κόσμο που έδωσε την ευκαιρία σε κωφούς και τυφλούς συμπολίτες μας να παρακολουθήσουν μια ταινία, να πληροφορηθούν τα γεγονότα…Από εδώ μεταδόθηκαν οι γνωστοί και ιστορικοί για την ακροαματικότητα και τηλεθέασή τους ραδιομαραθώνιοι και τηλεμαραθώνιοι που ανέβασαν τη Unicef σε μια από τις καλύτερες εθνικές επιτροπές του διεθνούς αυτού οργανισμού στον κόσμο. Από εδώ μεταδόθηκαν οι πληροφορίες για τον άνθρωπο της Αφρικής που πεινούσε, για τον πρόσφυγα που έτρεχε να σωθεί από την πυρκαγιά του πολέμου, για την καταστροφή που προκάλεσε το τσουνάμι, ο σεισμός, η φωτιά, ο παγετός, η πλημμύρα, ΟΠΟΥ ΓΗΣ…

Η ΕΡΤ διατήρησε την επαφή με τους ξενιτεμένους μας, μίλησε με τους ναυτικούς μας, τους κράτησε ενήμερους για τις αλλαγές του καιρού, τους συνέδεσε με την οικογένειά τους ώστε να ακούσουν το κλάμα του μωρού τους την ευχή της μητέρας τους...

Η ΕΡΤ ακολούθησε τα βήματα του αγρότη, του κατοίκου του βουνού, του ψαρά στο ερημονήσι, του ακρίτα στις εσχατιές της πατρίδας μας. Αποθησαύρισε την τέχνη και την παράδοση, εφοδίασε  χιλιάδες σχολεία με θεατρικές παραστάσεις και μορφωτικά προγράμματα, μετέδωσε σειρά εκπομπών  για την ελληνική γλώσσα, εκπαίδευσε εκατοντάδες φοιτητές δημοσιογραφίας και ηλεκτρονικών μέσων, ξενάγησε χιλιάδες μαθητές στις εγκαταστάσεις της… Έκανε πράξη το όραμα πολλών νέων ανθρώπων για δουλειά, δημιουργία, κοινωνική προσφορά, αξιοποίησε τις γνώσεις και το ταλέντο ατόμων με αναπηρία ή αλλοδαπών συμπολιτών μας. Συνέδεσε τη ζωή ανθρώπων που γνωρίστηκαν στα γραφεία και τους ραδιοθαλάμους της.

Εδώ μοιραστήκαμε τη χαρά για τη γέννηση των παιδιών μας, εδώ  εκφράσαμε το σεβασμό μας σε ανθρώπους που έχυσαν το αίμα τους για να μιλάμε σήμερα ελεύθερα, να αφουγκραζόμαστε τον καημό του λαού μας να τον ενημερώνουμε για τις ανάγκες του.

Εδώ αποχαιρετίσαμε για πάντα συναδέλφους που έσβησαν  την ώρα του καθήκοντος!

ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΤ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Η ΕΡΤ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΜΕ!

Το ραδιοτηλεοπτικό δημοψήφισμα

Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μη συγκλονίστηκε από το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ στις 11 Ιουνίου. Όπως έπεσε στις οθόνες μας το μαύρο, έπεσε και στις καρδιές μας. Δικαιολογημένα ο θυμός ήταν μεγαλύτερος για μας που δουλεύαμε στην ΕΡΤ, μερικοί εκ των οποίων για περισσότερο από 30 χρόνια.

Μη θέλοντας να δεχτούμε αυτή την απόφαση, συνεχίσαμε να δουλεύουμε κανονικά, όπως τα παιδιά που τους λένε να μην κάνουν κάτι κι εκείνα το κάνουν περισσότερο επιδεικτικά. Ενδεχομένως είχαμε και κάποιες ελπίδες ότι θα μπορούσε ο διάλογος με τους εκπροσώπους της πολιτείας να καταλήξει σε μια λύση κοινώς αποδεκτή: Να συνεχίσει η λειτουργία της ΕΡΤ κανονικά και παράλληλα να εξυγιαίνεται. Παρόλο που αυτός ο διάλογος δεν απέδωσε και παρά την απογοήτευση που μας προκάλεσε η λειτουργία του ενδιάμεσου φορέα -‘’μόρφωμα’’ τον χαρακτηρίζουν κάποιοι- παρόλο που πικραθήκαμε με την επιλογή κάποιων συναδέλφων μας να υπηρετήσουν αυτούς που μέχρι πρότινος ύβριζαν, συνεχίζουμε να δουλεύουμε κανονικά και να παράγουμε 24ωρο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Εννοείται ότι κανένας δεν πληρώνεται, αντίθετα κάποιες φορές συνεισφέρουμε από την τσέπη μας για να αγοραστεί μελάνι για τον εκτυπωτή όπου τυπώνουμε τις ειδήσεις, για τη μετακίνηση στον τόπο του ρεπορτάζ, για τηλεφωνήματα, για ,για, για…

Πολλοί συνάδελφοί μας πέρασαν όλο το καλοκαίρι κάνοντας το δρομολόγιο σπίτι-ραδιομέγαρο. Κολύμπησαν κυριολεκτικά στον ιδρώτα και τα παιδιά κάποιων έκαναν διακοπές μαζί μας στο γραφείο και το στούντιο. Δεν ξέρω πόσοι ελπίζουν στη στιγμή που τα πράγματα θα γυρίσουν και θα ξαναγίνουν όπως πριν. Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε αυτόν τον χώρο που μας μεγάλωσε και τον μεγαλώσαμε. Αυτό το ιστορικό οικοδόμημα-θεσμός που υπηρέτησε με συνέπεια, ποιότητα και ήθος (κάποιες φορές και με παρεμβάσεις άνωθεν) την ενημέρωση, την πολιτική, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την επικοινωνία. Τώρα όμως έχουμε και έναν επιπλέον λόγο: Τους ακροατές και τους τηλεθεατές που καθημερινά μας παρακολουθούν και μας και το επιβεβαιώνουν με τα μηνύματά τους. Δεν είναι μόνο μηνύματα υποστήριξης, είναι και μηνύματα κατάθεσης γνώμης για τις αποφάσεις των κυβερνώντων, για την σταθερή μας παρουσία εκεί, αλλά είναι και μηνύματα με τα οποία εκφράζουν τη δική τους σταθερή επιλογή.

   «Φίλοι της ΕΡΤ ευχαριστούμε, ανοίγετε τον δρόμο της αντίστασης στον απάνθρωπο κόσμο που μας οδηγούν, παρακολουθούμε τον αγώνα σας με κομμένη την ανάσα. Είμαστε έτοιμοι να σας ακολουθήσουμε όλοι» γράφει μια ακροάτρια από τον Ωρωπό.«Απενεργοποίησα τον αποκωδικοποιητή, βλέπω αναλογικά ΝΕΤ και CNN και ακούω ΕΡΑ από τα μεσαία. Πιστέψτε με, βρήκα την ηρεμία μου» λέει ένας άλλος ακροατής από τον Γέρακα.

«Ευτυχώς που υπάρχετε κι εσείς, για να μην πέσει το μαύρο και στην ψυχή μας, κρατηθείτε γερά, είμαστε μαζί σας» τονίζει μια ακόμη ακροάτρια, ενώ ένας άλλος εκφράζει με πολύ ένθερμο τρόπο την υποστήριξή του, λέγοντας «δέχομαι να μην τρώω μία φορά το μήνα, να δίνω και δέκα ευρώ, φτάνει να υπάρχετε»!

Συγκινητικές είναι οι δηλώσεις και οι χαρακτηρισμοί μερικών για την ΕΡΤ: «τη λατρέψαμε από τότε που γεννηθήκαμε», «μεγαλώσαμε με τη θεία Λένα, τη Λιλιπούπολη και το Χατζιδάκι», «το 3οτης ζωής μας». Συχνές είναι εκφράσεις όπως «είστε ήρωες, μη κάνετε πίσω», «είστε η καλύτερη παρέα της Ελλάδας», «κουράγιο, είμαστε περισσότεροι», «συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα σας», «είστε η ελπίδα και η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού», «όσο είστε εδώ θα είμαστε κι εμείς δίπλα σας», «είστε η όαση στη ζωή μας», «Κρατάτε ψηλά τη σημαία του αγώνα. Στη μοίρα μας δεν προσκυνάμε, γιατί θέλουμε ψωμί-παιδεία δουλειά»!!!!!!!

Το κυριότερο όμως είναι ότι πολλοί ακροατές δηλώνουν ότι στην περιφέρεια έως τις εσχατιές της Ελλάδας όπου βρίσκονται, δεν μπορούν να ακούσουν τίποτε άλλο. Είτε γιατί δεν φτάνει κανένας άλλος ήχος από τα ερτζιανά, είτε γιατί δεν αντέχουν να ακούνε τα καψουροτράγουδα και τις διαφημίσεις με εκο! Πολύ περισσότερο τους λείπουν οι ειδήσεις και δεν μπορούν να αρκεστούν  σ’ αυτά που προβάλλουν οι τηλεοράσεις. Εννοείται ότι η κριτική προς τους κυβερνώντες μας είναι τις περισσότερες φορές από άκομψη μέχρι απειλητική. Θεωρώ ότι όλα αυτά τα χιλιάδες μηνύματα είναι ένα είδος δημοψηφίσματος.  Άραγε πέρασε ποτέ από το μυαλό των κυβερνώντων μας το πόση αντίδραση θα προκαλούσαν οι αποφάσεις τους, και πώς με τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας βρίσκονται απέναντι σ’ ένα πλήθος δυναμικό και υπολογίσιμο; Φοβάμαι ότι δεν πέρασε από το μυαλό τους, αλλά είναι ώρα να το μάθουν. Όπως επίσης είναι ώρα να το συνειδητοποιήσουν και όσοι συνάδελφοι μέχρι πριν λίγες μέρες έμεναν πιστοί σ’ αυτό το καθήκον, σ’ αυτό το αντίδωρο για όσους τόσα χρόνια εξασφάλιζαν το ψωμί μας!

 «Υβρις- Άτις-Νέμεσις»  όπως λέει μια άλλη ακροάτρια.

ΕΛΛΑΔΑ, σβήνουν τη φωνή σου!

1.Άχρηστη λοιπόν η φωνή της Ελλάδας! Στα παλιοσίδερα οι ιστοί της. Ανεπιθύμητη η επαναλειτουργία της!

2. Η νέα ποιοτική αδέσμευτη και αντικειμενική Δημόσια Τηλεόραση! (ΔΤ) κάθε φορά που τέλειωναν οι συνεντεύξεις των πολιτικών αρχηγών στη Θεσσαλονίκη και άρχιζαν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων , διέκοπτε τη μετάδοση. Γιατί; Γιατί η πρώτη ερώτηση δίνονταν τιμής ένεκεν σε συνάδελφο της ΕΤ3 ή της ΝΕΤ.

Αυτή την τηλεόραση υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του; Αυτή είναι η δημόσια τηλεόραση που πήγατε να υπηρετήσετε αγαπητοί συνάδελφοι; Έγινε αυτό ποτέ στην ΕΡΤ όταν υπήρχε τέτοια συνέντευξη; Να κόβεται δηλαδή το σήμα μόλις άρχιζαν οι ερωτήσεις; Και ξέρετε, στη διάρκεια των ερωτήσεων βγαίνουν οι ειδήσεις. Βλέπεις τον πολιτικό πως θα αιφνιδιαστεί, πώς θα εκνευριστεί, πώς θα γελάσει, πώς θα αντιδράσει και καταλαβαίνεις, συμπεραίνεις, και δίνεις με το ρεπορτάζ σου όλη την εικόνα στο κοινό. Εσείς πώς νιώσατε εκεί στη ΔΤ με τέτοια λογοκρισία; Με τι κουράγιο συνεχίζετε να βρίσκεστε σε αυτό το χώρο της υποκρισίας και της αντιδημοκρατικής λειτουργίας; Πώς μπορείτε να έρχεστε σε τέτοια αντίθεση με τον ελληνικό λαό;

Πώς να το πιστέψω εγώ αυτό για συναδέλφους μου που τους θαύμαζα για την αγωνιστική τους στάση; Πώς μπορώ να το δεχτώ για προϊσταμένους μου που τους στήριξα (κάποιους με την υπογραφή μου), που τους σεβάστηκα, τους εκτίμησα, και συνεργάστηκα με προθυμία κα αγάπη;

Αλλεπάλληλες εδώ και λίγες μέρες οι δηλώσεις και τα δημοσιεύματα για την αποτυχία της ΔΤ και την ανικανότητα της να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τη στιγμή μάλιστα που ο αρμόδιος υπουργός διατείνεται ότι έκανε προσλήψεις αξιοκρατικές, ανθρώπων που είναι γνώστες του αντικειμένου, που έχουν εμπειρία, προσόντα, ικανότητες.

Προσλάβατε κι άλλα άτομα. Αφού οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν ήδη προσληφθεί δεν έχουν καρέκλα να καθίσουν, δεν έχουν αντικείμενο εργασίας και περιφέρονται άσκοπα εδώ και εκεί. Μερικοί, ιδιαίτερα τεχνικοί, έχουν τις γνώσεις αλλά δεν έχουν κοντά τους συναδέλφους, μαζί με τους οποίους συνέδεσαν καλώδια, παρακολούθησαν σεμινάρια, εκπαιδεύτηκαν στις νέες εγκαταστάσεις και τα μηχανήματα και μέχρι πρότινος αλληλοσυμπληρώνονταν δουλεύοντας στο ίδιο πόστο. Άλλοι δεν έχουν τα προσόντα που δήλωσαν στην αίτηση που έκαναν και οι περισσότεροι δεν έχουν πειστεί για την τήρηση των υποσχέσεων που πήραν, αφού ενάμιση μήνα μετά την πρόσληψή τους δεν έχουν πληρωθεί.

Κάποιοι δεν έχουν εκτίμηση στο έργο που γίνεται, αφού πήγαν εκεί μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα  και μηνύματα για να καταθέσουν αίτηση, δηλαδή πιέστηκαν! Κάποιοι άλλοι δεν έχουν καν τσίπα, αφού πριν από ένα μήνα κραύγαζαν: «Εγώ θα είμαι η τελευταία που θα βγω από ‘δω μέσα» (ενν. το Ραδιομέγαρο την Αγ. Παρασκευής.) «Εγώ μόνο με τα ΜΑΤ θα φύγω», «Δεμένη με αλυσίδες θα με πάρουν από δω», αλλά έγιναν «μπουχός» μόλις τους ψιθύρισαν στο αυτί κάποιες υποσχέσεις. Άλλοι δεν έχουν ανάγκη αυτά τα δύο μηνιάτικα που τους υποσχέθηκαν, αλλά πήγαν εκεί για να ανταποδώσουν τις φιλικές εξυπηρετήσεις και φιλοφρονήσεις που τους έκαναν τα στελέχη των κομμάτων της κυβέρνησης, αυτοί που τώρα ζητάνε τη στήριξή τους (των πρώην συναδέλφων μας) στον εγχείρημα της ΔΤ.

Όλοι όμως δεν έχουν την ελευθερία της σκέψης, της έκφρασης, της πρωτοβουλίας, και των κινήσεων που είχαν στην ΕΡΤ, όπου «όλα παίζονταν», ενώ η ΔΤ φοβάται την ερώτηση των συναδέλφων της ΕΤ3 και της ΝΕΤ. Τελικά δεν έχουν κέφι, δεν έχουν την ψυχή τους εκεί , μήπως την έχουν στα παλιά τους λημέρια;

Άλλη τηλεόραση υποσχεθήκατε στο λαό και άλλη του δίνετε κ. Καψή. Γι’ αυτό –όπως μαθαίνω- δεν έχετε τηλεθεατές, ευτυχώς τους χαρίζετε στη ΝΕΤ. Όσο για τους συναδέλφους που τους έμεινε λίγη τσίπα, έχουμε να  τους πούμε «Ελάτε πίσω»! Εδώ έχουμε ακροατές, τηλεθεατές, εδώ έχουμε αγώνες τελικά: και σήμερα και αύριο και κάθε μέρα. Γιατί επιτελούμε εθνικό έργο, κρατάμε σε λειτουργία τις συχνότητες που κάποιοι καραδοκούν να τις καταλάβουν, κάνουμε βάρδιες μέρα νύχτα για να προστατέψουμε την περιουσία που με θυσίες έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός. Ανταποκρινόμαστε στο δικαίωμα των ανθρώπων όλης της Ελλάδας να έχουν πλήρη και ποιοτική ενημέρωση και ψυχαγωγία, αυτοί που στηρίζουν διεκδικούν το σύνολο των υπηρεσιών που πρόσφερε η ΕΡΤ και εν τέλει είναι οι άνθρωποι στους οποίους χρωστάμε τόσα χρόνια το ψωμί μας.

Κύριε Καψή και υπόλοιποι της ΔΤ προσφέρετε κακές υπηρεσίες στην κυβέρνηση και στον ελληνικό λαό, προκαλείτε μεγάλες δαπάνες, χρέη και απώλεια σοβαρών εισοδημάτων και μάλιστα σε περίοδο κρίσης.

Αφήσατε τη μισή Ελλάδα στην παιδαγωγική των καψουροτράγουδων, των εμετικών διαφημίσεων και της αγραμματοσύνης. Αφήσατε την ομογένεια χωρίς σύνδεση με την πατρίδα (ρωτήστε και τα φιλικά προς εσάς μέσα ενημέρωσης να σας πουν τι μηνύματα δέχονται από τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό). Αφήσατε το δημόσιο αγαθό που λέγεται συχνότητες στα αρπακτικά.

Αφήσατε το πλεόνασμα της ΕΡΤ που ενίσχυε το δημόσιο ταμείο να φύγει και να περάσει σε χέρια κερδοσκόπων. Επιτρέψατε το διασυρμό της έρμης αυτής πατρίδας στον πολιτισμένο κόσμο.

Αφήσατε τον πρωθυπουργό να συκοφαντεί έναν ολόκληρο κλάδο ότι τάχα είναι διεφθαρμένος, ενώ εσείς έχετε κοντά σας, πολύ κοντά σας τους ανθρώπους που ενέκριναν και υπέγραψαν τις ειδικές συμβάσεις κι αυτούς που πληρώθηκαν με τις προκλητικά παχυλές αμοιβές. Διαδίδετε στον κόσμο ότι όσοι εξακολουθούμε να δουλεύουμε στην ΕΡΤ είμαστε του ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος, υπάρχουν εδώ απ’ όλα τα κόμματα, ακόμα και νεοδημοκράτες που δεν διστάζουν να πουν και δημοσίως ότι ντρέπονται που υπήρξαν μέλη αυτού του κόμματος, ενώ κάποιοι «συριζαίοι» ήρθαν πρώτοι-πρώτοι σε σας.

Εξακολουθείτε να διαδίδετε ότι συνεχώς απεργούσαμε, αλλά αυτούς που πρωτοστατούσαν στις απεργίες τους πήρατε αμέσως. Και ξέρετε γιατί; Γιατί όπως λένε οι ίδιοι «θα κάνουν καλύτερη δουλειά από τα μέσα».

Άσε που δεν είδα κάποιον από τους φιλοκυβερνητικούς συναδέλφους να έρθουν και να πουν στους λάτρεις της «επαναστατικής γυμναστικής» «Ρε σεις, το παρακάνατε με τις απεργίες». Δεν είδα επίσης να προσλαμβάνετε ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά λιμοκτονούν, ούτε να τηλεφωνείτε σε ανθρώπους που οι εκπομπές τους ανέβαζαν την ακροαματικότητα.

Λοιπόν συνάδελφοι όπως καταλαβαίνετε είμαστε σε δύσκολη θέση και οι δύο πλευρές. Απλήρωτοι τόσους μήνες, χωρίς προοπτική ούτε για αποζημιώσεις, ούτε για αποκατάσταση- τουλάχιστον όσον εξαρτάται από την πολιτεία. Εμείς σε λίγο καιρό θα εκπέμπουμε μόνο από το διαδίκτυο και εσείς με τους ιδιωτικούς αστυνομικούς να παρακολουθούν κάθε σας βήμα επί 8ωρο, με τις ελπίδες σας ματαιωμένες, τις προσδοκίες σας ανικανοποίητες, και με ένα φορτίο ύβρεων εκ μέρους τηλεθεατών, συναδέλφων και κριτικών. Μας απειλούν ότι θα μας φέρουν τον εισαγγελέα, ο οποίος φυσικά δεν θα έρθει μόνος τους. Αλλά μην αφήσετε, αγαπημένοι μου συνάδελφοι, τη μπότα της βαρβαρότητας να πατήσει αυτό το ιερό δάπεδο, το βάθρο της δημοκρατίας, ελάτε εσείς πριν απ’ αυτούς. Δώστε πίσω τις αιτήσεις, σκίστε τις συμβάσεις της υποκρισίας και της ταπείνωσης και ελάτε να δουλέψετε μαζί μας. Όταν θα γίνει η προκήρυξη για την ΝΕΡΙΤ (καλή-κακή, αυτήν ψήφισε το κοινοβούλιο), να κάνουμε αίτηση όλοι μαζί και τότε θα είμαστε ίσοι, δεν θα μας χωρίζουν «καταληψίες» και «δηλωσίες». Ας πάψει κι αυτό το παραμύθι περί κατάληψης. Κανείς δεν εμποδίστηκε να μπει στο ραδιομέγαρο, απλώς του κάνουμε ένα μικρό έλεγχο για να τον αφήσουμε να περάσει.

Ελάτε να δουλέψουμε όλοι μαζί γι’ αυτό που ονειρευτήκαμε: την πραγματικά ανεξάρτητη και αντικειμενική δημόσια ραδιοτηλεόραση. Ελάτε να ξαναδώσουμε στο λαό που τόσα χρόνια ήταν το αφεντικό μας, αυτό που του ανήκει: τη σωστή πηγή πληροφόρησης και μόρφωσης. Ελάτε να διώξουμε το μαύρο απ’ τις οθόνες κι απ’ την ψυχή των συμπολιτών μας, ακριβώς τώρα που το έχουν ανάγκη:  τα χρήσιμα μηνύματα για τη ζωή τους και την επιβίωσή τους.

Ελάτε να τους δώσουμε ξανά το τραγούδι που τραγουδάνε, τις συναυλίες, τα βραδινά της Παρασκευής στο στούντιο C , το θέατρο, την ποίηση, το λόγο, το βιβλίο.

Ελάτε να δώσουμε ξανά βήμα στον αδικημένο, στον κατατρεγμένο, που δεν βρήκε κάμερα και μικρόφωνο πουθενά αλλού. Αλλού βρήκαν μόνο όσοι φέρνουν κέρδος ακόμα και με τη δυστυχία τους, τη μειωμένη ικανότητα τους, την περιπέτειά τους. Εδώ όμως βρήκαν όλοι: ο ποιοτικός συνθέτης, ο νεαρός σκηνοθέτης, ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης, ο επιστήμονας, ο φυλακισμένος, ο ψυχοπαθής, ο πρόσφυγας, ο τσιγγάνος, ο εξαρτημένος (θυμάστε τις εκπομπές των παιδιών της Στροφής;) ο διαφορετικός!

Εδώ πρωτολειτούργησε το κανάλι «πρίσμα» που έδωσε την ευκαιρία σε τυφλούς και κωφούς συμπολίτες μας να παρακολουθήσουν ταινίες και ειδήσεις. Εδώ έκανε για χρόνια εκπομπές ο τυφλός συνάδελφος μας, εδώ έκανε πρακτική εξάσκηση η τυφλή φοιτήτρια.

ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΙΣΩ!

Ελάτε να ξαναδώσουμε στα σχολεία την ξενάγηση, το χαμόγελο, τις απαντήσεις στις ερωτήσεις για το πώς γίνεται η δουλειά μας, πώς λειτουργούν τα μηχανήματα, πώς η στιγμή μπορεί να γίνει εικόνα αθάνατη, ήχος γλυκός, βαρύς, μελωδία, σάλπισμα. Να ξαναδούμε μαζί φεστιβάλ τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη, αγώνες τραγουδιού στην Κέρκυρα, φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στη Δράμα. Να αξιοποιήσουμε το μεγαλειώδες αρχείο με την ιστορία της Ελλάδας, του πολιτισμού μας, της κοινωνίας μας.

Να ξαναδώσουμε στο κοινό όπως οφείλουμε το μουσείο, την εκπαιδευτική τηλεόραση, τη Λιλιπούπολη, τις εκπομπές για τη γλώσσα , τη μηχανή του χρόνου, το «σαν σήμερα»  το CNN το ΡΙΚ.  Ελάτε να δείξουμε ότι είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας που υποφέρει. Ελάτε σ’ αυτόν το χώρο που ζήσαμε αγωνίες και καρδιοχτύπια, σ’ αυτό το κεραμίδι που στέγασε τα όνειρά μας για μια αξιοπρεπή ζωή για δημιουργία και ελευθερία.

Ευγενία Κατουφά

δημοσιογράφος ΕΡΑ