Από τη μία, τα σχολεία κατηγοριοποιούνται, φτιάχνουν εφεδρεία καταργήσεων και μπαίνουν στο σαφάρι των πόρων που (δεν) θα έρχονται από την Πολιτεία. Από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί εισέρχονται σ” ένα καθεστώς αυταρχικής αξιολόγησης από μονοπρόσωπα όργανα διοίκησης (διευθυντές-σύμβουλοι), ενώ με δεδομένους τους μνημονιακούς περιορισμούς περιμένουν τη βαθμολογική και μισθολογική καθήλωση (ισχύει ήδη το πάγωμα), φοβούνται την απόλυση, αποτελούν έτοιμο φαγητό για τη διαθεσιμότητα.

Απαραίτητο εργαλείο για την κατάταξη είτε μονάδων είτε εκπαιδευτικών στις λίστες της επιτυχίας ή της αποτυχίας είναι οι μαθητές και οι επιδόσεις τους, οι οποίες θα διευκολύνουν το έργο με την τυποποίησή τους μέσω γενικευμένων εξεταστικών διαδικασιών (βλ. νόμο για το νέο λύκειο με τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις).

Πηγή efsyn.gr Αναλυτικά το ρεπορτάζ στην Εφημερίδα των Συντακτών