Του Κώστα Βαξεβάνη

Ας υποθέσουμε ότι είσαστε η κυβέρνηση. Ας υποθέσουμε επίσης ότι η προσπάθειά σας να κυβερνήσετε συναντά την κοινωνική αντίδραση. Τα κυβερνητικά μέτρα δηλαδή προκαλούν δυσφορία, η κυβερνητική τακτική αμφισβήτηση και η κυβερνητική αποφασιστικότητα χαρακτηρίζεται αυταρχισμός. Τότε έχετε δύο επιλογές. Ή παραδέχεστε πως έχετε πρόβλημα πολιτικής, δηλαδή είτε η πολιτική σας είναι καλή είτε όχι, δημιουργεί χάσμα με την ίδια την κοινωνία, ή προσπαθείτε να δικαιολογήσετε αυτό που κάνετε.

Στη δεύτερη περίπτωση, ταυτίζετε την αντίδραση με μειοψηφίες που έχουν πολιτικά συμφέροντα, με συντεχνίες ,με δάχτυλους του ΣΥΡΙΖΑ ή με την παρανόηση κάποιων «ψεκασμένων». Η προπαγάνδα δεν έπασχε ποτέ ούτε από φαντασία ούτε από εφευρετικότητα.

Συνήθως οι κυβερνήσεις και πολύ περισσότερο οι κυβερνώντες, κάνουν το δεύτερο, καταφεύγουν στην αυτοδικαιολόγηση. Και σχεδόν πάντα, καταλήγουν να μεγαλώσουν το χάσμα με την κοινωνία, που τελικώς έχει ως αποτέλεσμα το μοιραίο: πέφτουν και τσακίζονται μέσα σε αυτό το χάσμα.

Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του «Εγώ», αντιπροέδρου και συγκυβερνήτη, αιωρείται πάνω από αυτό το χάσμα, θεωρώντας πως όχι μόνο δεν θα πέσει, αλλά και πως δίχτυ ασφαλείας είναι όλες αυτές οι θεωρίες για σωτηρία της πατρίδας. Αλλά όπως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, οι κυβερνήτες και οι κυβερνήσεις που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως εθνοσωτήρα, δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με τη Δημοκρατία. Αντιθέτως μπαίνουν στον πειρασμό να την «πειράξουν» για να είναι συμβατή μαζί τους.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Γιώργος Παπανδρέου δικαιολογώντας την ορθότητα της πολιτικής του, υποστήριξε πως οι ηλικιωμένοι τον σταματάνε στο δρόμο και του προσφέρουν την σύνταξή τους ως θυσία για να πετύχει η πολιτική του. Με πανομοιότυπο τρόπο ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε πως πήρε το αμάξι του στην τσέπη χαρτζιλίκι και πετάχτηκε ως το Λουτράκι, όπου οι πελάτες ταβέρνας του είπαν «Αντώνη προχώρα» επιβραβεύοντας την πολιτική του.

Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί πρωθυπουργοί άνθρωποι αναγκάζονται να προσφεύγουν σε τέτοιες γελοιότητες για να δημιουργήσουν την εικόνα της αποδεκτής πολιτικής και δεν το αφήνουν στους Μουρούτηδες. Στον αντίποδα αυτής της προτροπής «Αντώνη προχώρα», υπάρχει η δεδομένη και εκφρασμένη αντίδραση του κόσμου για πολλά πράγματα.

Ένα από αυτά είναι η εικόνα, των ένοπλων αστυνομικών που μπαίνουν στο στούντιο της ΕΡΤ, για να σταματήσουν την εκπομπή που ήταν στον αέρα. Είναι η πρώτη φορά μετά το 1967,που αστυνομικοί με όπλα σταματούν δημοσιογράφο και εκπομπή. Αυτό λέει πολλά. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που κυβερνήσεις εξυπηρετούν συμφέροντα δίνοντας δωρεάν συχνότητες σε επιχειρηματίες, εξυπηρετούν νταβατζήδες ελπίζοντας προφανώς πως το γραμμάτιο αυτό θα εξαργυρωθεί πολιτικά. Πως δηλαδή οι ευνοημένοι καναλάρχες, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν με νύχια και δόντια στην εξουσία, την κυβέρνηση που τους εξυπηρέτησε.

Η εικόνα με τις χειροπέδες στην πόρτα της ΕΡΤ, είναι συμβολικότατη. Η ΕΡΤ δεν έκλεισε μόνο, συνελήφθη, όπως οι κάτοικοι στις Σκουριές και όπου αλλού υπάρχει αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει.

Ο κύριος Σαμαράς και ο συνέταιρος «Εγώ», δεν καταλαβαίνουν πως το χάσμα μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας μεγαλώνει. Το κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί για αυτούς ένα στοιχείο τακτικής και μόνο. Δεν καταλαβαίνουν πως είναι μια στάση στη διαδρομή από το Λουτράκι έως το Βατερλώ. Το Βατερλώ τους.

Υ.Γ. Λένε πως η δημοσιογραφία μπορεί να σε οδηγήσει παντού, αν την εγκαταλείψεις έγκαιρα. Για τους δημοσιογράφους Παντελή Καψή και Σίμο Κεδίκογλου, που συνέδεσαν το όνομά τους με το κλείσιμο της ΕΡΤ, η δημοσιογραφία τους οδήγησε στην Ιστορία. Ως Ηρόστρατους.

Αναδημοσίευση από το Κουτί της Πανδώρας