Συναγερμός από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα. Συνιστά στις κυβερνήσεις να απαγορεύσουν την πώλησή τους, με δελτίο Τύπου που κοινοποίησε στις14/12.

«Απαιτείται δράση για τον έλεγχο των ηλεκτρονικών τσιγάρων για την προστασία των παιδιών, αλλά και των μη καπνιστών και την ελαχιστοποίηση των βλαβών για την υγεία του πληθυσμού», υπογραμμίζει ο ΠΟΥ στην επίσημη ιστοσελίδα του.

Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα ως καταναλωτικά προϊόντα δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικά για τη διακοπή της χρήσης καπνού σε πληθυσμιακό επίπεδο. Αντίθετα, έχουν προκύψει ανησυχητικά στοιχεία για τις δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, σύμφωνα με τον Οργανισμό. Μάλιστα, υποστηρίζει πως τα ηλεκτρονικά τσιγάρα έχουν επιτραπεί στην ελεύθερη αγορά και προωθούνται με επιθετικό μάρκετινγκ στους νέους.

Συνολικά, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, 34 χώρες απαγορεύουν την πώληση ηλεκτρονικών τσιγάρων, 88 χώρες δεν έχουν κατώτατο όριο ηλικίας για την αγορά ηλεκτρονικών τσιγάρων και 74 χώρες δεν έχουν θεσπίσει κανονισμούς για αυτά τα επιβλαβή προϊόντα.

«Τα παιδιά στρατολογούνται και παγιδεύονται σε νεαρή ηλικία για να χρησιμοποιήσουν ηλεκτρονικά τσιγάρα και μπορεί να εθιστούν στη νικοτίνη», δήλωσε ο Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους, γενικός διευθυντής του ΠΟΥ. «Προτρέπω τις χώρες να εφαρμόσουν αυστηρά μέτρα για την πρόληψη της χρήσης για την προστασία των πολιτών τους, ιδίως των παιδιών και των νέων».

Οι διαπιστώσεις του ΠΟΥ για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ:

• Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα με νικοτίνη είναι άκρως εθιστικά και επιβλαβή για την υγεία. Ενώ οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία δεν είναι απολύτως γνωστές, έχει διαπιστωθεί ότι παράγουν τοξικές ουσίες, ορισμένες από τις οποίες είναι γνωστό ότι προκαλούν καρκίνο και άλλες ότι αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακών και πνευμονικών διαταραχών.
• Η χρήση ηλεκτρονικών τσιγάρων μπορεί επίσης να επηρεάσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου και να οδηγήσει σε μαθησιακές διαταραχές για τους νέους.
• Η έκθεση του εμβρύου στα ηλεκτρονικά τσιγάρα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη του εμβρύου στις έγκυες γυναίκες.
• Η έκθεση στις εκπομπές από τα ηλεκτρονικά τσιγάρα εγκυμονεί επίσης κινδύνους για τους «παθητικούς καπνιστές».

Τα παιδιά ηλικίας 13-15 ετών χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά τσιγάρα σε ποσοστά υψηλότερα από τους ενήλικες σε όλες τις περιοχές του ΠΟΥ. Στον Καναδά, τα ποσοστά χρήσης ηλεκτρονικού τσιγάρου μεταξύ των 16-19 ετών έχουν διπλασιαστεί μεταξύ 2017-2022, ενώ στην Αγγλία (Ηνωμένο Βασίλειο) ο αριθμός των νεαρών χρηστών έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία τρία χρόνια.

Μελέτες δείχνουν σταθερά ότι οι νέοι που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά τσιγάρα έχουν σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να κάνουν τσιγάρο αργότερα στη ζωή τους, τονίζει ο ΠΟΥ.

Τα μέτρα που προτείνονται

Απαιτούνται επείγοντα μέτρα για την πρόληψη της χρήσης ηλεκτρονικών τσιγάρων και την αντιμετώπιση του εθισμού στη νικοτίνη σε συνδυασμό με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τον έλεγχο του καπνίσματος και με γνώμονα τις συνθήκες που επικρατούν σε εθνικό επίπεδο, αναφέρει ο ΠΟΥ και προτείνει:

• Όπου οι χώρες απαγορεύουν την πώληση ηλεκτρονικών τσιγάρων, να ενισχυθεί η εφαρμογή της απαγόρευσης και να συνεχιστεί η παρακολούθηση και η επιτήρηση για την στήριξη των μέτρων δημόσιας υγείας και τη διασφάλιση αυστηρής εφαρμογής και
• Όπου οι χώρες επιτρέπουν την εμπορία (πώληση, εισαγωγή, διανομή και κατασκευή) των ηλεκτρονικών τσιγάρων ως καταναλωτικών προϊόντων, να διασφαλίσουν αυστηρές ρυθμίσεις για τη μείωση της ελκυστικότητάς τους και της βλάβης που προκαλούν στον πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης όλων των γεύσεων, του περιορισμού της συγκέντρωσης και της ποιότητας της νικοτίνης και της φορολόγησής τους.

Κάθε κυβέρνηση που επιδιώκει μια στρατηγική διακοπής του καπνίσματος με τη χρήση ηλεκτρονικών τσιγάρων θα πρέπει να ελέγχει τις συνθήκες πρόσβασης στα προϊόντα, ώστε να διασφαλίζονται οι κατάλληλες κλινικές συνθήκες και να νομοθετήσει τα προϊόντα ως φάρμακα (συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης άδειας κυκλοφορίας ως φάρμακα), καταλήγει ο ΠΟΥ.

Το νοσοκομείο αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υποστελέχωσης, με το κάλεσμα των φορέων να τονίζει σχετικά, ότι «μεγάλο μέρος γιατρών και προσωπικού το έχει εγκαταλείψει ή πρόκειται να το κάνει σύντομα, νέες προσλήψεις δεν γίνονται (ούτε υπάρχει πρόθεση να γίνουν) και η κυβέρνηση έχει δηλώσει ξεκάθαρα και επανειλημμένα την πρόθεσή της να το μετατρέψει – στην καλύτερη περίπτωση – σε κέντρο υγείας».

Αναλυτικά το κάλεσμα των φορέων για το συλλαλητήριο:

«Μετά από χρόνια συστηματικής και σκόπιμης υποβάθμισης, υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης το νοσοκομείο Ιεράπετρας σήμερα βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, λειτουργεί μετά βίας. Μεγάλο μέρος γιατρών και προσωπικού το έχει εγκαταλείψει ή πρόκειται να το κάνει σύντομα, νέες προσλήψεις δεν γίνονται (ούτε υπάρχει πρόθεση να γίνουν) και η κυβέρνηση έχει δηλώσει ξεκάθαρα και επανειλημμένα την πρόθεσή της να το μετατρέψει –στην καλύτερη περίπτωση– σε κέντρο υγείας.

Μα είναι δυνατόν μετά από τόσους αγώνες να βρισκόμαστε σε χειρότερο σημείο από ότι πριν 15-20 χρόνια που ξεκινούσαμε τις  κινητοποιήσεις για το νοσοκομείο μας; Τι νόημα είχαν τελικά οι αγώνες;

Ναι, είμαστε σε χειρότερο σημείο επειδή η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει μια από τις πιο βάρβαρες, ανάλγητες, μισάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Ας ρίξουμε μια ματιά στο δημόσιο σύστημα υγείας γενικά. Ας δούμε και ας ακούσουμε τις διαμαρτυρίες  ακόμα και στα μεγάλα νοσοκομεία, όπως του Ρεθύμνου. Όλοι φωνάζουν για τεράστιες ελλείψεις και προβλήματα, αδυναμία λειτουργίας, δυσβάσταχτα και εξουθενωτικά ωράρια χωρίς ρεπό από το προσωπικό, τεράστιες ουρές και λίστες αναμονής ασθενών. Όμως χάρη στους αγώνες εκείνους υπάρχει σήμερα νοσοκομείο να το υπερασπιστούμε. Χάρη στους αγώνες εκείνους χιλιάδες συνάνθρωποί μας είχαν περίθαλψη στον τόπο τους και δεκάδες ζωές σώθηκαν επειδή υπήρχε νοσοκομείο κοντά τους.

Δεν υπάρχουν πουθενά αλλού τρία νοσοκομεία σε ένα νομό. Γιατί να μην αρκεστούμε σε ένα Κέντρο Υγείας και ένα μεγάλο νοσοκομείο στον Άγιο Νικόλαο; Ούτως ή άλλως εκεί καταλήγουμε και τώρα.

Γιατί στο νομό Λασιθίου υπάρχουν τρία αστικά κέντρα που οι ανάγκες τους δεν καλύπτονται από κέντρα υγείας. Γιατί δεν πρόκειται να δημιουργήσουν ένα μεγάλο νοσοκομείο στον Άγιο Νικόλαο  (ούτε πουθενά αλλού). Και γιατί και το νοσοκομείο του Αγίου που ήδη έχει κι αυτό τεράστια προβλήματα, θα φορτωθεί όλα τα περιστατικά του νομού χωρίς να ενισχυθεί. Η κυβερνητική πολιτική ξεχαρβαλώνει συνειδητά το ΕΣΥ και μετατρέπει την υγεία σε μια τεράστια αγορά (διαγνωστικά κέντρα, κλινικές, κλπ) για αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Είναι αλήθεια ότι πλήττει πρώτα τα περιφερειακά νοσοκομεία, όπως το δικό μας, άλλα δεν σκοπεύει να αφήσει τίποτα όρθιο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε εν μέσω κορονοϊού αυξήθηκαν οι προσλήψεις και η χρηματοδότηση του ΕΣΥ (αντίθετα μειώθηκαν). Σε τελευταία ανάλυση, κανένα νοσοκομείο δεν χρειάζεται να αποδείξει τη χρησιμότητά του!  Κανένα νοσοκομείο δεν περισσεύει!

Θα τολμήσουν προεκλογικά να κλείσουν νοσοκομεία;

Το κάνουν ήδη, αφήνοντάς τα να ρημάξουν. Επιπλέον, έχουν ήδη ψηφίσει και θεσμοθετήσει την κατάργηση της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας με το Νέο ΕΣΥ που περιλαμβάνει:

α) τη συγχώνευση ή το κλείσιμο υγειονομικών μονάδων,

β) την εκχώρηση υπηρεσιών και δομών των δημόσιων νοσοκομείων σε ιδιώτες και ασφαλιστικές εταιρείες,

γ) απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, παρακάμπτοντας τις λίστες αναμονής,

δ) το δικαίωμα σε ιδιώτες γιατρούς να δουλεύουν στα δημόσια νοσοκομεία και στους γιατρούς του ΕΣΥ να εργάζονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους –με άλλα λόγια, την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ και τη μετατροπή των ασθενών σε πελάτες.

Ο δρόμος για την πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας έχει ανοίξει διάπλατα.

Μετά τις εκλογές πιθανότατα θα υπάρξει συγκυβέρνηση. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπόσχονται στήριξη του ΕΣΥ. Γιατί να μην τους πιστέψουμε;

Καταρχήν, γιατί δεν το έκαναν όταν ήταν στην κυβέρνηση, με χίλιες δυο δικαιολογίες (οικονομική κρίση, μνημόνια, κλπ). Έκαναν ακριβώς το αντίθετο, έστρωσαν το δρόμο στην πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Κατά δεύτερο γιατί μετά τις εκλογές όταν οι προεκλογικές φιέστες καταλαγιάσουν, θα αποκαλυφθεί η ζοφερή πραγματικότητα:

Το χρέος της χώρας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι μεγαλύτερο από τότε που μπήκαμε στα μνημόνια.

Οι δημόσιες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, λιμάνια, αεροδρόμια, κλπ) έχουν ξεπουληθεί (με σύμφωνη γνώμη όλων), περιορίζοντας δραματικά τα έσοδα του κράτους.

Η ενεργειακή κρίση και οι τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες (για τις οποίες κανείς τους δεν διαφωνεί) απομυζούν τεράστια ποσά που θα αφαιρεθούν από τις δημόσιες δαπάνες (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, κλπ).

Η ΕΕ ετοιμάζει νέα μνημόνια όχι μόνο γιατί βρίσκεται στη χειρότερη κρίση της ιστορίας της, αλλά και γιατί χρειάζονται υπέρογκα κεφάλαια για το στρατό που αποφάσισε να δημιουργήσει. Κυρίως, όμως, πέρα και πάνω από όλα αυτά, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν και όλα τα κόμματα που φλερτάρουν σήμερα με την εξουσία απέδειξαν στην πράξη, με το χειρότερο τρόπο, ότι πάνω από τα συμφέροντα των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, των ανθρώπων του μόχθου, βάζουν τα συμφέροντα και τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζών και των κεφαλαιούχων.

Για όλους αυτούς του λόγους, ο μόνος που μπορούμε να εμπιστευτούμε είναι οι δικές μας δυνάμεις. Με τους αποφασιστικούς και ακούραστους αγώνες μας ανατρέψαμε τις πολιτικές που έκλειναν ή υποβάθμιζαν το νοσοκομείο μας. Μόνο με νέους αγώνες μπορούμε να μπλοκάρουμε και να ανατρέψουμε τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Δεν θα είναι ένας αγώνας εύκολος ούτε σύντομος, όπως μας έχει διδάξει η πείρα.

Όμως, σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι μας. Σε πολλές περιοχές της χώρας κινητοποιούνται ήδη νοσοκομειακοί, κάτοικοι και φορείς παλεύοντας για την ανατροπή  των νόμων που διαλύουν το ΕΣΥ και απαιτώντας την ενίσχυση των νοσοκομείων τους και της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας. Στο νησί μας, μαζί με την Ιεράπετρα πρωτοστατούν το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Να ενώσουμε τη φωνή μας και τους αγώνες μας μαζί τους απαιτώντας:

• Δημόσια Δωρεάν Υγεία για Όλους
• Μόνιμες προσλήψεις άμεση κάλυψη όλων των κενών.
• Κατάργηση του Νέου ΕΣΥ – ΟΧΙ στην εμπορευματοποίηση της Υγείας – Πλήρης, αποκλειστική και αξιοπρεπώς αμειβόμενη απασχόληση του ιατρικού προσωπικού.
• Εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και σεβασμό των εργαζομένων και των ασθενών του δημόσιου συστήματος υγείας.
• Το Νοσοκομείο Ιεράπετρας να παραμείνει πλήρες, λειτουργικό και δευτεροβάθμιο. Καμία υποβάθμιση – συρρίκνωση του. Αντίθετα, διεύρυνσή του ώστε να καλύπτει τις τεράστιες ανάγκες της περιοχής που εξυπηρετεί.
• Αύξηση του προϋπολογισμού του και των δαπανών για την υγεία συνολικά.
• Αυτοδιοίκητο του νοσοκομείου μας για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ στο ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ της Επιτροπής Φορέων ΠΕΜΠΤΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 11πμ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ της Επιτροπής Αγώνα ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 7μμ, στη ΜΙΚΡΗ ΑΙΘΟΥΣΑ του ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ».

Το ΜέΡΑ 25 σε ανακοίνωσή του κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι «είναι συνειδητή επιλογή του να μην ενισχύσει τη δημόσια υγεία». Επισημαίνει σχετικά ότι «το τέλος του καλοκαιριού βρίσκει τη χώρα στο έλεος της «οργανωμένης ανοργανωσιάς» μιας κυβέρνησης που αστόχαστα θυσίασε το πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο που χτίστηκε με τη συμβολή των πολιτών κατά την πρώτη φάση της πανδημίας του κορονοϊού».

   Ήδη από τις αρχές Ιουνίου, επισημαίνεται στην ανακοίνωση, με την άρση των περιοριστικών μέτρων, o γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης ρωτούσε ευθέως στον πρωθυπουργό πόσο έτοιμη είναι η χώρα για την επόμενη φάση, ιδίως ενόψει σταδιακού ανοίγματος στον τουρισμό. Συγκεκριμένα:

   * Πώς εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση το δίμηνο των μέτρων περιορισμού (τυφλής καραντίνας) ώστε να οργανώσει α) τα μαζικά τεστ που θεωρούνται διεθνώς απαραίτητα για την ελαχιστοποίηση ενός δεύτερου κύματος κατά την σταδιακή χαλάρωση των μέτρων περιορισμού και β) τις δομές υγείας για να αντέξουν το δεύτερο κύμα έξαρσης της πανδημίας, που ήταν πιθανό εξαρχής;

   * Σε ποιο επίπεδο είναι προετοιμασμένη η χώρα και το Σύστημα Υγείας, ώστε να αντιμετωπίσει εντός του καλοκαιριού τοπικές εξάρσεις της πανδημίας λόγω έλευσης τουριστών; Ποιος είναι ο αντίστοιχος σχεδιασμός για το φθινόπωρο;

   Το ΜέΡΑ 25 κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι «αρνήθηκε να προσέλθει στη Βουλή των Ελλήνων και να δώσει απαντήσεις. Αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης σιωπούσαν τότε, μη τυχόν και κακοκαρδίσουν τους "επαγγελματίες του τουρισμού" και τους τοπικούς κομματάρχες τους».

   «Η ΝΔ του κυρίου Μητσοτάκη», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση, «διακατέχεται από την αντίληψη της Πολιτείας ως συμβούλου υγείας, και όχι και ως παρόχου ενός ολοκληρωμένου, δημόσιου, προσβάσιμου σε όλους συστήματος Υγείας».

   Καταλήγοντας η ανακοίνωση του ΜέΡΑ 25 τονίζει ότι:

   «Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η εγκληματική ολιγωρία προετοιμασίας των σχολείων εν όψει του επερχόμενου ανοίγματός τους. Αντί να μεριμνήσει η κυβέρνηση να βρεθούν έξτρα χώροι ώστε να αποφευχθεί η υπερσυγκέντρωση μαθητών, να προσλάβει εκπαιδευτικούς και προσωπικό καθαριότητας, παίζει με τη μνημονιακή αντιπολίτευση το «παιχνίδι με τις μάσκες», μετακυλίοντας τελικά την ευθύνη διασποράς του ιού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας που οι ίδιοι οι νόμοι επισημαίνουν ότι στερούνται ατομικής ευθύνης!»

Τους περισσότερους ημερήσιους θανάτους από τον Μάιο κατέγραψαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με τα στοιχεία να αποδεικνύουν ότι η πανδημία στη χώρα θερίζει ασταμάτητη.
Η χώρα, αντιμέτωπη με την αναζωπύρωση της πανδημίας του κορονοϊού από τα τέλη Ιουνίου, κατέγραψε 2.060 θανάτους, καθώς και πάνω από 58.000 νέα κρούσματα μόλυνσης, σε μια ημέρα.

Οι θάνατοι στις ΗΠΑ εξαιτίας της COVID-19 ξεπέρασαν χθες Πέμπτη τους 2.000 σε 24 ώρες, για πρώτη φορά έπειτα από τρεις μήνες, σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώνει το αμερικανικό πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς.


Οι νεκροί στις ΗΠΑ πλησιάζουν τους 160.000 νεκρούς, με τα κρούσματα να έχουν ξεπεράσει τα 4,8 εκατομμύρια.

Οι ΗΠΑ είναι η χώρα που υφίσταται μακράν το βαρύτερο πλήγμα από την πανδημία του κορονοϊού στον πλανήτη σε απόλυτους αριθμούς, τόσο ως προς τους θανάτους όσο και ως προς τις μολύνσεις και ακολουθεί η Βραζιλία

Η παρακάτω ιστορική ομιλία εκφωνήθηκε από τον Τσε Γκεβάρα σε Κουβανούς φοιτητές της Ιατρικής, στις 20 Αυγούστου 1960.
Την αναδημοσιεύουμε από το independentnews.gr (πηγή: Ημερολόγια Μοτοσικλέτας, Latinoamericana, Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, 2004. Το πλήρες κείμενο αυτής της ομιλίας περιλαμβάνεται στη νέα έκδοση του Che Guevara Reader, που εκδόθηκε από την Ocean Press το 2003). 
Η ομάδα σύνταξης του independentnews.gr επιμελήθηκε το κείμενο και στο μικρό εισαγωγικό σημείωμα αναφέρει:

«Η δημοσίευση είναι αφιερωμένη με βαθιά ευγνωμοσύνη στους Κουβανούς Ιατρούς που με αλληλεγγύη και απέραντο αλτρουισμό προσφέρουν την βοήθεια τους εθελοντικά στους λαούς ολόκληρου του πλανήτη ακολουθώντας πιστά τη διδαχή του δασκάλου τους Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Όπως και σε όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές,υγειονομικούς ,τόσο στην Ελλάδα αλλά και σε κάθε χώρα του κόσμου που μάχονται ακατάπαυστα να κρατήσουν στη ζωή τον Άνθρωπο, δίνοντας τα πάντα,κάποιες φορές ακόμη και ως θύματα,τη ζωή τους. Άξιοι αγωνιστές. Σας Ευγνωμονούμε».

«Όλοι σχεδόν ξέρετε ότι ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου ως γιατρός πριν από αρκετά χρόνια. Όταν ξεκίνησα, όταν άρχισα να σπουδάζω ιατρική, οι περισσότερες από τις ιδέες που έχω σήμερα ως επαναστάτης απουσίαζαν από το οπλοστάσιο των ιδανικών μου. Ήθελα να πετύχω, όπως θέλουν όλοι. Το όνειρο μου ήταν να γίνω διάσημος ερευνητής. Το όνειρο μου ήταν να δουλεύω ακούραστα για να πετύχω κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να τεθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, αλλά, την ίδια στιγμή, θα αποτελούσε κι έναν προσωπικό θρίαμβο. Ήμουν, όπως όλοι μας, ένα παιδί του περιβάλλοντος μου. Μέσα από κάποιες ειδικές περιστάσεις, ίσως και εξαιτίας του χαρακτήρα μου επίσης, αφού πήρα το  πτυχίο μου, άρχισα να ταξιδεύω στη Λατινική Αμερική και τη γνώρισα πολύ καλά. Με εξαίρεση την Αϊτή και τη Δομινικανή Δημοκρατία, επισκέφτηκα -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- όλες τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έτσι όπως ταξίδευα, πρώτα ως φοιτητής και ύστερα ως γιατρός, άρχισα να έρχομαι σε στενή επαφή με τη φτώχεια, την πείνα, τις αρρώστιες, την αδυναμία να θεραπευτεί ένα παιδί από έλλειψη μέσων, με το μούδιασμα που προκαλούν η πείνα και οι τιμωρίες, ώσπου φτάνουμε σ’ ένα σημείο που φαντάζει ασήμαντο γεγονός να χάνει ένας γονιός το παιδί του, όπως συχνά συμβαίνει στις σκληρά δοκιμαζόμενες κοινωνικές τάξεις στην πατρίδα μας, τη Λατινική Αμερική. Κι άρχισα να βλέπω ότι υπήρχε κάτι που μου φαινόταν τότε σχεδόν εξίσου σημαντικό με την καριέρα μου ή με τη συμβολή μου στην ιατρική επιστήμη, και αυτό ήταν να βοηθήσω εκείνους τους ανθρώπους.

Εξακολούθησα όμως να είμαι, όπως όλοι μας εξακολουθούμε να είμαστε, ένα παιδί του περιβάλλοντος μου και ήθελα να βοηθήσω εκείνους τους ανθρώπους με τις προσωπικές μου προσπάθειες. Είχα ήδη ταξιδέψει πολύ – βρισκόμουν τότε στη Γουατεμάλα, στη Γουατεμάλα του [δημοκρατικά εκλεγμένου Γιάκομπο] Άρμπενς – και είχα αρχίσει να κρατάω κάποιες σημειώσεις γιατη συμπεριφορά ενός επαναστάτη γιατρού.

Άρχισα να εξετάζω τι χρειαζόμουν για να γίνω ένας επαναστάτης γιατρός. Η επίθεση εξαπολύθηκε, ωστόσο: το πραξικόπημα [του 1954] οργανώθηκε από τη Γιουνάιτεντ Φρουιτ Κόμπανι, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον [διευθυντή της CIA] Φόστερ Ντάλες-στην πραγματικότητα, ήταν όλοι τους ένα και το αυτό – και το ανδρείκελο Καστίγιο Άρμας [με τον οποίο αντικατέστησαν τον Άρμπενς]. Η επίθεση ήταν πετυχημένη, δεδομένου ότι ο λαός δεν είχε φτάσει ακόμα στο επίπεδο ωριμότητας που έχει σήμερα ο λαός της Κούβας. Και μια ωραία μέρα εγώ,όπως πολλοί άλλοι, πήρα το δρόμο της εξορίας, ή πάντως το δρόμο της φυγής από τη Γουατεμάλα, αφού δεν ήταν αυτή η πατρίδα μου. Τότε συνειδητοποίησα κάτι βασικό: για να γίνω επαναστάτης γιατρός ή απλώς επαναστάτης, έπρεπε πρώτα να υπάρξει επανάσταση. Η μεμονωμένη προσπάθεια, η προσωπική προσπάθεια, η καθαρότητα των ιδανικών, η επιθυμία για θυσία μιας ολόκληρης ζωής στο πιο ευγενικό ιδανικό δε σημαίνουν τίποτα αν αυτή η προσπάθεια γίνεται μεμονωμένα, απόμερα, σε μια γωνιά της Λατινικής Αμερικής, απέναντι σε εχθρικές κυβερνήσεις και κοινωνικές συνθήκες που δεν επιτρέπουν την πρόοδο. Η επανάσταση έχει ανάγκη αυτό που γίνεται στην Κούβα: την κινητοποίηση ενός ολόκληρου λαού, που έχει μάθει να χρησιμοποιεί τα όπλα και να είναι ενωμένος στη μάχη, που ξέρει τι αξία έχει ένα όπλο και τι αξία έχει η ενότητα του λαού. Ερχόμαστε λοιπόν στην καρδιά του προβλήματος που έχουμε σήμερα μπροστά μας. Έχουμε ήδη το δικαίωμα και την υποχρέωση ακόμα να είμαστε, πρώτα απ’ όλα, επαναστάτες γιατροί, δηλαδή άτομα που θέτουν τις τεχνικές γνώσεις του επαγγέλματος τους στην υπηρεσία της επανάστασης και του λαού.

Επιστρέφουμε τώρα στα αρχικά ερωτήματα: Πώς δουλεύει κανείς αποτελεσματικά για την κοινωνική ευημερία; Πώς συμβιβάζει κανείς την ατομική προσπάθεια με τις ανάγκες της κοινωνίας;
Πρέπει να ξαναφέρουμε στο νου μας πώς ήταν η ζωή του καθενός από εμάς, τι έκανε και τι πίστευε καθένας από εμάς, ως γιατρός ή λειτουργός της δημόσιας υγείας από άλλη θέση, πριν από την επανάσταση. Πρέπει να το κάνουμε με βαθύ κριτικό ενθουσιασμό. Θα συμπεράνουμε τότε ότι σχεδόν όλα όσα πιστεύαμε και νιώθαμε εκείνη την παλιά εποχή πρέπει να παραμεριστούν και ότι ένας νέος τύπος ανθρώπου πρέπει να δημιουργηθεί.

Αν ο καθένας από εμάς γίνει ο αρχιτέκτονας αυτού του νέου τύπου ανθρώπου για τον εαυτό του, τότε η δημιουργία αυτού του νέου τύπου ανθρώπου που θα αντιπροσωπεύει τη νέα Κούβα θα είναι πολύ ευκολότερη.

Είναι καλό για σας – τους παρόντες, τους κατοίκους της Αβάνας – να βάλετε καλά στο μυαλό σας αυτήν την ιδέα: ότι στην Κούβα γεννιέται ένας νέος τύπος ανθρώπου, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί πλήρως στην πρωτεύουσα, αλλά μπορεί κανείς να τον δει σε κάθε άλλη γωνιά της χώρας. Όσοι από εσάς πήγατε στη Σιέρρα Μαέστρα στις 26 Ιουλίου θα είδατε κάτι πολύ σημαντικό… Θα είδατε παιδιά που από το ανάστημα τους φαίνονται οχτώ ή εννιά χρονών, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι σχεδόν όλα δεκατριών ή δεκατεσσάρων.

Είναι τα γνήσια τέκνα της Σιέρρα Μαέστρα, τα γνήσια παιδιά της πείνας και της φτώχειας σε όλες τις μορφές της. Είναι τα πλάσματα του υποσιτισμού. Στη μικρή μας Κούβα, με τα τέσσερα ή πέντε τηλεοπτικά κανάλια, με τους εκατοντάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς, με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, όταν ένα βράδυ εκείνα τα παιδιά έφτασαν στο σχολείο και είδαν για πρώτη φορά ηλεκτρικό φως, αναφώνησαν ότι τα αστέρια ήταν πολύ χαμηλά εκείνη τη νύχτα. Εκείνα τα παιδιά, τα οποία κάποιοι από εσάς θα είδατε, σπουδάζουν τώρα στα σχολεία, από τις πρώτες τάξεις μέχρι την επαγγελματική κατάρτιση, μέχρι την πολύ δύσκολη επιστήμη της επανάστασης. Αυτό είναι το νέο είδος ανθρώπων που γεννιέται στην Κούβα.

Γεννιούνται σε απομονωμένους τόπους, σε απόμερες περιοχές της Σιέρα Μαέστρα και επίσης στις κολεκτίβες και στους χώρους εργασίας. Όλα αυτά συνδέονται στενά με το θέμα της σημερινής μας συζήτησης: την ενσωμάτωση στο επαναστατικό κίνημα των γιατρών και των άλλων εργαζομένων στον τομέα της υγείας.
Γιατί το καθήκον της επανάστασης – το καθήκον της μόρφωσης και διατροφής των παιδιών, το καθήκον της εκπαίδευσης του στρατού, το καθήκον της διανομής της γης των παλιών απόντων γαιοκτημόνων σ’εκείνους που έχυναν τον ιδρώτα τους κάθε μέρα στην ίδια γη χωρίς να δρέπουν τους καρπούς της- είναι το σπουδαιότερο έργο κοινωνικής ιατρικής που έχει γίνει στην Κούβα.

Η μάχη κατά της αρρώστιας πρέπει να βασίζεται στην αρχή της δημιουργίας ενός γέρου σώματος, όχι μέσω της περίτεχνης εργασίας ενός γιατρού πάνω σ’ έναν αδύναμο οργανισμό, αλλά δημιουργώντας ένα γερό σώμα μέσω της δουλειάς ολόκληρου του συνόλου, ιδιαίτερα ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου.Μια μέρα η ιατρική θα πρέπει να γίνει μια επιστήμη που θα προλαμβάνει τις ασθένειες, που θα προσανατολίζει το κοινό προς τις ιατρικές υποχρεώσεις του και η οποία θα χρειάζεται να παρεμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες για να πραγματοποιήσει μια χειρουργική επέμβαση ή να αντιμετωπίσει κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο στη νέα κοινωνία που δημιουργούμε… Εκείνο που απαιτείται γι’ αυτό το οργανωτικό έργο, όπως και για όλα τα επαναστατικά έργα, είναι το άτομο. Η επανάσταση δεν τυποποιεί, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, τη συλλογική βούληση, τη συλλογική πρωτοβουλία.
Το αντίθετο, απελευθερώνει τις ατομικές ικανότητες των ανθρώπων. Αυτό που πράγματι κάνει η επανάσταση είναι να κατευθύνει αυτή την ικανότητα. Αποστολή μας σήμερα είναι να προσανατολίσουμε το δημιουργικό ταλέντο όλων των επαγγελματιών του τομέα της υγείας προς το έργο της κοινωνικής ιατρικής. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής, και όχι μόνο εδώ στην Κούβα.
Αντίθετα με όσα λέγονται και παρά τις ελπίδες κάποιων ανθρώπων, οι μορφές του καπιταλισμού που γνωρίσαμε, κάτω από τις οποίες μεγαλώσαμε και υποφέραμε, νικιούνται σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα μονοπώλια νικιούνται. Η σοσιαλιστική επιστήμη σημειώνει κάθε μέρα νέους, σημαντικούς θριάμβους.

Έχουμε την περηφάνια και το καθήκον να βρισκόμαστε στην πρωτοπορία ενός κινήματος απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική, το οποίο ξεκίνησε πριν από καιρό στις άλλες υποδουλωμένες ηπείρους της Αφρικής και της Ασίας. Αυτή η βαθιά κοινωνική αλλαγή απαιτεί επίσης πολύ βαθιές αλλαγές στη νοοτροπία των ανθρώπων.

Ο ατομικισμός ως τέτοιος, ως η μεμονωμένη δράση ενός προσώπου στο κοινωνικό περιβάλλον, πρέπει να εκλείψει στην Κούβα.
Αύριο ο ατομικισμός θα πρέπει να είναι η σωστή χρησιμοποίηση όλων των ατόμων προς όφελος της κοινότητας.
Αλλά, αν και όλα αυτά, όλα όσα λέω, γίνονται κατανοητά σήμερα, αν και όλοι είναι πρόθυμοι να σκεφτούν λίγο το παρόν, το παρελθόν και το πώς θα πρέπει να είναι το μέλλον, η αλλαγή του τρόπου σκέψης απαιτεί βαθιές εσωτερικές αλλαγές και συμβολή στην πραγματοποίηση βαθιών εξωτερικών αλλαγών, κυρίως κοινωνικών.
Αυτές οι εξωτερικές αλλαγές πραγματοποιούνται στην Κούβα καθημερινά.
Ένας τρόπος να μάθετε γι’αυτή την επανάσταση, να γνωρίζετε τις δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι, δυνάμεις που ήταν λανθάνουσες για τόσο καιρό, είναι να επισκεφτείτε όλη την Κούβα, να επισκεφτείτε τις κολεκτίβες και όλους τους χώρους δουλειάς που δημιουργούνται.
Κι ένας τρόπος για να φτάσετε στην καρδιά του ιατρικού ζητήματος είναι όχι μόνο να γνωρίσετε, όχι μόνο να επισκεφτείτε αυτά τα μέρη, αλλά να γνωρίσετε και τους ανθρώπους που συνθέτουν αυτές τις κολεκτίβες και τα κέντρα εργασίας.
Πηγαίνετε εκεί και μάθετε τι αρρώστιες έχουν, από τι πάσχουν, από πόση φτώχεια υπέφεραν σ’ όλη τους τη ζωή, φτώχεια που κληρονόμησαν από αιώνες καταπίεσης και απόλυτης υποταγής.
Ο γιατρός, ο νοσοκόμος, θα φτάσουν τότε στην καρδιά της νέας δουλειάς τους, δηλαδή ως άτομα μέσα στις μάζες, άτομα μέσα στην κοινότητα.
 Ό,τι κι αν συμβαίνει στον κόσμο, μένοντας πάντα κοντά στον άρρωστο, γνωρίζοντας καλά την ψυχολογία του, εκπροσωπώντας εκείνους που έρχονται κοντά στον πόνο και τον ανακουφίζουν, ο γιατρός έχει πάντα πολύ σημαντικό έργο, ένα έργο μεγάλης ευθύνης στην κοινωνική ζωή. Πριν από λίγο καιρό, λίγους μήνες, συνέβη εδώ στην Αβάνα μια ομάδα φοιτητών που μόλις είχαν πάρει το πτυχίο της ιατρικής να μη θέλουν να πάνε στην ύπαιθρο και ζητούσαν επιπλέον πληρωμή για να το κάνουν. Από την οπτική γωνία του παρελθόντος είναι περισσότερο από λογικό να συμβαίνει αυτό- έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται και το καταλαβαίνω. Θυμάμαι πως έτσι ήταν τα πράγματα, έτσι σκέφτονταν οι άνθρωποι πριν από μερικά χρόνια. Για ακόμα μια φορά είναι ο μονομάχος στην επανάσταση, ο μοναχικός πολεμιστής αυτός που θέλει να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, καλύτερες συνθήκες, και να κερδίσει την αναγνώριση για αυτό που κάνει. Τι θα συνέβαινε όμως αν δεν ήταν αυτά τα άτομα – οι οικογένειες των οποίων στην πλειονότητα τους μπορούσαν να πληρώσουν για τις σπουδές τους – εκείνα που ολοκλήρωσαν τα μαθήματα τους και αρχίζουν τώρα να ασκούν το επάγγελμα τους; Τι θα συνέβαινε αν στη θέση τους ήταν διακόσιοι, τριακόσιοι χωρικοί αυτοί που θα ξεπρόβαλλαν – σαν από θαύμα, ας πούμε – από τις αίθουσες διαλέξεων του πανεπιστημίου; Αυτό που απλώς θα συνέβαινε είναι ότι αυτοί οι χωρικοί θα έτρεχαν αμέσως και με μεγάλο ενθουσιασμό να φροντίσουν τα αδέρφια τους. Θα ζητούσαν τις θέσεις με τη μεγαλύτερη ευθύνη και την περισσότερη δουλειά, για να δείξουν ότι τα χρόνια σπουδών δε σπαταλήθηκαν άσκοπα. Αυτό θα συμβεί σε έξι εφτά χρόνια, όταν οι νέοι φοιτητές, παιδιά της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, θα πάρουν τα πτυχία τους. Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε το μέλλον μοιρολατρικά και να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε παιδιά της εργατικής τάξης ή της αγροτιάς και σε αντεπαναστάτες. Αυτό είναι απλουστευτικό, δεν είναι αλήθεια, και τίποτα δε διαπαιδαγωγεί περισσότερο έναν έντιμο άνθρωπο από το να βιώσει την επανάσταση. Κανένας από εμάς, απ’ όσους φτάσαμε πρώτοι με το Granma, εγκατασταθήκαμε στη Σιέρα Μαέστρα και μάθαμε να σεβόμαστε τον αγρότη και τον εργάτη, ζώντας μαζί τους, κανένας από εμάς δεν ήταν εργάτης ή αγρότης στο παρελθόν. Φυσικά, υπήρχαν εκείνοι που είχε χρειαστεί να δουλέψουν, που είχαν γνωρίσει ορισμένες ανάγκες σαν παιδιά.

Την πείνα όμως, την αληθινή πείνα, κανείς μας δεν την είχε γνωρίσει και αρχίσαμε να μαθαίνουμε τι θα πει πείνα, προσωρινά, τα δύο χρόνια πάνω στη Σιέρρα Μαέστρα.
Και τότε πολλά πράγματα έγιναν ξεκάθαρα… Μάθαμε ότι η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει εκατομμύρια φορές περισσότερο απ’ όλη την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη γη.
Το μάθαμε εκεί εμείς, που δεν ήμαστε παιδιά της εργατικής τάξης ή της αγροτιάς. Γιατί λοιπόν να διαλαλήσουμε τώρα ότι είμαστε οι προνομιούχοι και ότι ο υπόλοιπος λαός της Κούβας δεν μπορεί κι αυτός να μάθει; Ναι, μπορούν, να μάθουν. Σήμερα μάλιστα η επανάσταση απαιτεί να μάθουν, απαιτεί να καταλάβουν καλά ότι η περηφάνια που πηγάζει από την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου μας είναι πολύ σημαντικότερη από ένα καλό εισόδημα· ότι η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων είναι μονιμότερη, διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ όσο χρυσάφι μπορεί να συσσωρεύσει κάποιος. Κάθε γιατρός, στη σφαίρα της δραστηριότητας του, μπορεί και πρέπει να συγκεντρώσει αυτό τον πολύτιμο θησαυρό, την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων. Πρέπει τότε να αρχίσουμε να διαγράφουμε τις παλιές αντιλήψεις μας και να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο λαό με κριτικό πνεύμα. Όχι με τον τρόπο που τον πλησιάζαμε πριν, γιατί όλοι θα πείτε: «Όχι, εγώ είμαι φίλος του λαού. Μου αρέσει να μιλάω με εργάτες και αγρότες και τις Κυριακές πηγαίνω στο τάδε μέρος για να δω το τάδε πράγμα». Όλοι το έκαναν αυτό. Αλλά το έκαναν υπό τύπον ελεημοσύνης και αυτό που πρέπει να προωθήσουμε σήμερα είναι η αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να πλησιάζουμε το λαό για να λέμε: «Να’ μαστε. Ερχόμαστε να σας ελεήσουμε με την παρουσία μας, να σας διδάξουμε την επιστήμη μας, να καταδείξουμε τα λάθη σας, την έλλειψη λεπτότητας και στοιχειώδους γνώσης που σας διακρίνει».

Πρέπει να τον πλησιάζουμε με ερευνητικό ζήλο και ταπεινό πνεύμα, για να μαθαίνουμε από αυτή τη μεγάλη πηγή σοφίας που είναι ο λαός.
Συχνά συνειδητοποιούμε πόσο λανθασμένες ήταν κάποιες αντιλήψεις μας, οι οποίες είχαν γίνει κομμάτι του εαυτού μας και, αυτόματα, της συνείδησης μας. Κάθε τόσο έπρεπε να αλλάζουμε όλες τις αντιλήψεις μας, όχι μόνο τις γενικές, κοινωνικές ή φιλοσοφικές αντιλήψεις, αλλά πότε πότε και τις αντιλήψεις μας για την ιατρική.
Θα δούμε ότι οι ασθένειες δε θεραπεύονται πάντα όπως θεραπεύεται μια αρρώστια στο νοσοκομείο μιας μεγάλης πόλης.

Θα δούμε ότι ο γιατρός πρέπει να είναι και αγρότης, ότι πρέπει να μάθει να καλλιεργεί νέα τρόφιμα και, με το παράδειγμα του, να καλλιεργεί την επιθυμία για κατανάλωση νέων τροφίμων, για διαφοροποίηση της διατροφικής δομής στην Κούβα -τόσο μικρής και τόσο φτωχής σε μια αγροτική χώρα που είναι εν δυνάμει η πλουσιότερη στη γη. Θα δούμε τότε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις θα πρέπει να είμαστε και παιδαγωγοί, ότι θα πρέπει επίσης να είμαστε και πολιτικοί – ότι το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε δεν είναι να προσφέρουμε τη σοφία μας, αλλά να δείξουμε άτι είμαστε έτοιμοι να μάθουμε με το λαό, να φέρουμε σε πέρας αυτή τη σπουδαία και όμορφη κοινή εμπειρία – να χτίσουμε μια νέα Κούβα.

Έχουμε ήδη κάνει πολλά βήματα και η απόσταση από την 1η Ιανουαρίου 1959 μέχρι σήμερα δεν μπορεί να μετρηθεί με συμβατικό τρόπο. Πριν από καιρό οι άνθρωποι καταλάβαιναν ότι εδώ είχε καταρρεύσει όχι μόνο ένας δικτάτορας, αλλά κι ένα σύστημα. Τώρα ο λαός πρέπει να μάθει ότι πάνω στα ερείπια ενός γκρεμισμένου συστήματος πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο, το οποίο θα οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία του λαού….Πειστήκαμε οριστικά ότι υπάρχει ένας κοινός εχθρός. Ξέρουμε ότι όλοι κοιτάζουν πίσω τους για να δουν μήπως τους ακούει κανείς, μήπως κρυφακούει κανείς από κάποια πρεσβεία και μεταδώσει όσα ακούει, πριν πουν ξεκάθαρα τη γνώμη τους κατά των μονοπωλίων, πριν πουν ξεκάθαρα: «Εχθρός μας και εχθρός ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής είναι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που στηρίζει τα μονοπώλια». Αν όλοι ξέρουν ήδη ότι αυτός είναι ο εχθρός και αν έχουμε ως αφετηρία μας τη γνώση ότι όποιος παλεύει εναντίον αυτού του εχθρού έχει κάτι κοινό με εμάς, τότε προχωρούμε παρακάτω. Ποιοι είναι οι στόχοι μας εδώ στην Κούβα; Τι θέλουμε; Θέλουμε την ευτυχία του λαού ή όχι; Παλεύουμε για την απόλυτη οικονομική απελευθέρωση της Κούβας ή όχι; Δεν παλεύουμε για να είμαστε μια ελεύθερη χώρα ανάμεσα σε ελεύθερες χώρες, χωρίς να ανήκουμε σε κανένα στρατιωτικό συνασπισμό, χωρίς να πρέπει να συμβουλευόμαστε την πρεσβεία οποιασδήποτε μεγάλης δύναμης για κάθε απόφαση που παίρνουμε για εσωτερικά και διεθνή θέματα; Δε σκεφτόμαστε να ανακατανείμουμε τον πλούτο εκείνων που έχουν πάρα πολλά για να δώσουμε σ’ εκείνους που δεν έχουν τίποτα; Δε σκεφτόμαστε εδώ να προσφέρουμε δημιουργικό έργο, μια δυναμική καθημερινή πηγή ευτυχίας; Αν ναι, τότε έχουμε ήδη τους στόχους στους οποίους αναφερθήκαμε… Σε καιρούς μεγάλου κίνδυνου, σε καιρούς μεγάλης έντασης και μεγάλης δημιουργίας, αυτό που έχει σημασία είναι ο μεγάλος εχθρός και οι μεγάλοι στόχοι. Αν συμφωνούμε, αν όλοι μας ξέρουμε ήδη πού πηγαίνουμε, τότε, ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να αρχίσουμε τη δουλειά μας. Σας έλεγα ότι για να είναι κανείς επαναστάτης πρέπει να υπάρχει επανάσταση. Την έχουμε ήδη. Κι ένας επαναστάτης πρέπει επίσης να γνωρίζει τους ανθρώπους με τους οποίους πρόκειται να δουλέψει .Πιστεύω ότι δε γνωρίζουμε ακόμα καλά ο ένας τον άλλο. Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας… [Ωστόσο] αν γνωρίζουμε τους στόχους, αν γνωρίζουμε τον εχθρό και αν γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε, τότε το μόνο που μας απομένει είναι να μάθουμε πόση απόσταση πρέπει να διανύουμε κάθε μέρα και να το κάνουμε. Κανένας δεν μπορεί να πει πόση είναι αυτή η απόσταση· η απόσταση αυτή είναι η προσωπική πορεία κάθε ανθρώπου – είναι αυτό που θα κάνει κάθε μέρα, αυτό που θα κερδίζει από την προσωπική του εμπειρία και αυτό που θα δίνει από τον εαυτό του ασκώντας το επάγγελμα του, αφοσιωμένος στην ευημερία του λαού. Αν διαθέτουμε ήδη όλα τα στοιχεία για να βαδίσουμε προς το μέλλον, ας θυμηθούμε τη φράση του Χοσέ Μαρτί, την οποία πρέπει να εφαρμόζουμε διαρκώς: «Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις».

Ας βαδίσουμε λοιπόν προς το μέλλον της Κούβας».



πηγή :// imerodromos //

Σημαντική η συμβολή του ηλεκτρονικού τσιγάρου στην ελάττωση του αριθμού των καπνιστών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια

 Η πρώτη μελέτη στον Ελληνικό πληθυσμό που καταγράφει τη συσχέτιση μεταξύ ηλεκτρονικού τσιγάρου και διακοπής καπνίσματος.

Σημαντική συσχέτιση μεταξύ ηλεκτρονικού τσιγάρου και διακοπής καπνίσματος στην Ελλάδα έδειξε η πρώτη μεγάλη πληθυσμιακή μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από επιστημονικές ομάδες του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και των Πανεπιστημίων Πατρών και Μακεδονίας και ανέλυσε τη χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 2568 ενηλίκων καπνιστών και πρώην καπνιστών στο Νομό Αττικής. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, η καθημερινή χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου μπορεί να 11πλασιάζει την πιθανότητα διακοπής του καπνίσματος τα τελευταία χρόνια. Περίπου το 40% των ενηλίκων που διέκοψαν το κάπνισμα από το 2014 και μετά χρησιμοποιούν ή χρησιμοποιούσαν ηλεκτρονικό τσιγάρο, στοιχείο που αποδεικνύει ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο έχει καθοριστική συμβολή στην ελάττωση του αριθμού των καπνιστών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

«Για άλλη μια φορά, η αξιολόγηση των επιστημονικών δεδομένων αποδεικνύει ότι η Ελλάδα αποτελεί την πιο επιτυχημένη χώρα παγκοσμίως ως προς τη θετική επίδραση του  ηλεκτρονικού τσιγάρου στην ελάττωση του καπνίσματος στον πληθυσμό» δήλωσε ο κύριος ερευνητής της μελέτης Δρ Κωνσταντίνος Φαρσαλινός. «Σε άλλες χώρες έχει παρατηρηθεί ότι η καθημερινή χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου 3πλασιάζει ή 4πλασιάζει την πιθανότητα οι χρήστες να είναι πρώην καπνιστές, στοιχείο που είναι, φυσικά, πολύ σημαντικό. Είναι όμως η πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία που καταγράφεται ότι οι καθημερινοί χρήστες ηλεκτρονικού τσιγάρου έχουν μέχρι 11 φορές υψηλότερη πιθανότητα να έχουν διακόψει το κάπνισμα σε σύγκριση με όσους δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό τσιγάρο», συνέχισε. «Τα ευρήματα είναι εξαιρετικά σημαντικά, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι η χώρα μας έχει τον υψηλότερο επιπολασμό

  «Ο μόνος λόγος ύπαρξης του ηλεκτρονικού τσιγάρου είναι ως βοήθημα για τη διακοπή του καπνίσματος, και αυτό καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την αρνητική ή θετική επίπτωσή του στη Δημόσια Υγεία» δήλωσε η Δρ Αναστασία Μπαρμπούνη, Καθηγήτρια Δημόσιας Υγείας στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας. «Η μελέτη μας δείχνει ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο έχει σημαντικό ρόλο στη διακοπή του καπνίσματος τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, κι αυτό αποτελεί όφελος για τη Δημόσια Υγεία», πρόσθεσε.

ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ

Προηγούμενη δημοσίευση στοιχείων την ίδιας μελέτης έδειξε ότι το κάπνισμα συνεχίζει να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην Ελλάδα. Το 32,7% του πληθυσμού στο νομό Αττικής παραμένουν καπνιστές, παρουσιάζεται όμως ελάττωση τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα σημαντικό εύρημα της μελέτης ήταν ότι περίπου το 25% των ενηλίκων που διέκοψαν το κάπνισμα από το 2014 και μετά χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό τσιγάρο καθημερινά, ενώ πάνω από το 35% είτε το χρησιμοποιεί καθημερινά, είτε το χρησιμοποιούσε στο παρελθόν και πλέον το διέκοψε. «Τα προϊόντα ηλεκτρονικού τσιγάρου ρυθμίζονται και υπόκεινται σε ελέγχους σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ πολλές μελέτες δείχνουν πως είναι πολύ λιγότερο βλαπτικά από το κάπνισμα», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Πουλάς, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πατρών. «Η σημαντική συσχέτιση μεταξύ χρήσης ηλεκτρονικού τσιγάρου και διακοπής του καπνίσματος δείχνει ότι πρέπει να αυξήσουμε τις προσπάθειες ισορροπημένης και αντικειμενικής ενημέρωσης των καπνιστών. Οφείλουμε πλέον να ενθαρρύνουμε όλους όσους δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν άλλα εγκεκριμένα μέσα, να δοκιμάσουν το ηλεκτρονικό τσιγάρο σε μια σοβαρή προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος», συνέχισε.

Τα αποτελέσματα δείχνουν την αναγκαιότητα κάθε νομοθετική προσέγγιση για το ηλεκτρονικό τσιγάρο να βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα. «Όπως σε κάθε θέμα Δημόσιας Υγείας, έτσι και για το ηλεκτρονικό τσιγάρο η λεπτομερής καταγραφή της χρήσης και των αποτελεσμάτων αυτής στον πληθυσμό είναι καθοριστική για την κατανόηση της πραγματικότητας και την επιλογή των κατάλληλων δράσεων ευαισθητοποίησης πολιτών και φορέων» δήλωσε ο Δρ Γεώργιος Σιάκας, διευθυντής Ερευνών της Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. «Η συγκεκριμένη μελέτη σε μεγάλο βαθμό ξεκαθαρίζει το τοπίο και προσφέρει την ευκαιρία για πρωτοβουλίες που θα βοηθήσουν ακόμη περισσότερους καπνιστές να διακόψουν το κάπνισμα» συνέχισε.

Δημοσίευση μελέτης:

Konstantinos Farsalinos, Georgios Siakas, Konstantinos Poulas, Vassilis Voudris, Kyriakoula Merakou, Anastasia Barbouni. E-cigarette use is strongly associated with recent smoking cessation: an analysis of a representative population sample in Greece. Intern Emerg Med 2019, January 14. doi. 10.1007/s11739-018-02023-x.

                                                                -----------------------

  

 Οι ειδικοί του ΚΕΕΛΠΝΟ υπενθυμίζουν στους πολίτες την ανάγκη τήρησης εφαρμογής μέτρων ατομικής προστασίας από τα κουνούπια – τα μολυσμένα με τον ιό του Δυτικού Νείλου με το τσίμπημά τους μεταδίδουν τον ιό στους ανθρώπους- και εφιστούν την προσοχή.
Η λοίμωξη του ιού του Δυτικού Νείλου δίδει συμπτώματα μιας απλής ίωσης (πονοκέφαλος, πονόλαιμος, μυαλγίες, πυρετός) καθώς αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε βαριά λοίμωξη όπως εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα και οξεία χαλαρή παράλυση.

---

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D.,
/medlabgr.blogspot.com

Η απουσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας ασθενών και τραυματιών έγινε ιδιαίτερα αισθητή στον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Οι Έλληνες από τις πρώτες κιόλας μέρες του αγώνα της Ανεξαρτησίας είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός από τους τραυματίες των μαχών και τους νοσούντες από επιδημικές και όχι μόνο ασθένειες. Αναπόφευκτα δηλαδή επακόλουθα των ανύπαρκτων μέτρων υγιεινής που χαρακτήριζαν τα στρατόπεδα των μαχητών και τις πόλεις που συγκεντρώνονταν οι πρόσφυγες.

Το Παλαμήδι και αριστερά κάτω, τμήμα του παλαιού Στρατιωτικού Νοσοκομείου, δεκαετία 1930.

Σε κείμενα της εποχής συχνές είναι εξάλλου οι αναφορές για την εμφάνιση επιδημιών στην Πελοπόννησο, όπως η πανώλη, ο εξανθηματικός τύφος, η δυσεντερία, η χολέρα, η ευλογιά, οι οποίες στο πέρασμά τους προκαλούσαν περισσότερα θύματα ακόμα και από τις πολεμικές αναμετρήσεις. Παρά τη λήψη εκτάκτων μέτρων που έλαβαν οι προσωρινές κυβερνήσεις (1821-1827) και ο Ιωάννης Καποδίστριας (1828-1831), τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των επιδημιών δεν έλειψαν καθ’ όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων. Ο Καποδίστριας, έχοντας σπουδάσει την ιατρική επιστήμη οργάνωσε τον τομέα της υγείας και δημιούργησε το πρώτο σύγχρονο λοιμοκαρθατήριο για τις κοινότητες που πλήττονταν από επιδημίες, όπως τύφο, ελονοσία, δυσεντερία. Έτσι κατόρθωσε και αντιμετώπισε με επιτυχία την πανώλη που έπληξε το Ναύπλιο, τις Σπέτσες και την Ύδρα, λαμβάνοντας επείγοντα και αποτελεσματικά μέτρα. Μερίμνησε και ιδρύθηκαν στον Πόρο το πρώτο ναυτικό νοσοκομείο (25-11-1829) με πρώτο διευθυντή τον αρχίατρο Χρονία Δροσινό το 1828 στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Πόρου, το πρώτο ορφανοτροφείο του έθνους για τα ορφανά των πολεμιστών του αγώνα. Ίδρυσε τον πρώτο προσφυγικό καταυλισμό της χώρας στον οικισμό Πρόνοια στο Ναύπλιο για να στεγάσει τους πρόσφυγες που συνέρρεαν σ΄αυτό όταν απελεθευρώθηκε από τους Τούρκους. Τον οικισμό σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Στ. Βούλγαρης. Σκοπός του Καποδίστρια ήταν ν' αξιοποιήσει το ιατρικό δυναμικό, να είναι αποτελεσματική η περίθαλψη των πληγωμένων και των άλλων ασθενών αλλά και ο επισιτισμός του λαού: «Τούτο το παξιμάδιον φαίνεται μεν άσχημον, είναι όμως καλόν, το εδοκίμασα ο ίδιος, και δύναται να χρησιμεύση ως αρίστη τροφή εις ανθρώπους παντάπασιν ατρόφους». Ο Ιωάννης Καποδίστριας προσπάθησε να ενημερώσει τους Έλληνες και να τους μεταφέρει τις ιατρικές γνώσεις της εποχής του με όρους εκλαϊκευμένης ιατρικής για τους κίνδυνους και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των μεγάλων λοιμωδών νόσων. Περιέγραψε πως έγινε η πρώτη αποτελεσματική εκστρατεία εμβολιασμού του νεωτέρου Ελληνικού κράτους. Έγραψε ιατρικό άρθρο σχετικά με τον συνολικό αριθμό των εκφορητικών πόρων των ιδρωτοποιών αδένων. Μετέφρασε το γαλλικό έργο με τον τίτλο «Ιστορία της εισδρομής της χολέρας εις την Ευρώπη» που αφορούσε τις τρεις έως τότε γνωστές επιδημίας χολέρας, εξορμούμενης από Ινδίες στην Ευρώπη. Στο άρθρο του τονίστηκε η μεταδοτικότητα της νόσου, η παροδική της υποχώρηση με το ψύχος και η συμβολή των μεταφερόμενων στρατευμάτων στην εξάπλωσή της.

Από τις πλέον ευάλωτες στις λοιμικές νόσους περιοχές ήταν το Ναύπλιο, εξαιτίας των στρατευμάτων που στρατοπέδευαν στην πόλη και του άμαχου πληθυσμού που καθημερινά συνέρρεε εκεί επιζητώντας ασφάλεια. Η πόλη ως έδρα της Κυβέρνησης λογικό ήταν να τραβήξει την προσοχή των ιθυνόντων για τη λήψη κατάλληλων υγειονομικών μέτρων και νοσηλευτικής φροντίδας από την αρχή κιόλας του Αγώνα. Στο πλαίσιο αυτό κρίθηκε αναγκαίο να ιδρυθούν εθνικά νοσηλευτικά ιδρύματα – αρχικά στο Ναύπλιο- και να συγκροτηθούν υγειονομεία.

Η ίδρυση νοσοκομείου στο Ναύπλιο για την ίαση ασθενών και τραυματιών σημειώνεται από τους πρώτους κιόλας μήνες της απελευθέρωσης της πόλης (Μάρτιος 1823). Για να καλυφθούν μάλιστα οι ανάγκες – που συνεχώς αυξάνονταν- το εν λόγω ίδρυμα λειτουργούσε ως «κοινό», δηλαδή στους χώρους του συνυπήρχαν πολίτες και στρατιωτικοί. Η κοινή χρήση του νοσοκομείου προκύπτει από διάφορα έγγραφα, όπως το μηνιαίο οικονομικό απολογισμό για το μήνα Οκτώβριο (11.11.1825). Σύμφωνα με τον οποίο το ίδρυμα αποτελείτο από δύο τμήματα, το «νοσοκομείον των πληγωμένων» και το «νοσοκομείον των ασθενών». Από σχετική αλληλογραφία του Εκτελεστικού προς το Βουλευτικό γίνεται γνωστό πως το νοσοκομείο εξυπηρετούσε και τις ανάγκες του Τακτικού Σώματος.

Η νοσηλευτική κατάσταση στην πόλη διαφοροποιείται την καποδιστριακή περίοδο, αφού μέσα στο 1828 ο Κυβερνήτης δημιούργησε ξεχωριστά νοσοκομεία για τους πολίτες και τους στρατιωτικούς. Τα δύο νοσηλευτικά ιδρύματα που λειτούργησαν στο Ναύπλιο από το 1828 έως το 1832 ήταν το Α’ Εθνικόν Νοσοκομείον Ναυπλίας ή Νοσοκομείον του Κανονοστασίου των Πέντε Αδελφών και το Εθνικόν Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Ναυπλίας. Η ύπαρξή τους στην πόλη, σε συνδυασμό με τα υγειονομεία αποτελούν δείγματα της υγειονομικής πολιτικής που ο Καποδίστριας σκόπευε να εφαρμόσει σ’ ολόκληρη τη χώρα. Η παρούσα μελέτη ασχολείται με τα ανωτέρω ιδρύματα, καθώς δε θα πρέπει να μας διαφεύγει πως αυτά ήταν τα πρώτα κρατικά νοσοκομεία στον ελλαδικό χώρο.

Πρώτος γιατρός του πολιτικού νοσοκομείου, ήταν ο Γερμανός φιλέλληνας Φρειδερίκος Βολόης, ο οποίος μας πληροφορεί πως κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο νοσοκομείο (1823) περιέθαλψε περισσότερους από 400 ασθενείς.

Το κτίριο που στεγάστηκε το νοσηλευτικό ίδρυμα φαίνεται πως ήταν μικρό και σε περιοχή ακατάλληλη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις ενός νοσοκομείου. Τον επόμενο χρόνο (1825) η ανάγκη για άμεση μεταστέγαση του ιδρύματος έγινε επιτακτική, καθώς λόγω «επιδημικής και ολέθριας νόσου εζητήθη υπό της Κυβερνήσεως αντί της μέχρι τότε ως νοσοκομείον χρησιμευούσης οικίας να παραχωρηθεί ετέρα εις θέσιν καταλληλοτέραν και υγειοτέραν, ως τοιαύτη δε παρεχωρήθη η εις ην ήδη διατελεί το Νοσοκομείον, αναγνωρισθείσα ως ιδιοκτησία δημοτική υπό της Κυβερνήσεως».

Το 1825 γιατρός του νοσοκομείου διορίστηκε ο Γερμανός φιλέλληνας Η. Treiber, ο οποίος αργότερα (1828) έγινε διευθυντής στο στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης. Στη συνέχεια προσλήφθηκε και δεύτερος γιατρός, ο Ηπειρώτης Λουκάς Βάγιας, γιατρός του Αλή Πασά και του Βύρωνα. Υπολογίζεται πως το έτος αυτό νοσηλεύονταν καθημερινά στο νοσοκομείο περισσότεροι από 40 ασθενείς.

Η Πύλη του Στρατιωτικού Νοσοκομείου πάνω από τον Ψαρομαχαλά, δεκαετία 1930.

Για τη συντήρηση του ιδρύματος και κατ’ επέκταση της εξασφάλισης της βιωσιμότητας του, η Κυβέρνηση επέβαλε ειδικούς φόρους. Στην οικονομική ενίσχυση του ιδρύματος συνέβαλλαν επίσης διάφορες συνδρομές πολιτών και έκτακτες εισφορές από την περιφορά ειδικού δίσκου βοηθείας στους ναούς της πόλης κατά τις εορτάσιμες ημέρες. Επειδή όμως οι παραπάνω πόροι θεωρήθηκαν ανεπαρκείς, με πρόταση του επιτρόπου του νοσοκομείου Πέτρου Περόγλου, προστέθηκε και ειδικός φόρος, ο οποίος επιβλήθηκε στους βιοτέχνες, στα μέλη του Βουλευτικού και Εκτελεστικού και στους υπουργούς. Αργότερα παραχωρήθηκαν για την οικονομική του ενίσχυση και έσοδα από την εκμίσθωση του δημοσίου στατήρα του Ναυπλίου και των Μύλων.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καποδίστρια το νοσοκομείο ονομάστηκε Α’ Εθνικόν Νοσοκομείον Ναυπλίου. Στα χρόνια της αρτιότερης οργάνωσης και λειτουργίας του νοσηλευτικού ιδρύματος (1827-1833) γιατρός – διευθυντής και επιστάτης του ήταν ο Λευκαδίτης χειρουργός Πέτρος Στεφανίτσης. Το νοσοκομείο χρησιμοποιήθηκε έως το Μάιο του 1832 για τη νοσηλεία φτωχών, ορφανών, καταδίκων, υποδίκων, πορνών, ξένων και αιχμαλώτων πολέμου. Παράλληλα με το κρατικό αυτό ίδρυμα στην πόλη υπήρχαν και γιατροί οι οποίοι επισκέπτονταν ιδιωτικά τους ασθενείς στα σπίτια τους, όταν οι τελευταίοι διέθεταν τα ανάλογα οικονομικά μέσα.

Το 1832 το νοσοκομείο παραχωρήθηκε – ή καλύτερα επιτάχθηκε- από τα γαλλικά συμμαχικά στρατεύματα για την κάλυψη των αναγκών του, τα οποία μετά την αναχώρηση τους το παράδωσαν στο Β. Φρουραρχείο. Έκτοτε το νοσοκομείο και έως το 1836 έπαυσε να λειτουργεί ως κρατικό νοσηλευτικό κατάστημα. Πρόβλημα ακόμη παραμένει ο προσδιορισμός της ακριβούς θέσης της πρώτης οικίας-νοσοκομείου, καθώς και οι επόμενες μεταστεγάσεις του. Περισσότερη σιγουριά υπάρχει για το κτίριο του Α’ Νοσοκομείου, το οποίο τοποθετείται έξω από τα όρια της τότε πόλης – στη σημερινή συνοικία του Ψαρομαχαλά- στους ΒΔ πρόποδες της Ακροναυπλίας και πάνω από τον προμαχώνα των Πέντε Αδελφών

ΠΗΓΗ: Νίκος Φ. Τόμπρος, Διδάκτωρ Ιστορίας, Επίκουρος Καθηγητής, Παν/μίου Πελοποννήσου Τμήμα Ιστορίας, Ναυπλιακά Ανάλεκτα VI, Έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, 2007.


Αναδημοσίευση από :http://medlabgr.blogspot.com

Του Γιάννη Περάκη

«Παραλάβαμε την υγεία σε ένα πλαίσιο οικονομικής ασφυξίας και κάναμε ένα μικρό θαύμα», «παραλάβαμε νοσοκομεία χρεοκοπημένα και καταφέραμε να τα φέρουμε σε μια κατάσταση οικονομικής βιωσιμότητας, χωρίς νέες περικοπές, αλλά με αυξήσεις δαπανών», ως τον Ιούνιο θα έχουν ανοίξει 50 τέτοιες μονάδες σε αστικές περιοχές και έως το τέλος του έτους θα έχουν ανοίξει άλλες 237, τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την ομιλία του στη Βουλή (17-03-2017).

«Πολιτική» είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε (Ουίν. Τσώρτσιλ).    

Μία “ακτινογραφία”, όπως αποτυπώνεται από την ΠΟΕΔΗΝ (Πανελ. Ομοσπονδ. Εργαζομένων Δημόσ. Νοσοκομείων31/8/16):

Νοσοκομείο Πάτρας: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού και ελλείψεις υλικών. Εργαστήρια με δανεικούς εργαζόμενους, έκλει-σαν χειρουργικά τραπέζια.                                                                                                                                                                          

Νοσοκομείο Αγρινίου: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Δρομολόγια θανάτου καρδιολογικών ασθενών από το Αγρίνιο σε άλλα νοσοκομεία, λόγω της υπολειτουργίας της κλινικής. Η μονάδα τεχνητού νεφρού είναι σε πλήρη εγκατάλειψη. Σήμερα εξυπηρετεί 100 περιστατικά μόνιμης αιμοκάθαρσης από 200 πριν λίγο καιρό.                                                                        

Νοσοκομείο Αιγίου: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Υπολειτουργούν τα εργαστήρια, δεν λειτουργεί ο Αξονικός. Ανύπαρκτη η Μαιευτική κλινική.                                                                                                                                                                        

Νοσοκομείο Καλαβρύτων: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Προβλήματα με τις διακομιδές ασθενών. Δεν υπάρχει ασθενο-φόρο. Δεν διαθέτει ορθοπεδικό τμήμα. Υπολειτουργεί το ακτινολογικό εργαστήριο.                                                                                                                        

Νοσημάτων Θώρακος Πάτρας: Σε εξέλιξη οι διαδικασίες συγχώνευσης με Γ.Ν. Πατρών. Σοβαρές ελλείψεις υγειονομικού υλικού και προσωπικού.                                                                                                                                                                          

Παίδων “Καραμανδάνειο” Πάτρας: Σημαντικές ελλείψεις προσωπικού.                                                                                        

Πανεπιστημιακό Ρίου: Τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Κενές 487 οργανικές θέσεις. Λόγω ελλείψεων στον ιματισμό, ο νέος Διοικητής χρεοπιστώνει τα σεντόνια στους ασθενείς, λες και το Νοσοκομείο είναι στρατιωτική μονάδα.                                

Νοσοκομείο Λευκάδας: Ελλείψεις προσωπικού και υλικών. Οι ασθενείς αγοράζουν μόνοι τους τα υλικά για τη θεραπεία τους. Πεπαλαιωμένα τα εργαστηριακά μηχανήματα. Συχνές βλάβες των μηχανημάτων και οι ασθενείς καταφεύγουν στον Ιδιωτικό Τομέα για τις εξετάσεις.                                                                                                                                                                                  

Πανεπιστημιακό Αλεξανδρούπολης: Οφείλονται 3.500 ρεπό και κανονικές άδεις του έτους 2015 λόγω σοβαρών ελλείψεων προσωπικού. Ο ασυντήρητος ιατρικοτεχνολογικός εξοπλισμός εγκυμονεί κινδύνους για την ζωή των Ασθενών. Ασφυξία από την έλλειψη υλικών και φαρμάκων.                                                                                                                                                                

Νοσοκομείο Διδυμοτείχου: Τρομακτική έλλειψη προσωπικού. 6.000 οφειλόμενα ρεπό με αυξημένη, λόγω της κόπωσης, την πιθανότητα λάθους. Τρομερές ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό και αναλώσιμα. Ελλείψεις σε κρεβάτια, φορεία, καθετή-ρες, αντιδραστήρια. Τα εναπομείνοντα είναι χειρίστης ποιότητας με προδιαγραφές περασμένου αιώνα.                                                                

Κέντρα Υγείας Κυκλάδων: Μεγάλες ελλείψεις Προσωπικού και Ιατρών (Ορθοπεδικού, Καρδιολόγου, Παιδιάτρου, Μικροβιο-λόγου). Ελλείψεις αναλώσιμων υλικών.                                                                                                                                                                  

Νοσοκομείο Νάξου: Ελλείψεις Προσωπικού και Ιατρών (Παθολόγου, Καρδιολόγου, Παιδιάτρου, Δερματολόγου, Χειρουργού) Απλήρωτα τα δεδουλευμένα νυκτερινά και αργίες από Νοέμβριο του έτους 2015.                                                                            

“Λαϊκό”: 446 κενές οργανικές θέσεις προσωπικού (πλην Ιατρών) και 92 κενές οργανικές θέσεις Ιατρών.                                        

Νοσοκομείο Καρδίτσας: 192 κενές οργανικές θέσεις στις 610 προβλεπόμενες.                                                                                                        

Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου Κρήτης: 52,3% το ποσοστό στελέχωσης των οργανικών θέσεων. Τραγικές ελλείψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, με ορατή την υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών του νοσηλευτικού ιδρύματος.

Νοσοκομείο Λάρισας: 265 οι κενές οργανικές θέσεις προσωπικού στις 720 προβλεπόμενες.                                                          

Νοσοκομείο Κοζάνης: 45 είναι οι κενές οργανικές θέσεις Ιατρών από τις 84 προβλεπόμενες και 163 είναι οι κενές θέσεις του υπόλοιπου προσωπικού από τις 409 προβλεπόμενες.                                                                                                                          

Νοσοκομείο Κυθήρων: Από τις 15 οργανικές θέσεις Ιατρών οι 7 είναι ακάλυπτες και από τις 66 οργανικές θέσεις του υπόλοι-που προσωπικού ακάλυπτες είναι οι 17. Χωρίς παθολόγο το νοσοκομείο. Οι Ιατροί κάνουν τη δουλειά του παρασκευαστή και του χειριστή. Στο νοσηλευτικό προσωπικό από τις 22 οργανικές θέσεις οι 9 είναι ακάλυπτες, παρότι φαίνονται 2, καθότι τις κα-ταλαμβάνουν άτομα που απουσιάζουν πολύ καιρό για διαφόρους λόγους.                                                                                                                                                        

“Γ. Γεννηματάς” Θεσσαλονίκης: 50% ακάλυπτες οργανικές θέσεις. Κλειστές 2 κλίνες ΜΕΘ. Κλειστά δύο χειρουργικά τραπέζια. Οφείλονται 2.000 ρεπό στο σύνολο του προσωπικού. Εξαιτίας της υποχρηματοδότησης είναι απλήρωτα τα συνεργεία (ως εκ τούτω και οι εργολαβικοί εργαζόμενοι) από πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Μοναδική πηγή χρηματοδότησης του Νοσοκομείου για μεγάλα χρονικά διαστήματα ήταν το παγκάρι της εκκλησίας. Ελλείψεις χειρουργικών υλικών.                                                          

“Παπανικολάου” Θεσσαλονίκης: Μεταξύ των ετών 2009 – 2015 συνταξιοδοτήθηκαν 431 υπάλληλοι χωρίς να προσληφθεί ούτε ένας. Οι ακάλυπτες οργανικές θέσεις είναι από 35% έως 70% ανάλογα την υπηρεσία.                                                                    

“Ιπποκράτειο” Θεσσαλονίκης: 150 υπάλληλοι συνταξιοδοτήθηκαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Δεν προσλήφθηκε κανείς. Ο μαστογράφος δεν λειτουργεί. Από τα 15 χειρουργικά τραπέζια λειτουργούν 5.                                                                                  

ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης: 433 είναι οι κενές οργανικές θέσεις, στις 1.533 προβλεπόμενες. Εργαστήρια με απαρχαιωμένα μηχα-νήματα που παρουσιάζουν συνεχώς βλάβες (Αιμοδυναμικό, Αγγειογράφος)                                                                                                         

“Άγιος Δημήτριος” Θεσσαλονίκης: 50% ακάλυπτες οι οργανικές θέσεις. Τραγικές ελλείψεις προσωπικού.                                      

Νοσοκομείο Κιλκίς: 50% κενές οργανικές θέσεις. Κλειστός ο Αξονικός Τομογράφος. Ελλείψεις υλικών. Δεν υπάρχουν ειδικότητες Ιατρών Πνευμονολόγου, Νευρολόγου, Παθολογοανατόμου. Οργανώνονται έρανοι για τη προμήθεια υλικών.            

Νοσοκομείο Βέροιας: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Υπολειτουργεί η γυναικολογική – μαιευτική κλινική και το αιμοδυ-ναμικό. Αναβάλλονται χειρουργεία. Κινδυνεύει να κλείσει το γαστρεντερολογικό τμήμα.                                                        

Νοσοκομείο Γουμένισσας: Ερημοποίηση – υποστελέχωση του Νοσοκομείου. Νοσηλεύτρια καλύπτει το φαρμακείο (χωρίς φαρμακοποιό). Καθαρίστρια έχει οριστεί μάγειρας. Δεν εφημερεύει το Νοσοκομείο γιατί οι Ιατροί κάνουν εφημερία στο Γ.Ν. Κιλκίς. Εξοικονομούν χειρουργικά υλικά από δωρεές.                                                                                                                          

Νοσοκομείο Πολυγύρου: 40% κενές οργανικές θέσεις. Δεν λειτουργεί η μονάδα εντατικής θεραπείας. Κλειστά δύο χειρου-ργικά τραπέζια. Υπολειτουργεί η πνευμονολογική και τα επείγοντα παρά τον πολύ τουρισμό.                                                                                                    

 Νοσοκομείο Κω: Οι νοσηλευτές κάνουν διπλοβάρδιες. Μία νοσηλεύτρια καλύπτει δύο κλινικές. Χωρίς φαρμακοποιό. Δεν υπάρχει ουρολόγος και πνευμονολόγος. Η παιδιατρική κλινική λειτουργεί με ιδιώτες παιδιάτρους.                                        

Νοσοκομείο Ρόδου: 50% οι ακάλυπτες οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού. 9.263 οφειλόμενα ρεπό. Πέντε μηχα-νήματα χαλασμένα στη Μονάδα Τεχνικού Νεφρού. Σοβαρός κίνδυνος της ζωής των ασθενών λόγω των καθυστερήσεων. Υποχρηματοδότηση. Μεγάλες ελλείψεις σε Ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό και φάρμακα.                                                                      

“Δρομοκαΐτειο”: Υπηρετούν 450 υπάλληλοι στις 1200 προβλεπόμενες οργανικές θέσεις. Κάνει βάρδια 1 Νοσηλεύτρια στις κλινικές οξέων περιστατικών των 30 έως 40 ασθενών που εισάγονται με εισαγγελική παραγγελία για εγκλεισμό. Αντιστοιχεί ένας Ιατρός ανά Κλινική. Αποδεκατίστηκε η Διοικητική και η Τεχνική Υπηρεσία. Ελλείψεις σε γάντια, φλεβοκαθετήρες, αντι-δραστήρια. Απόγευμα – νύκτα δεν λειτουργούν τα εργαστήρια (Μικροβιολογικό – Ακτινολογικό).                                        

Πανεπιστημιακό Λάρισας: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. 128 κενές οργανικές θέσεις στη Νοσηλευτική Υπηρεσία, 112 κενές οργανικές θέσεις στην Ιατρική, 41 κενές οργανικές θέσεις στη Διοικηική και 8 κενές οργανικές θέσεις στη Τεχνική Υπη-ρεσία. 80 υπάλληλοι λείπουν σε μακροχρόνιες άδειες. Ιατρικά μηχανήματα εν αχρηστία λόγω παλαιότητας. Λόγω έλλειψης προσωπικού και υλικών. 6 κλίνες ΜΕΘ παραμένουν κλειστές. Επίσης 4 χειρουργικές αίθουσες παραμένουν κλειστές.                                                                                                                  

Ψυχιατρικό Αττικής: Τραγικές ελλείψεις προσωπικού. Διάλυση της Δημόσιας Ψυχικής Υγείας. Σε κάθε εφημερία του νοσο-κομείου εισάγονται 50 ασθενείς. Το 80% των ασθενών που εισάγονται είναι με εισαγγελική παραγγελία εγκλεισμού. Σε κλι-νικές των 40 ασθενών κάνει βάρδια 1 Νοσηλεύτρια. Πολλές φορές ασθενείς επιτίθενται στο προσωπικό ή σε άλλους ασθενείς και έχουν προκληθεί τραυματισμοί. Νοσηλευτική υπηρεσία Προβλεπόμενες οργανικές 1247 - Υπηρετούντες 652, Ιατρική υπηρεσία πλην Ιατρών Προβλεπόμενες οργανικές 296 - Υπηρετούντες 212, Τεχνική υπηρεσία Προβλεπόμενες οργανικές 129 - Υπηρετούντες 25, Διοικητική υπηρεσία Προβλεπόμενες οργανικές 518 - Υπηρετούντες 151, Ιατροί ΕΣΥ Προβλεπόμενες οργανικές 105 - Υπηρετούντες 64.                                                                                                                                                                        

“Γ. Γεννηματάς” Αθήνας: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. 40% ακάλυπτες οργανικές θέσεις σε όλες τις υπηρεσίες. Οφεί-λονται δεκάδες ρεπό στο προσωπικό. Τραγικές ελλείψεις σε Τραυματιοφορείς. Μεγάλες ελλείψεις σε Εργαστηριακούς Ιατρούς καθώς επίσης σε ιατρούς του Χειρουργικού και Παθολογικού τομέα. Συγχωνεύσεις κλινικών για να πάρει 5 ημέρες άδεια το προσωπικό το καλοκαίρι. Ο ένας εκ των δύο Αξονικών τομογράφων εκτός λειτουργίας για μεγάλα χρονικά διαστή-ματα. Τα δύο ειδικά ακτινοσκοπικά μηχανήματα εκτός λειτουργίας. Τις ειδικές εξετάσεις οι ασθενείς τις κάνουν στον ιδιωτικό τομέα. Το ειδικό μηχάνημα E.R.C.P. (ενδοσκοπικές, γαστρεντερολογικές εξετάσεις) θέλει αντικατάσταση επειδή είναι παλαιού τύπου. Μεγάλες ελλείψεις υλικών λόγω υποχρηματοδότησης.                                                                                                                             

 Θριάσιο: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων. 50% ακάλυπτες οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπι-κού. Μεγάλη έλλειψη Τραυματιοφορέων. Ελλείψεις υλικών λόγω υποχρηματοδότησης. Η στελέχωση των κλινικών σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι κάτω των ορίων ασφαλείας.                                                                                                    

“Παπαγεωργίου” Θεσσαλονίκης: 400 κενά, ήτοι 135 γιατροί, 35 διοικητικοί, 30 παραϊατρικό, 198 νοσηλευτικό όλων των κατηγοριών, 2 τεχνικοί. Ο ΕΟΠΥΥ χρωστάει στο Νοσοκομείο 210.000.000 ευρώ. Το νοσοκομείο χρωστάει στους προμηθευτές 15.000.000 ευρώ από τον Φεβρουάριο. 10 στις 20 κλίνες μονάδας εντατικής θεραπείας κλειστές. 8 από τις 14 αίθουσες στο χειρουργείο κλειστές.                                                                                                                                                                                          

Νοσοκομείο Φλώρινας: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων. Μεγάλες ελλείψεις σε ειδικευμένους ιατρούς (60% ακάλυπτες οργανικές θέσεις). 23 ημέρες το μήνα ακάλυπτο το νοσοκομείο από Παιδίατρο (είναι μόνο ένας). Εδώ και 1,5 χρόνο έκλεισε η Ορθοπεδική κλινική (ένας Ορθοπεδικός). Υπηρετούν δύο αναισθησιολόγοι και ο ένας εντός των ημερών αποσπάται.                                                                                                                                                                                                              

Νοσοκομείο Νάουσας: Τραγικές ελλείψεις προσωπικού. 45% ακάλυπτες οργανικές θέσεις. Δεν λειτουργεί ο Αξονικός τομο-γράφος. Έκλεισε η Μαιευτική κλινική λόγω έλλειψης ιατρών. Κλειστή 15 ημέρες το μήνα η Παιδιατρική κλινική λόγω ελλεί-ψεων σε παιδιάτρους.                                                                                                                                                                            

Νοσοκομείο Κορίνθου: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. 40% ακάλυπτες οργανικές θέσεις. Έκλεισε εδώ και ένα χρόνο η Παιδιατρική κλινική. Το μισό μήνα είναι κλειστή σε εφημερίες η Ουρολογική κλινική. Πάνω από 50% ακάλυπτες οι θέσεις σε Νοσοκόμους - Τραυματιοφορείς. Λόγω έλλειψης ειδικευόμενων ιατρών είναι αδύνατη η κάλυψη των ΤΕΠ. Οφείλονται εκατοντάδες ρεπό στο προσωπικό και κανονικές άδεις από το έτος 2014. Συχνές βλάβες του παλαιού Αξονικού τομογράφου. Δανεικά ανταλλακτικά από άλλα νοσοκομεία. Δεν υπάρχει Μαγνητικός τομογράφος. Πληρώνουν οι πολίτες από την τσέπη τους στα Ιδιωτικά Διαγνωστικά Κέντρα.                                                                                                                                                            

Νοσοκομείο Μυτιλήνης: Αύξηση της ζήτησης σε υπηρεσίες λόγω τουρισμού και προσφύγων. Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Οφείλονται 1.000 ρεπό στο προσωπικό. Η Ψυχιατρική κλινική έμεινε με ένα ιατρό.                                                                                

“Τζάνειο”: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. 40% ακάλυπτες οι οργανικές θέσεις. Οφείλονται δεκάδες ρεπό στο προσωπικό. Ελλείψεις υλικών.                                                                                                                                                                                                  

“Ερυθρός Σταυρός”: 50% ακάλυπτες οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού. Ακάλυπτες οι 50% των θέσεων των ειδικευμένων ιατρών. Εάν δεν προσληφθούν άμεσα Ορθοπεδικοί κλείνει η κλινική, επειδή συνταξιοδοτούνται οι εναπομείναντες Ορθοπεδικοί ιατροί. Μεγάλες ελλείψεις διοικητικού προσωπικού 70% ακάλυπτες οι οργανικές θέσεις. Μεγάλες ελλείψεις Νοσοκόμων και Τραυματιοφορέων. Εντατικοποίηση της εργασίας. Εργασιακή εξουθένωση των υπαλλήλων.                                                                                                                                                                                                      

“Αλεξάνδρα”: Πολύ μεγάλη υποστελέχωση σε όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων που αγγίζει το 60%, συγκεκριμένα στη Νοσηλευτική Υπηρεσία έχει 350 κενές οργανικές θέσεις από τις 650 του συνόλου, στη Διοικητική Υπηρεσία έχει 72 κενές οργανικές θέσεις από τις 114 που προβλέπει ο Οργανισμός του Νοσοκομείου και στην Τεχνική Υπηρεσία 80 κενές οργανικές θέσεις από τις 155 που προβλέπει ο Οργανισμός. Τα προβλήματα όμως γίνονται ακόμα πιο σοβαρότερα σε ότι αφορά την χρηματοδότηση του Νοσοκομείου. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι πολύ σύντομα μέσα στους επόμενους μήνες το Νοσο-κομείο τους θα καταρρεύσει για οικονομικούς λόγους.                                                                                                                

Νοσοκομείο Καλαμάτας: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. 75 κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού και 30 κενές οργανικές θέσεις παραϊατρικού. Υπολειτουργεί ο μοναδικός Μαγνητικός Τομογράφος που υπάρχει στον νομό προς όφελος των ιδιωτών.                                                                                                                                                                                                              

Νοσοκομείο Πύργου: Τραγικές ελλείψεις προσωπικού. Δεν μπορεί να καταρτιστεί το μηνιαίο πρόγραμμα εφημεριών λόγω έλλειψης ιατρών. Υπολειτουργεί η καρδιολογική κλινική η μοναδική στο Νομό. Αναζητούνται καρδιολόγοι με μετακινήσεις. Ο Αξονικός Τομογράφος ο μοναδικός στο Νομό συνήθως είναι χαλασμένος (η σύμβαση συντήρησης έληξε εδώ και δέκα χρόνια). Μαγνητικός δεν υπάρχει, πληρώνουν από την τσέπη τους οι ασθενείς. Ελλείψεις σε ιατρικοτεχνολογικό εξοπλισμό. Στο Καρδιολογικό τμήμα δεν υπάρχει υπέρηχος καρδιάς. Έκλεισαν την Μαιευτική κλινική στο νοσοκομείο Αμαλιάδας και η μοναδική που υπάρχει πια στο Νομό, στο Νοσοκομείο Πύργου, υπολειτουργεί με 9 κενές οργανικές θέσεις στις 15 προβλεπόμενες.                                                                                                                                                                                                

Νοσοκομείο Αργοστολίου: Σημαντικές ελλείψεις προσωπικού. Υπολειτουργεί η Παθολογική κλινική αφού υπάρχουν μόνο δύο ιατροί παθολόγοι. Δεν καλύπτονται οι εφημερίες. Τεράστιες ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού. Άνω του 50% ακάλυπτες οργανικές θέσεις. Με μετακινήσεις καλύπτονται οι βάρδιες. Οφείλονται κανονικές άδειες από το έτος 2013. Η ΜΕΘ με 5 κλίνες δεν λειτουργεί καθόλου λόγω έλλειψης προσωπικού. Ένα ασθενοφόρο στη βάρδια για τις διακομιδές δεν επαρκεί, και κινδυνεύει η ζωή των πολιτών που χρήζουν διακομιδές.                                                                                                                             

Νοσοκομείο Λήμνου: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Δεν διαθέτει καθημερινά αναισθησιολόγο. Οι ασθενείς εναποθέτουν τις ελπίδες στο θεό σε περίπτωση βαριάς νόσου. Παθολογική κλινική χωρίς Παθολόγο. Λειτουργεί με ιδιώτες ιατρούς με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών. 200 ευρώ την ημέρα στοιχίζει έκαστος. Υψηλότερη η αμοιβή τους απ’ ότι στοιχίζουν οι μόνιμοι ιατροί. Γι’ αυτό και εξωθούνται σε παραιτήσεις. 30% κενές οργανικές θέσεις. Ελλείψεις υλικών.                                                    

Νοσοκομείο Καστοριάς: Προσωπικό κάτω των ορίων ασφαλείας. Μεγάλες ελλείψεις σε ειδικευμένους ιατρούς, ΤΕ Μαιών, ΥΕ Βοηθητικό Υγειονομικό προσωπικό και Νοσηλευτικό. Υπολειτουργεί το ΕΚΑΒ της περιοχής λόγω έλλειψης Πληρωμάτων Ασθε-νοφόρων. Κινδυνεύουν άνθρωποι από τις καθυστερήσεις στις διακομιδές.                                                                                     Νοσοκομείο Ξάνθης: Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Δεν λειτουργεί ο μαστογράφος (μια φορά την εβδομάδα) λόγω ελλεί-ψεων προσωπικού. Από 75 ασθενείς που εξετάζονταν μειώθηκαν σε 15 προς όφελος των ιδιωτών. Ελλείψεις ειδικευμένων ιατρών. Ακάλυπτες οργανικές θέσεις ιατρών, 60% στην Παθολογική, 40% στην Ορθοπεδική. 40% ακάλυπτες οι οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού.                                                                                                                                                                                

 Νοσοκομείο Σερρών: Ελλείψεις ειδικευμένων ιατρών. Λειτουργεί Μονάδα Χημειοθεραπείας χωρίς Ογκολόγο ιατρό. Ψυχια-τρική κλινική με ένα Ψυχίατρο. 40% ακάλυπτες οργανικές θέσεις. Τεράστιες ελλείψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων.                                                                                                                                                                                                                                                  

Νοσοκομείο Έδεσσας: Μεγάλες ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού και ειδικευμένων ιατρών. Μετακινήσεις προσωπικού. Σημαντικές ελλείψεις υλικών λόγω υποχρηματοδότησης.

Προυπολογισμός Υπουργείου Υγείας 2017

Από τον κωδικό 2325 η επιχορήγηση στα Νοσοκομεία το έτος 2017 είναι copypast με το έτος 2016 με ποσό επιχορήγησης 1.156.000.000 ευρώ. Το έτος 2015 ήταν 1.500.000.000 ευρώ. Μειώθηκε 350.000.000 ευρώ. Ληξιπρόθεσμες οφειλές των Νοσο-κομείων τέλος του έτους 2016 1,8 δις ευρώ.                                                                                                                                                                                        Προσλήψεις προσωπικού: Από τον Κωδικό 0200 «Αμοιβές Πολιτικών Υπαλλήλων (τακτικοί και ΙΔΑΧ)» προκύπτει ότι εφέτος θα γίνουν μηδενικές προσλήψεις Μόνιμου Προσωπικού. Το έτος 2016 οι Αμοιβές Πολιτικών Υπαλλήλων (τακτικοί και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ΙΔΑΧ) ήταν 1.666.639.000 ευρώ και το έτος 2017 είναι 1.675.074.719 ευρώ. Που είναι τα χρήματα θα γίνουν μόνιμες προσλήψεις;
Ο Κωδικός 5113 ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΛΗΡΩΣΗΣ ΘΕΣΕΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ στον Προϋπολογισμό του έτους 2017 είναι 0,00 όπως και το έτος 2016 (0,00). 0 από 0 = 0

ΠΙΣ (Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος): Κάτω από τα όρια ασφαλείας όλων των συστημάτων υγείας οι δαπάνες στην Ελλάδα1

Ορθιο χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του ιατρικού και λοιπού προσωπικού παραμένει το Σύστημα Υγείας σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο που αναφέρει μια σειρά πολλών προβλημάτων. Οι τεράστιες ελλείψεις σε υγειονομικό προσω-πικό, αναλώσιμα υλικά και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, οι εξαντλητικές εφημερίες των νοσοκομειακών ιατρών σε συνδυα-σμό με τη μείωση των αποδοχών τους, οι καθυστερήσεις πληρωμών σε παρόχους υπηρεσιών υγείας, δεν επιτρέπουν την ομα-λή λειτουργία του δημοσίου συστήματος υγείας.

Ο προϋπολογισμός του 2017 δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας

Σύμφωνα με στοιχεία, οι δημόσιες δαπάνες Υγείας το 2017 ανέρχονται στο 5% του ΑΕΠ, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 7% και τα όρια ασφαλείας κάθε Συστήματος Υγείας είναι στο 6%. Η κρατική επιχορήγηση για τον ΕΟΠΥΥ από 526 εκ. το 2016 μειώθηκε στα 326 εκ. το 2017. Εγινε παράλληλα αύξηση, περίπου 700 εκ. ευρώ, της παρακράτησης και απόδοσης στον ΕΟΠΥΥ των εισφορών υγείας από τις κύριες και επικουρικές συντάξεις. Η ενέργεια αυτή όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά αντι-θέτως το μεγεθύνει αφού μετακυλύει στους συνταξιούχους ένα ακόμη δυσβάστακτο βάρος τη στιγμή που υπόκεινται συνεχώς μείωση στη σύνταξή τους. Ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ για το 2017 πρέπει να ανέλθει στο 1% του ΑΕΠ (από 0,18% του ΑΕΠ που είναι σήμερα και 0,28% του ΑΕΠ το 2016) προκειμένου να καλύψει την περίθαλψη των πολιτών. Με την υφιστάμενη κατάσταση, οι ιδιωτικές δαπάνες εξακολουθούν να απορροφούν το 40% των συνολικών δαπανών για την υγεία (το υψηλότε-ρο ποσοστό μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ). Τα όποια βήματα σε προσλήψεις, ιδιαίτερα επικουρικών ιατρών, δεν λύνουν το μεγάλο πρόβλημα λειτουργίας των Νοσοκομείων. Η ανάγκη στήριξης των νοσοκομείων με προσλήψεις νοσηλευτικού, διοικη-τικού και παραϊατρικού προσωπικού (ελλείψεις Νοσηλευτών 20.000 περίπου). Υπάρχει καθυστέρηση στη στελέχωση των κλινών ΜΕΘ. Σήμερα, βρίσκονται εκτός λειτουργίας 150 κλίνες, ενώ  υπάρχει η αναγκαία υποδομή. Θα μπορούσαν να νοση-λευθούν, εάν υπήρχε στελέχωση, πλέον των 4.000 ασθενών και να σωθεί το 50% εξ’ αυτών, στατιστικά.

70% αύξηση της προσέλευσης στα νοσοκομεία ελλείψει ΠΦΥ (Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας)

Η προσέλευση των ασθενών στα νοσοκομεία, λόγω της έλλειψης ΠΦΥ και της οικονομικής κρίσης, έχει αυξηθεί κατά 70%            και οι αυξήσεις των εισαγωγών, λόγω της παραμελημένης υγείας των ασθενών, έχει μεταβιβάσει το κόστος της ΠΦΥ στη νοσοκομειακή περίθαλψη και μάλιστα μεγαλύτερο, λόγω της μειωμένης πρόληψης και φροντίδας. Από τα 390 πολυϊατρεία του ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ έχουν μείνει σήμερα 200 μονάδες ΠΕΔΥ (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας) και αυτές λειτουργούν υποτυ-πωδώς.

Εμείς η αντιμνομονιακή αριστερά τι κάνουμε;

Πάει πίσω χρόνια αυτή η ιστορία. Ενα φυλαγμένο βιβλίο στο κομοδίνο, της κρεββατοκάμαρας , που δεν έπρεπε να έχω βρεί να ανοίξω.                                                                                                                                                                                                                                          

Δεν το είδες ποτέ, τα λόγια του πατέρα. Κάτι για Γυάρο, Μακρονήσι αχνοθυμάμαι.                                                                                                                                                                                      

Κάποια Κυριακή, εκλογών με Ναι και Όχι έρχεται αμυδρά στο νού. Κάποιες κουβέντες, κλειστές στενόχωρες, που αλλαζαν ρότα όταν πλησίαζα.                                                                                                                                                                                                                  

Ο κύριος Λάκης της Ακριβής ο άντρας, που έδινε ταληράκι χαρτζιλίκι στα πιτσιρίκια της γειτονιάς, δεν είχαν δικά τους παιδιά ένα πρωί τον πήραν από το σπίτι που νοίκιαζε, στης θείας.                                                                                                                                

Κάποια εκπομπή στα βραχέα, εδώ Ντόιτσε Βέλε και ορυμαγδός, κλειστό, θα μας βάλεις φυλακή, όλους…. Το παλιό Φίλιπς υπάρχει ακόμα ενθύμιο. Κάποιες σκόρπιες λέξεις κάτι με ΕΔΑ, είχε να κανει... Δεν πρόλαβε να τα εξηγήσει, έφυγε νωρίς ο πατέρας ο παλιός Εδαίτης.                                                                                                                                                                                                                                           

Αμφιθέατρο, χρόνια μετά, οι χειρόγραφες προκυρήξεις πάνω στα αυτοκίνητα της Πατησίων, στα λεωφορεία, στα τρόλευ.                                                                                                                                                                      

Την άλλη νύχτα, σίγησε ο σταθμός της ελεύθερης φωνής των Ελλήνων. Το πρωί της άλλης μέρας, μάνικες πυροσβεστικών ξέπλεναν το οδόστρωμα μεταξυ Μουσείου και Στουρνάρη.                                                                                                                                                      

Οι πρώτες αφίσες, που κόλλαγε το συνεργείο, φοιτητών μαθητών, παιδιών του μεροκάματου.                                                              

Βασιλευομένη ή Αβασίλευτη, το πρώτο παράσημο από γκλόμπ στην πλάτη, βδομάδες μετά φαινόταν ακόμα το σημάδι.                                   Αμφιθέατρα, από Αθήνα μέχρι Θεσσαλονίκη στην μεταγραφή. Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν.

Επιλογή η στράτευση, η νεανική. Διεκδικήσεις, απεργείες , πορείες, πανό. Οράματα. Για ένα καλύτερο αύριο . Της Δικαιοσύνης Ηλιε Νοητέ… Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε τα μεγάλα μάτια της μες τα σπλάχνα μου…

Πορεία εμπρός με όποιο προσωπικό κόστος. Είναι όμορφο να παλεύεις άδολα, για το σύνολο. Χωρίς εκποιήσεις, χωρίς εξαργύρωση ή αντάλλαγμα. Δεν ζάλισαν οι ψηλοί θώκοι                                                                                                                                                                                                

Δεν υπήρξε δισταγμός, όταν ένοιωσες ότι το πράγμα δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκες. Να κρατήσεις την αξιοπρέπεια σου    να κάνεις κριτική και αυτοκριτική και να βαδίσεις τον δρόμο που έκρινες σωστό.                                                                                                                     

Αλοίμονο, στις κοινωνίες στα ιδεολογικά ρεύματα, που θεωρούν ότι έχουν το αλάθητο του Πάπα. Αλοίμονο στις κοινωνίες                        με μονοδιάστατους προσανατολισμούς.                                                                                                                                                                                                                              

ΕνωμΕνη ΑριστερΑ , απόπειρα μεταπολιτευτή. Συνασπισμός, απόπειρα διεκδίκησης σύμπλευσης ενός κόσμου με φάσμα καταβολές την ΕΔΑ  του 27 τοις εκατό. Στην παρουσίαση μόλις προχτές αντίστοιχου βιβλίου παρεβρέθει και χαιρέτησε αντιπροσωπεία όλου του πολιτικού φάσματος.                                                                                                                                                                                                              

Η κατάρα αυτού του τόοπου, είναι το ρητό του Μακιαβέλι. Διαίρει και βασίλευε.                                                                                                                                                                                                                

Διάσπαση Αθηναίων Σπαρτιατών και εμφύλιος, το τέλος του μεγαλύτερου πολιτισμού που φάνηκε επι γης.                                                  

Γιατί δεν ενώνεται η Αριστερά, ερώτημα χρόνων που ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να τρέχει.                                                                            

Το βράδυ των εκλογών που ξενύχτησε όλο το πολιτικό φάσμα, αν για μερικές εκατοντάδες ψήφους θα εμπαινε ο ΣΥΝ, στην Βουλή, ηταν οδυνηρό.                                                                                                                                                                                                                  

Αυτό που ξερω είναι ότι απόψε νοιώθω πιο μόνος.
Ισως το νοιώθουν κι άλλοι.                                                                                                                                                                                          

Απόψε ξέρω ότι ξανακάπνησα, μετά από 18 μέρες. Το ρούφηξα μέχρι τα νύχια το κωλοτσίγαρο. Ισως το έκαναν κι άλλοι.                                                                                                                                                                                                         Διαίρει και βασίλευε.                                                                                                                                                                                                               Ως  πότε;

Ομως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα το Τραπεζούντιον, με την παράξενή του γλώσσα, και με την λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη. (Κ. Καβάφης)

1. News247. gr (17 Μαρ. 2017)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            2. Συγγραφέας: Χάρης Λ. Dreamer

Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος



πηγή sxedio-b

Κυριάκος Αρίκας*
Ιωάννης Γ. Βεργίνης**
αναδημοσίευση από efsyn

«Αμίαντος» είναι η συλλογική ονομασία για ορισμένα πυριτικά ορυκτά με ινώδη κρυσταλλική δομή. Τα ορυκτά του αμιάντου χωρίζονται σε δύο ομάδες: στην ομάδα των σερπεντινών, στην οποία ανήκει το ορυκτό χρυσοτίλης, και στην ομάδα των αμφιβόλων, στην οποία ανήκουν πέντε ορυκτά: κροκιδόλιθος, αμωσίτης, ανθοφυλλίτης, τρεμολίτης και ακτινολίτης.

Οι ίνες του αμιάντου όταν με την εισπνοή εισέλθουν στο αναπνευστικό σύστημα προκαλούν σοβαρές παθήσεις, όπως αμιάντωση, μεσοθηλίωμα, καρκίνο του πνεύμονα (ή βρογχικό καρκίνωμα), πνευμονοκονίαση κ.ά.

Το μεσοθηλίωμα, η πιο βαριά ασθένεια που προκαλεί ο αμίαντος, είναι ο καρκίνος είτε της μεμβράνης της θωρακικής κοιλότητας (pleural mesothelioma) είτε της μεμβράνης της κοιλότητας του υπογαστρίου (peritoneal mesothelioma).

Αυτός ο τύπος καρκίνου αναπτύσσεται ραγδαία και είναι πάντοτε θανατηφόρος. Η κατάποση ινών αμιάντου σχετίζεται αντίστοιχα με καρκίνους του γαστρεντερικού και του ουροποιητικού συστήματος.

Η πρώτη παγκόσμια περίπτωση θανάτου από αμίαντο είναι καταγεγραμμένη ήδη το 1906. Δυστυχώς όμως τα συμφέροντα της βιομηχανίας και των εξορυκτικών εταιρειών δεν επέτρεψαν τη λήψη μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Μόλις στην εκπνοή του 20ού αιώνα κατάφερε η παγκόσμια ιατρική κοινότητα να πάρει το προβάδισμα για να θεσπιστούν επιτέλους αυστηρά μέτρα χρήσης και η σταδιακή απαγόρευσή του.

Στην Ελλάδα το τελευταίο σε ισχύ Προεδρικό Διάταγμα 212 του 2006, εναρμονιζόμενο στις ευρωπαϊκές οδηγίες, νομοθέτησε α) την «απαγόρευση παραγωγής, εμπορίας, χρήσης προϊόντων αμιάντου από την 1/1/2005» και β) «για την προστασία των εργαζομένων που εκτίθενται σε αμίαντο κατά την εργασία», όρισε «νέα μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση την 0,1 ίνα/cm3 αέρα για 8ωρη έκθεση.

Σε περίπτωση αμφιβολίας θεωρείται ότι υπάρχει αμίαντος». Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «δεν υπάρχει ασφαλές επίπεδο έκθεσης στον αμίαντο».

Ο χρυσοτίλης της ομάδας σερπεντινών είναι μεν το πιο συχνό και γι’ αυτό ίσως το πιο γνωστό ορυκτό αμιάντου, αλλά ο ακτινολίτης και ο τρεμολίτης της κατηγορίας αμφιβόλων είναι πιο επικίνδυνοι για την υγεία των ανθρώπων, διότι οι ίνες τους είναι άκαμπτες και αιχμηρές και προκαλούν πιο έντονα καρκίνους πνευμόνων και τους θανατηφόρους μεσοθήλιους όγκους.

Αυτό τεκμαίρεται από τα αποτελέσματα ιατρικής παρακολούθησης μιας ομάδας 406 ατόμων σε ορυχείο βερμικουλίτη στο Libby, στη Μοντάνα των ΗΠΑ, με περιεκτικότητες μόνο 4% έως 6% τρεμολίτη, που απέδειξε ότι η θνησιμότητα της ομάδας από καρκίνο των πνευμόνων και από μεσοθήλιους όγκους ήταν υψηλότερη και από αυτήν σε εξόρυξη χρυσοτίλη.

Οι επικίνδυνες αυτές μορφές αμιάντου, ο τρεμολίτης και ο ακτινολίτης, συνυπάρχουν στην περιοχή των Σκουριών και συνδέονται με βασικά πετρώματα (αμφιβολίτες) που απαντώνται συχνά στη ΒΑ Χαλκιδική.

Τα συσσωματώματα τρεμολίτη-ακτινολίτη είναι ακίνδυνα εφόσον παραμένουν σε ισορροπία, μέσα στα συμπαγή πετρώματα.

Θα γίνουν όμως εξαιρετικά επικίνδυνα όταν θα διαμελίζονται σε μικροσκοπικές ίνες ύστερα από τις εκρήξεις, την κονιορτοποίηση των πετρωμάτων και στα διάφορα στάδια επεξεργασίας και διαχείρισης των εξορυκτικών τελμάτων.

Θα σχηματίζονται τεράστιες ποσότητες σκόνης με τις εισπνεύσιμες ίνες αμιαντούχων ορυκτών, οι οποίες ταχύτατα και ανεξέλεγκτα θα διαδίδονται σε μια μεγάλη περιοχή, σε άμεση συνάρτηση με τη διεύθυνση και την ένταση του ανέμου.

Η αιώρηση σκόνης με ίνες αμιάντου και άλλων τοξικών ορυκτών σωματιδίων σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων θα απειλεί την υγεία των κατοίκων της Χαλκιδικής, της Θεσσαλονίκης και άλλων γειτονικών περιοχών.

Για τις μεγάλες αποστάσεις αέριων μεταφορών είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της «σκόνης της Σαχάρας».

Η καναδική εταιρεία που δραστηριοποιείται στη Χαλκιδική αναφέρει στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) ότι τα χρυσοφόρα πετρώματα αλλά και τα μεταλλευτικά απόβλητα (θα) περιέχουν έως περίπου 10% τρεμολίτη.

Οταν το 2014 η ύπαρξη του αμιάντου στις Σκουριές είδε το φως της δημοσιότητας, η εταιρεία προσπάθησε με μια «κατά παραγγελία» γνωμάτευση καθηγητή ελληνικού πανεπιστημίου να αποδείξει ότι δεν υπάρχει ινώδης τρεμολίτης στα πετρώματα της περιοχής Σκουριών.

Η προσπάθεια αυτή όχι μόνο απέτυχε, αλλά έφερε στο προσκήνιο επιπλέον και το ορυκτό του αμιάντου της ίδιας ομάδας, τον ακτινολίτη.

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ορυκτολογικών αναλύσεων των πετρωμάτων του μελλοντικού ανοικτού ορύγματος στις Σκουριές, που κατέθεσε το ΙΓΜΕ στο υπουργείο Περιβάλλοντος, όχι μόνο επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του ινώδη αμιάντου στις Σκουριές, αλλά και αποκαλύπτουν περίτρανα ακόμη μια φορά ότι η καναδική εταιρεία προτάσσει το κέρδος έναντι της υγείας των εργαζομένων και των κατοίκων της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης.

Τέλος, σε ορισμένους που υποστηρίζουν ότι στα πετρώματα των Σκουριών το ποσοστό τρεμολίτη-ακτινολίτη είναι σχετικά χαμηλό για να προκληθούν βλάβες στους εργαζομένους και στους κατοίκους, υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με την ΜΠΕ της ίδιας της εταιρείας, Πίν. 5.3.9-3 (σελ. 5.3-105), η παραγωγή σκόνης στους χώρους του μεταλλείου θα φτάνει τους 2.162 τόνους την ώρα.

Η μέση περιεκτικότητα τρεμολίτη-ακτινολίτη κατά την ΜΠΕ είναι 3% στο μετάλλευμα και 8% στα στείρα πετρώματα (μέσος όρος περίπου 5% τρεμολίτη).

Εύκολα υπολογίζεται ότι η διάχυση του καρκινογόνου αμιάντου στο περιβάλλον θα ανέλθει περίπου στους 110 τόνους την ώρα, 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες τον χρόνο και περίπου για 12 χρόνια.

Δηλαδή η συνολική εκπομπή του καρκινογόνου αμιάντου θα ανέλθει στα 11 εκατομμύρια(!) τόνους.

Ηδη στις Σκουριές έχει εκσκαφτεί η επιφάνεια του ανοικτού ορύγματος σε βάθος μέχρι και 40 μ. Εχουν διακινηθεί χιλιάδες τόνοι πετρώματος, χωρίς η εταιρεία να λαμβάνει τα απαιτούμενα προστατευτικά μέτρα, και η πολιτεία αδρανεί, αφήνοντας έκθετους στον κίνδυνο του καρκινογόνου αμιάντου εργαζόμενους και περίοικους.

Η Ε.Ε. έχει επίσημα υιοθετήσει την αρχή της προφύλαξης στη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992, που ορίζει ότι, όταν μια δραστηριότητα προκαλεί απειλές για το περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία, πρέπει να λαμβάνονται προφυλακτικά μέτρα, ακόμα κι αν η σχέση αιτίας-αποτελέσματος δεν έχει πλήρως βεβαιωθεί επιστημονικά.

*Υφηγητής Ινστιτούτου Ορυκτολογίας–Πετρογραφίας Πανεπιστημίου Αμβούργου

**Πτυχιούχος Ορυκτολογίας (Dipl.-Min.), Ινστιτούτο Ορυκτολογίας Πανεπιστημίου Freiburg