«Το Αθηναϊκό Περίπτερο»

Το νέο ημερολόγιο και εικαστικό εγχείρημα της Άρτεμης Χατζηγιαννάκη

εν όψει της νέας ατομικής έκθεσής της με θέμα την Αθήνα

Το περίπτερο ως αναγνωρίσιμο αστικό ίχνος της Αθήνας του 20ού αιώνα αποτελεί πηγή έμπνευσης και μια ανεξάντλητη δεξαμενή ιστοριών, εικόνων, αφηγήσεων και αναμνήσεων.

Αντλώντας από ιστορικά αρχεία, φωτογραφικά τεκμήρια και σύγχρονες αποτυπώσεις, η Άρτεμις Χατζηγιαννάκη εστιάζει σε αυτήν τη νέα ενότητα της δουλειάς της στο «Περίπτερο». Το προσεγγίζει με διάθεση να το αναδείξει ως ένα στοιχείο ταυτότητας του αστικού πολιτισμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε στη διάρκεια του 20ού, κυρίως, αιώνα και να το εντάξει σε μία εικαστική, προσωπική επαναδιατύπωση της αθηναϊκής διαδρομής στον χρόνο.

Το περίπτερο, έτσι όπως το γνωρίσαμε και το αγαπήσαμε από τα παιδικά μας χρόνια, αποτελεί το θέμα σε 12 νοσταλγικές ή σύγχρονες εκδοχές του στο νέο ημερολόγιο τοίχου, που σταθερά τα τελευταία χρόνια η Άρτεμις Χατζηγιαννάκη έχει καθιερώσει ως ετήσιο θεσμό.

Τα ημερολόγια της Άρτεμης Χατζηγιαννάκη έχουν συλλεκτική αξία καθώς είναι ημερολόγια με εικαστικό θέμα από την ιστορία της Αθήνας και σταδιακά, χρόνο με τον χρόνο, συγκροτούν μια άτυπη σειρά και μια εικαστική βιβλιοθήκη για την πόλη που κατοικεί εντός μας.

Το «Περίπτερο», το ημερολόγιο για το 2025, φιλοξενεί κείμενα της δημιουργού του, Άρτεμης Χατζηγιαννάκη και του δημοσιογράφου και αθηναιογράφου Νίκου Βατόπουλου, με τον οποίο συνεργάζεται σταθερά.

Το ημερολόγιο κυκλοφορεί και διατίθεται σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και επιπλέον θα διατίθεται στην ειδική εκδήλωση που θα φιλοξενηθεί στην ιστορική αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» (Πλ. Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8) στις 19 Δεκεμβρίου (ώρα 19.30). Με γενικό τίτλο «Το Αθηναϊκό περίπτερο» και με ελεύθερη είσοδο, η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από ομιλίες του δημοσιογράφου – αθηναιογράφου Νίκου Βατόπουλου και της αρθρογράφου και μελετήτριας της ιστορίας της Αθήνας, Έλενας Ντάκουλα. Τον συντονισμό θα κάνει η Άρτεμις Χατζηγιαννάκη. Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθεί η ταινία «Το περίπτερο στην ελληνική κοινωνία και στον ελληνικό κινηματογράφο» σε σκηνοθεσία Φίλιππου Μπουραΐμη.

Το «Αθηναΐκό Περίπτερο» (ημερολόγιο και εκδήλωση) είναι ο προθάλαμος για τη νέα ατομική έκθεση της Άρτεμης Χατζηγιαννάκη στον εκθεσιακό χώρο του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Η έκθεση με τίτλο «Τα πρόσωπα της Αθήνας» και σε επιμέλεια του Νίκου Βατόπουλου, θα εγκαινιαστεί στις 17 Ιανουαρίου και θα διαρκέσει μέχρι 22 Φεβρουαρίου 2025.

Για παραγγελίες: τηλ.210-3304759 και e-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

"Η ζωγράφος Δον Κιχώτης"

Κάτια Βαρβάκη

«Φυσάει ο Χρόνος στα Όνειρα»

Εγκαίνια 1η Νοεμβρίου 2024

Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή

Η διακεκριμένη ζωγράφος Κάτια Βαρβάκη παρουσιάζει από την 1η Νοεμβρίου 2024 στην γκαλερί Αστρολάβος τη νέα συναρπαστική ενότητα έργων της με τον αινιγματικό, ανοιχτό σε ενδοσκοπική θέαση και ερμηνεία τίτλο «Φυσάει o Χρόνος στα Όνειρα».

Η Ίρις Κρητικού Αρχαιολόγος, Ιστορικός της Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης σημειώνει χαρακτηριστικά:

“Στις περισσότερες ενότητες της δουλειάς της, η Κάτια Βαρβάκη επανέρχεται στο θέμα της αειφόρου νεότητας, θίγει τον χρόνο που περνά, τις εποχές που αλλάζουν. Ακόμη και εάν οι εικόνες της αφορούν σε ειδυλλιακά φυσικά τοπία, άλλοτε κενά από ανθρώπινη παρουσία και άλλοτε κατοικημένα από παιδιά, νύμφες, νεράιδες και νέα κορίτσια, γνωρίζουμε σε βάθος πόσο την απασχολεί η επερχόμενη μεταβολή της τρυφερής αυτής ώρας, η Άνοιξη ως συνθήκη αιμάσσουσα, πολύτιμη αλλά συχνά ρευστή και τραυματική.

Το πέρασμα στην Τρίτη ηλικία, που συμπίπτει με το πέρασμα της ζωγράφου στην δεύτερη ενηλικίωση και την εν δυνάμει αυτογνωσία, την έχει επίσης απασχολήσει καθώς μας έχει χαρίσει έναν σπουδαίο σχετικό εικονογραφικό κύκλο.

Στα έργα της ζωγράφου εικονίζονται παιδιά που δεν θέλουν να μεγαλώσουν, ενήλικες που θα ήθελαν να ξαναγίνουν παιδιά. Μικρά ενορχηστρωμένα θαύματα συντελούνται πίσω από γυάλινους διάφανους τοίχους, δέντρα μπλε θροΐζουν σε κάμπους άγνωστους, ένας μικρούλης κουρασμένος δράκος αποκοιμιέται τρυφερά και μια Αλίκη μας καλεί σε νέα χώρα θαυμάτων. Στα διάστικτα ετούτα από πυκνά επεισόδια παλίμψηστα πεδία με τα μαγικά ιπτάμενα χαλιά-κήπους, τις ευρηματικές καλειδοσκοπικές διαφάνειες και τα τολμηρά αιωρούμενα χρώματα που συνδέονται με επίπονα επάλληλα σχεδιάσματα, εκτοξεύοντας μωβ, γαλανούς και ρόδινους παφλασμούς εναιωρούμενης ύλης, συναντούμε και γευόμαστε απαλά την άλλη διάσταση των πραγμάτων. Το πέρασμα σε ένα λιβάδι ονείρων, κεντημένο με άγνωστα παραμύθια, μυστικούς γρίφους και χειροποίητα παιδικά αθύρματα, σπαρμένο με λεπτή σκόνη εξαίσιας δαντελωτής μνήμης και συντελεσμένου μα ωσεί παρόντος χρόνου.

Τα έργα της Βαρβάκη, ακολουθούν αόρατα πεφταστέρια, αναστρέφοντας την ειμαρμένη του Χρόνου, αναποδογυρίζοντας την κλεψύδρα της λογικής, ανατρέποντας τη νενομισμένη παραδοχή των πραγμάτων, εισχωρώντας κρυφά στο τούνελ του Ασπροκούνελου, κλιμακώνοντας την παιδική ενηλικιωμένη επιθυμία, αναζωογονώντας την χαμένη εγγενή τρυφερότητα. Η μεταβατική διάφανη ύλη τους, με διαίσθηση σχεδόν μεταφυσική, με απαράμιλλη χάρη και πληθωρικό ζωγραφικό ταλέντο, θωπεύει το ορατό, κελεύει το αόρατο”.

Info

Εγκαίνια: 1η Νοεμβρίου 2024, 20.00 – 22. 30 μμ

Γκαλερί Αστρολάβος στη Δεξαμενή στο Κολωνάκι
Ωράριο έκθεσης: Τρίτη με Παρασκευή 12 - 4 μμ και 5 μμ - 8 μμ Σάββατο 11 πμ - 3 μμ

Ποια είναι η Κάτια Βαρβάκη

Η Κάτια Βαρβάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1986 μέχρι το 1991 σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δασκάλους τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και τον Δημήτρη Μυταρά, από όπου αποφοίτησε με άριστα 30/30. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητήριου Ελλάδας.

Έχει πραγματοποιήσει 18 ατομικές εκθέσεις. Το 1991 στην Αθήνα στην Γκαλερί «Ώρα», Νέοι Δημιουργοί. Το 1993 στην Κύπρο, Λευκωσία, στην Γκαλερί «OPUS». Το 1994 στην Θεσσαλονίκη στην Γκαλερί «Anny Balta». Το 1995 στον Πειραιά, στην Γκαλερί «Αστρολάβος». Το 1997 στην Αθήνα στην Γκαλερί «Espace Kreonidis». Το 1997 στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο Hilton, «Αrt Café». Το 1997στην Κρήτη, στο Ρέθυμνο, στην Γκαλερί «Δίμιτο». Το 1998 στην Κύπρο, στην Λευκωσία, στην Γκαλερί «OPUS». Το 1998 στην Χαλκίδα, στην Γκαλερί «Τesserα». Το 2000 στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί «Αστρολάβος». Το 2002 στην Ζάκυνθο, στην Γκαλερί «Κρύπτη». Το 2006 στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί «Αστρολάβος Art life». ΟΙΚ -Υ -ΜΑΤΑ. Το 2008 στα Ιωάννινα, στην Γκαλερί «Αμυμώνη». Το 2009 στα Μέγαρα, Πολιτιστικό Κέντρο «Θέογνης». Το 2010 στην Αλεξανδρούπολη, στην γκαλερί «Art gallery». Το 2014 στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί «Αστρολάβος». Τόπος εκεί. Το 2015 στην Κεφαλονιά, στο Αργοστόλι, στο Ξενοδοχείο «Μουίκης», Ουτοπίες ονείρων. Το 2016 στην Άνδρο, Ξενοδοχείο Αneroussa, Υδάτινες ιστορίες

Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στο Κάιρο, στην Ρωσία, στην Γενεύη και στην Κύπρο.

Εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, στις 19.30, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, η έκθεση ζωγραφικής του δημοσιογράφου Βαγγέλη Παπαδόπουλου. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ως τις 7 Οκτωβρίου και φιλοξενείται στην αίθουσα του πρώτου ορόφου της ΕΣΗΕΑ.

Ο γνωστός δημοσιογράφος επιστρέφει στον εικαστικό χώρο μετά από απουσία πολλών ετών, και εκθέτει τη νέα δουλειά του, όπως και πίνακες από τα παλιά. Τα έργα του αποτελούν μικρές ενότητες θεμάτων και μορφών όπως: Γυμνά, προσωπογραφίες, τοπία, καράβια, ακρογυαλιές, βράχια, κεριά και γεγονότα. Ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος αποτυπώνει στα έργα του μορφές και γεγονότα.

Και όπως έγραψε ο Χρήστος Χαιρόπουλος ως «δημοσιογράφος της καλλιτεχνίας και καλλιτέχνης της δημοσιογραφίας» βιώνει και συνεπαίρνεται από τις φυσικές καταστροφές, από τις φωτιές και τις πλημμύρες, το δράμα των μεταναστών, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Γάζα, πρόσωπα της επικαιρότητας, αλλά «χάνεται» ταυτόχρονα στο γαλάζιο του Αιγαίου, στα βράχια του Λαυρίου, στα καράβια του Περάματος, στην αίσθηση του κάλλους του γυναικείου κορμιού. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η σειρά με τα αερόστατα, που αποτελείται από ανατύπωση ισάριθμων έργων του το κάθε ένα από τα οποία έχει ένα, δύο, τρία, έως 10 αερόστατα! Ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος, γνωστός από την τηλεόραση-ραδιόφωνο και τη βραβευμένη εκπομπή του «Ραντεβού το μεσημέρι» στην ΕΡΤ όπως και τη δουλειά του σε εφημερίδες και περιοδικά, εμφανίστηκε στο χώρο των εικαστικών τεχνών το 1963.

Με τρεις διαδοχικές εκθέσεις ζωγραφικής στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στην Καβάλα, αργότερα στο Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας του Μάριου Βαϊάνου στην Αθήνα και μετέπειτα στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές επαρχιακές πόλεις, επικοινώνησε το έργο του στο ευρύ κοινό… Μαθήτευσε κοντά στον σπουδαίο καλλιτέχνη Θόδωρο Δρόσο, όταν νέος τότε, προετοιμάστηκε για να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Ασκήθηκε στη βυζαντινή αγιογραφία σε μοναστήρια, μαθητεύοντας κοντά στους μάστορες μοναχούς του Αγίου Όρους και αγιογράφησε το ναΰδριο της ΧΙ Μεραρχίας. Πάνω από 600 έργα του βρίσκονται σε πολλές ζιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

Ο ζωγράφος Παύλος Μοσχίδης έγραψε τον Μάιο του 1975: «...ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος είναι ο ζωγράφος που κάνει γυμνά με ξεχωριστό δικό τρόπο, πέρα από τους δικούς μας που ασχοληθήκαμε με την αποτύπωση του γυναικείου κορμιού.Και ενώ είναι ερωτικός και ευαίσθητος σε πολλά γυμνά του γίνεται εκρηκτικός και βίαιος ξεπερνώντας τους κανόνες και την ευπρέπεια. Νομίζω πως σε αντίθεση με μας, πήρε πολλά στοιχεία από τη σύγχρονη τέχνη της φωτογραφίας. Και προσπαθεί μέσα από τη μορφή, είτε να αποδώσει την άυλη είτε τη ρεαλιστική εικόνα της γυναίκας.

Πολλές φορές αγγίζει τα όρια της πορνογραφίας που την εξαγνίζει με την αγάπη του για τη γυναίκα. Αβίαστα ερωτικός και τρυφερός δέχεται την ομορφιά του γυναικειου κορμιού ως δώρο Θεού και την αποτυπώνει αδιαφορώντας για τις τεχνικές και τεχνοτροπίες, άσχετα αν σήμερα πολλοί θέλουν να βλέπουν το εγχείρημα του ως σκάνδαλο ή ως μωρία… Οι χαρακτηρισμοί των ζωγράφων σε ρομαντικούς, κλασικούς ή μοντέρνους δεν έχει σήμερα καμιά σημασία. Όλα έχουν ξεπεραστεί…».

Από την πλευρά του ο κριτικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς έχει γράψει: «…στον απόλυτο λυρισμό της εικαστικής γραφής του Βαγγέλη Παπαδόπουλου διακρίνουμε την ευρεία γκάμα της απόδοσης του. Οι επιφάνειες του με έναυσμα την έμπνευση επιτρέπουν στα χρωματικά μοτίβα και στις σχεδιαστικές επινοήσεις του να μεταφέρουν στον θεατή έναν διάλογο που βασίζεται στην αισθητική, προβάλλοντας ένα θεματικό καταρράκτη που ρέει αέναα. Τα γνώριμα πρόσωπα ,οι φιγούρες ,τα μέρη της αγαπημένης πόλης του, αλλά και άλλες συλλήψεις, συγκροτούν τον ορισμό της δύναμης, της αρμονίας και της μαγείας . Καθρεφτίζουν τις πραγματικές αξίες της ζωογόνας έφεσης. Δεσπόζουν σε ένα ημερολόγιο αφήγησης με πυρήνα την αισιοδοξία, την γαλήνη, την τρυφερότητα και τους συνδυασμούς της ζωτικής χάρης…»

 Ephemeral Flames

  Syros Cyclades Gallery

  Jannis Markopoulos

  Curated by Giorgos Altouvas

  Exhibition 28.09.2024-25.10.2024

  Opening 28.09.2024 18:00

Κύρια ιδέα: Εφήμερες φλόγες

 Το "Ephemeral Flames" είναι μια έννοια ενός φλεγόμενου δάσους που απεικονίζεται

  μέσα από τις καλές τέχνες. Το κομμάτι αποτυπώνει την παροδική φύση της φωτιάς,

  την καταστροφική του δύναμη και την εύθραυστη ισορροπία των οικοσυστημάτων.

  Από τον Αμαζόνιο μέχρι την Αρκτική, δάση σε όλο τον κόσμο

  καίγονται. Η συντριπτική πλειοψηφία των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και την Ινδονησία είναι

  ανθρωπογενής και εκ προθέσεως αποτέλεσμα της παράνομης αποψίλωσης των δασών

  και εκκαθάριση γεωργικών εκτάσεων. Το "Ephemeral Flames" προκαλεί μια σειρά συναισθημάτων στον θεατή.

 Υπάρχει μια αίσθηση δέους για την ακατέργαστη δύναμη της φύσης, που μετριάζεται από

  αίσθημα θλίψης για την απώλεια ζωής και οικοτόπων.

 Ωστόσο, υπάρχει επίσης μια αχτίδα ελπίδας, που συμβολίζεται από το

  ανθεκτικό πράσινο που κρυφοκοιτάζει μέσα από την καταστροφή, υπαινίσσεται

  τις δυνατότητες του δάσους για αναγέννηση.

 Συνολικά, το "Ephemeral Flames" είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση του

  λεπτή ισορροπία της φύσης και την ανάγκη για διαχείριση και

  διατήρησης ενόψει των περιβαλλοντικών προκλήσεων.

 Η καύση των δασών είναι η αιτία για νέα αιολικά πάρκα.

  Οι ανθρωποειδείς ανεμόμυλοι είναι το σύμβολο των δασών που καίγονται.

 Μέρος δεύτερο PERMAFROST

  η απειλή της προϊστορικής λάσπης

Η υπερθέρμανση του πλανήτη μέσω της τήξης του υπεδάφους των εδαφών της Αρκτικής, γνωστή ως λιώσιμο του Μόνιμου Πάγου. Το λιώσιμο του υπεδάφους των εδαφών της Αρκτικής αποτελεί παράγοντα αυξανόμενης ανησυχίας για τους επιστήμονες. 19 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα βόρειας και αλπικής γης είναι μια μεγάλη αποθήκη άνθρακα που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να χάσει στον αγώνα της ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ο παλαιότερος εκτεθειμένος μόνιμος παγετός στην Ευρασία, που εκτείνεται τα τελευταία 650.000 χρόνια, αυτό το αρχείο θα μπορούσε να αποκαλύψει πώς ο μόνιμος πάγος και η επιφανειακή βλάστηση ανταποκρίθηκαν σε παλαιότερα θερμά κλίματα. Μας δίνει ένα παράθυρο σε εποχές που ο μόνιμος παγετός ήταν σταθερός και σε στιγμές που διαβρωνόταν. Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί πληγές σε ολόκληρη τη Σιβηρία. Οι εκρήξεις κλειστού αερίου μεθανίου σε μόνιμο πάγο απόψυξης έχουν κατακλύσει περιοχές της Αρτικής με τρύπες πλάτους δεκάδων μέτρων. Οι πολυκατοικίες καταχωρούνται και καταρρέουν σε ασταθές έδαφος, προκαλώντας ζημιές περίπου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως στην οικονομία της Αρκτικής.

Ο μόνιμος παγετός περιέχει επίσης αναλαμπές αρχαίων οικοσυστημάτων και πολιτισμών της Αρκτικής. Δειγματοληψία παγιδευμένων φυτικών υπολειμμάτων, Θραύσμα γλυπτών, αντικειμένων και αρχαίων έργων τέχνης. Μερικές φορές, τα υπολείμματα αυτών των χαμένων πλασμάτων πέφτουν έξω από το κεφάλι σε εξαιρετική κατάσταση. Οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν ένα ζωντανό κύτταρο των Θραυσμάτων Γλυπτικής ώστε να επιχειρήσουν να κλωνοποιήσουν τα Έργα Τέχνης 50.000 ετών.

Έννοια τρίτου μέρους: Εξόρυξη βαθιάς θάλασσας

 Τα πολυμεταλλικά οζίδια καλύπτουν μεγάλες περιοχές του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού και έχουν υψηλές συγκεντρώσεις πολύτιμων μετάλλων, όπως ο χαλκός, το νικέλιο και το κοβάλτιο.

Η εκμετάλλευση αυτών και άλλων μεταλλικών πόρων βαθέων υδάτων συζητείται ως εναλλακτική λύση στην εξόρυξη της ξηράς για τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στα ευάλωτα χερσαία οικοσυστήματα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζονται οι μεταβαλλόμενες πολιτικές εξαρτήσεις. Ωστόσο, το οικοσύστημα βαθέων υδάτων και οι επιπτώσεις των ανθρωπογενών

Οι διαταραχές σε αυτά τα οικοσυστήματα και τους κατοίκους τους είναι ελάχιστα κατανοητές.

Περιορίζοντας έτσι τις εκτιμήσεις επιπτώσεων και ανάκτησης καθώς και τη θέσπιση κανόνων διαχείρισης για την αποφυγή «σοβαρής βλάβης» στο οικοσύστημα.

DAVID WEBBER
ζωγραφική + κατασκευές

ΕΓΚΑΙΝΙΑ Σάββατο 23 Μαρτίου |  5.30 – 7.30μμ

Διάρκεια έκθεσης Μάρτιος-Σεπτέμβριος 2024

Το FOUGARO ARTCENTER στο Ναύπλιο υποδέχεται στην Αίθουσα Blue2 μία έκθεση αφιερωμένη στο έργο του David Webber, αυτοδίδακτου λαϊκού καλλιτέχνη και πολιτογραφημένου Έλληνα, που ζει και εργάζεται στις Σπέτσες. Η έκθεση περιλαμβάνει ζωγραφική σε καμβά και ξύλο, καθώς και αντικείμενα και κατασκευές με το χαρακτηριστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη, όπου έντονο χρώμα, στοιχεία της φύσης και μοτίβα λαϊκά, συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται με φαντασία και ρυθμό, καθώς συχνά ίπτανται ή χορεύουν σ’ ένα δικό τους σύμπαν. 

Γεννημένος στη Βρετανία, ο David Webber ζει στις Σπέτσες από το 1973. Το σπίτι και εργαστήριό του σε ένα παλιό αρχοντικό του νησιού φιλοξενεί τον μοναδικό του κόσμο. Αυτό το πολύβουο και χρωματιστό σύμπαν αποτελείται από βιβλία, περιοδικά, εργαλεία, κουτιά με χρώματα, πινέλα, φωτογραφίες και φωτοτυπίες, υφάσματα, μικροέπιπλα, έργα λαϊκής τέχνης ανακατεμένα με δικά του έργα και κατασκευές, αλλά κυρίως κάθε είδους αντικείμενα που περιμένουν στωικά την ευκαιρία για μια δεύτερη ζωή από τα χέρια του Webber. Σε όποιον βλέπει απλώς ένα παλιό χερούλι, ο David χαμογελά αφοπλιστικά και απαντά με το μότο του «μην κοιτάς τι είναι, αλλά τι μπορεί να γίνει», δείχνοντας ένα σκήπτρο, όπου ένα αντίστοιχο χερούλι είναι το κεφάλι του βασιλιά που φοράει στραβά το στέμμα του.

Ο αυτόφωτος κόσμος του αντικατοπτρίζεται και στα ζωηρά του έργα. Εκεί ζουν αρμονικά ρόδια που ακτινοβολούν χρώμα, δραστήρια ψάρια, άγγελοι με ελληνικές φορεσιές, ζωντανεμένα καράβια, ήρωες της ελληνικής επανάστασης, πυκνές φυλλωσιές και βιαστικά πουλιά. Όλα για τον David Webber έχουν το δικό τους συμβολισμό και ένα νόημα που προέρχεται μεν από την ελληνική παράδοση,
αλλά συναντά δημιουργικά το λιτό μεγαλείο της βυζαντινής τέχνης, τις αρχές
του κινήματος Arts and Crafts της πατρίδας του και μοτίβα της αρχαίας τέχνης.

DAVID WEBBER
ζωγραφική + κατασκευές

ΕΓΚΑΙΝΙΑ Σάββατο 23 Μαρτίου |  5.30 – 7.30μμ

Διάρκεια έκθεσης Μάρτιος-Σεπτέμβριος 2024

επιμέλεια
Φλωρίκα Π. Κυριακοπούλου

Αντώνης Ι. Κοντρογιάννης

David Webber

Γεννήθηκε στη Σκωτία το 1942, από μητέρα Ουαλή και πατέρα Βρετανό. Λίγο μετά τη γέννησή του η οικογένεια έφυγε για το Λονδίνο, όπου ύστερα από το διαζύγιο των γονιών του, ο David μεγάλωσε με τη μητέρα του στη δύσκολη γειτονιά του Elephant and Castle. Ξεκίνησε να δουλεύει όσο ήταν ακόμα στο σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε σε ηλικία 14 ετών για να εργάζεται με πλήρη απασχόληση.

Μέχρι την ηλικία των 19 ήξερε πως έπρεπε να φύγει από τη χώρα. Έτσι, κατετάγη στον βρετανικό στρατό και το 1962 μετατέθηκε στην Κύπρο. Μόλις έφτασε εκεί συνειδητοποίησε πως δε θα γυρνούσε ποτέ ξανά στην Αγγλία. Στην Κύπρο γνώρισε την Ελληνίδα σύζυγό του, παντρεύτηκαν και γύρισαν μαζί στην Αθήνα, όπου έζησαν τα πρώτα χρόνια.

Είχε πάντα ένα ένστικτο για τις τέχνες, αλλά το πραγματικό ενδιαφέρον του πυροδοτήθηκε από την αγάπη της οικογένειας της συζύγου του για τη λαϊκή τέχνη, που είναι πλέον η βάση του έργου του. Το 1973 άνοιξαν μαζί ένα μαγαζί στις Σπέτσες, όπου ξεκίνησε ο David να φτιάχνει κοσμήματα με χάντρες. Γύρω στο 1984 ξεκίνησε, ύστερα από παρότρυνση φίλων του, να ζωγραφίζει καράβια σε παλιές σπετσιώτικες πόρτες. Η δουλειά του ξεκίνησε να προκαλεί ενδιαφέρον και έτσι άφησε τη φαντασία του ελεύθερη, περνώντας από τα καράβια και σε περισσότερα μοτίβα. Λίγα χρόνια αργότερα, ένας φίλος του έδωσε κάποια λευκά τελάρα και κάπως έτσι ξεκίνησε τη ζωγραφική σε καμβά.

Η πρώτη του έκθεση έγινε στην Αθήνα, στο «Πανόραμα», το 1996. Έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις στις Σπέτσες, δύο εκθέσεις στο Ναύπλιο, ενώ το 2001 παρουσίασε τη ζωγραφική του στην Αίθουσα Τέχνης Μελίνα Μερκούρη στην Ύδρα, και το 2003 στην Gallery Beerman στο Κρανίδι.

Μαρία Διακοδημητρίου

Remake

Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού

Από Ηρώδου Αττικού στο Σύνταγμα / From Herodou Attikou street to Syntagma - 2023, 50x70cm

Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 17:00-22:00

Διάρκεια έκθεσης: 8 Φεβρουαρίου έως 2 Μαρτίου 2024

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Μαρίας Διακοδημητρίου υπό τον τίτλο Remake, σε επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης - Αρχαιολόγου Ίριδας Κρητικού. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 17:00-22:00 και η έκθεση θα διαρκέσει έως το Σάββατο 2 Μαρτίου 2024. 

Η καλλιτέχνης δημιουργεί μέσα στα έργα της έναν κόσμο ουτοπικό, επηρεασμένη από μνήμες του παρελθόντος που την έχουν εμπνεύσει, προσαρμοσμένες σε εικόνες του σήμερα. Θα έλεγε κανείς ότι η Μαρία Διακοδημητρίου στήνει ένα φαντασμαγορικό θεατρικό σκηνικό, με έντονες χρωματικές πινελιές πάνω σε ένα κατά κύριο λόγο ασπρόμαυρο φόντο. Τα ερείπια μιας κλασσικής εποχής ενσωματώνονται στο σύγχρονο βιομηχανικό τοπίο συνθέτοντας τη μοναδικότητα των πόλεων αυτών και καθορίζοντας την ταυτότητα της καλλιτέχνιδος. Ο θεατής πραγματοποιώντας έναν «περίπατο» σε αυτά τα άγνωστα αστικά τοπία έρχεται αντιμέτωπος με καλά συγκαλυμμένες ανθρώπινες ιστορίες που σκοπό έχουν να σε παρασύρουν ανάμεσα στο ονειρικό και το ρεαλιστικό. Τέλος παρατηρώντας κανείς τα έργα της έκθεσης θα δει ότι κρύβουν την επιτηδευμένη δημιουργία ενός αινίγματος, η λύση του οποίου βρίσκεται στην ελεύθερη βούληση του καθενός κρίνοντας με βάση τις προσωπικές του μνήμες και εμπειρίες.

Εργοτάξιο ρόδων / Rose construction area - 2023, 90x120 cm   

Η επιμελήτρια της έκθεσης Ίριδα Κρητικού αναφέρει μεταξύ άλλων για την έκθεση: «Επικαλούμενη μεθοδικά και τις δύο αυτές έννοιες  remake και reimagining, ενεργοποιώντας συνθετικά κάθε διαφορετική πτυχή της ακαδημαϊκής διδαχής και της εμπειρικής όσμωσης, επιστρατεύοντας κάθε εσοχή της αστείρευτα γόνιμης φαντασίας της, η Μαρία Διακοδημητρίου κατασκευάζει εξαρχής ένα πυκνό σύμπαν όπου η πρωτογενής γνώση και η αρχετυπική εικόνα χρησιμοποιούνται ως κοίτασμα και δεξαμενή, ως λαβύρινθος και καθρέφτης του νου με μεθόδους διαδραστικές και ταυτόχρονες.» και συνεχίζει λέγοντας «Η χρήση των πολυμέσων διατρέχει και συνενώνει το ευκίνητο καλειδοσκόπιο αυτών των εικόνων, συμπράττει στο συναρπαστικό ξεδίπλωμα της εικονικής αφήγησης, ορίζει το υπερρεαλιστικό αποτέλεσμα της ετερόχρονης και ετερότοπης σύνθεσης.»     

Απομόνωση / Isolation - 2022, 55x100cm    

Σύντομο Βιογραφικό:

Η Μαρία Διακοδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε Μεταπτυχιακές σπουδές Linguistics, στο Surrey University, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Διατέλεσε για πολλά χρόνια Καθηγήτρια στα Τ.Ε.Ι. Αθήνας και Πειραιά και παράλληλα Διευθύντρια Σπουδών σε Εκπαιδευτικούς Οργανισμούς. Το 2003 άρχισε να ασχολείται με τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό εντύπων και το 2005 εξέδωσε το περιοδικό Εποχές. Έχει κάνει σπουδές Σκηνογραφίας και Τρισδιάστατης Μακέτας. Με κύρια υλικά της το χαρτί, τα ακρυλικά χρώματα και τις πολλαπλές εκτυπώσεις, αλλά και με τη χρήση πολυμέσων, συνθέτει τρισδιάστατες, πολυεπίπεδες εικόνες δημιουργώντας έργα εικαστικής αφήγησης. Έχει στο ενεργητικό της 7 ατομικές εκθέσεις ενώ έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 130 ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία, Σουηδία, Ελβετία, σε αίθουσες τέχνης, μουσεία, ιδρύματα, θέατρα και φεστιβάλ. Ακόμα έχει συμμετάσχει σε διεθνείς art fair στην Ελβετία, Αγγλία και Ελλάδα. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Την έκθεση συνοδεύει έντυπος κατάλογος.

Χορηγοί επικοινωνίας είναι οι Art22, Art views.
Χορηγός οίνου είναι το Κτήμα Παλυβού.

Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 17:00-22:00

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30
Τετάρτη 11:00-17:00, Σάββατο 11:00-16:00

Κυριακή, Δευτέρα κλειστά 

Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος
Λεμπέση 12, Αθήνα | metro Ακρόπολη
Τηλέφωνο 211 182 38 18
www.technohoros.org | info@technohoros.org

Τίτλος Έκθεσης |Σκοτεινή Αναγέννηση
Καλλιτέχνης | Ευγενία Γρυπάρη

Υπότιτλος | Η σκοτεινή θηλυκή ενέργεια εμπνευσμένη από τη γυναικεία μορφή. Βαθύς συμβολισμός αποτυπωμένος σε χαρτί με έντονο χρώμα και συναίσθημα.

Η έκθεση «Σκοτεινή Αναγέννηση» παρουσιάζεται στο χώρο Τέχνης και Πολιτισμού Alma Mater στο κέντρο της Αθήνας στα ανήσυχα και καλλιτεχνικά Εξάρχεια.

Σκοτεινή Αναγέννηση

Η «Σκοτεινή Αναγέννηση» είναι το φεγγάρι, το χώμα, το χάος, η μεταμόρφωση, το υποσυνείδητο, το μυστήριο, το κενό. Το σκοτάδι χωρίς να ταυτίζεται με το κακό αλλά με το γόνιμο έδαφος της δημιουργίας. 
Γιατί το φοβόμαστε και ποιος μας έμαθε να το φοβόμαστε;
Αναγέννηση μέσω του σκοταδιού - αυτοβιογραφική έκφραση μιας περιόδου ζοφερής και σαγηνευτικής μαζί - που καταλήγει στην ενδυνάμωση μέσω της αποδοχής του σκοταδιού ως απαραίτητης ενέργειας για την ισορροπία μας. 

Την έκθεση συνθέτουν 20 έργα πολλαπλών διαστάσεων με ακρυλικά χρώματα στα οποία η Γυναίκα αποτελεί θεματικό κέντρο έμπνευσης και χαρακτηρίζει τη δουλειά της εικαστικού.
Ένας ύμνος στο αρχετυπικό γυναικείο σύμβολο και σε ό,τι αυτό συγκεντρώνει ως ιδιότητες προφανείς μα και μυστικιστικές. 
Από τη συλλογή ποιημάτων «Τα άνθη του Κακού» αντιπροσωπευτικά ποιήματα και αποσπάσματα από τους στίχους του Σ. Μπωντλαίρ συνοδεύουν κάποια έργα της δημιουργού καθώς η γοητεία των εσωτερικών αντικρουόμενων δυνάμεων  που ενυφαίνονται στο έργο του κλασικού πια «καταραμένου» Γάλλου ποιητή ενυπάρχουν και στη «Σκοτεινή Αναγέννηση».
Εξάλλου, αυτά τα αντιφατικά πεδία, η πάλη για εξισορρόπηση τους δεν καθορίζουν την προσωπική μας εξέλιξη;

Ευγενία Γρυπάρη
Η Ευγενία Γρυπάρη με μυκονιάτικη καταγωγή γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα εκδηλώνοντας από μικρή μεγάλο πάθος για την Τέχνη. 
Αυτοδίδακτη εικαστικός η οποία - αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην εκπαίδευση - το 2016 κάνει μεταπτυχιακό με τίτλο «Δημιουργικές Τέχνες» στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ στην Αγγλία.
Έχει πραγματοποιήσει 6 ατομικές εκθέσεις :
- «Θραύσματα Σκέψης», Χώρος εκδηλώσεων-εκθέσεων ΚΔΕΠΠΑΜ,   Μύκονος, 2017
- «Αγριότητες»,  Χώρος εκδηλώσεων-εκθέσεων ΚΔΕΠΠΑΜ, Μύκονος,                         2019
- «H ζούγκλα του μυαλού»,  Χώρος εκδηλώσεων-εκθέσεων ΚΔΕΠΠΑΜ,      Μύκονος,  2020
- «Η μαγεία  της ερήμου»,  Χώρος εκδηλώσεων-εκθέσεων ΚΔΕΠΠΑΜ,  Μύκονος,  2021
- «Το βασίλειο»,  Χώρος εκδηλώσεων-εκθέσεων ΚΔΕΠΠΑΜ, Μύκονος, 2022
- «Το Νησί»,  Χώρος εκδηλώσεων-εκθέσεων ΚΔΕΠΠΑΜ,  Μύκονος,     2023
κι έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές σε Αθήνα και Μύκονο.

Πληροφορίες Έκθεσης
Εγκαίνια: Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2023, 20:00 - 23:00
Ώρες Λειτουργίας: Από Πέμπτη 23/11/23 έως Κυριακή 26/11/23, 18:00 - 23:00
Alma Mater, Χώρος Τέχνης και Πολιτισμού
Εμμανουήλ Μπενάκη 62
Πληροφορίες: 6972445353
 

ALBA
Artiste plasticienne
“I paint to make sur not to die while being alive”

Χριστίνα Φακορέλλη 

Γεννημένη στο Μπιλμπάο της Χώρας των Βάσκων, παντρεμένη και μητέρα, έχει ζήσει και εργαστεί για είκοσι χρόνια μεταξύ Ισπανίας, Γαλλίας και Ελλάδας. Τα έργα της συγκαταλέγονται ανάμεσα σε ιδιώτες συλλέκτες σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο. Άτυπη σταδιοδρομία που χαρακτηρίζεται από σπουδές εικαστικών τεχνών στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών στο Μπορντό (2008) και σύχναζε σέ στούντιο καλλιτεχνών στη Γαλλία. Έχει συμμετάσχει σε ιδιωτικές εκθέσεις και εκθέσεις τέχνης στη Γαλλία και την Ισπανία με πολλά βραβεία (Contemporary Art Fair in Honfleur, Normandy, 2005-2010, Consulate of Peru in Bordeaux, 2017, Halles de Chartrons in Bordeaux , 2017, Salon Animal Art, Παρίσι , 2018, Espace Saint Rémi Lion's Club Prize (2015) μεταξύ άλλων και γκαλερί στη Γαλλία (Le Passeur d'Art, Sables-d'Olonne, Bello Horizonte, Bidart).

Το δημιουργικό της ταξίδι την οδηγεί σε συνεργασία με αρχιτέκτονες, σκηνογράφους, κοινότητα παραγωγής κρασιού. εικονογράφηση βιβλίων, μόδα, δημιουργία λογοτύπων κ.λπ.
Το έργο της εξελίσσεται εδώ και δέκα χρόνια γύρω από τους μύθους και τις παραδόσεις του ζωικού κόσμου, χρησιμοποιώντας λάδι και χρωστικές ως στήριγμα για τη ζωγραφική της.
ALBA Artiste plasticienne

« I paint to make sur not to die while being alive »

Όταν λοιπόν με ρωτούν γιατί συνεχίζω να ζωγραφίζω και τι σημαίνει για μένα η πράξη της ζωγραφικής, απαντώ χωρίς δισταγμό «Είναι πάθος, η τέχνη του πάθους». Είναι μια επιτακτική εσωτερική απελευθερωτική ανάγκη να παραμείνουμε σε ισορροπία. Η ζωγραφική με επαναφέρει συνεχώς σε ένα αίσθημα ευαλωτότητας που με οδηγεί, όπως το εξέφρασε ο Καντίνσκι, να «διεκδικήσω τις αδυναμίες μου και τις αβεβαιότητές μου» μπροστά στον καμβά. Για μένα είναι η πράξη της ζωγραφικής που δημιουργεί την πρόθεση και όχι το αντίθετο. Η διαδικασία κατασκευής-αποδόμησης θα οδηγήσει, όχι σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά σε ένα επιθυμητό και τελικά αποκαλυπτόμενο συναίσθημα.

Πληροφορίες έκθεσης
Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου – Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου
Πινακοθήκη Ερμούπολης- Σύρος
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τηλ: +33618493974
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 19.00 - 23.00 
 

Νοητά «επιστρέφει» στη γενέτειρά του τα Φιλιατρά, ο αείμνηστος παγκόσμιας εμβέλειας εικαστικός καλλιτέχνης Παύλος Διονυσόπουλος. Με την επιμέλεια της Kapopoulos Fine Arts και του συνεργάτη του Μουσείου Χρήστου Τσοροβά εγκαινιάζεται στις 25 Ιουλίου έκθεση σημαντικών έργων του Pavlos στο Μουσείο Πάνου και Ηλία Ηλιόπουλου, το οποίο αποτελεί έναν πολιτιστικό φάρο για την ευρύτερη περιοχή. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου.

Η διοργάνωση της έκθεσης έχει στόχο να τιμήσει το έργο του Παύλου Διονυσόπουλου που ταξίδεψε στα πέρατα της γης και να δώσει την ευκαιρία τόσο στην τοπική κοινότητα της Μεσσηνίας, όσο και στους επισκέπτες της περιοχής, να έρθουν σε επαφή μαζί του. Μια πολύτιμη γέφυρα θα δημιουργηθεί, ώστε και νεότεροι καλλιτέχνες και ενδιαφερόμενοι να ενθαρρυνθούν, ώστε να ανακαλύψουν τη δύναμη και τη μαγεία της τέχνης του και την κληρονομιά που άφησε πίσω του.

Η έκθεση περιλαμβάνει σημαντικά έργα του Παύλου που προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές και την προσωπική συλλογή του Βαγγέλη Καπόπουλου, ο οποίος θεωρεί χρέος του να τιμήσει τον κορυφαίο Έλληνα δημιουργό: «είχαμε πολύ στενή σχέση με τον Παύλο. Για δεκαπέντε χρόνια τον επισκεπτόμουν συχνά στο ατελιέ του ή στο Παρίσι ή στην Αθήνα.

Ήταν ένας από τους πιο ανοιχτούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Κοντά του άλλαξε εντελώς η οπτική μου και άνοιξαν οι ορίζοντες μου στην σύγχρονη παγκόσμια τέχνη. Ο Παύλος πίστευε ότι η ελληνική αγορά τέχνης, έπρεπε και μπορούσε να ανοίξει σε σύγχρονους σημαντικούς καλλιτέχνες παγκόσμιας εμβέλειας, κάτι που πετύχαμε στη συνέχεια, φέρνοντας στην Ελλάδα κορυφαίους δημιουργούς με δική του πρόταση. Νοιώθω ότι του οφείλω πολλά και είμαι πολύ συγκινημένος για τη διοργάνωση της έκθεσης με έργα του, στον τόπο που γεννήθηκε και πλέον αναπαύεται από τον Ιούνιο του 2019 που τον χάσαμε.»

Οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν έργα που δημιουργούσε με τη δική του τεχνική σήμα κατατεθέν, συναρμολογώντας κομμένες, πολύχρωμες λωρίδες από αφίσες, αλλά και μεταλλικό σύρμα. Χαρακτηριστικές συνθέσεις με αντικείμενα καθημερινής χρήσης, ποτήρια, μπουκάλια τιρμπουσόν, αλλά και σακάκια, πούρα, δέντρα, κασπό με λουλούδια, νεκρές φύσεις, τοπία, θάλασσες και αγροί, όπου η εντύπωση και το αποτέλεσμα εξαρτώνται από το παιχνίδισμα των χρωμάτων και τον τρόπο συγκόλλησης του υλικού.

Το Μουσείο

Το Μουσείο Πάνου και Ηλία Ηλιόπουλου, αποτελεί ένα σύγχρονο κτήριο, που πληροί όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές λειτουργίας, κοντά στο κέντρο της πόλης των Φιλιατρών, στην οδό Ζαχαριανών 11, ανακατασκευή του οικήματος της οικογένειας του Πάνου Ηλιόπουλου (1897-1985), στο οποίο προηγουμένως στεγαζόταν το ιστορικό φωτογραφείο, αλλά και το σπίτι της οικογένειας.

Στο Μουσείο εκτίθενται τα έργα, ζωγραφικά και φωτογραφικά, του Πάνου Ηλιόπουλου τα οποία αναδεικνύουν πτυχές της Ιστορίας του 20ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα παρουσιάζονται 80 φωτογραφίες, 50 ζωγραφικά έργα του Πάνου Ηλιόπουλου (μέρος της συλλογής), καθώς και 40 ζωγραφικά έργα του Ηλία Ηλιόπουλου, γιού του Πάνου, (στον α’ όροφο).

Στο Μουσείο φυλάσσεται επιπλέον η συλλογή 60 σχεδίων σε πλαίσιο εκτός κορνίζας. Να σημειώσουμε ότι το συνολικό φωτογραφικό αρχείο του Π. Ηλιόπουλου φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη.

Η έκθεση των έργων του Παύλου Διονυσόπουλου θα φιλοξενηθεί στο ισόγειο του κτηρίου, σε αίθουσα αφιερωμένη στο γεγονός.