Ο γερμανικός τύπος συνεχίζει να σχολιάζει την έξοδο της Ελλάδας στις κεφαλαιαγορές και την επιτυχή εκ πρώτης όψεως έκδοση του πενταετούς ομολόγου. Επιτυχία της Αθήνας, μια νίκη με το ζόρι ή και τα δύο;

Ενδεικτικός ο τίτλος της εφημερίδας Die Welt: «Η Ελλάδα μπορεί πάλι να καταπολεμήσει τα χρέη με χρέη». Για το πολιτικό μήνυμα της κίνησης της ελληνικής κυβέρνησης σημειώνει: «Μπορεί σε σύγκριση με τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης το επιτόκιο που πέτυχε η Αθήνα να είναι υψηλό, όμως για την ελληνική κυβέρνηση είναι επιτυχία. Επιστρέφει στις αγορές. Κι αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένα δημοσιονομικό γεγονός. Για τον Τσίπρα και τους συν αυτώ είναι μια απόδειξη για την κυριαρχία που ανακτήθηκε έναντι των πιστωτών της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Είναι μια πολιτική επιτυχία που θα μπορούσε να βοηθήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό και στο εσωτερικό.»

Ωστόσο η Welt αφουγκράζεται και την άλλη πλευρά: «Για τους εταίρους στην ευρωζώνη, οι οποίοι στα πλαίσια του Τρίτου Προγράμματος Στήριξης θα δανείσουν στην Αθήνα γύρω στα 86 δις, η έξοδος στις αγορές αυτή τη στιγμή δεν είναι μια εντελώς απλή υπόθεση. Στη Γερμανία τουλάχιστον είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγηθεί πολιτικά ότι η Ελλάδα αρχίζει πάλι να δανείζεται από ιδιώτες πιστωτές. Γιατί από την άλλη οι δημόσιοι πιστωτές, δηλαδή οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών της ευρωζώνης, θα κληθούν του χρόνου να παραιτηθούν από επιστροφές δανείων ύψους δισεκατομμυρίων, επειδή το ελληνικό χρέος δεν θα μπορεί να αποπληρωθεί.»

Μακριά ακόμα η κανονική έξοδος στιςαγορές

Αταλάντευτη μεταρρυθμιστική βούληση;

Σε σχόλιό της η οικονομική εφημερίδαHandelsblatt επιχειρεί με μια σειρά συγκρίσεων να αποτιμήσει αντικειμενικά την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές. «Οι επενδυτές χρύσωσαν τη συμμετοχή τους στο ελληνικό τόλμημα. Αυτό δείχνει η σύγκριση με τις άλλες χώρες της κρίσης, την Κύπρο και την Πορτογαλία. Τα δικά τους πενταετή ομόλογα είχαν αποδόσεις κάτω του 2%. Και παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι επενδυτές προτίμησαν να απόσχουν από τα νέα ελληνικά ομόλογα. Κι αυτό επειδή υπάρχουν ακόμα πολλές αμφιβολίες για τη μεταρρυθμιστική βούληση της κυβέρνησης Τσίπρα.»

«Ενώ κατά την πρώτη έξοδο της Ελλάδας στις αγορές το 2014 οι προσφορές είχαν αγγίξει τα 20 δις, αυτή τη φορά μόλις και έφθασαν τα 6,5 δις, υπήρξαν δηλαδή χαμηλότερες των προσδοκιών. Γι’ αυτό και τελικά αντλήθηκαν μόνο 3 και όχι 4 δις ευρώ, όπως σχεδιαζόταν αρχικά. Υπ’ αυτό το πρίσμα η επιστροφή της Αθήνας στις αγορές μόλις που πέτυχε. Τα στοιχεία αυτής της πρώτης απόπειρας εδώ και τρία χρόνια δείχνουν ότι κατά την περίοδο Τσίπρα σπαταλήθηκε χρόνος και διασπαθίστηκε εμπιστοσύνη. Η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά από μια κανονική επιστροφή στις αγορές.»

Απροσδιoρίστου γεύσεως ετυμηγορία

Το Δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο

Ο γερμανικός τύπος σχολιάζει ευρύτατα τις αποφάσεις και τη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου της ΕΕ για την πολιτική ασύλου. ‘»Όχι», γράφει σε σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου, «η Θέμις δεν είναι τυφλή, μόνο μερικές φορές λίγο δειλή. Η ετυμηγορία του Δικαστηρίου της ΕΕ για τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού δικαίου περί ασύλου είναι απροσδιορίστου γεύσεως, ούτε κρέας ούτε ψάρι, μάλλον τυρί σόγιας για να του προσθέσει κανείς ό,τι μπαχαρικό θέλει. Από την ετυμηγορία αυτή μπορεί να συναγάγει κανείς τον έπαινο για την Άγκελα Μέρκελ, επειδή το καλοκαίρι του 2015 επέδειξε αλληλεγγύη και δέχθηκε στη Γερμανία εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Μπορεί όμως κανείς να στηρίξει σ’ αυτή την απόφανση και τον ψόγο κατά της Μέρκελ, επειδή δεν εφήρμοσε τις διατάξεις του Δουβλίνου που σύμφωνα με το δικαστήριο ισχύουν ακόμα και σε έκτακτες περιστάσεις.»

«Μια απόφαση που κάπως δικαιώνει λίγο τους πάντες δεν μπορεί να συνιστά δίκαιο. Το να ικανοποιήσει κανείς τους πάντες είναι αδύνατο, δεν το μπορεί ούτε το Δικαστήριο της ΕΕ. Οι δικαστές του απέφυγαν να εκπληρώσουν την ιστορική τους αποστολή, να εξηγήσουν δηλαδή στους πολιτικούς ότι με απλές διατάξεις το προσφυγικό δεν λύνεται – και πόσο μάλλον με διατάξεις, σαν αυτές του Δουβλίνου, που φορτώνουν στις πλάτες παραμεθόριων χωρών της ΕΕ τα βάρη της διαδικασίας παροχής ασύλου και της προστασίας των προσφύγων.»




ΠΗΓΗ: Deutsche Welle/Σπύρος Μοσκόβου
Αναδημοσίευση από anastoxasmoi