Ακόμα και στην Ελληνική Τάφρο, στο Φρέαρ των Οινουσσών που αποτελεί το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και θαλάσσια περιοχή τεράστιας οικολογικής σημασίας, θέλει να κάνει εξορύξεις υδρογονανθράκων η κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Το εξόχως ανησυχητικό είναι ότι η σχετική μελέτη έγινε εκ κρυπτώ, παρέμεινε μυστική και εξαφανίστηκε όταν εντοπίστηκε το μέγα θέμα από το WWF Ελλάς. Στη συνέχεια το ΥΠΕΝ και η  Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων Α.Ε. (ΕΔΕΥΕΠ), αρνούνται αν και υποχρεώνονται από τη νομοθεσία να δώσουν απαντήσεις στο WWF Ελλάς για τη μελέτη και για λογαριασμό ποιου εκπονήθηκε.

Όπως αναφέρει η διεθνής περιβαλλοντικής οργάνωση «τυχαία μέσα στο καλοκαίρι βρήκαμε αναρτημένη στο site της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων Α.Ε. (ΕΔΕΥΕΠ) μελέτη για νέα θαλάσσια περιοχή εξορύξεων, στο Φρέαρ των Οινουσσών που αποτελεί το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου!».

Η μελέτη όπως ορίζει η υποχρεωτική νομοθεσία της ΕΕ θα έπρεπε να ανακοινωθεί επίσημα και να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Η κυβέρνηση, όμως, αγνόησε πλήρως τη νομοθεσία. 

Η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση υπέβαλε αμέσως αίτημα πληροφοριών, τόσο στο αρμόδιο υπουργείο (ΥΠΕΝ) όσο και στην ΕΔΕΥΕΠ, αίτημα το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει αναπάντητο. «Έτσι, δυο μέρες μετά την υποβολή του αιτήματός μας, η μελέτη εξαφανίστηκε από το site της ΕΔΕΥΕΠ, με το link να οδηγεί πλέον σε μια κενή σελίδα!», σημειώνει το WWF Ελλάς.

Το WWF Ελλάς επισημαίνει ότι «όπως φάνηκε, καμία από τις αρμόδιες υπηρεσίες δεν ήταν διατεθειμένη να απαντήσει για τη μελέτη. Έτσι, δυο μέρες μετά την υποβολή του αιτήματός μας, η μελέτη εξαφανίστηκε από το site της ΕΔΕΥΕΠ, με το link να οδηγεί πλέον σε μια κενή σελίδα!». 

Ελληνική Τάφρος: Η θαυμαστή άβυσσος

Η Ελληνική Τάφρος, είναι περιοχή τεράστιας οικολογικής σημασίας. Στα υποβρύχια φαράγγια της και τους γκρεμούς της, βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου -το φρέαρ των Οινουσσών σε βάθος 5.121 μέτρων - και είναι το καταφύγιο για πάνω από 200 φυσητήρες.

Τα μεγάλα βάθη της είναι ιδανικά για τις βουτιές του ζώου, που μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και 90 λεπτά για να βρει τροφή. Η Ελληνική Τάφρος είναι ταυτόχρονα από τα μοναδικά μέρη της Μεσογείου, όπου οι θηλυκές γεννούν και μεγαλώνουν τα μικρά τους αλλά και όπου κοινωνικές ομάδες και μοναχικοί αρσενικοί συνυπάρχουν όλο τον χρόνο. 

Πηγή: avgi.gr

Ρεμπέτικο γλέντι

με τους Μαλλιά Κουβάρια και Βουκολική Διαταραχή (μέλη των "Από Πριν Κι Από Μετά")

με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των διωκόμενων αγωνιστών.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου  2017, 22:00
Στο φουαγιέ του Πολυτεχνείου Α.Π.Θ.



#skouries #450ΚανέναςΜόνος
https://www.facebook.com/events/1204435432980866

Mεταφρασμένο από The Guardian, βίντεο από Telesur.
Από το antigoldgr


Ένα διεθνές δικαστήριο διαιτησίας απέρριψε το αίτημα μια πολυεθνικής εταιρείας εξόρυξης να της πληρώσει η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ $250 εκατομμύρια ως αποζημίωση επειδή αρνήθηκε να επιτρέψει την εξόρυξη χρυσού στη μικροσκοπικό χώρα της Κεντρικής Αμερικής, όπου το «Όχι στην εξόρυξη, ναι στη ζωή» έχει γίνει ένα εθνικό σύνθημα.

Το δικαστήριο, το οποίο απέρριψε την προσφυγή της OceanaGold, διέταξε επίσης την εταιρεία να πληρώσει στην κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ $8 εκατομμύρια, για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των δικαστικών εξόδων της χώρας.

«Οι κάτοικοι των Cabañas που αγωνίζονται για να υπερασπιστούν το περιβάλλον τους πέτυχαν το στόχο τους», δήλωσε ο γενικός εισαγγελέας του Ελ Σαλβαδόρ, Ντάγκλας Meléndez Ruiz. «Είναι ένα σημαντικό βήμα για τη χώρα το οτι βγήκε νικήτρια σε αυτή την αγωγή.»

Αν και η OceanaGold με δήλωση της εξέφρασε απογοήτευση για την ετυμηγορία, η απόφαση πανηγυρίστηκε από ομάδες της κοινωνίας των πολιτών από το Ελ Σαλβαδόρ μέχρι τον Καναδά, που αναρωτήθηκαν ωστόσο γιατί η απόφαση σε μια υπόθεση που χρονολογείται από το 2009 πήρε τόσο χρόνο.

Ο Bernardo Belloso, πρόεδρος του Συνδέσμου για την Ανάπτυξη του Ελ Σαλβαδόρ, μέρος μιας εθνικής στρογγυλής τραπέζης που αντιτίθεται στην εξόρυξη μετάλλων, δήλωσε ότι η απόφαση «επιβεβαιώνει το δικαίωμά μας να καθορίσουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης».

Αλλά πρόσθεσε: «Αυτή είναι μια αγωγή που δεν έπρεπε ποτέ να επιτραπεί. Τα εκατομμύρια των δολαρίων που το Ελ Σαλβαδόρ κατέβαλε ως νομικά έξοδα θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση κοινωνικών προγραμμάτων, απολύτως αναγκαίων  στη χώρα μας. «

Η ετυμηγορία είναι το αποτέλεσμα περισσότερων από επτά χρόνια συζητήσεων, σε μεγάλο βαθμό πίσω από κλειστές πόρτες, στο «Διεθνές Κέντρο της Παγκόσμιας Τράπεζας για την επίλυση των Επενδυτικών Διαφορών» (ICSID).

Το 2009, η καναδική μεταλλευτική εταιρεία Pacific Rim – που στη συνέχεια εξαγοράστηκε από την αυστραλο-καναδική OceanaGold – κατέθεσε μήνυση στο κέντρο υποστηρίζοντας ότι το Ελ Σαλβαδόρ είχε άδικα αρνηθεί να της χορηγήσει άδεια για να αρχίσει το σκάψιμο στο μεταλλείο El Dorado.

Η εταιρεία είπε ότι η κυβέρνηση την είχε ενθαρρύνει να ξοδέψει «δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για να διεξάγει μεταλλευτικές έρευνες» στην περιοχή των Cabañas, στο κεντρικό Σαλβαδόρ, μόνο για να της αρνηθεί τις απαραίτητες άδειες από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν πολύτιμα κοιτάσματα.

Παράλληλα, η εταιρεία μήνυσε Ελ Σαλβαδόρ για την απώλεια των πιθανών κερδών. Το ποσό που ζήτησε η εταιρεία, το οποίο αναθεωρήθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, σε κάποιο σημείο υπερέβη τα $ 300m – σχεδόν το διπλάσιο των $158m που το Ελ Σαλβαδόρ έλαβε ως διεθνή βοήθεια το 2014.

Το Ελ Σαλβαδόρ, όπου σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω από το εθνικό όριο της φτώχειας, ξόδεψε πάνω από $12 εκατομμύρια για τη νομική υπεράσπιση του. Υποστήριξε καθ’ολη τη διαδικασία οτι η OceanaGold δεν πληρούσε τις κανονιστικές προϋποθέσεις για να λάβει τις αιτούμενες άδειες. Η χώρα, δήλωσε οτι η OceanaGold δεν διέθετε τις απαραίτητες περιβαλλοντικές άδειες, δεν κατείχε τα δικαιώματα για ένα μεγάλο μέρος της γης που απαιτούνταν για το έργο της και παρέλειψε να υποβάλει την τελική μελέτη σκοπιμότητας.

Η υπόθεση εναντίον του Ελ Σαλβαδόρ στο ICSID είναι μια από τις εκατοντάδες που εταιρείες έχουν καταθέσει εναντίον κυβερνήσεων, στο πλαίσιο του συστήματος επίλυσης των διαφορών επενδυτών-κράτους (ISDS), έναν μηχανισμό έχει κατοχυρωθεί σε χιλιάδες εμπορικές και επενδυτικές συνθήκες και σε ορισμένες εθνικές νομοθεσίες.

Το σύστημα έχει κεντρικό σημείο ανάφλεξης της αντίθεσης στην προτεινόμενη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η οποία θα επεκτείνει περαιτέρω την εμβέλεια των ISDS.

Η Jen Moore, συντονίστρια Λατινικής Αμερικής στο MiningWatch Καναδά, δήλωσε: «Αυτή η απόφαση είναι μια ανακούφιση, αλλά δεν είναι νίκη. Αυτή η πολύ δαπανηρή αγωγή δεν έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να λάβει χώρα. Για επτά χρόνια, έχει παγώσει τη χάραξη πολιτικής που θα σέβεται την απόφαση του κατοίκων του Ελ Σαλβαδόρ για απαγόρευση της εξόρυξης μετάλλων και την προστασία των τοπικών κοινοτήτων και του περιβάλλοντος».

«Πάρα πολλές εταιρείες έχουν χρησιμοποιήσει το σύστημα ISDS να «για να φοβίσουν τις κυβερνήσεις και να υπονομεύσουν την τοπική αντίθεση στην εξόρυξη, με δεδομένες τις καταστροφικές επιπτώσεις της, και αυτό πρέπει να σταματήσει».

Η Meera Karunananthan, ακτιβίστρια για το νερό με το Συμβούλιο των Καναδών, δήλωσε ότι η υπόθεση εναντίον του Ελ Σαλβαδόρ πρέπει να χρησιμεύσει ως μια προειδοποίηση.

«Τα κινήματα του Ελ Σαλβαδόρ πιέζουν για τολμηρές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων της χώρας, συμπεριλαμβανομένης μιας πιο ισχυρής πολιτικής των υδάτων και μόνιμη απαγόρευση της εξόρυξης μετάλλων, αλλά αυτές οι πολιτικές έχουν παγώσει υπό την απειλή αυτής της αγωγής», είπε.

«Όσο η χώρα αναγκάζεται να συμμορφωθεί με τους κανόνες για το εμπόριο και τις επενδύσεις οι οποίοι έκαναν δυνατή αυτή την αγωγή, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για το Ελ Σαλβαδόρ να διατηρήσει την κυριαρχία του στην περιβαλλοντική και την κοινωνική πολιτική.»

Ο Manuel Pérez-Rocha, συνεργάτης συνεργάτης του Institute for Policy Studies της Ουάσιγκτον, δήλωσε: «Το γεγονός ότι χρειάστηκαν περισσότερα από επτά χρόνια για να καταλήξει σε απόφαση, και ότι μια χώρα με τόσες οικονομικές δυσκολίες, όπως το Ελ Σαλβαδόρ, χρειάστηκε να πληρώσει εκατομμύρια για να αμυνθεί, είναι ανήθικο και δείχνει την απόλυτη διακριτική ευχέρεια με την οποία αυτά τα δικαστήρια διαιτησίας από την Παγκόσμια Τράπεζα και το κακόφημο παρακλάδι της, το ICSID».

Η OceanaGold είπε σε μια δήλωση κληρονόμησε αυτή τη διαφορά όταν απέκτησε την Pacific Rim και οτι πάντα επιδίωκε μια φιλική επίλυση που «θα ωφελήσει όλα τα μέρη».

Η δήλωση πρόσθεσε: «Η εταιρεία πιστεύει ότι μια σύγχρονη βιομηχανία ορυκτών πόρων που λειτουργεί με ασφαλή και βιώσιμο τρόπο και εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων βέλτιστων πρακτικών έχει τη δυνατότητα να ξεκλειδώσει μια βιώσιμη αναπτυξιακή ευκαιρία για τη Δημοκρατία του Ελ Σαλβαδόρ για πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, η εταιρεία αναγνωρίζει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει θετικά και  αποφασιστικά μέτρα για την καθιέρωση ενός σταθερού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, εάν θέλει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις για να δημιουργήσει αυτή την ευκαιρία. «

του Στέλιου Νικητόπουλου από το ΠΡΙΝ
«Συνεχίζουμε μέχρι να φύγουν». Με αυτό το μήνυμα προαναγγέλουν οι επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης την πορεία που διοργανώνουν στις Σκουριές στις 23 Οκτωβρίου, σηματοδοτώντας την αντεπίθεση του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, σε μία περίοδο κατά την οποία έχει εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι μόνο μέσα από τον αγώνα μπορεί να αποτραπεί η καταστροφή της Χαλκιδικής.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση συμφωνεί να συνυπογράψει τη CETA, την εμπορική συμφωνία της ΕΕ με τον Καναδά, που ισχυροποιεί την καναδική Eldorado και καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την εκδίωξή της, αφού η εταιρία θα μπορεί να σύρει τη χώρα μας σε διεθνές ειδικό διαιτητικό δικαστήριο για διαφυγόντα κέρδη, διεκδικώντας τεράστιες αποζημιώσεις. Αν συνυπολογίσουμε και την ευρωπαϊκή οδηγία για μεταλλευτική αυτάρκεια της ΕΕ, τότε ξεδιπλώνεται ένα εφιαλτικό σκηνικό για το μέλλον της Χαλκιδικής αλλά και της Βόρειας Ελλάδας, καθώς περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης έχουν χαρακτηριστεί μεταλλευτικές ζώνες.

Στο μεταξύ, η Eldorado, στην απάντησή της προς το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, επιμένει στη μέθοδο της ακαριαίας τήξης (flash smelting) για την ανοιχτή εξόρυξη στις Σκουριές, που είναι όμως ακατάλληλη καθώς το αρσενικό στη Χαλκιδική είναι πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Ο εντοπισμός αμιάντου στο μετάλλευμα των Σκουριών από το ΙΓΜΕ καθιστά σαφές ότι η εξόρυξη θα έχει τραγικές συνέπειες, όχι μόνο για τη Χαλκιδική αλλά και για τις γειτονικές περιοχές, αφού οι καρκινογόνες ίνες αμιάντου θα μεταφέρονται με τον άνεμο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισημαίνει ότι δεν υπάρχει όριο ούτε σχετικά με τον χρόνο, ούτε με την ποσότητα των εισπνεόμενων ινών αμιάντου και ότι ,ακόμη και ελάχιστη ποσότητα, μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. «Πολύ περιορισμένη εισπνοή μπορεί να προκαλέσει καρκίνο» αναφέρει, επίσης, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρία. Όμως, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας βάζει όρια έκθεσης στον αμίαντο, βασιζόμενο στον Κανονισμό Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ) του 2011, που λέει ότι «κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να εκτίθεται σε ατμόσφαιρα με συγκέντρωση ινών αμιάντου μεγαλύτερη της 0,1 ίνας ανά κυβικό εκατοστό αέρα ως μέση 8ωρη χρονικά σταθμισμένη έκθεση». Και ο ΚΜΛΕ, με τη σειρά, του βασίζεται στο Προεδρικό Διάταγμα 212 του 2006 που θέτει αυτή την οριακή τιμή για τους εργαζόμενους στην αφαίρεση του αμιάντου και τους εργαζόμενους που συναντούν τυχαία τον αμίαντο, κυρίως κατά τη συντήρηση και ανακαίνιση κτιρίων, πλοίων και τρένων.

Οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι, βέβαια, δεν θα αναπνέουν καθόλου τυχαία τις καρκινογόνες ίνες αμιάντου. Οι τόνοι σκόνης στις Σκουριές θα είναι 2.162 την ώρα, ενώ η μέση ταχύτητα ανέμου είναι σημαντικά αυξημένη και υπερτετραπλάσια από την Ολυμπιάδα. Τα στοιχεία είναι από τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της ίδιας της εταιρίας. Καρκινογόνος αμίαντος και βαρέα μέταλλα θα φτάνουν μέσα σε πέντε λεπτά και στη Θεσσαλονίκη, όταν φυσάει ανατολικά.

Η επιτροπή αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού καλεί κάθε Δευτέρα στις 19:30, στην ΕΔΟΘ, τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης σε ανοιχτή συνέλευση ώστε να ενεργοποιηθούν και να αντιδράσουν ενώ απευθύνει κάλεσμα στις συλλογικότητες της πόλης για τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα, ενόψει της πορείας στο βουνό στις 23 του μήνα.
Στο κάλεσμά της επισημαίνει την αποκάλυψη ότι στο υπέδαφος των Σκουριών εντοπίστηκε αμίαντος που θα δημιουργήσει καρκινογόνα τοξική σκόνη και θυμίζει μεταξύ άλλων τη σεισμικότητα της περιοχής, όπου θα γίνουν φράγματα τοξικών αποβλήτων 150 μέτρων, τη χρήση κυανίου στην Ολυμπιάδα, τις επικίνδυνες ρωγμές και καθιζήσεις στη Στρατονίκη και την ύπαρξη σημαντικού αρχαιολογικού χώρου εκεί όπου πρόκειται να γίνει η ανοιχτή εξόρυξη.

Ιδιαίτερα σκληρή για τους κυβερνητικούς χειρισμούς είναι η κοινή ανακοίνωση των επιτροπών αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης που αναφέρει:

«Οι επιτροπές αγώνα κατά της εξόρυξης καλούν όλον τον κόσμο, σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία, να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει όσα του ανήκουν. Ο αέρας, το νερό μας, ο τόπος μας ξεπουλιούνται με τις υπογραφές μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, που στο μόνο που διαφέρει από τις προηγούμενες είναι στο ότι δεν την ξεκίνησε την καταστροφή, αλλά την ολοκληρώνει. Συνεχίζουν, βέβαια, να ψιθυρίζουν δικαιολογίες περί αριστεράς και ηθικών πλεονεκτημάτων. Έχουμε, όμως, όλοι δει ότι δεν είναι παρά έμποροι της ελπίδας, που εκμεταλλεύτηκαν τα κινήματα για ψηφοθηρικούς λόγους και πολύ σύντομα αναδιπλώθηκαν.

Άνθρωποι που αναδείχθηκαν μέσα από τα κινήματα και τώρα είναι βουλευτές ξεπουλάνε ελαφρά τη καρδία και τολμάνε να κάνουν λόγο περί ανοχής της κοινωνίας.
Είναι υποχρέωση όλων μας να απαντήσουμε με αγώνες. Να μη τους δικαιώσουμε όλους αυτούς. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας στα χέρια τους, γιατί έχουν ήδη δείξει πόσο επικίνδυνοι είναι. Έχουμε ευθύνη γιατί πλέον δεν υπάρχει κανείς που δεν έχει δει, δεν ξέρει τι πραγματικά γίνεται. Έχουμε ευθύνη να μη δικαιώσουμε όσους μιλούν για ανοχή, αλλά να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε μέχρι να δικαιωθούμε. Στη Χαλκιδική παλεύουμε για τον τόπο μας και τους ανθρώπους που διώκονται. Όλοι οι κοινωνικοί αγώνες όμως έχουν κοινά χαρακτηριστικά και αποτελούν αγώνες της λογικής απέναντι στον παραλογισμό του κέρδους. Ραντεβού στους δρόμους και στο βουνό λοιπόν».

Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, που μετρά 450 διωκόμενους και έχει «ματώσει» και οικονομικά με τις δίκες που διαδέχονται η μία την άλλη, βρίσκεται σε φάση ανασύνταξης. Οι κάτοικοι που αγωνίζονται τονίζουν ότι δεν έχουν άλλο δρόμο πέρα από τη συνέχιση του αγώνα, μέχρι να φύγουν αυτοί που καταστρέφουν τον τόπο.