Έχουν περάσει 50 χρόνια από εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, όταν φοιτητές αναμετρήθηκαν- μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο- με τους εθνικούς μειοδότες, τα τανκ και την ιστορία τους και βγήκαν νικητές.

Νεκροί το βράδυ της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, νεκροί όμως και στα χρόνια που ακολούθησαν κατά τον εορτασμό της επετείου!

Το 1980 η πορεία για το Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, στις 16 Νοεμβρίου και κατά τη διάρκειά της σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας. Εκείνο το απόγευμα η εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου άφησε την τελευταία της πνοή μετά τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη από αστυνομικούς, έξω από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Η Κανελλοπούλου ξεψύχησε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, ενώ σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση έφερε 18 σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και είχε δεχθεί πολλαπλά χτυπήματα στο σώμα.

Το ίδιο απόγευμα διακομίστηκε, κλινικά νεκρός στο νοσοκομείο ο κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής έχοντας πέσει και αυτός θύμα ξυλοδαρμού από αστυνομικούς. Μάλιστα σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες είχε χτυπηθεί πισώπλατα στην πλατεία Συντάγματος και ενώ καθόταν σε καφενείο. Υπέκυψε μία εβδομάδα μετά ενώ σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση η αιτία θανάτου ήταν καίριο πλήγμα στον εγκέφαλο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνο το βράδυ είχαν τραυματιστεί περίπου 150 άτομα ενώ η Κυβέρνηση Ράλλη κατόπιν συνεννοήσεως με την αστυνομία είχε απαγορεύει η πορεία να φτάσει έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία.
Η πλειονότητα των φοιτητών υπάκουσε στις εντολές. Όμως 2.000 μέλη αριστερών παρατάξεων κατευθύνθηκαν προς τη Βασιλίσσης Σοφίας με απώτερο σκοπό να φτάσουν στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Στο ύψος της Βουλής υπήρχε αστυνομικός φραγμός. Εκεί άρχισαν και τα επεισόδια, που είχαν ως αποτέλεσμα τις δολοφονίες του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου.

To 1985 νεκρός ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς

17 Νοεμβρίου 1985: Η πορεία για τα 12 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει ολοκληρωθεί έχοντας σημειωθεί μικρής έκτασης επεισόδια. Ωστόσο ουδείς μπορούσε να προβλέψει τι θα επακολουθούσε. Μετά το τέλος της πορείας, μία κλούβα των ΜΑΤ παρέμενε για λόγους ασφαλείας έξω από το πανεπιστημιακό ίδρυμα. Ωστόσο, κάποια στιγμή τέσσερις αστυνομικοί πείνασαν κι έφυγαν για να πάνε σε σουβλατζίδικο στα Εξάρχεια· όταν έγιναν αντιληπτοί, ομάδα αναρχικών άρχισε να τους φωνάζει συνθήματα.

Ένας από τους αστυνομικούς τους ζήτησε τις ταυτότητές τους και το επεισόδιο φάνηκε να τελειώνει εκεί. Αργότερα, ομάδα νεαρών κατευθύνθηκε προς την κλούβα που βρισκόταν στο Πολυτεχνείο. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς.
Οι νεαροί πέταξαν μολότοφ και οι αστυνομικοί βγήκαν από την κλούβα και άρχισαν να τους κυνηγούν προς την πλευρά των Εξαρχείων. Κάποιοι από τους αστυνομικούς πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό. Όμως, μια από τις σφαίρες του Αθανάσιου Μελίστας πέτυχε τον άτυχο Καλτεζά στο κεφάλι. Το συμβάν σημειώθηκε στη συμβολή των οδών Στουρνάρη και Μποτάση.

Ο Καλτεζάς θα αφήσει την τελευταία του πνοή λίγη ώρα αργότερα· η μητέρα του έμαθε την τραγική είδηση από δημοσιογράφους! Ο αστυνομικός από το οποίου το υπηρεσιακό πιστόλι έφυγε η μοιραία σφαίρα δεν έμεινε ούτε ώρα στη φυλακή.

Στις 16 Νοεμβρίου 1980, δολοφονήθηκαν ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου – θύματα και οι δύο της αστυνομικής βίας στην πορεία του Πολυτεχνείου του 1980. Η πορεία αυτή έμεινε στην ιστορία για τα πιο αιματηρά γεγονότα μετά τη μεταπολίτευση.

Εκτός από τους 24 επίσημα καταγεγραμμένους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, στις δεκαετίες που μεσολάβησαν ακόμη τρεις νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την αστυνομική αγριότητα κατά τη διάρκεια επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο.

Οι ένοχοι είτε δεν βρέθηκαν ποτέ, όπως στην περίπτωση του Ι. Κουμή και της Σ. Κανελλοπούλου που σκοτώθηκαν στην αιματηρή πορεία του 1980, είτε έμειναν ουσιαστικά ατιμώρητοι, όπως στην περίπτωση του Μιχάλη Καλτεζά που έπεφτε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού το 1985.

Μάλιστα, για τον Αθανάσιο Μελίστα, τον άνθρωπο που πυροβόλησε πισώπλατα και σκότωσε τον 15χρονο Καλτεζά, το κράτος σε μια ακραία έκφραση αναλγησίας και παραλογισμού επιφύλαξε και επιβράβευση: δεκαεπτά χρόνια μετά την πράξη του, η Ελληνική Αστυνομία τού απένειμε το μετάλλιο ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας!

16 Νοέμβρη – Η αστυνομία δολοφονεί Κουμή – Κανελλοπούλου

Η κυβέρνηση Ράλλη 7 χρόνια μετά την εξέγερση  του Νοέμβρη είχε απαγορέψει στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και επιτρεπόταν να φτάσει μόνο ως το Σύνταγμα.

Η απαγόρευση ήταν στα πλαίσια του ότι η Ελλάδα έγινε εκείνο το Φθινόπωρο ξανά δεκτή στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την ανανέωση των συμφωνιών παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, τότε υπουργός άμυνας, συμμετείχε για πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση στην Επιτροπή Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές, η μειοψηφία του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ ΤΌΤΕ που δεν πειθάρχισαν αποφάσισαν να σπάσουν  τον αστυνομικό κλοιό και να συνεχίσουν την πορεία.

Η αστυνομία χτυπάει αδιακρίτως και δολοφονικά. Η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια, 20 χρόνων, και ο Ιάκωβος Κουμής, φοιτητής της Νομικής από την Κύπρο 26 ετών, βρέθηκαν αναίσθητοι στον δρόμο.

Εξέπνευσαν και οι δύο στο νοσοκομείο. Η πρώτη αμέσως μετά τη διακομιδή της στο “Ιπποκράτειο” και ο δεύτερος σε λίγα εικοσιτετράωρα στο “Λαϊκό”. Αμφότεροι έφεραν πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από χτυπήματα κλομπ. Για τον Κουμή κυκλοφόρησε και η πληροφορία ότι έφερε και τραύμα από πυροβόλο όπλο.

«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί»

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μία εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, έκανε την εξής δήλωση που έμεινε στην ιστορία:«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη».

«Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», δήλωσε από την πλευρά του και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Όσο για τις «διοικητικές ανακρίσεις» για το θάνατο των δύο διαδηλωτών καμία απάντηση δε δόθηκε, κανένας ένοχος δεν τιμωρήθηκε. Τα ονόματά τους κοντεύουν να ξεχαστούν στις μέρες μας, τοποθετούμενα στον τραγικό κατάλογο των νεκρών αγωνιστών για τους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη.

17 Νοέμβρη 1985 – Δολοφονία Μιχάλη Καλτεζά

Κυριακή 17 Νοέμβρη του 1985 στην καθιερωμένη πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου αστυνομικός δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά στην πλατεία Εξαρχείων.

Στα Εξάρχεια, μια ομάδα ΜΑΤ ανταλλάσσει λεκτικούς διαξιφισμούς με ομάδα νεαρών. Στο σημείο φτάνουν επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις καταστολής από παρακείμενη «κλούβα» ενώ πολλαπλασιάζονται και οι νεαροί. Τα επεισόδια σύντομα εξαπλώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Μια ομάδα νεαρών πετάει μολότοφ προς την κλούβα.
Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας Σημαδεύει και πυροβολεί πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, ο οποίος απομακρυνόταν από το σημείο και ο οποίος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δεν συμμετείχε στα επεισόδια. Η σφαίρα βρίσκει στο κρανίο τον 15χρονο μαθητή.

Η είδηση της δολοφονίας του ανήλικου μαθητή προκαλεί την κατάληψη του παλιού Χημείου, στην οδό Σόλωνος, αλλά και του Πολυτεχνείου. Η Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχ. Σταθόπουλο, παρέχει άδεια εισόδου για το Χημείο στις αστυνομικές δυνάμεις.

Η περίπτωση Μελίστα

Το 2002 δημοσιευόταν στο ΦΕΚ Γ/31/8.2.2002 υπουργική απόφαση υπογεγραμμένη από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, σύμφωνα με την οποία απονέμονταν μετάλλια ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας Α’, Β’ και Γ’ τάξης σε πλήθος ανθυπαστυνόμων, αρχιφυλάκων και αστυφυλάκων αντίστοιχα, ύστερα από πολυετή επιτυχημένη υπηρεσία στο Σώμα. Το όνομα του Αθ. Μελίστα συνυπήρχε μεταξύ άλλων συναδέλφων του στους δικαιούχους για το μετάλλιο Β’ Τάξης. Λίγο καιρό μετά, στις 28 Μαρτίου 2002, ο ίδιος συνταξιοδοτήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. με το βαθμό του ανθυπαστυνόμου.

Τα ίχνη του Μελίστα στη συνέχεια χάνονται. Παρά τη φημολογία που τον ήθελε τη μία να νοσηλεύεται σε ψυχιατρικό κατάστημα και την άλλη να έχει μετοικήσει στην Αυστραλία, η καριέρα του στην Αστυνομία δεν τερματίστηκε. Ούτε μπήκε στο «ψυγείο». Αντιθέτως, κατέλαβε θέση περιζήτητη ως φρουρός στην ελληνική πρεσβεία σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα παίρνοντας διπλό μισθό, όπως προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Μέχρι κάποια χρόνια πριν διατηρούσε καφενείο σε χωριό έξω από την Πάτρα, απ’ όπου κατάγεται.

Ο άδικος χαμός του Καλτεζά δεν στάθηκε αρκετός να τον εξαιρέσει από την απονομή των μεταλλίων της Αστυνομίας, παρά το γεγονός ότι αυτά θεωρούνται είδος ηθικής αμοιβής. Στο προεδρικό διάταγμα 622/85 όπου περιγράφεται η έννοιά της για το προσωπικό του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, υπογραμμίζεται: «Η ηθική αμοιβή απονέμεται με μέτρο και στους πραγματικά άξιους για την τιμητική αυτή διάκριση»…

Πληροφορίες από: Tvxs, Alfavita, enet.gr Πηγή: www.rosa.gr