ΝΕΟ ALBUM

ΟΙ ΜΥΛΟΠΕΤΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΛΑΡΟΥΤΣΟΣ  •  ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ

ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

Συμμετέχουν οι: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΛΑΡΟΥΤΣΟΣ, ΔΗΜΟΣ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΔΙΚΗΣ , ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΚΟΥΒΕΝΤΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ,  ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΣΚΟΥΡΙΔΑΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ,  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΟΣΙΟΣ,

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ,  ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΡΕΤΣΙΟΣ, ΑΣΠΑΣΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ.

 

Εδώ θα βρείτε όλα τα τραγούδια του album σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες: https://EstoudiantinaNeasIonias.lnk.to/IMilopetresTouHronou

Ακούστε όλα τα τραγούδια του album στο YouTube: https://www.youtube.com/playlist?list=PLNoQ7STclwlRHUNq3hTD-CoHI5LD_YPKI

«Περάσαν χρόνια εκατό από τις μνήμες που εξιστορούσε η γιαγιά Αργυρώ, πέρασαν τρεις γενιές από τότε που οι πρόγονοί μου άφησαν πίσω τις ζωές τους μέσα στην Κάτω Παναγιά και ξεκίνησαν για της προσφυγιάς τον δρόμο. Η πορεία δύσκολη και μακρά. Πρώτος σταθμός της μαστίχας το νησί, “μέχρι να ξετσουμίσει το παιδί” όπως έλεγε και στη συνέχεια ταξίδι για την Πελοπόνησσο. Βρέθηκαν σε νέο τόπο που έπρεπε να γίνει η πατρίδα τους, με ελάχιστα υπάρχοντα, αλλά με μεράκι, αγάπη και σεβασμό κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους.

Τα παιδιά μεγάλωσαν και ήρθαν τα εγγόνια. Τα μάτια της πρώτης γενιάς σφάλισαν και πέταξαν στον ουρανό σαν μαύρα χελιδονάκια. Όμως ο σεβντάς για τις χαμένες πατρίδες – Αλικαρνασσός, Αλάτσατα, Ικόνιο, Αϊβαλί – δεν έσβησε, αλλά πέρασε και στις επόμενες γενιές. Οι πληγές δεν ήταν πια νωπές, μα τα σημάδια τους είχαν χαραχθεί βαθιά στις ψυχές μας. Σε κάθε άκουσμα μπάλου, απτάλικου, αμανέ ή καρσιλαμά, το σαντούρι, το βιολί, το κανονάκι και το ούτι σκαλίζαν τις πληγές, φέρναν στη θύμησή μου τις ιστορίες της γιαγιάς και όσα λέει η Διδώ, κάνοντας τα μάτια μου να δακρύζουν.

Τα χρόνια πέρασαν και μεγαλώνοντας ένιωθα όλο και περισσότερο την υποχρέωση να μην αφήσω να ξεθωριάσει η μνήμη των ανθρώπων αυτών, μα ούτε και ο πολιτισμός που έφεραν μαζί τους.

Την άνοιξη του 2018, η γνωριμία με τον Αποστόλη έμελλε να είναι καταλυτική. Η κοινή αγάπη για τις χαμένες πατρίδες των προγόνων μας αποτέλεσε το μπόλι της συνεργασίας μας. Οι υπέροχες μελωδίες του έντυσαν μοναδικά τους στίχους μου, αποδίδοντας με τις νότες του ακριβώς τα συναισθήματα που ένιωθα γράφοντας κάθε λέξη. Μουσική και στίχοι άνθισαν μαζί δημιουργώντας αυτόν τον δίσκο.

Ευχαριστώ από ψυχής τον Αποστόλη και όλα τα μέλη της Εστουδιαντίνας για την ευκαιρία που μου χάρισαν μέσα από αυτό το έργο να εκπληρώσω το χρέος μου στην ιστορική μνήμη όλων των προσφύγων της Μικράς Ασίας.

Ας μην αφήσουμε την ιστορία να χαθεί στις μυλόπετρες του χρόνου, ας κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη των πολύπαθων αυτών ανθρώπων, τιμώντας την κληρονομιά που μας άφησαν και διαβεβαιώνοντάς τους πως οι θυσίες τους δεν πήγαν χαμένες, νιώθοντας ευγνώμονες για όλα όσα μας χάρισαν.

Νίκος Παπαχατζής