Η κα Χρηστίδου τόνισε ότι οι καλλιτέχνες και οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό γενικότερα είναι περίπου 15.000 άνθρωποι, σκληρά εργαζόμενοι με επαγγελματικές ιδιαιτερότητες (άλλα εργασιακά θέματα αντιμετωπίζει λχ ένας μουσικός που παίζει μπουζούκι, άλλα μια μονωδός της Λυρικής, άλλα ένας ωρομίσθιος δάσκαλος σε ένα ωδείο ή μια θεατρική σχολή), καθώς ενδέχεται να ειναι μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι ή ακόμη και να έχουν δημιουργήσει μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όλοι αυτοί οι επαγγελματίες, με τις πολλές ιδιαιτερότητες έχουν ωστόσο την ίδια ανάγκη με όλους τους εργαζόμενους να πληρώσουν έξοδα και υποχρεώσεις. Όπως υπογράμμισε η κα Χρηστίδου «Πρέπει να καταλάβουν στην κυβέρνηση ότι η καλλιτεχνική δραστηριότητα δεν έχει τα χαρακτηριστικά της λοιπής επιχειρηματικής δραστηριότητας παρά μόνο ως προς την προσπάθεια του καλλιτέχνη να επιβιώσει από αυτήν. Άρα από τη φύση της δεν μπορεί να έχει τις ίδιες προϋποθέσεις στο «δικαίωμα αποζημίωσης».

Με αυτά ως δεδομένα, τόνισε ότι η κυβέρνηση δε φαίνεται να έχει κάποιο σχέδιο ή κάποιο πλάνο για την αποτελεσματική στήριξη των καλλιτεχνών αλλά και τη σταδιακή επιστροφή τους στην παραγωγική διαδικασία, όπως έχει προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας και το πρόγραμμα #Μένουμε Όρθιοι, το οποίο δίνει πλάνο για τους επόμενους 6 μήνες και την συστηματική στοχευμένη στήριξη κάθε παραγωγικής ομάδας ανάλογα με τις ανάγκες της. Και τόνισε ότι δεν είναι πολύ λογικό να προγραμματίζεται το άνοιγμα λ.χ. των εμπορικών κέντρων ενώ της Επιδαύρου όχι.