Παίζει με τον πόνο μας η Eurostat, κάθε φορά που δημοσιεύει στοιχεία για τους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτσι και σήμερα, ανάρτησε τον πίνακα με τον μέσο ετήσιο προσαρμοσμένο μισθό πλήρους απασχόλησης ανά εργαζόμενο, σε κάθε μία από τις χώρες της ΕΕ των 27, με βάση τα στοιχεία για το 2023.

Στον πίνακα αυτόν η χώρα μας φιγουράρει, για άλλη μια χρονιά, στην τρίτη θέση από το τέλος, σε απόσταση αναπνοής από την Ουγγαρία.

Μισθοί φτώχειας

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, o μέσος ετήσιος προσαρμοσμένος μισθός στην Ελλάδα ανέρχεται στις 17.000 ευρώ ετησίως, ενώ οι Ούγγροι έχουν 16.900. Οι  μόνοι που βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη μοίρα από έμας είναι οι Βούλγαροι, με 13.500 ετησίως.

Το μισθολογικό χάσμα της Ελλάδας με την υπόλοιπη Ευρώπη μεγαλώνει, καθώς ο μέσος ετήσιος μισθός πλήρους απασχόλησης στην ΕΕ ανήλθε στα 37.900 ευρώ, από 35.600 το 2022, σημειώνοντας αύξηση 6,5%.

Στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 3,6% σε σύγκριση με το 2022, που ήταν 16.407 ευρώ. Ακόμα κι έτσι όμως ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης στην Ελλάδα παραμένει κάτω από το 45% του αντίστοιχου μέσου μισθού της ΕΕ.

Οι χώρες με τους καλύτερους  μισθούς

Εκεί όμως που σε πιάνει απελπισία, είναι όταν συγκρίνεις τους μισθούς στη χώρα μας με τον μέσο μισθό των πιο ανεπτυγμένων χωρών.

Έτσι, όπως μας ενημερώνει η Eurostat ένας εργαζόμενος στο Λουξεμβούργο πληρώνεται σχεδόν όσο πέντε Έλληνες, με 81.100 ευρώ ετησίως. Ο Δανός εργαζόμενος κοστίζει όσο τέσσερις Έλληνες (67.600 ευρώ ετησίως). Οι μισθοί στην Ιρλανδία είναι 3,5 φορές υψηλότεροι από ό,τι στην Ελλάδα, στα 58.700 ευρώ ετησίως.

Όταν πάλι κάνεις τους υπολογισμούς με το κομπιουτεράκι για το τι σημαίνει 17.000 ετησίως – ως μέσος προσαρμοσμένος μισθός, που αντιστοιχεί σε μικτές απολαβές, αν διαιρεθεί με το 14 (συνυπολογίζοντας τα δώρα και το επίδομα αδείας), έχεις το γενναιόδωρο ποσό των 962 ευρώ καθαρά.

Λίγο περισσότερο από όσα υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός ότι θα φτάσει ο κατώτατος στο τέλος της τετραετίας.

Πόσα χρειάζεσαι το μήνα

Αν αναλογιστούμε ότι με 960 ευρώ στην Αθήνα, ίσα που μπορείς να πληρώσεις το ενοίκιο για ένα τριάρι και τους λογαριασμούς, και αν κάνεις οικονομίες μπορεί να  φτάσει για σουπερμάρκετ και βενζίνη ή εισιτήρια, δεν είναι τυχαίο που οι Αθηναίοι είναι οι λιγότερο ικανοποιημένοι με το μισθό τους πολίτες της Ευρώπης

Μάλιστα, σύμφωνα με το Salary Explorer, ένας ικανοποιητικός μισθός για να ζεις άνετα στην Αθήνα κυμαίνεται μεταξύ 2.250-3.410 ευρώ το μήνα, δηλαδή από διπλάσιος ως τριπλάσιος από το μέσο μεικτό μισθό.

Υπογραμμίζεται ότι το μέσος ετήσιος προσαρμοσμένος μισθός πλήρους απασχόλησης δεν είναι το ίδιο με τον μέσο καθαρό μισθό – που προκύπτει από τον μέσο όρο πλήρους και μερικής απασχόλησης.

Για τον σχεδόν έναν στους τέσσερις εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, που εργάζεται με σχέσεις μερικής απασχόλησης, ο μέσος καθαρός μισθός είναι σχεδόν 400 ευρώ το μήνα – χαμηλότερα δηλαδή και από το επίσημο κατώφλι της φτώχειας.

Πηγή: in.gr

Οαριθμός των παιδιών τα οποία αναζήτησαν θεραπεία στα τμήματα επειγόντων περιστατικών νοσοκομείων στις ΗΠΑ για ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη αυξήθηκε κατά 170% από το 2012 ως το 2023, σύμφωνα με έρευνα σε δύο μεγάλα αμερικανικά παιδιατρικά νοσοκομεία, που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του εθνικού συνεδρίου της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, στο Ορλάντο της Φλόριντας.

Σύμφωνα με όσα μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι ερευνητές ανέλυσαν 542 περιστατικά και διαπίστωσαν αυτή τη μεγάλη αύξηση, από 4,3 περιστατικά ανά 10.000 συνολικές εγγραφές στα τμήματα επειγόντων περιστατικών το 2012 σε 11,6 περιστατικά ανά 10.000.

Από το σύνολο των περιστατικών που σχετίζονται με τη ζέστη, το 77% είχαν ειδικές διαγνώσεις για τη ζέστη, όπως η θερμική εξάντληση και η θερμοπληξία, αλλά δεν χρειάστηκαν εισαγωγή στο νοσοκομείο (96%).

Το 24% είχαν διάγνωση ραβδομυόλυσης, μιας βλάβης του μυικού ιστού που συχνά προκαλείται από τη θερμική καταπόνηση ή την παρατεταμένη άσκηση, από τους οποίους το 63% χρειάστηκαν εισαγωγή στο νοσοκομείο.

Τα περισσότερα παιδιά που προσήλθαν στα νοσοκομεία ήταν μικρότερα σε ηλικία, είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι ισπανόφωνα, να χρησιμοποιούν κρατική ασφάλιση και να ζουν σε περιοχές με χαμηλότερη βαθμολογία στον Δείκτη Παιδικών Ευκαιριών.

«Καθώς οι ακραίες καλοκαιρινές θερμοκρασίες γίνονται πιο συχνές λόγω της αλλαγής του κλίματος, βλέπουμε αύξηση των ασθενειών που σχετίζονται με τη ζέστη, ιδίως σε ευάλωτες ομάδες, όπως τα παιδιά», δηλώνει η επικεφαλής της έρευνας, γιατρός Τέιλορ Μέριτ.

Τζώρτζης Ρούσσος

Οπως δεικνύουν οι δείκτες κοινής αγοραστικής δύναμης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε το ακατόρθωτο. Η Ελλάδα κατέχει πλέον την τελευταία θέση στην Ευρώπη ως προς τον μέσο μισθό ανά δεδουλευμένη ώρα εργασίας, υπολογισμένο σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης. Αν δεν καταλάβατε καλά, οι Ελληνες μισθωτοί είναι οι φτωχότεροι στην Ευρώπη, ξεπερνώντας τους Βούλγαρους εργαζόμενους αν κάποιος θέσει ως μέτρο το μέσο ωρομίσθιο και την κοινή αγοραστική δύναμη. Τούτο δεν προκύπτει από αυθαίρετους δημοσιογραφικούς υπολογισμούς. Αποτελεί το συμπέρασμα μελέτης του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) που υπογράφει ο εμπειρογνώμονας Βλάσης Μισσός. Πρόκειται για τον θεσμικό σύμβουλο της εκάστοτε κυβέρνησης σε θέματα της ελληνικής οικονομίας, δεδομένου ότι παρέχει μελετητικές υπηρεσίες σε θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Οπως λοιπόν προκύπτει από τη συγκεκριμένη επιστημονική ανάλυση, η οποία δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του οικονομικού δελτίου του ΚΕΠΕ και φέρει τον τίτλο «Σχετική θέση του μέσου ωρομισθίου και εργαζόμενοι φτωχοί στην Ελλάδα», η φορομπηχτική μεγέθυνση του ΑΕΠ μετά την πανδημία, για την οποία εμφανίζεται τόσο υπερήφανος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, μόνο ελάχιστα έχει βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού.

Αν όμως το δούμε από τη σκοπιά της αγοραστικής δύναμης, από το 2020, οπότε και καταγράφηκε καθίζηση των συνολικών ωρών εργασίας σε όλη την ΕΕ 27 λόγω των μέτρων περιορισμού της πανδημίας, στην Ελλάδα καταγράφεται μια ταχύτατη μεγέθυνση των ωρών εργασίας (ωρομίσθιο) χωρίς να μεταβάλλονται οι αποδοχές. Είναι τέτοια η ορμή, που η Ελλάδα όχι μόνο συνέκλινε μέσα σε τριάμισι χρόνια με τη Βουλγαρία αλλά πλέον την έχει ξεπεράσει!

Αύξηση τριπλάσια του μέσου όρου

«Ιδιαίτερα το 2020, έτος κατά το οποίο η πανδημία επέδρασε έντονα στη διεθνή οικονομία, η αγοραστική δύναμη του ωρομισθίου στην Ελλάδα συγκλίνει με εκείνο της Βουλγαρίας και, έκτοτε, η απόσταση μεταξύ τους διευρύνεται» παρατηρεί στη μελέτη του ο Βλ. Μισσός. Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα του ΚΕΠΕ: «Η αύξηση των ωρών εργασίας φαίνεται ότι διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στη μείωση του καταβαλλόμενου ωρομισθίου».

Οπως προκύπτει λοιπόν από την ανάλυση, από το 2020 έως και το 2023 η μέση αύξηση των ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο στην Ελλάδα εκτιμάται σε 9,25% έναντι 3,4% στην ΕΕ 27 – δηλαδή τριπλάσια του μέσου όρου. Είναι ενδεικτικό ότι για το 2023 η Ελλάδα εμφανίζει τη δεύτερη υψηλότερη επίδοση σε ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο μεταξύ των χωρών της ΕΕ 27.

Εδώ λοιπόν βρίσκεται το κλειδί του επιτεύγματος του Κυρ. Μητσοτάκη. Χρησιμοποιώντας τον Κ. Χατζηδάκη, το εξαπτέρυγο της Αγίας Οικογένειας, τον πολιτικό με το μικρότερο βιογραφικό της χώρας (δεν καταγράφεται μέρα εργασίας του), τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών που «δολοφονεί» μειλίχια οτιδήποτε άπτεται του κοινωνικού κράτους, το καλοκαίρι του 2021 πέρασε το ελαστικό οκτάωρο. Συγκεκριμένα, στη διάταξη του άρθρου 55 παρ. 2 του ν. 4808/2021 προβλέφθηκε ότι στο πλαίσιο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις υιοθέτησής της παρέχεται η δυνατότητα εφαρμογής συστήματος τετραήμερης πλήρους απασχόλησης διάρκειας σαράντα ωρών εβδομαδιαίως και δέκα ωρών ημερησίως. Το συγκεκριμένο σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας μπορεί να εφαρμόζεται είτε σε χρονική περίοδο αναφοράς έξι μηνών εντός ενός ημερολογιακού έτους είτε σε χρονική περίοδο αναφοράς ενός ημερολογιακού έτους. Ο ίδιος ο Κ. Χατζηδάκης τότε δήλωνε ότι δίνει στους μισθωτούς το δικαίωμα να μαζεύουν ελιές και να αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους. Κατ’ ουσία πρόκειται για τσάμπα υπερωρίες που πρόσφερε στους μεγάλους εργοδότες (κυρίως σε μέλη του ΣΕΒ, όπως βιομηχανίες, τράπεζες κ.λπ.). Από την άλλη, με τον ίδιο νόμο μείωσε την υπερωριακή αμοιβή. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αυτές οι νέες διατάξεις θα επέφεραν σε 1 εκατ. μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα ετήσιες απώλειες στις αποδοχές τους της τάξης του 20%.

Η στατιστική μείωση της ανεργίας

Ενα άλλο σημείο που φέρνει κυβερνητικούς πανηγυρισμούς δεν είναι άλλο από τη στατιστική μείωση της ανεργίας που μετρά η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Παρόλο που αυτή δεν αποτυπώνεται ευκρινώς από την εγγεγραμμένη ανεργία που μετρά η ΔΥΠΑ (πρ. ΟΑΕΔ), η κυβέρνηση δεν διστάζει να πανηγυρίσει. Θυμίζουμε πως ο Κυρ. Μητσοτάκης στις αρχές Ιουλίου έπειτα από σύσκεψη στο υπουργείο Εργασίας είχε κάνει λόγο για «εντυπωσιακή μείωση εργασίας, δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας και βελτίωση του εργασιακού περιβάλλοντος». Οπως προκύπτει από τους μετρήσιμους δείκτες, όλο αυτό δεν είναι κάτι άλλο παρά fake news προκειμένου να πανηγυρίζουν τα συστημικά ΜΜΕ! Σύμφωνα με την ανάλυση του ΚΕΠΕ: «Οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται αντιστοιχούν σε χαμηλότερες αποδοχές και σχετικά περισσότερες ώρες εργασίας». Αυτό έχει αποτέλεσμα κατά το 2022 το 23,1% των εργαζομένων (περίπου ένας στους τέσσερις) να υπολογίζεται ότι διαβιούσε με διαθέσιμο εισόδημα χαμηλότερο από το όριο της φτώχειας του 2009. Οπως προκύπτει από την ανάλυση του ΚΕΠΕ, οι Μητσοτάκης – Χατζηδάκης ως καταστροφικό δίδυμο της οικονομίας έφεραν και την κατρακύλα μετά το 2021 και πλέον η Ελλάδα κατατάσσεται ως η τελευταία χώρα στην Ευρώπη ως προς το μέσο ωρομίσθιο και την κοινή αγοραστική δύναμη, παρόλο που έχουν αυξηθεί τα μέγιστα οι ώρες εργασίας.

Πηγή: documentonews.gr

Στην έκθεση που δημοσιοποίησε σήμερα, η IRC που εδράζει στη Νέα Υόρκη, προειδοποιεί για την επιδείνωση της ανθρωπιστικής κατάστασης που θα προκαλέσουν κλιματική αλλαγή, επιδεινούμενες ένοπλες συγκρούσεις, αυξημένα χρέη των χωρών και μειούμενη διεθνής στήριξη το 2024.

Στον κατάλογό της Emergency Watchlist για το επόμενο έτος, η οργάνωση αναφέρεται σε 20 χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες στην Αφρική, που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιδείνωσης της ανθρωπιστικής κατάστασης. Η έκθεση αυτή δημοσιεύεται αφού ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια έφτασε φέτος τα 300 εκατ., ενώ ο αριθμός των εκτοπισμένων ξεπέρασε τα 114 εκατ.

«Είναι η χειρότερη εποχή», σχολίασε ο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, επικεφαλής της IRC, ζητώντας να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην κλιματική προσαρμογή, στην ενίσχυση των γυναικών, στα τραπεζικά συστήματα που βάζουν «τους ανθρώπους πρώτα», στη στήριξη των εκτοπισμένων και στα μέτρα για την αντιμετώπιση της ατιμωρησίας.

Το Σουδάν βρίσκεται στην πρώτη θέση του καταλόγου της IRC, ενώ ακολουθούν οι κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές και το Νότιο Σουδάν. Τη λίστα συμπληρώνουν εννέα υποσαχάριες χώρες, η Μιανμάρ και το Αφγανιστάν στην Ασία, η Συρία, ο Λίβανος και η Υεμένη στη Μέση Ανατολή, η Ουκρανία στην Ευρώπη, ο Ισημερινός στη Λατινική Αμερική και η Αϊτή στην Καραϊβική.

Σε αυτές οι 20 χώρες ζει το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά εκεί συγκεντρώνεται το 86% των παγκόσμιων ανθρωπιστικών αναγκών, όπως και το 70% των εκτοπισμένων και αυξανόμενο ποσοστό ανθρώπων που είναι αντιμέτωποι με ακραία φτώχεια και κλιματικούς κινδύνους.

Το Σουδάν, που δεν περιλαμβανόταν πέρυσι στον κατάλογο, φέτος βρίσκεται στην πρώτη θέση καθώς, παρά τον συνεχιζόμενο πόλεμο, η διεθνής προσοχή δεν είναι στραμμένη στη χώρα. Στο μεταξύ, η Γάζα καταγράφεται το 2024 ως το πλέον φονικό μέρος παγκοσμίως για τους αμάχους.

Αν και σε κάποιες αφρικανικές χώρες σημειώθηκε πρόοδος στις συνθήκες διαβίωσης, οι συγκρούσεις, τα πραξικοπήματα και η φτώχεια αυξάνονται «με ανησυχητικούς ρυθμούς», σημείωσε η IRC. Παράλληλα, το φαινόμενο El Nino απειλεί να προκαλέσει ακραίες καιρικές συνθήκες.

Ο Ισημερινός, όπου ζουν πολλοί πρόσφυγες από τη Βενεζουέλα, βρίσκεται για πρώτη φορά στον κατάλογο της οργάνωσης, καθώς η άνοδος του βίαιου εγκλήματος, το οποίο οι αρχές αποδίδουν κυρίως στη διακίνηση ναρκωτικών, επιδεινώνει τις επιπτώσεις που είχαν στην οικονομία η πανδημία και οι κλιματικοί κίνδυνοι.

Στο μεταξύ στην Αϊτή, η IRC τόνισε ότι ο μισός πληθυσμός έχει ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ πρόσθεσε ότι είναι «απίθανο» να βελτιώσουν τις συνθήκες το 2024 οι προσπάθειες του ΟΗΕ να βοηθήσει τις αστυνομικές δυνάμεις της χώρας να αντιμετωπίσουν τις ένοπλες συμμορίες.

Από την Τρίτη 1 Αυγούστου, η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι έδωσε εντολή στο Ιταλικό Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων να σταματήσει να χορηγεί το «κοινωνικό εισόδημα» σε άνεργους και πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Το μέτρο είχε υιοθετήσει η πρώτη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε, τον Μάρτιο του 2019, με στόχο τη στήριξη των φτωχότερων πολιτών της χώρας. Το ποσό αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο σε 550 ευρώ τον μήνα.

Η απόφαση ανακοινώθηκε μέσω μέσω μηνύματος sms, μέσα στο σαββατοκύριακο, που είχε αποδέκτες χιλιάδες κινητά τηλέφωνα. Το μέτρο αφορά οικογένειες στις οποίες υπάρχουν πολίτες που θεωρούνται σε θέση να αναζητήσουν μια νέα απασχόληση, ωστόσο η απόφαση προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια, κυρίως σε πολλές περιοχές του ιταλικού νότου με υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Σε αντικατάστασή του «κοινωνικού εισοδήματος», η κυβέρνηση Μελόνι ενέκρινε ένα νέο μέτρο, το οποίο ονόμασε «εισόδημα κοινωνικής ένταξης» και το οποίο δεν ξεπερνά ετησίως τα 6.000 ευρώ ανά δικαιούχο. Όσοι δεν δικαιούνται να λάβουν το νέο βοήθημα θα μπορούν να κάνουν αίτηση για χορήγηση 350 ευρώ τον μήνα για διάστημα ενός έτους, υπό τον όρο ότι θα παρακολουθεί παράλληλα μαθήματα επαγγελματικής κατάρτισης.

Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση και τα Πέντε Αστέρια κατηγορούν την κυβέρνηση Μελόνι ότι, με την κατάργηση του «κοινωνικού εισοδήματος», ουσιαστικά ξεκίνησε «πόλεμο κατά των φτωχότερων πολιτών».

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνησή της απαντούν όμως ότι πρόκειται για μέτρα που δεν μπορούν να μετατραπούν σε μόνιμα βοηθήματα, ιδίως για όποιον μπορεί να προσπαθήσει να επανενταχθεί στην αγορά της εργασίας.

Ακόμη μία έρευνα έρχεται να αποτυπώσει την τραγική κατάσταση που βιώνουν χιλιάδες νοικοκυριά που δυσκολεύονται, εξαιτίας της ακρίβειας, να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνουν περικοπές ακόμα και σε βασικά καθημερινά αγαθά και οι καλοκαιρινές διακοπές να αποτελούν άπιαστο όνειρο.

Η έρευνα του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ) καταγράφει σε αριθμούς την ακρίβεια που μαστίζει τη κοινωνία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας η οποία έγινε σε δείγμα 1.000 καταναλωτών:

1 στους 2 καταναλωτές δηλώνει ότι δεν κάνει διακοπές το 2023, ενώ 1 στους 3 δηλώνει ότι θα κάνει μεν διακοπές, αλλά πιο περιορισμένες.

Το 54% (έναντι 55% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει μειώσει συνολικά τις αγορές σε είδη τροφίμων και είδη παντοπωλείου.

Το 75% (έναντι 71% τον Ιανουάριο) του κοινού δηλώνει ότι έχει ακυρώσει δαπάνες διασκέδασης όπως είναι η εστίαση, οι διακοπές, τα ταξίδια κ.α.

Το 49% (έναντι 50% τον Ιανουάριο) του κοινού δηλώνει ότι έχει αναβάλει εργασίες συντήρησης και επισκευής, π.χ. στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο.

Το 27% (έναντι 24% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει χρησιμοποιήσει χρήματα από τις αποταμιεύσεις του προκειμένου να καλύψει τις αγορές του.

-Το 32% (έναντι 29% τον Ιανουάριο) έχει αναβάλει την πληρωμή λογαριασμών ή έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμής των υποχρεώσεων του.

Το 17% (έναντι 11% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει αυξήσει τον χρόνο εργασίας ή έχει βρει δεύτερη εργασία προκειμένου να αυξήσει το εισόδημα του.

Το 49% (έναντι 40% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει αλλάξει μάρκα-επωνυμία προϊόντος.

Από την έρευνα προκύπτει ότι το market pass δεν έχει βοηθήσει, καθώς το 72% δηλώνει ότι ξοδεύει τα ίδια χρήματα σε σχέση με πριν, ενώ μόλις το 8% λέει ότι δαπανά λιγότερα χρήματα.

Τραγικά τα στοιχεία της έκθεσης για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών που δόθηκε στη δημοσιότητα και καταγράφει την οριακή κατάσταση που βιώνουν οι μη προνομιούχοι συμπολίτες μας.

«Όπου φτωχός και η μοίρα του». Αυτό δυστυχώς είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από ακόμη μια έρευνα, καθώς η έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ καταδεικνύει τις τεράστιες ταξικές διαφορές που παραμένουν στη χώρα μας.

Η έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών για το 2022 αναφέρει μεν ότι το  δηλώνει το 56,8% του πληθυσμού 16 ετών και άνω, όμως το 70,2% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει, μοιραία, καθόλου έως λίγο ικανοποιημένο από την οικονομική του κατάσταση.

Σημαντικό είναι το στοιχείο που καταγράφει ότι πλήρως ικανοποιημένο από την οικονομική του κατάσταση δηλώνει μόλις το 2,3% του μη φτωχού πληθυσμού.

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία:

►Αναφορικά με τον βαθμό ικανοποίησης του πληθυσμού 16 ετών και άνω από την οικονομική του κατάσταση, ποσοστό 5,7% δηλώνει ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο, ενώ πλήρως ικανοποιημένο δηλώνει το 1,9%.

►Το μεγαλύτερο ποσοστό του φτωχού πληθυσμού (70,2%) δηλώνει καθόλου έως λίγο ικανοποιημένο από την οικονομική του κατάσταση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον μη φτωχό πληθυσμό ανέρχεται σε 25,9%. Πλήρως ικανοποιημένο από την οικονομική του κατάσταση δηλώνει μόνο το 2,3% του μη φτωχού πληθυσμού.

►Πολύ ικανοποιημένο από τη χρήση του χρόνου του δηλώνει το 33,1%, ενώ πολύ ικανοποιημένο από τις προσωπικές του σχέσεις δηλώνει το 59%. Το 1,5% δηλώνει ότι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων εβδομάδων (που προηγήθηκαν της συνέντευξης), αισθανόταν μοναξιά, ενώ για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό τα ποσοστά ανέρχονται αντίστοιχα σε 2,3% και 1,3%.

►Το 17,1% δηλώνει ότι ήταν ευτυχισμένο όλο το διάστημα, ενώ για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται σε 14,1% και 17,8%. Το 55,1% δηλώνει ότι δεν αισθάνθηκε καθόλου μοναξιά, ενώ για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό τα ποσοστά ανέρχονται αντίστοιχα σε 47,8% και 56,8%. Το 3,5% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δηλώνει ότι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων εβδομάδων, δεν αισθανόταν καθόλου ευτυχισμένο, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό ανέρχονται σε 5% και 3,1%.

►Το 88,2% δηλώνει ότι έχει κάποιον άνθρωπο από τον οποίο μπορεί να ζητήσει ηθική, υλική και οικονομική βοήθεια, με τα ποσοστά για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό να ανέρχονται, αντίστοιχα, σε 85,5% και 88,8%. Το 13,2% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δηλώνει- «συμφωνώ απόλυτα ή συμφωνώ»- ότι αισθάνεται κοινωνικά αποκλεισμένο / απομονωμένο, με τα ποσοστά για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό να ανέρχονται, αντίστοιχα, σε 19,2% και 11,8%.

Ο πληθωρισμός στην Αργεντινή εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο στο 109% σε ετήσια βάση, όπως ανακοίνωσε η εθνική στατιστική αρχή, ξεπερνώντας κάθε πρόβλεψη των αναλυτών και προκαλώντας απόγνωση και οργή στους καταναλωτές, οι οποίοι υποχρεώνονται να κάνουν ολοένα μεγαλύτερες θυσίες για να τα βγάλουν πέρα.

Απογοητευτικά τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2022. Σύμφωνα με αυτά o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται στο 26,3% του πληθυσμού της χώρας (2.722.000 άτομα).

Το ποσοστό είναι ελαφρώς μικρότερο (κατά 2%) σε σχέση με το 2021 (28,3%).

Σημειώνεται ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση μετά τη Βουλγαρία σε σχέση με τις εννέα ευρωπαϊκές χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Το κατώφλι της φτώχειας για μονοπρόσωπο νοικοκυριό ανέρχεται στο ποσό των 5.712 ευρώ ετησίως και σε 11.995 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών. Ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, το οποίο εκτιμήθηκε σε 9.520 ευρώ, ενώ το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της χώρας εκτιμήθηκε σε 18.563 ευρώ.

Από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, προκύπτουν επίσης τα εξής:

Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 742.235 σε σύνολο 4.049.102 νοικοκυριών, και τα μέλη τους σε 1.945.199 στο σύνολο των 10.399.329 ατόμων του εκτιμώμενου πληθυσμού της χώρας που διαβιεί σε ιδιωτικά νοικοκυριά.

Σε πέντε περιφέρειες (Κρήτη, Αττική, Νότιο Αιγαίο, Ήπειρος και Θεσσαλία) καταγράφονται ποσοστά κινδύνου φτώχειας χαμηλότερα από αυτό του συνόλου της χώρας, ενώ στις υπόλοιπες οκτώ περιφέρειες (Ιόνια Νησιά, Βόρειο Αιγαίο, Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησος, Δυτική Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα, Κεντρική Μακεδονία και Ανατολική Μακεδονία και Θράκη) τα αντίστοιχα ποσοστά είναι υψηλότερα.

Ο κίνδυνος φτώχειας εκτιμάται σε 25,9% για όσους έχουν ολοκληρώσει προσχολική, πρωτοβάθμια και το πρώτο στάδιο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε 18% για όσους έχουν ολοκληρώσει το δεύτερο στάδιο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, και σε 7,2% για όσους έχουν ολοκληρώσει το πρώτο και το δεύτερο στάδιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας 17 ετών και κάτω (28,1%), μειωμένος κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2021 (32,0%).

Αναλυτικά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ

Η νέα έκθεση της Eurostat για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα κράτη-μέλη της ΕΕ αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα μας διαμορφώθηκε το 2022 στο 68% του μέσου όρου στην ΕΕ και είναι το τρίτο χαμηλότερο μετά τη Βουλγαρία και τη Σλοβακία.

Η παραγωγή και τα εισοδήματα στην Ελλάδα, παρά την έξοδο από τα μνημόνια το 2018, δεν επέστρεψαν στα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα κι αν συνεχιστούν οι πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το 2011 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα ήταν στο 75% του μέσου όρου της ΕΕ, ενώ το μακρινό 2007 στο 95%. Η «φούσκα» έσκασε, τα μνημόνια ήρθαν κι από το 2016 μέχρι και το 2022 το σχετικό ποσοστό είναι «κολλημένο» στο 68% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Επί μία εξαετία, δηλαδή, δεν έχει αλλάξει τίποτα στη χώρα προς το καλύτερο.

Επίσης, η οικονομική κρίση και στη συνέχεια η πανδημία είχαν ως βασική συνέπεια τη διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ το 2008 τα νοικοκυριά με εισόδημα έως 750 ευρώ αποτελούσαν μόλις το 4,7% του συνόλου, το 2018 το ποσοστό τους έφθασε στο 12,7%. Τριπλασιάστηκε δηλαδή, τριπλασιάζοντας και τον αριθμό των συμπολιτών μας που βιώνουν φτώχεια και, κατά συνέπεια, κοινωνικό αποκλεισμό. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η επόμενη έρευνα της Εurostat αναμένεται να δείξει μία ακόμη χειρότερη εικόνα ως προς την αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης και τις ανισότητες στην ελληνική κοινωνία.

Οι ερμηνείες γι’ αυτή την εισοδηματική «βύθιση» και στη συνέχεια στασιμότητα είναι πολλές, αλλά πρωτίστως αποδίδονται στις οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης, της σημερινής κυβέρνησης εκτός μνημονίων αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων εντός μνημονίων. Η δημοσιονομική επέκταση της τελευταίας τριετίας δεν «έπιασε» τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, ούτε ενίσχυσε όσους βρίσκονται σε λίγο καλύτερη θέση, ενώ παράλληλα τόσο ο πληθωρισμός όσο και η αισχροκέρδεια διόγκωσαν τις ήδη μεγάλες εισοδηματικές και κοινωνικές αποκλίσεις.

Αξίζει, ακόμα, να σημειωθεί ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες βρέθηκαν στη δίνη της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, εμφανίζουν πολύ καλύτερες επιδόσεις από την Ελλάδα. Για παράδειγμα, στην Πορτογαλία το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης βρίσκεται στο 77% του μέσου όρου της Ένωσης και μάλιστα σε αυτά τα επίπεδα βρισκόταν και τα προηγούμενα χρόνια. Στην Ισπανία διαμορφώθηκε το 2022 στο 85% του μέσου όρου της ΕΕ, ανακάμπτοντας από την πανδημία και ενώ την προηγούμενη δεκαετία βρισκόταν λίγο πάνω από το 90%.

Εδώ στην Ελλάδα οι συνθήκες δεν βελτιώνονται, αντίθετα το ποσοστό των πολιτών που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα μεγαλώνει συνεχώς. Το πού οδηγούμαστε είναι ένα μεγάλο ερώτημα, ειδικά όσο πληθαίνουν τα σενάρια περί σφιχτών δημοσιονομικών πολιτικών το επόμενο διάστημα στην ΕΕ, και φυσικά και στην Ελλάδα, λόγω της δημοσιονομικής επέκτασης των τελευταίων ετών.