Οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι υπάρχουν εξωγήινοι σε έναν μακρινό πλανήτη, έπειτα από νέες παρατηρήσεις. Πρόκειται για τον εξωπλανήτη «K2-18 b», ο οποίος είναι υπερδιπλάσιος από τη Γη, απέχει 120 έτη φωτός από τον πλανήτη μας και βρίσκεται μέσα στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του στον αστερισμό του Λέοντα.

Οι επιστήμονες δήλωσαν πέρυσι ότι πίστευαν πως είχαν ανιχνεύσει το αέριο «διμεθυλοσουλφίδιο» (DMS) στην ατμόσφαιρά του, μια ένωση που «παράγεται μόνο από ζωντανούς οργανισμούς».

Τώρα, για να επιβεβαιωθεί η διαπίστωση, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα πραγματοποιήσει πολύωρες παρατηρήσεις του πλανήτη. Ωστόσο, οι λάτρεις του Διαστήματος θα πρέπει να περιμένουν αρκετούς μήνες για την πιστοποίηση και τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων.

Ο επικεφαλής των ερευνών για τον πλανήτη «K2-18 b» είναι ο αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Dr. Nikku Madhusudhan. Έχει ονομάσει τον πλανήτη «υδρόγειο κόσμο», που είναι ένας σχετικά νέος όρος που επινόησε για έναν βραχώδη πλανήτη με ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο και ωκεανούς νερού.

«Αν ανιχνεύσουμε DMS στον K2-18 b, αυτό τον τοποθετεί βασικά στην κορυφή των πιθανών ενδείξεων κατοικησιμότητας», δήλωσε ο Dr. Madhusudhan στους Times.

Ο πλανήτης «K2-18 b»

Ο πλανήτης «K2-18 b», που υπερδιπλάσιος σε μέγεθος από τη Γη και έχει μάζα πάνω από οκτώ φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας, ανακαλύφθηκε το 2015. Ωστόσο μόλις το 2019 αναφέρθηκε η παρουσία υδρατμών στην ατμόσφαιρα του, όπως γράφει το Foxreport.gr.

Το 2023, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο στην ατμόσφαιρά του, καθώς και έλλειψη αμμωνίας.

Ο Dr. Madhusudhan χαρακτήρισε αυτή τη στιγμή ως «πολύ σημαντική», επειδή υποστηρίζει τη θεωρία ότι υπάρχει ένας ωκεανός νερού κάτω από μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο.

Οι αρχικές παρατηρήσεις του Webb έδωσαν μια πιθανή ανίχνευση ενός μορίου που ονομάζεται διμεθυλοσουλφίδιο (DMS), το οποίο στη Γη «παράγεται μόνο από τη ζωή».

Το μεγαλύτερο μέρος του DMS στη γήινη ατμόσφαιρα εκπέμπεται από το φυτοπλαγκτόν σε θαλάσσια περιβάλλοντα – γεγονός που υποδηλώνει μια παρόμοια μορφή ζωής στον μακρινό πλανήτη.

Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να σκεφτούν καμία φυσική γεωλογική ή χημική διαδικασία που θα μπορούσε να δημιουργήσει DMS χωρίς ζωντανούς οργανισμούς.

Ο Dr. Madhusudhan δήλωσε ότι το εύρημα τους προκάλεσε σοκ, αλλά επειδή επρόκειτο για αρχικές παρατηρήσεις, θα μπορούσε να πει μόνο με 50% βεβαιότητα ότι υπάρχει DMS στον K2-18 b.

«Ήταν ένα πραγματικό σοκ, είχα άγρυπνες νύχτες για μια εβδομάδα. Εκείνη την εβδομάδα, δεν βρήκα καν το κουράγιο να το ανακοινώσω στην ίδια μου την ομάδα» πρόσθεσε.

Οι νέες παρατηρήσεις του James Webb

Οι νέες παρατηρήσεις από το James Webb αναμένεται να δώσουν μια οριστική απάντηση – αν και ο ειδικός θα πρέπει να περάσει μήνες μελετώντας τα δεδομένα για να την πάρει.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι σε θέση να αναλύσει τη χημική σύσταση ενός μακρινού πλανήτη καταγράφοντας το φως από το άστρο που τον φιλοξενεί αφού περάσει από την ατμόσφαιρα του πλανήτη στο δρόμο του προς τη Γη.

Τα αέρια της ατμόσφαιρας απορροφούν μέρος του αστρικού φωτός, αλλά το καθένα αφήνει αποκαλυπτικές υπογραφές στο φάσμα του φωτός, τις οποίες οι αστρονόμοι μπορούν στη συνέχεια να ξεδιαλύνουν.

Θεωρία υποστηρίζει ότι υπάρχει ένας ωκεανός νερού κάτω από μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο, μπορεί όμως αυτός ο «ωκεανός» να είναι λάβα στην πραγματικότητα

Παρόλο που οι «υδάτινοι κόσμοι» προβλέπεται να καλύπτονται από νερό, οι ερευνητές λένε ότι είναι επίσης πιθανό ο υποτιθέμενος ωκεανός του K2-18 b να είναι πολύ θερμός για να είναι κατοικήσιμος ή να είναι υγρός. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος πρότεινε ότι ο ωκεανός μπορεί να είναι λάβα.

Ο K2-18 b είναι γνωστός ως «σούπερ Γη» «super Earth» επειδή είναι μεγαλύτερος από τον πλανήτη μας αλλά μικρότερος από τον Ποσειδώνα.

Το μεγάλο μέγεθος του K2-18 b έχει ακτίνα 2,6 φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι το εσωτερικό του πλανήτη περιέχει πιθανότατα έναν μεγάλο μανδύα από πάγο υψηλής πίεσης, όπως ο Ποσειδώνας, αλλά με λεπτότερη ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο και επιφάνεια ωκεανού.

Ένα μοναδικό θέαμα από το κέντρο του γαλαξία μας που κατέγραψε το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε ο άνθρωπος, James Webb, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA.

Το James Webb διείσδυσε στο πυκνό και κατά δύσκολα ορατό σε λεπτομέρειες κέντρο του γαλαξία μας όπου κυριαρχούν αστρικά σφαιρωτά σμήνη και βέβαια ο Τοξότης Α*, η τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας η οποία εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και παράγει διαφόρων ειδών κοσμικά φαινόμενα.

Το James Webb φωτογράφησε ένα τμήμα της περιοχής Sagittarius C και στην εικόνα καταγράφονται περίπου 500.000 άστρα μαζί με κάποιες κοσμικές δομές και αντικείμενα που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αναγνωρίσουν οι επιστήμονες που μελετούν την εικόνα.

«Η εικόνα από τον Γουέμπ είναι εκπληκτική και η επιστήμη που θα πάρουμε από αυτήν είναι ακόμη καλύτερη», δήλωσε ο κύριος ερευνητής της ομάδας παρατήρησης Σάμουελ Κρόου, προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στο Σάρλοτσβιλ.

«Τα τεράστια αστέρια είναι εργοστάσια που παράγουν βαριά στοιχεία στους πυρηνικούς πυρήνες τους, επομένως η καλύτερη κατανόηση τους είναι σαν να μαθαίνεις την ιστορία προέλευσης μεγάλου μέρους του σύμπαντος», συμπλήρωσε.

Αστροφυσικοί που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) έκαναν μια πρωτοποριακή ανακάλυψη. Εντόπισαν μια σημαντική παρουσία μετάλλων σε έναν γαλαξία μόλις 350 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτή η αποκάλυψη αμφισβητεί την κατανόησή μας για το πρώιμο Σύμπαν και θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με την προέλευση των πρώτων μετάλλων του.

Στον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης, το σύμπαν αποτελούνταν κυρίως από υδρογόνο, με ίχνη ηλίου, λιθίου και ελάχιστη ποσότητα βηρυλλίου. Με αστρονομικούς όρους, όλα τα στοιχεία πέρα από το υδρογόνο και το ήλιο αναφέρονται ως μέταλλα. Τα μέταλλα σχηματίζονται αποκλειστικά σε αστέρια, ένα φαινόμενο που δεν επαναλαμβάνεται αλλού, εκτός από τις μικροσκοπικές ποσότητες που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της ίδιας της Μεγάλης Έκρηξης.

Η κατανόηση της εξέλιξης του περιεχομένου μετάλλων του Σύμπαντος, γνωστή ως μεταλλικότητα, είναι μια κομβική επιδίωξη στην αστροφυσική. Η παρουσία μετάλλων είναι απαραίτητη για το σχηματισμό βραχωδών πλανητών και, κατά συνέπεια, τη δυνατότητα για ζωή. Κατά τη διάρκεια των διαδοχικών αστρικών γενεών, η μεταλλικότητα του Σύμπαντος έχει αυξηθεί, διαμορφώνοντας μια τροχιά από την έναρξη των πρώτων μετάλλων μέχρι την τρέχουσα κατάσταση.

Η Advanced Deep Extragalactic Survey (JADES) του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb εστιάζει στην εξερεύνηση αρχαίων γαλαξιών, προσφέροντας πληροφορίες για τη μεταλλικότητά τους. Σε μια πρόσφατη μελέτη με τίτλο “JADES: Carbon enrichment 350 Myr after the Big Bang in a gas-rich galaxy”, ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Francesco D’Eugenio από το Ινστιτούτο Kavli για την Κοσμολογία στο Κέιμπριτζ, εξέτασαν έναν γαλαξία σε z=12,5 κοντά στη Κοσμική Αυγή.

Το James Webb φωτογραφίζει την καρδιά του Γαλαξία και το θέαμα κόβει την ανάσα

Τα αστέρια του Population III, τα πρώτα αστέρια που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν, ήταν ογκώδη, φωτεινά και αρχικά χωρίς μέταλλα, αποκτώντας ίχνη από πρώιμους σουπερνόβα. Αν και η παρατήρηση αυτών των αρχαίων αστεριών είναι πρόκληση λόγω της σπανιότητάς τους, οι δυνατότητες του JWST του επιτρέπουν να ανιχνεύει στοιχεία σε γαλαξίες μέσω του οργάνου Near Infrared Spectograph (NIRSpec).

Η εκπληκτική ανακάλυψη στον γαλαξία στο z=12,5 περιλαμβάνει μια απροσδόκητη αφθονία άνθρακα, αμφισβητώντας την ιδέα των αστέρων του Population III χωρίς μέταλλα. Αυτό το εύρημα, η πιο μακρινή ανίχνευση μιας μετάβασης μετάλλου μέχρι σήμερα, υποδηλώνει ότι παρθένα, χωρίς μέταλλα αστέρια του Population III μπορεί να μην υπήρχαν, αναδιαμορφώνοντας την κατανόησή μας για το πρώιμο Σύμπαν.

Οι επιστήμονες εξετάζουν προσεκτικά εναλλακτικές εξηγήσεις, όπως εκπομπές από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα ή συνεισφορές από ασυμπτωτικά γιγάντια κλαδιά αστέρων. Παρά τις 65 ώρες παρατήρησης του James Webb, η ακριβής πηγή του άνθρακα που ανιχνεύτηκε παραμένει αβέβαιη, αφήνοντας χώρο για μελλοντικές έρευνες.

Αν και η πρωτοποριακή ανίχνευση του James Webb αμφισβητεί τις υπάρχουσες θεωρίες, υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη για διευρυμένες δυνατότητες παρατήρησης. Οι έρευνες μεγάλης περιοχής και οι βαρυτικοί φακοί μπορεί να προσφέρουν ευκαιρίες για πιο εις βάθος φασματοσκοπικές μελέτες γαλαξιών υψηλής μετατόπισης ερυθρών, παρέχοντας μεγαλύτερο μέγεθος δείγματος και δυνητικά αποκαλύπτοντας τα μυστήρια των φάσεων διαμόρφωσης του Σύμπαντος.

Νίκη Μπάκουλη

Το ισχυρότερο και ακριβότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που υπάρχει -προς το παρόν- James Webb εκτελούσε τις συνήθεις εργασίες του, όταν εντόπισε κάτι εξαιρετικά περίεργο στο μακρινό σύμπαν.

Ήταν ένα ερωτηματικό.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να πρόκειται για ένα ζευγάρι γαλαξιών που συγχωνεύονται και κατά τύχη έχουν το σχήμα ερωτηματικού.

"Οι αλληλεπιδράσεις τους μπορεί να προκάλεσαν το παραμορφωμένο σχήμα ερωτηματικού", είπαν εκπρόσωποι του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου στο Space.com, πριν καταλήξουν στο ότι θα απαιτηθεί πρόσθετη παρακολούθηση για να καταλάβουμε τι είναι με βεβαιότητα.

Ενδέχεται να είναι και ένας ενιαίος γαλαξίας με περίεργο σχήμα.

Το ενδεχόμενο ωστόσο, της συγχώνευσης βρίσκει σύμφωνους πολλούς επιστήμονες, δεδομένου ότι οι γαλαξίες συγκρούονται και συγχωνεύονται συνεχώς.

Το ερωτηματικό ήταν ένα πολύ μικρό κομμάτι της εντυπωσιακής εικόνας που συνέλαβε το James Webb.

Η ΝASA δημοσίευσε το στιγμιότυπο στις 26/7, ενημερώνοντας ότι “το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA απαθανάτισε τα τερτίπια ενός ζευγαριού νεαρών αστεριών που σχηματίζονται ενεργά, γνωστά ως Herbig-Haro 46/47, σε φως υψηλής ανάλυσης κοντά στο υπέρυθρο.

Για να τα βρείτε, ιχνηλατήστε τις φωτεινές ροζ και κόκκινες αιχμές περίθλασης μέχρι να εστιάσετε το κέντρο: τα αστέρια βρίσκονται μέσα στην πορτοκαλολευκή κηλίδα. Είναι θαμμένα βαθιά σε ένα δίσκο αερίου και σκόνης που τροφοδοτεί την ανάπτυξή τους, καθώς συνεχίζουν να αποκτούν μάζα.

Ο δίσκος δεν είναι ορατός, αλλά η σκιά του φαίνεται στις δύο σκοτεινές, κωνικές περιοχές που περιβάλλουν τα κεντρικά αστέρια”.

Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί, η βιογραφία του Σύμπαντος θα πρέπει να γραφτεί από την αρχή.

Παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb υποδεικνύουν ότι οι πρώτοι μεγάλοι γαλαξίες εμφανίστηκαν πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν οι κοσμολόγοι.

Το τηλεσκόπιο απαθανάτισε έξι υποψήφιους γαλαξίες που είχαν ήδη ωριμάσει περίπου 500 με 700 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η οποία γέννησε το Σύμπαν πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.

Και οι έξι γαλαξίες έχουν αναπάντεχα μεγάλη μάζα και περιέχουν περίπου τον ίδιο αριθμό άστρων με τον δικό μας Γαλαξία, παρόλο που είναι δεκάδες φορές μικρότεροι σε όγκο.

«Είναι τρελό» σχολίασε η Έρικα Νέλσον του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, μέλος της διεθνούς ομάδας που παρουσιάζει τη μελέτη στο περιοδικό Nature.

«Απλά δεν περιμέναμε ότι το νεαρό Σύστημα θα οργανωνόταν τόσο γρήγορα. Αυτοί οι γαλαξίες δεν θα έπρεπε να είχαν τον χρόνο να σχηματιστούν» είπε η Νέλσον σε δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου.

Οι έξι υποψήφιοι γαλαξίες διακρίνονται ως κουκίδες. Εμφανίζονται κόκκινοι λόγω της διαστολής του Σϋμπαντος (Swinburne University of Technology)

«Κανείς δεν περίμενε ότι θα βρίσκαμε κάτι τέτοιο. Οι υποψήφιοι γαλαξίες είναι πολύ πιο ώριμοι από ό,τι περιμέναμε. Φαίνεται ότι εξελίχθηκαν ταχύτερα από ό,τι επιτρέπουν τα καθιερωμένα μοντέλα μας» δήλωσε στο Reuters ο Τζόελ Λίζα, αστροφυσικός του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

«Μουσείο τεράτων»

Ο μεγαλύτερος από τους έξι υποψήφιους γαλαξίες έχει μάζα 100 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, περίπου όσο ο δικός μας Γαλαξίας. Παραδόξως, όμως, έχει 30 φορές μικρότερο όγκο από τον «Μίλκι Ουέι».

Οι αρχέγονοι γαλαξίες «είναι ριζικά διαφορετικοί» από τους γαλαξίες στο σημερινό Σύμπαν, δήλωσε ο Άιβο Λάμπε του Πανεπιστημίου «Σουίνμπεργκ» στη Μελβούρνη, επικεφαλής της μελέτης.

«Αν ο δικός μας Γαλαξίας ήταν ένας μέσος ενήλικας κανονικού μεγέθους, ας πούμε 1,75 μέτρα σε ύψος και 70 κιλά σε βάρος, αυτοί οι γαλαξίες θα ήταν μωρά ενός έτους που θα ζύγιζαν το ίδιο αλλά θα είχαν ανάστημα κάτω από 7 εκατοστά. Το πρώιμο Σύμπαν είναι μουσείο τεράτων» είπε.

Η αλήθεια είναι ότι οι εν λόγω γαλαξίες δεν είναι οι αρχαιότεροι που έχουν εντοπιστεί με το James Webb. Το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο ανακάλυψε πέρυσι τέσσερις γαλαξίες που εκτιμάται ότι σχηματίστηκαν μόλις 350 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Πρόκειται όμως για νάνους συγκριτικά με τα νέα αντικείμενα και δεν εξέπληξαν τους αστρονόμους.

Οι ερευνητές τονίζουν πάντως ότι θα απαιτηθούν περαιτέρω παρατηρήσεις για να επιβεβαιωθεί ότι τα νέα αντικείμενα είναι πράγματι γαλαξίες και έχουν όντως τόσο μεγάλη μάζα.

Παρόλα αυτά, «ακόμα και αν μόνο ένας από αυτούς τους γαλαξίες είναι αληθινός, η ανακάλυψη ξεπερνά τα όρια των γνώσεών μας για την κοσμολογία» είπε η Νέλσον.

Οι έξι υποψήφιοι γαλαξίες, οι οποίοι εντοπίστηκαν σε μια μικρή περιοχή του ουρανού στη Μεγάλη Άρκτο, υποδεικνύουν ότι τα άστρα που είχαν προλάβει να σχηματιστούν περίπου μισό δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη περιείχαν 10 με 100 φορές περισσότερη μάζα από ό,τι θα αναμενόταν.

Μάλιστα οι υπολογισμοί των ερευνητών υποδεικνύουν ότι η (κανονική) ύλη που περιείχε τότε το Σύμπαν δεν θα έπρεπε να επαρκεί για να σχηματιστούν τόσο πολλά άστρα τόσο γρήγορα.

Εξήγηση ακόμα δεν υπάρχει, ωστόσο η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να συγκεντρώσει νέες παρατηρήσεις προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα.

Στο μεταξύ, το James Webb θα μπορούσε να πετύχει έναν από τους πρωταρχικούς στόχους της αποστολής του, τον εντοπισμό των πρώτων άστρων που άναψαν στο Σύμπαν.

Τα πρώτα αυτά άστρα εκτιμάται ότι εμφανίστηκαν περίπου 100 με 200 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και είχαν 1.000 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο.

Η μελέτη τους θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για τη βρεφική ηλικία του Σύμπαντος.

Η οποία όπως φαίνεται ήταν πολύ πιο περιπετειώδης από ό,τι νομίζαμε.

Το τηλεσκόπιο James Webb της NASA δεν σταματάει το ιστορικό και εντυπωσιακό ταξίδι του στα βάθη του διαστήματος, αφού τώρα έστειλε στη Γη φωτογραφίες του Συμπλέγματος της Πανδώρας (Pandora’s Cluster), αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ.

Πρόκειται για μια νέα μαγευτική οπτική του διαστήματος, την οποία μόνο το υπέρ-εξελιγμένο τηλεσκόπιο James Webb της NASA μπορεί να προσφέρει. Το Pandora’s Cluster είναι το σημείο όπου τρεις γαλαξίες ενώνονται, σχηματίζοντας ένα μέγα σύμπλεγμα με βαρύτητα τόσο ισχυρή που διαστρεβλώνει τον χωροχρόνο γύρω του.

«Ο αρχαίος μύθος της Πανδώρας αφορά την ανθρώπινη περιέργεια και τις ανακαλύψεις που οριοθετούν το παρελθόν από το μέλλον, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην προκειμένη περίπτωση με το James Webb, το οποίο μας αποκαλύπτει νέα βασίλεια, συμπεριλαμβανομένης αυτής της εικόνας του Συμπλέγματος της Πανδώρας σε βάθος», δήλωσε για τις νέες εικόνες η αστρονόμος Ρέιτσελ Μπέζανσον, από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.

«Όταν το James Webb μας έστειλε τις πρώτες εικόνες του Συμπλέγματος της Πανδώρας, ειλικρινά μείναμε άναυδοι», πρόσθεσε η αστρονόμος. Στην εικόνα «διακρίνονται τόσες πολλές λεπτομέρειες του Συμπλέγματος αλλά και τόσοι άλλοι γαλαξίες στο βάθος. Χάθηκα, κοιτώντας την εικόνα» εξηγεί η αστρονόμος του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ.

Δείτε τις εικόνες και πώς τις εξηγεί η NASA:

Τι δείχνουν οι νέες εικόνες του James Webb

Η νέα όψη του Συμπλέγματος της Πανδώρας συνδυάζει τέσσερα στιγμιότυπα που απαθανάτισε το James Webb σε μια πανοραμική εικόνα, εμφανίζοντας περίπου 50.000 πηγές εγγύς υπέρυθρου φωτός. Λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός επειδή χρησιμοποιεί τη συνδυασμένη μάζα του σμήνους των γαλαξιών για να δημιουργήσει έναν ισχυρό «βαρυτικό φακό» – ένα φυσικό φαινόμενο μεγέθυνσης της βαρύτητας.

Αυτή η μέθοδος μπορεί να δώσει στους επιστήμονες τη δυνατότητα να μελετήσουν την κοσμολογία και την εξέλιξη των γαλαξιών με νέους τρόπους, καθώς θα μπορούν να παρατηρήσουν πολλούς πιο μακρινούς γαλαξίες του πρώιμου σύμπαντος.

Ογκώδη αντικείμενα όπως τέτοια σμήνη γαλαξιών παραμορφώνουν τον χωροχρόνο τόσο πολύ, που το φως από αυτά τα μακρινά αντικείμενα καταλήγει να επηρεάζεται και να εκτρέπεται σε σημείο που δημιουργεί περίεργα σχήματα ή παράξενες οπτικές ψευδαισθήσεις.