Tο διαστημικό σκάφος Parker Solar Probe της Nasa ετοιμάζεται σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, να πραγματοποιήσει μια ιστορική προσέγγιση στον Ήλιο πιο κοντά από ποτέ.

Στις 13:53 (ώρα Ελλάδος), θα περάσει σε απόσταση 6,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου, πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο σκάφος στο παρελθόν.

Έχοντας εκτοξευθεί το 2018, το μη επανδρωμένο σκάφος είναι σε μια επταετή αποστολή, με στόχο να ανακαλύψει τα μυστικά του Ήλιου και να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα για την ηλιακή δραστηριότητα, όπως οι ηλιακές καταιγίδες που επηρεάζουν τις τηλεπικοινωνίες μας και τη Γη γενικότερα.

Ο ερευνητής Αρίκ Πόσνερ που συμμετέχει στην επιστημονική ομάδα της αποστολής δεν κρύβει πως ανυπομονεί να λάβει την πρώτη ενημέρωση από το διαστημικό σκάφος, ώστε να αντλήσει δεδομένα και να εξάγει συμπεράσματα. Είναι μια «τολμηρή αποστολή» της NASA, ένα ιστορικό «επίτευγμα» με στόχο «να απαντηθούν μακροχρόνια ερωτήματα» σχετικά με σύμπαν, εξηγεί.

Το επιτελείο της NASA θα χάσει προσωρινά την επικοινωνία με το σκάφος, αναμένοντας πως θα λάβει σήμα την Παρασκευή. Κατά την προσέγγισή του στον Ήλιο, το Parker Solar Probe θα ταξιδεύει με ταχύτητα 690.000 χλμ/ώρα - η οποία θα του επέτρεπε να φθάσει από το Τόκιο στην Ουάσινγκτον σε λιγότερο από ένα λεπτό. Η θερμική του ασπίδα έχει σχεδιαστεί να αντέξει ακραίες θερμοκρασίες 870-930 βαθμών Κελσίου.

Εάν όλα πάνε βάσει του αρχικού σχεδιασμού, το Parker Solar Probe θα επιχειρήσει άλλες δύο φορές να προσεγγίσει τον Ήλιο προκειμένου να συλλέξει επιστημονικά δεδομένα: στις 22 Μαρτίου και στις 19 Ιουνίου του 2025.

Η Parker Solar Probe, ταξιδεύοντας με ταχύτητα 692.000 χιλιόμετρα την ώρα, έχει ήδη σπάσει τα ρεκόρ για το κοντινότερο ανθρώπινο αντικείμενο στον Ήλιο, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ που είχε θέσει το διαστημόπλοιο Helios 2 το 1976. Κατά τη διάρκεια αυτής της τελικής προσέγγισης, η διαστημική αποστολή θα περάσει μέσα από πλάσματα και ενδέχεται να συναντήσει μια ηλιακή έκρηξη, προσφέροντας ανεπανάληπτες εικόνες για τη δυναμική του Ήλιου.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της αποστολής είναι το προστατευτικό θερμικό της ασπίδιο, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να αντέχει θερμοκρασίες έως και 2.500°F, προστατεύοντας τα ευαίσθητα επιστημονικά όργανα του διαστημοπλοίου. Αυτή η ασπίδα έχει διασφαλίσει την επιτυχία της αποστολής, επιτρέποντας τη συλλογή πολύτιμων δεδομένων για τον ηλιακό άνεμο και την ενέργεια που εκπέμπει ο Ήλιος.

Μια εκπληκτική ανακάλυψη ήρθε στο φως όταν επιστήμονες της NASA εντόπισαν ανθρώπινες κατασκευές, που μοιάζουν με πόλη, θαμμένες 30 μέτρα κάτω από τον πάγο της Γροιλανδίας. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προηγμένη τεχνολογία ραντάρ, για να εντοπίσουν ίχνη ανθρώπινης κατασκευής στην παγωμένη τούνδρα.

Ο λόγος για το «Camp Century», μία εγκαταλελειμμένη στρατιωτική εγκατάσταση της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, η οποία ήρθε ξανά στο φως τον περασμένο Απρίλιο από ένα αεροσκάφος Gulfstream III της NASA.

Η ερευνητική αποστολή είχε ως στόχο τη χαρτογράφηση των εσωτερικών στρωμάτων του παγετώνα και του παγωμένου υπεδάφους.

«Ψάχναμε για την κοίτη του πάγου και ξαφνικά ξεπετάχτηκε το Camp Century», δήλωσε ο Alex Gardner, επιστήμονας στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, ο οποίος βοήθησε στην καθοδήγηση του προγράμματος. «Στην αρχή δεν ξέραμε τι ήταν».

«Στόχος μας ήταν να βαθμονομήσουμε, να επικυρώσουμε και να κατανοήσουμε τις δυνατότητες και τους περιορισμούς του UAVSAR για τη χαρτογράφηση των εσωτερικών στρωμάτων του στρώματος πάγου και της διεπιφάνειας πάγου-κοιτίδας», δήλωσε ο επιστήμονας της NASA Chad Greene.

Ωστόσο, οι ερευνητές δεν πίστευαν ότι θα ανακάλυπταν ένα φιλόδοξο στρατιωτικό σχέδιο του προηγούμενου αιώνα.

Η μυστική βάση και το «Project Iceworm»

Η Camp Century δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική βάση. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο των ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια «πόλη κάτω από τον πάγο» με τούνελ που διασχίζουν πάνω από 4.800 χιλιόμετρα, ως μέρος της στρατηγικής πυρηνικής αποτροπής κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Η βάση κατασκευάστηκε από το Σώμα Μηχανικού του στρατού των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960, υπό την καθοδήγηση του τότε προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Το έργο, γνωστό ως «Project Iceworm», είχε στόχο τη διατήρηση πυρηνικών πυραύλων εδάφους ως μέρος της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ, αναφέρει η Washington Post.

Το αρχικό σχέδιο περιλάμβανε μια εγκατάσταση 134.679 τετραγωνικών χιλιομέτρων – τριπλάσια σε έκταση από τη Δανία, που κατέχει τη Γροιλανδία.

Η βάση θα είχε 2.000 θέσεις εκτόξευσης για 600 πυραύλους «Iceman», ικανούς να καταστρέψουν το 80% των στόχων των ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη, σύμφωνα με το ακαδημαϊκό άρθρο «The Iceman that Never Came».

Οι πύραυλοι θα εκτοξεύονταν μέσω τούνελ 28 μέτρων κάτω από την επιφάνεια. Ωστόσο, τα σχέδια κρατήθηκαν μυστικά από το Βασίλειο της Δανίας, με τις ΗΠΑ να παρουσιάζουν την Camp Century ως επιστημονική βάση. Οι πραγματικοί σκοποί του έργου αποκαλύφθηκαν το 1997, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα.

Το «Project Iceworm» και η Camp Century εγκαταλείφθηκαν το 1967. Το κόστος του έργου εκτιμάται σε περισσότερα από 25 δισεκατομμύρια δολάρια σημερινής αξίας.

Αποθέματα νερού στον Άρη εντόπισαν επιστήμονες, βαθιά μέσα στον βραχώδη εξωτερικό φλοιό του πλανήτη. Ειδικότερα, τα ευρήματα προέρχονται από μια νέα ανάλυση του Mars Insight Lander της NASA, που προσγειώθηκε στον πλανήτη το 2018.

Το αεροσκάφος είχε ένα σεισμόμετρο, το οποίο κατέγραψε δονήσεις τεσσάρων ετών, βαθιά μέσα στον Κόκκινο Πλανήτη. Η ανάλυση αυτών των δονήσεων – και του πώς ακριβώς κινείται ο πλανήτης – αποκάλυψε «σεισμικά σήματα» υγρού νερού.

Τι αναφέρει η έρευα των επιστημόνων

Επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν για πρώτη φορά νερό στον Άρη σε υγρή μορφή, γεγονός που αλλάζει τα σενάρια για τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής στον κόκκινο πλανήτη.

Τα αποτελέσματα προέρχονται από ανάλυση στοιχείων που συγκέντρωσε το σκάφος «Mars Insight Lander» το διάστημα 2018-2022. Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, το σκάφος ήταν εξοπλισμένο με ένα σεισμόμετρο, το οποίο κατέγραφε επί τέσσερα χρόνια τις σεισμικές δονήσεις, που αποκαλούνται «Marsquakes» (σεισμοί του Άρη) και προέρχονται από το βαθύ εσωτερικό του πλανήτη.

Αναλύοντας, λοιπόν, 1.319 δονήσεις και μετρώντας πόσο γρήγορα ταξιδεύουν τα σεισμικά κύματα, οι επιστήμονες πέτυχαν να βρουν τι υλικό είναι πιο πιθανό να κινείται. «Αυτές για την ακρίβεια είναι οι ίδιες τεχνικές, που χρησιμοποιούμε για να βρούμε νερό στη Γη ή πετρέλαιο και φυσικό αέριο», εξήγησε ο καθηγητής Michael Manga από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley, που συμμετείχε στην έρευνα.

Τα σενάρια που εξετάζονται

Δημοσίευμα του εξωτερικού ανέφερε πως στον Άρη υπήρχε νερό ωστόσο για τρία δισεκατομμύρια χρόνια ο πλανήτης έγινε μια έρημος και το νερό εξατμίστηκε στο διάστημα σε μεγάλο μέρος του. Έκτοτε, ερευνητές υποστήριξαν ότι ενδεχομένως υπάρχουν παγωμένοι ωκεανοί κάτω από το έδαφος του Άρη. Το άλλο σενάριο που εξετάζεται είναι το νερό σε υγρή μορφή να είναι διασκορπισμένο σε όλη την υπόγεια επιφάνεια, καθώς με βάση τους επιστήμονες είναι βασικό προαπαιτούμενο για την ύπαρξη ζωής.

ΝΙΚΗ ΜΠΑΚΟΥΛΗ

Yπάρχουν πρωτόκολλα που θα ‘επιστρατευθούν’, στην περίπτωση που αστεροειδής απειλήσει την ύπαρξη μας. Πώς θα ενημερωθούμε.

Δεν είναι μυστικό ό,τι σε ετούτη εδώ τη γωνιά γίνονται ‘πράγματα’ που λέει μια ψυχή. Δηλαδή, θέματα που είναι μπροστά από την εποχή τους. Αν είσαι σταθερός/σταθερή φαν, διαβάζεις τακτικά στο NEWS 24/7 θέματα που δημοσιεύουν σε ύστερο χρόνο διεθνή media.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής: την εποχή που έκανε πρεμιέρα η ταινία με τίτλο «Don’t Look Up», ο Σταύρος Διοσκουρίδης αναρωτήθηκε αν και πώς θα ενημερωνόμασταν οι πολίτες αυτού του πλανήτη για το τέλος μας.

Την απορία του Σταύρου έλυσε ο επικοινωνιολόγος Παναγιώτης Παπαχατζής, καθηγητής στρατηγική επικοινωνίας και διαχείρισης κρίσεων σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και διευθυντής της Redwolf Advertising, με εμπειρία στην πολιτική επικοινωνία και την διαχείριση κρίσεων.

Δυο και πλέον χρόνια αργότερα, απάντησε στο ίδιο ερώτημα ένα στέλεχος του Γραφείου Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA.

Το Planetary Defense Coordination Office (PDCO) είναι κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ που δημιουργήθηκε για να ανακαλύψει τους τρόπους να μπορούμε να βλέπουμε τι κυκλοφορεί γύρω μας (στη Γη), να υπολογίζονται οι τροχιές προκειμένου να διακρίνονται οι απειλές και ιδανικά να εξουδετερώνονται.

Η ίδια υπηρεσία εν τω μεταξύ, είχε ανακοινώσει τον Γενάρη ότι δεν θα κινδυνέψουμε από σύγκρουση στις 3 Μαρτίου, καθώς η προβλεπόμενη πιθανότητα ήταν 1/10.000.000.

Ο επικεφαλής του Γραφείου αυτού, Lindley Johnson διευκρίνισε σε πρόσφατη συνέντευξη του πως «θέλουμε να βρούμε τα πάντα, πριν μας βρουν αυτά».

Έως τώρα έχουν καταγραφεί κοντά στους 34.000 αστεροειδείς (μικρά σώματα σαν βράχος -αποτελούνται από σκόνη, μέταλλο και πέτρωμα- του ηλιακού συστήματος, που είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο) κοντά στη Γη.

Οι 2.300 είναι «δυνητικά επικίνδυνοι» μόνο οι 153 θα μπορούσαν να προκαλέσουν την εξαφάνιση μας, αν έπεφταν πάνω μας.

Ως «δυνητικά επικίνδυνοι» χαρακτηρίζονται οι αστεροειδείς που έχουν διάμετρο τουλάχιστον 140.208 μέτρων και τέμνουν την τροχιά της Γης, στη απόσταση μεταξύ Γης και Ήλιου.

Οι 153 απειλές έχουν διάμετρο κοντά στο 1 χιλιόμετρο.

Ό,τι μικρότερο -από τις διαστάσεις που δώσαμε- υπάρχει και πετά γύρω μας, καίγεται στην ατμόσφαιρα της Γης.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΑΠΕΙΛΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Βάσει των όσων είπε το ‘αφεντικό’ της πλανητικής άμυνας, εάν διαπιστωθεί πως κάποιος εκ των αστεροειδών που μπορούν να απειλήσουν την ύπαρξη μας, κατευθύνεται προς τα πάνω μας, θα ειδοποιηθεί το Διεθνές Δίκτυο Προειδοποίησης Αστεροειδών (International Asteroid Warning Network-IAWN).

Είναι ο παγκόσμιος συνασπισμός αστρονόμων που δημιουργήθηκε το 2013, κατόπιν σύστασης που ενέκρινε ο ΟΗΕ, για μια διεθνή απάντηση σε μια πιθανή ουσιαστική απειλή.

Το IAWN είναι επιφορτισμένο με την ανάπτυξη στρατηγικής, με τη χρήση καλά καθορισμένων σχεδίων επικοινωνίας και πρωτοκόλλων που θα βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να αναλύσουν τις συνέπειες της πρόσκρουσης αστεροειδή και το σχεδιασμό των αντιδράσεων μετριασμού του αντίκτυπου.

Εάν ο συνασπισμός επιβεβαιώσει πως όντως υπάρχει απειλή, αποφασίζει για τη συνέχεια. Πιο συγκεκριμένα, εάν εκτιμάται πως θα πληγεί μια χώρα, ενημερώνεται και οφείλει να προχωρήσει σε δημόσια δήλωση.

Εάν ο διαστημικός βράχος αναμένεται να έχει διεθνή αντίκτυπο, μπαίνει στη μέση το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για Υποθέσεις του Διαστήματος.  Παρεμπιπτόντως, έχει διεθνές συνέδριο στη Βιέννη, στις 26 του Μάρτη.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΝΟ ΣΤΑ ΠΛΑΝΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Εν αντιθέσει με το «Don’t Look Up» που μια σειρά από αποφάσεις ανεπαρκών πολιτικών οδήγησαν στην συντέλεια, στην πραγματικότητα έχουμε στα ‘όπλα’ μας το DART (Double Asteroid Redirection Test) που παρουσιάστηκε σε μια δοκιμή εκτροπής υποτιθέμενης απειλής

Η NASA έχει ενημερώσει πως δουλεύει επί περισσότερων μεθόδων εκτροπής. Στη λίστα υπάρχει διαστημόπλοιο που θα βγάζει από την τροχιά του τον αστεροειδή, μέσω της βαρύτητας.

Όπως όμως, τονίστηκε σε άρθρο του Insider ό,τι μελετάται και αναπτύσσεται θα είναι άχρηστο (δεν θα μπορεί να κάνει τη δουλειά για την οποία δημιουργείται) στην περίπτωση που ο αστεροειδής δεν ανιχνευτεί το λιγότερο πέντε χρόνια πριν την επικείμενη πρόσκρουση.

Αυτό αποκαλύφθηκε σε προσομοίωση που έκανε η NASA για αντιμετώπιση απειλής, σε χρονική απόσταση έξι μηνών.

Για να μπορεί να δει τι έρχεται πέντε χρόνια νωρίτερα, χρειάζεται πιο εξελιγμένο τηλεσκόπιο που είναι στα σκαριά.

Βάσει μελέτης, η επόμενη πιθανή σοβαρή σύγκρουση αστεροειδούς και Γης θα γίνει το 2182. Για την ακρίβεια, ο διαστημικός βράχος που ονομάστηκε Bennu έχει 1/2700 πιθανότητες να συγκρουστεί με τον πλανήτη μας. Θα αυξηθούν αν περάσει από μια «βαρυτική κλειδαρότρυπα» το 2135.

O Bennu μπορεί να πυροδοτήσει έκρηξη, ίση με 24 πυρηνικές βόμβες.

Πηγή: news247.gr

Μία βλάβη σε υπολογιστή του διαστημικού σκάφους Voyager 1 της NASA προκάλεσε διακοπή της επικοινωνίας του κέντρου ελέγχου στη Γη με το γηρασμένο σκάφος που ταξιδεύει τα τελευταία 46 χρόνια στο Διάστημα. 

Μηχανικοί προσπαθούν επί του παρόντος να επιλύσουν το πρόβλημα κάνοντας «διαστρικό restart», καθώς το διαστημόπλοιο εξερευνά αχαρτογράφητη κοσμική περιοχή, πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. 

Το Voyager 1 είναι το πιο απομακρυσμένο ανθρώπινο κατασκεύασμα, σε απόσταση περίπου 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Το «δίδυμο» Voyager 2 έχει διανύσει περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Και τα δύο διαστημικά σκάφη ταξιδεύουν στο διαστρικό διάστημα και είναι τα μόνα διαστημόπλοια που λειτουργούν πέρα από την ηλιόσφαιρα, τα όρια, δηλαδή, των μαγνητικών πεδίων του ήλιου που εκτείνονται πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα.

Αν και ήταν σχεδιασμένα για να λειτουργήσουν μόλις πέντε χρόνια, τα σκάφη Voyager αποδείχτηκαν τα δύο μακροβιότερα διαστημόπλοια στην ιστορία, προσφέροντας επί δεκαετίες πολύτιμες πληροφορίες για το ηλιακό μας σύστημα και τον χώρο πέρα από αυτό, αφού έκαναν επιτυχείς διελεύσεις από τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα.

Το Voyager 1 διαθέτει τρεις υπολογιστές, συμπεριλαμβανομένου ενός συστήματος καταγραφής των δεδομένων πτήσης που συλλέγει πληροφορίες από τα επιστημονικά όργανα του διαστημικού σκάφους και τις συνδυάζει με μηχανολογικά δεδομένα που αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα κατάσταση του Voyager 1.

Το σύστημα δεδομένων πτήσης του Voyager 1 φαίνεται τώρα να έχει «κολλήσει».

Μια δυσλειτουργία από μεγάλη απόσταση

Η επιστημονική ομάδα που χειρίζεται το Voyager παρατήρησε για πρώτη φορά το πρόβλημα στις 14 Νοεμβρίου, όταν η μονάδα τηλεπικοινωνιών του συστήματος δεδομένων πτήσης άρχισε να στέλνει πίσω ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο από μονάδες και μηδενικά. 

Ενώ το διαστημόπλοιο μπορεί να λαμβάνει και να εκτελεί εντολές που μεταδίδονται από την ομάδα αποστολής, το πρόβλημα με τη μονάδα τηλεπικοινωνιών σημαίνει ότι δεν επιστρέφονται στη Γη επιστημονικά ή μηχανολογικά δεδομένα από το Voyager 1.

Η ομάδα έστειλε εντολές, μέσα στο Σαββατοκύριακο, για να επανεκκινήσει το σύστημα δεδομένων πτήσης στο διαστημικό σκάφος, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν επιστρέψει αξιοποιήσιμα δεδομένα, σύμφωνα με τη NASA.

Αφού πέρασε από το πιο βασανισμένο φεγγάρι του Δία στις 3 Φεβρουαρίου, τo σκάφος Juno της NASA, έστειλε πίσω στην Γη, τις πιο κοντινές φωτογραφίες που έχουμε δει από την Ιώ. Το σκάφος πέρασε μόλις 1500 χιλιόμετρα μακτυά από το φεγγάρι, που είναι γεμάτο ηφαίστεια. Οι επιστήμονες της ομάδας τέτοια περάσματα από το φεγγάρι του Δία, θα μας δώσουν απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα για το γεμάτο λάβα ουράνιο σώμα.

«Τα δίδυμα περάσματα έχουν σχεδιαστεί  για να παρέχουν νέα εικόνα για το πώς λειτουργεί ο ηφαιστειακός μηχανισμός της Iώ και εάν υπάρχει ωκεανός μάγματος κάτω από το βραχώδες, ορεινό έδαφος της Io», έγραψαν οι χειριστές της αποστολής μετά την επιστροφή των πρώτων εικόνων.

Η Ιώ έχει εκατοντάδες ηφαίστεια, με πολλά από αυτά να είναι ενεργά και αρκετά ζεστά, ώστε το Juno να ανιχνεύει την θερμότητα στην επιφάνεια του φεγγαριού. Κάποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα, για να φαίνονται σαν αναχώματα στις φωτογραφίες, όπως επίσης φαίνονται και οι σκοτεινές περιοχές που έχουν καεί από την λάβα που έρευσε.

Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες, περνάνε από επεξεργασία για την μείωση του θορύβου και των παραμορφώσεων, από επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφου, με κάποιους από αυτούς να δουλεύουν για την NASA ή άλλες υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με το διάστημα. Αυτές είναι οι κοντινότερες φωτογραφίες που έχουμε από την Ιώ, για πάνω από δύο δεκαετίες.

Η Ιώ είναι κλειδωμένη σε μια τροχιά μεταξύ κοντινών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένου και του τεράστιου Δία. Αυτό προκαλεί την έκρηξη των ηφαιστείων, λόγω της τεράστιας βαρύτητας που δέχεται. Δεν είναι μόνο ο Δίας, αλλά και η αδερφή της Ιώ, η Ευρώπη που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού μας συστήματος. Παράλληλα βαρυτικές δυνάμεις δέχεται και από τον Γανυμήδη. Η NASA εξηγεί:

«Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ιώ τεντώνεται και συμπιέζεται συνεχώς, ενέργειες που συνδέονται με τη δημιουργία της λάβας που φαίνεται να εκρήγνυται από τα πολλά ηφαίστειά της».

«Πανευτυχείς» δηλώνουν οι άνθρωποι του Johnson Space Center της NASA στο Χιούστον που «επιτέλους» κατάφεραν να ανοίξουν σφραγισμένο κάνιστρο με δείγματα αστεροειδούς, τέσσερις μήνες αφότου αυτό προσεδαφίστηκε στην έρημο της Γιούτα. 

Την Παρασκευή, η διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε πως κατάφερε να αφαιρέσει δύο εξαρτήματα που είχαν κολλήσει και μπλόκαραν το άνοιγμα του μεταλλικού δοχείου.

«Ανοιξε, άνοιξε!» πόσταρε το τμήμα πλανητικής επιστήμης της NASA στο X/Twitter, έπειτα από μήνες άκαρπων προσπαθειών να ξεμπλοκάρουν τους δύο μηχανισμούς, μαζί με μία φωτογραφία σκόνης και μικρών κομματιών πετρωμάτων μέσα στο δοχείο. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα Los Angeles Times, η επιστημονική ομάδα σχεδίασε ειδικά εργαλεία κατασκευασμένα από χειρουργικό, μη μαγνητικό ανοξείδωτο ατσάλι προκειμένου να ανοίξουν το σφραγισμένο δοχείο, χωρίς να μολυνθούν τα δείγματα από τον γήινο αέρα.

Τα περισσότερα από τα δείγματα πετρωμάτων που συλλέχθηκαν από την αποστολή του Osiris-Rex της Nasa ανακτήθηκαν αμέσως μετά την προσεδάφιση του δοχείου τον Σεπτέμβριο. Ωστόσο, μια μικρότερη ποσότητα παρέμενε σφραγισμένη σε μια κεφαλή δειγματοληψίας που αποδείχτηκε αδύνατον να ανοίξει – έως τώρα. 

Τα δείγματα είχαν συλλεχθεί το 2020 από τον Bennu, έναν αστεροειδή διαμέτρου 500 μέτρων και ηλικίας 4,6 δισ. χρόνων, ο οποίος έχει καταχωρισθεί από τους επιστήμονες ως «δυνητικά επικίνδυνος», καθώς υπάρχει 0,057% κίνδυνος πρόσκρουσης στη Γη έως το 2300. 

Αφού η ομάδα επιμελητών κατάφερε να ανοίξει την κάψουλα και να ανακτήσει το υπόλοιπο υλικό, η Αϊλίν Στάνμπερι, επικεφαλής του τμήματος Ares (Astromaterials Research and Exploration Science) του Κέντρου Johnson, δήλωσε πως «όλοι είμαστε ενθουσιασμένοι που θα δούμε τον υπόλοιπο θησαυρό που κρύβει το Osiris-Rex». 

«Πρόκειται για μερικά από τα αρχαιότερα υλικά που σχηματίστηκαν στο ηλιακό μας σύστημα», είχε δηλώσει πέρυσι o Ασλεϊ Κινγκ από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.

«Δείγματα από αστεροειδείς [όπως αυτό] μάς αποκαλύπτουν όλα αυτά τα υλικά της δημιουργίας ενός πλανήτη όπως η Γη, αλλά και τη συνταγή – πώς δηλαδή αυτά τα υλικά ενώθηκαν και άρχισαν να αναμειγνύονται μεταξύ τους για να καταλήξουν σε κατοικήσιμα περιβάλλοντα» πρόσθεσε ο ίδιος.

Σημειώνεται πως το σκάφος που συνέλεξε τα δείγματα πετρωμάτων από τον Bennu, ένα διαστημικό βράχο του πρώιμου ηλιακού συστήματος, και αποδέσμευσε το κάνιστρο στη Γη, κατευθύνεται τώρα σε έναν αστεροειδή σε σχήμα φιστικιού, ονόματι Αποφις (Apophis). 

Πηγή: Guardian

Δυόμισι μήνες αφότου μια κάψουλα με δείγματα από τον αστεροειδή Bennu έπεσε με αλεξίπτωτο στην έρημο της Γιούτα, η NASA ακόμα παλεύει να ανοίξει το κάνιστρο με το πολύτιμο εξωγήινο υλικό.

Δύο από τις 32 βίδες που κρατούσαν σφραγισμένα τα δείγματα της αποστολής OSIRIS-REx ήταν αδύνατο να αφαιρεθούν, και η υπηρεσία ανακοίνωσε ότι η προσπάθεια σταματά μέχρι να σχεδιαστούν νέα κατσαβίδια, πιθανώς στις αρχές του νέου έτους.

Στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον όπου φυλάσσεται τα δείγματα, οι τεχνικοί κατάφεραν να συλλέξουν μόνο τη μαύρη σκόνη που είχε συγκεντρωθεί έξω από το κάνιστρο, καθώς και λίγο από το περιεχόμενο που κατάφεραν να τραβήξουν με λαβίδες.

Χρησιμοποιώντας λαβίδες οι τεχνικοί κατάφεραν να βγάλουν ένα μέρος του υλικού (NASA)

Συνολικά συνέλεξαν και εξέτασαν κόκκο-κόκκο 70 γραμμάρια υλικού –σκόνη και πετραδάκια-  πιστεύουν όμως ότι άλλο τόσο περιμένει μέσα στον σφραγισμένο θάλαμο.

H κάψουλα του OSIRIS-Rex έπεσε με αλεξίπτωτο στη Γιούτα στις 24 Σεπτεμβρίου (NASA / Keegan Barber)

Οι αστεροειδείς μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος, καθώς δημιουργήθηκαν με το υλικό που περίσσεψε από τον σχηματισμό των πλανητών πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Μέχρι σήμερα, μόνο η Ιαπωνία είχε φέρει στη Γη δείγματα ενός τέτοιου σώματος.

Ο Bennυ έχει διάμετρο περίπου 500 μέτρων (NASA)

Οι πρώτες αναλύσεις στο υλικό του Bennu, τον οποίο επισκέφθηκε το  OSIRIS-Rex το 2020, αποκάλυψαν σημαντικές ποσότητες νερού και οργανικών μορίων -ένα προκαταρκτικό εύρημα που δείχνει να ενισχύει τη θεωρία ότι ι προσκρούσεις αστεροειδών έφεραν στη Γη τα συστατικά της ζωής.

Τα νέα δεδομένα θα βοηθήσουν επίσης στην κατανόηση της φύσης αστεροειδών που θα μπορούσαν μια μέρα να απειλήσουν τη Γη, ελπίζουν οι ερευνητές.

Ο ίδιος ο Bennu θεωρείται «δυνητικά επικίνδυνος», με τη NASA να εκτιμά ότι υπάρχει 1 πιθανότητα στις 1.800 να χτυπήσει ο αστεροειδής τη Γη κάποια στιγμή τον 22ο αιώνα, με τον κίνδυνο να μεγιστοποιείται στις 24 Σεπτεμβρίου 2182.

Η Nasa έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες από την ισχυρότερη, όπως λέει, ηλιακή έκλαμψη των τελευταίων έξι ετών, μια πύρινη λάμψη στην επιφάνεια του ήλιου σε απόσταση 93 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, η οποία έθεσε εκτός λειτουργίας κάποιες ραδιοεπικοινωνίες στη Γη για μικρό χρονικό διάστημα την Πέμπτη.

Ο οργανισμός κατέγραψε τις έντονα χρωματιστές εικόνες του φαινομένου που είναι γνωστό ως στεμματική εκτίναξη μάζας (CME) από το παρατηρητήριο ηλιακής δυναμικής, ένα διαστημικό σκάφος που εκτοξεύτηκε το 2010 και παρακολουθεί συνεχώς τη δραστηριότητα του ήλιου.

Ήταν, σύμφωνα με τη Nasa, μια έκλαμψη κλάσης Χ της υψηλότερης έντασης, με δυνατότητα να επηρεάσει τις ραδιοεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα σήματα πλοήγησης και να θέσει σε κίνδυνο διαστημόπλοια και αστροναύτες.

Η έκρηξη ενέργειας της Πέμπτης προκάλεσε περίπου δύο ώρες ραδιοφωνικών παρεμβολών σε ορισμένα μέρη των ΗΠΑ και αλλού κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το κέντρο πρόβλεψης διαστημικού καιρού της Εθνικής Υπηρεσίας Ατμόσφαιρας και Ωκεανών έκανε λόγο για ένα «εκπληκτικό γεγονός ... πιθανότατα ένα από τα μεγαλύτερα ηλιακά ραδιοεπεισόδια που έχουν καταγραφεί ποτέ».

Το κέντρο ανέφερε ότι ο αντίκτυπός του στις ραδιοεπικοινωνίες έγινε αισθητός μεταξύ του μεσημεριού και των 14:00 ώρα Ελλάδας την Πέμπτη και ότι οι επιστήμονές του αναλύουν άλλες επιπτώσεις του CME «που βρίσκεται πάνω από την πολύ βορειοδυτική περιοχή του ήλιου».

Ήταν η ισχυρότερη ηλιακή έκλαμψη που έχει καταγραφεί από τις 10 Σεπτεμβρίου 2017, δήλωσε το κέντρο, και η ισχυρότερη του τρέχοντος ηλιακού κύκλου με κάποια απόσταση. Οι περισσότερες ηλιακές εκλάμψεις κατηγορίας Χ που επηρεάζουν τη Γη βαθμολογούνται μεταξύ ενός και εννέα, με το συμβάν της Πέμπτης να κατατάσσεται ως Χ8.

Πρωταγωνίστρια στο site της NASA ήταν η Αθήνα, στις 10 Δεκεμβρίου, με μία εντυπωσιακή φωτογραφία της από το Διάστημα να επιλέγεται ως  «φωτογραφία της ημέρας».

«Αthens at night» γράφει χαρακτηριστικά ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, αναφερόμενος στη σχετική αεροφωτογραφία που τράβηξε μέλος του πληρώματος Expedition 67 στις 17 Σεπτεμβρίου 2022, με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Nikon D5 που χρησιμοποιεί εστιακή απόσταση 180 χιλιοστών.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε πέρυσι τον Σεπτέμβριο

«Σε αυτή τη φωτογραφία, ο φωτισμός διακόπτεται απότομα στο νότιο άκρο της Αθήνας, όπου η πόλη συναντά τον Σαρωνικό κόλπο. Το βορειοδυτικό άκρο της πόλης εμφανίζει επίσης απότομη πτώση του φωτισμού λόγω της Πάρνηθας. Ομοίως, η έλλειψη φωτισμού μεταξύ της πόλης και του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών οφείλεται στο δύσβατο ανάγλυφο του Υμηττού. Η οροσειρά καλύπτεται από δάση που φιλοξενούν αρχαιολογικούς χώρους και περιοχές αναψυχής» σημειώνει η NASA.

«Τα αρχαία και τα σύγχρονα στοιχεία της Αθήνας έρχονται σε αντίθεση και τη νύχτα. Τα φώτα κίτρινου και πορτοκαλί χρώματος υποδηλώνουν παλαιότερο φωτισμό με νάτριο υψηλής πίεσης. Ο φωτεινός φωτισμός λευκού χρώματος υποδεικνύει περιοχές που φωτίζονται με την πιο πρόσφατη τεχνολογία LED. Μικρές σκοτεινές κηλίδες στην κεντρική περιοχή της πόλης περιβάλλουν ορισμένα από τα σημαντικότερα αρχαία μνημεία του πέμπτου αιώνα π.Χ., όπως η Ακρόπολη, ο Παρθενώνας και ο ναός του Ολυμπίου Διός» επισημαίνει.

Δείτε εδώ τη φωτογραφία σε μεγέθυνση.