Μπορεί κάποιοι να θέλησαν να σβήσουν το graffiti με την προσωπογραφία του εμβληματικού σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου που κοσμούσε τον εξωτερικό τοίχο της αίθουσας τελετών του ΑΠΘ και είχε φιλοτεχνήσει ο καλλιτέχνης Γιώργος Κόφτης για να τιμήσει τον σπουδαίο δημιουργό, ωστόσο ο ιστορικός κινηματογράφος Τέχνης «STUDIO new star art cinema», αποφάσισε να το «διασώσει».

Ειδικότερα, η «NEW STAR» επικοινώνησε με τον καλλιτέχνη, ως ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης και εξασφάλισε την άδειά του για να ανατυπώσει την προσωπογραφία του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε υψηλής ανάλυσης αρχείο και σε εξαιρετικής ποιότητας χαρτί σε μέγεθος 34×48 και να το διανείμει δωρεάν στο «STUDIO new star art cinema» σε όσους θα ήθελαν να το προμηθευτούν.

«Το εξαιρετικό γκράφιτι μπορεί να μην κοσμεί πλέον τον τοίχο του ΑΠΘ, αλλά μπορεί να στολίζει τοίχους σε κατοικίες, φοιτητικά δωμάτια, σε καφετέριες, σε συλλόγους, σε λέσχες, σε εργοστάσια και σε κάθε τοίχο που μπορεί να κατανοήσει την έννοια της Τέχνης. Ο Αγγελόπουλος ζει μέσα από το έργο του και είναι πάντα μαζί μας», σημειώνει ο ιστορικός κινηματογράφος, όπως δημοσιεύει η εφημερίδα Μακεδονία.

Υπενθυμίζουμε ότι στο «STUDIO» είναι σε εξέλιξη το έτος Αγγελόπουλου, όπου για 13 μήνες προβάλλεται κάθε μήνα μια ταινία του σπουδαίου δημιουργού.

Γκράφιτι με προσωπογραφία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου σβήστηκε από το σημείο που είχε δημιουργηθεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Και γιατί, δηλαδή, να σβηστεί κάτι τόσο ενδιαφέρον; Ίσως, να αναρωτηθεί κάποιος. Ή και όχι.

Σε κάθε περίπτωση, τη δική του απάντηση για τους λόγους που έσβησαν την τέχνη του έδωσε ο δημιουργός του γκράφιτι, Γιώργος Κόφτης, μέσω μιας ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του, το ζήτημα με αυτή την κίνηση του ΑΠΘ είναι «πώς ένας οργανισμός, που θα μπορούσε να αποθεώνει την ελευθερία του νου, τη μελέτη, την ανάγκη για διερεύνηση του κόσμου αλλά και του εαυτού μας, καταλήγει ένα μίζερο ίδρυμα που δε διαφέρει και πολύ από την αισθητική της χούντας».

H ανάρτηση του καλλιτέχνη για το γκράφιτι με την προσωπογραφία του Θόδωρου Αγγελόπουλου

«Σήμερα έσβησαν στο ΑΠΘ μια προσωπογραφία του Αγγελόπουλου που είχα κάνει πριν κάνα μήνα. Προφανώς και τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι παράτυπες. Επίσης, αυτονόητο είναι το να μην επιτραπεί να γίνει το πανεπιστήμιο χάος. Παρόλα αυτά, το ζήτημα για μένα είναι οι αποφάσεις. Ποια επιλέγεις να κρατήσεις και ποια όχι. Τι σημαίνει πανεπιστήμιο. Τι σημαίνει αισθητική, τι σημαίνει ιδέα, πρωτοβουλία και πώς όλα αυτά έρχονται σε άμεση σύγκρουση με την τυπολατρία, τη μίζερη και άνευ κριτικής τήρηση κανόνων. Πώς, στο κάτω κάτω, ένας οργανισμός που θα μπορούσε να αποθεώνει την ελευθερία του νου, τη μελέτη, την ανάγκη για διερεύνηση του κόσμου αλλά και του εαυτού μας καταλήγει ένα μίζερο ίδρυμα που δεν διαφέρει και πολύ από την αισθητική της χούντας.

Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά που αποφάσισε το ίδιο το ίδρυμα να σβήσει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο από την αίθουσα τελετών. Ήρθε άθελά του και ολοκλήρωσε με αυτήν του την κίνηση την ίδια την απόπειρά μου να θυμίσω το βλέμμα του μεγάλου σκηνοθέτη. Του ανθρώπου που διάβασε την ιστορία της χώρας με το βάθος και την ακρίβεια που της αξίζει. Κρίμα που δεν ήμουν εκεί της στιγμή του αφανισμού. Ήθελα να δω τον υπάλληλο που με τη νωχέλεια του πήρε την μπογιά και τον εξαφάνισε. Με τις βουρτσιές του να ανακουφίζει το ΑΠΘ από το επίμονο βλέμμα του μεγάλου Τεό. Το έργο πέτυχε τον σκοπό του λοιπόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που σβήνουν έργα αξίας (δεν μιλώ για το δικό μου). Έσβησαν μια εξαιρετική Γκουέρνικα πριν δύο χρόνια μιας αγαπημένης μου πρώην μαθήτριας όπου ένιωθα τόσο μεγάλο καμάρι για την πρόοδο της, αλλά και αυτή ήρθε αντιμέτωπη με το ίδρυμα. Ένα ίδρυμα που επιτελεί σχεδόν το αντίθετο από ότι θα’ πρεπε. Αντί να προάγει και να εμψυχώνει την ιδέα και τη σκέψη, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τη χαντακώνει. Κλείνοντας, το μόνο που θα κάνω και θα ευχηθώ είναι να δώσει πείσμα αυτό στους απανταχού καλλιτέχνες της πόλης αλλά και της χώρας να αγνοήσουν με πείσμα αυτόν τον ζόφο και να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά, στην όρεξη, στο φως».

Ποιος ήταν ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ήταν μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Κυριάρχησε στον ελληνικό καλλιτεχνικό κινηματογράφο από το 1975 και μετά, ενώ υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς και ευρέως γνωστούς κινηματογραφιστές στον κόσμο. Ξεκίνησε να γυρίζει ταινίες το 1967. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και πέθανε το 2012. Κάποιες από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι οι Τοπίο στην Ομίχλη, Μία αιωνιότητα και μία μέρα, Ο Θίασος, Το Βλέμμα του Οδυσσέα και Μεγαλέξαντρος.

O Βρετανός street artist ονόματι Banksy θέλησε ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, όπου τα πάντα γύρω είναι ροζ και κόκκινα, να μας θυμίσει και την σκοτεινή πλευρά της «αγάπης» που ονομάζεται ενδοοικογενειακή βία.

Έτσι επέλεξε την παράκτια πόλη Margate του Ηνωμένου Βασιλείου στο Κεντ για να ζωγραφίσει τη νέα του τοιχογραφία, την οποία ονόμασε «Valentine’s Day Mascara».

Σε αυτήν απεικονίζεται μία γυναίκα με ένα καρό φόρεμα  της δεκαετίας του ’50 και ποδιά, να χαμογελά και να κλείνει το πρησμένο – μελανιασμένο της μάτι ενώ την ίδια στιγμή έχει βάλει τον κακοποιητικό σύζυγό της μέσα σε έναν καταψύκτη.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Banksy (@banksy)

Ο Βρετανός καλλιτέχνης δίνει πάντοτε λίγα στοιχεία για τη δουλειά του, φροντίζοντας ωστόσο να ενημερώνει πως πρόκειται για δικό του έργο, αναρτώντας το στη σελίδα του στο Instagram.

Ο καλλιτέχνης Πιτ Μπράουν ζωγράφιζε τη σκηνή όταν ο καταψύκτης, που αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του έργου, απομακρύνθηκε σήμερα το πρωί. Όπως μετέδωσαν τα τοπικά ΜΜΕ η απομάκρυνση του καταψύκτη έγινε για λόγους υγείας και ασφαλείας.

«Ένα φορτηγό του δημοτικού συμβουλίου εμφανίστηκε και απομάκρυνε τον καταψύκτη», είπε ο Μπράουν και πρόσθεσε πως το όχημα έφερε φώτα έκτακτης ανάγκης και έναν μεταλλικό κλωβό όπως εκείνοι που χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση αντικειμένων από τους δρόμους.

Ο Μπράουν, που είχε έρθει στο Margate από το Μπαθ, είπε πως είχε έρθει στην πόλη για να ζωγραφίσει τη θάλασσα, όμως όταν είδε την τοιχογραφία άρχισε να ζωγραφίζει τη σκηνή ενός τοίχου αντί γι΄αυτό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, κάτοικοι της περιοχής είδαν ένα βαν να απομακρύνεται από το σημείο χθες το πρωί. Λέγεται συχνά ότι ο Banksy μεταμφιέζεται σε εργάτη για να κάνει κρυφά τους παράνομους πίνακές του.

Ο κάτοικος της πόλης Λι Χίλτον δήλωσε πως αγαπά την τέχνη και πως χάρηκε πραγματικά για το έργο αυτό.

«Σκεφτόμουν πάντοτε πως ίσως κάποιος έφτιαχνε μια ζωγραφιά στον τοίχο, αλλά δεν περίμενα ποτέ τον Banksy» είπε.

Αύξηση των κακοποιητικών περιστατικών

Η ενδοοικογενειακή κακοποίηση αυξήθηκε κατά τη διάρκεια των περιορισμών της πανδημίας. Το 2021, το Refuge, το μεγαλύτερο φιλανθρωπικό ίδρυμα ενδοοικογενειακής κακοποίησης του Ηνωμένου Βασιλείου, ανέφερε αύξηση 61% στις κλήσεις προς τα κέντρα βοήθειας τον πρώτο χρόνο της πανδημίας. Σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση, μία στις τέσσερις γυναίκες πιστεύεται ότι βιώνει ενδοοικογενειακή βία κάποια στιγμή στη ζωή της.

Όπως επισημαίνει το φιλανθρωπικό ίδρυμα για όσους έχουν επιβιώσει ή βιώνουν ακόμη κακοποιητικές συμπεριφορές στη σχέση τους, η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου μπορεί να είναι μια εξαιρετικά συγκινητική περίοδος, ωστόσο ο «βομβαρδισμός αγάπης», όταν κάποιος λούζει τον σύντροφό του με δώρα ή δείχνει υπερβολική προσοχή και στοργή, μπορεί συχνά να αποτελεί ένα μέσο ελέγχου στα πρώτα στάδια μιας σχέσης.

Η 1η Φεβρουαρίου, η ημέρα που δολοφονήθηκε άγρια ο Άλκης Καμπανός, άλλαξε για πάντα τη ζωή τους. Σοκαρίστηκαν, θύμωσαν, τρόμαξαν, έκλαψαν, όμως παρά τη θλίψη τους, αποφάσισαν να δράσουν. Εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς του 11ου δημοτικού Καλαμαριάς, αποφάσισαν να δημιουργήσουν γκράφιτι σε μεγάλη κλίμακα, στον τοίχο του σχολείου τους, στο οποίο ο Άλκης, με ένα υπέροχο φωτεινό χαμόγελο, προστατεύει παιδιά που φορούν τις φανέλες όλων των ομάδων.

«Ήταν αδύνατο για όλους μας, να δεχτούμε ότι ένα παιδί έχασε τη ζωή του μ’ αυτόν τον τρόπο. Ακόμη όμως πιο δύσκολο ήταν να αποδεχτούμε ως δάσκαλοι ότι νέα παιδιά, που θα μπορούσαν να είναι και μαθητές μας, ήταν ικανοί να προβούν σε μια τόσο αποτρόπαια πράξη», επισημαίνει, μιλώντας στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η διευθύντρια του 11ου δημοτικού Καλαμαριάς Μαρία Καπόγιαννη και εξηγεί πως όλη η εκπαιδευτική κοινότητα του σχολείου, θεώρησε πως ήταν υποχρέωση και καθήκον της να δράσει άμεσα.

«Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας τοιχογραφίας στο σχολείο, για να θυμίζει σε όλους μας ότι η ευτυχία, η χαρά, βρίσκεται μέσα από υγιείς ανθρώπινες σχέσεις και όχι μέσα στην ένταση των οπαδικών συμφερόντων και συγκρούσεων. Να υπενθυμίσουμε ότι ένα παιδί χάθηκε και μια οικογένεια θρηνεί αναίτια», λέει συγκινημένη.

Παράλληλα, όπως λέει, στο σχολείο, συντονισμένα και με εκπαιδευτικά προγράμματα υπενθυμίζουν στους μαθητές ότι η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται στην κορυφή του αξιακού συστήματος και ότι κάθε μορφή βίας είναι όχι μόνο καταδικαστέα, αλλά και έξω από το πλαίσιο οποιασδήποτε κοινωνικής συναναστροφής.

Στην προσπάθειά τους αυτή, αρωγός είναι ο Αλέξανδρος Τσιμπιλής, ο εμπνευστής και δημιουργός της «Δομής 1ης Φεβρουαρίου Εις το Όνομα του Άλκη», που έχει ως στόχο να μην ξεχαστεί η δολοφονία του 19χρονου φοιτητή, να αποτελέσει σύμβολο αλλαγής, να υποστηρίξει τα θύματα της οπαδικής βίας και να αλλάξει η οπαδική κουλτούρα στην Ελλάδα.

«Ξέραμε ότι ο πόνος τον οποίο νιώσαμε, πρωτόγνωρος μέχρι τότε, δεν θα μετριαζόταν ποτέ. Έπρεπε να δράσουμε», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αλέξανδρος Τσιμπιλής και διευκρινίζει πως η «Δομή», σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων κηδεμόνων και την πολύτιμη εμπειρία και συντονισμό της Urban Act, αποφάσισαν όλοι μαζί να φυτέψουν τους σπόρους της ενσυναίσθησης, του σεβασμού, της διαφορετικότητας και της συνύπαρξης, με μία καλλιτεχνική τοιχογραφία στην αυλή του σχολείου.

«Δημιουργούμε αυτή την τοιχογραφία για να τη βλέπουν τα παιδιά κάθε πρωί, κάθε μέρα, και να τους βλέπει και να χαμογελάει ο Άλκης από εκεί ψηλά. Να χαμογελάει γιατί τα παιδιά ξέρουν και μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο μας. Γιατί αλήθεια δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να απολαμβάνεις το σκοράρισμα ενός γκολ στην αυλή του σχολείου, φορώντας την μπλούζα της αγαπημένης σου ομάδας και να πνίγεσαι στις αγκαλιές των φίλων σου και στα χρώματα των δικών του αγαπημένων ομάδων», εξηγεί ο κ. Τσιμπιλής.

«Το πρόγραμμα που εκκινούμε με τη “Δομής 1ης Φεβρουαρίου Εις το Όνομα του Άλκη”, εντάσσεται σε αυτές μας τις προσπάθειες να προβάλουμε με ένα σύγχρονο τρόπο και μέσα από την εικαστική γλώσσα της streetart, που αγγίζει ιδιαίτερα τους νέους, θέματα κοινωνικά και θέματα που μας αγγίζουν όλους», υπογραμμίζει ο Κυριάκος Ιωσηφίδης από την Urban Act.

Αναφερόμενος στο συγκεκριμένο έργο, ο κ. Ιωσηφιδης διευκρινίζει πως «το πρόγραμμα περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας μεγάλης τοιχογραφίας από τον καλλιτέχνη Same84, με θεματική ενάντια στην οπαδική βία και τη βία γενικότερα. Το τελικό προσχέδιο που θα υλοποιηθεί συναποφασίζεται με τη σχολική κοινότητα. Επίσης γίνονται και συμμετοχικές δράσεις με τους μαθητές, όπου δικά τους έργα ή και φράσεις αποτυπώνονται σε χαμηλά σημεία του τοίχου του σχολείου και ζωγραφίζονται από τους ίδιους».

Πηγή: documentonews.gr

Τα αποκαλυπτήρια ενός εντυπωσιακού γκράφιτι μεγάλων διαστάσεων, το οποίο απεικονίζει το πρόσωπο του αείμνηστου σπουδαίου Ιταλού συνθέτη Ένιο Μορικόνε, έγιναν στη Ρώμη, στην πόλη που γεννήθηκε και αγάπησε. Το γκράφιτι βρίσκεται στην πρόσοψη κτιρίου στην πλατεία Λορέντσο Λότο.

Το έργο "Vista su Roma", που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της οργάνωσης Roma Cares, της ποδοσφαιρικής ομάδας Ρόμα, ανατέθηκε στον καλλιτέχνη Λούκα Μαλεόντε. Το έργο επιλέχθηκε από τους οπαδούς της ομάδας μέσω της πλατφόρμας Socios.Com.

Ο γιος του Ένιο, Μάρκο Μορικόνε, ήταν παρών στα αποκαλυπτήρια του γκράφιτι που έγιναν χθες μαζί με τον διευθυντή κοινοτικών σχέσεων του συλλόγου Φραντσέσκο Παστορέλα και εκπροσώπους των τοπικών αρχών.

“Ο πατέρας μου ήταν γιος της Ρώμης, του Ρωμαϊκού κόσμου και όπως λέω συχνά ποτέ δεν άφησε τον εαυτό του να τον προσελκύσει η λάμψη από το εξωτερικό, αλλά ήθελε να μείνει εδώ, γνωρίζοντας καλά το γεγονός ότι η μουσική δεν έχει διαβατήρια και σύνορα” δήλωσε ο Μάρκο Μορικόνε.

Ο Ένιο Μορικόνε θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες όχι μόνο της κινηματογραφικής μουσικής, αλλά όλων των εποχών.

Έχουμε και εμείς γκράφιτι του Μορικόνε στη Λάρισα

Στη Λάρισα αγαπούν ιδιαίτερα τον Ένιο Μορικόνε. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος ιδρύθηκε το 2011, είναι ο μοναδικός σε όλο τον κόσμο και έχει στόχο να προωθήσει το μουσικό έργο του μεγάλου συνθέτη.

Όπως διαβάζουμε στον επίσημο ιστότοπο αριθμεί 520 μέλη μέχρι σήμερα, ενώ το 2020 δρομολόγησε τη δημιουργία και ενός μεγάλου γκράφιτι στην πολυκατοικία της οδού Μανωλάκη στο κέντρο της Λάρισας.

“Θέλαμε να κάνουμε μια στυλιστική αναπαράσταση του ίδιου για να μείνει πάντα στην πόλη μας μεγαλειώδης, όπως είναι ο χαρακτήρας του και το μεγάλο του μουσικό έργο” είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Κωνσταντίνος Παπακώστας.

Έγραψε την πρώτη του σύνθεση σε ηλικία 6 ετών

Ο σπουδαίος συνθέτης και ενορχηστρωτής Ένιο Μορικόνε, που έφυγε" από τη ζωή στα 91 του χρόνια στις 6 Ιουλίου του 2020, άφησε τη δική του σφραγίδα στην ιστορία της μουσικής και του κινηματογράφου.

Ο Ένιο Μορικόνε έγραψε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.

Ο Μορικόνε έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις όταν ήταν έξι ετών και η οικογένειά του τον ενθάρρυνε να αναπτύξει το ταλέντο του. Έγραφε τις μουσικές του σε παρτιτούρες και μετά τις έπαιζε στο πιάνο. Μάλιστα λέγεται οτι καθημερινά ξυπνούσε στις 5 το πρωί και μέχρι το μεσημέρι έγραφε στο χαρτί πριν πάει στο στούντιο για την ηχογράφηση.

Σπούδασε σύνθεση και τις δεκαετίες των 40 και 50 έπαιζε τρομπέτα σε τζαz μπάντες. Βιοποριστικοί λόγοι τον έκαναν να αφήσει τα live και να πιάσει δουλειά στην RCA Records, της Sony Records όπου εργάστηκε ως ενορχηστρωτής.

Το 2007 του απονεμήθηκε τιμητικό Όσκαρ “για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες”. Το 2016 παρέλαβε το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για την ταινία "Μισητοί 8". Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνέθεσε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες, κερδίζοντας τα πιο σημαντικά βραβεία: δύο Όσκαρ, τρία Grammy, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο..

Αν και η επαγγελματική του πορεία συνδέθηκε πολύ στενά με το Χόλιγουντ, ο ίδιος δεν έμεινε ποτέ εκεί. Προτιμούσε πάντα να μένει στην Ιταλία μαζί με τη σύζυγό του Μαρία και τα τέσσερα παιδιά τους.

«Ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από την απόφαση του δικαστηρίου για τον Λιγνάδη και παίρνετε μια καταδικαστική απόφαση για τέσσερα παιδιά που ομορφαίνουν ένα κτίριο;» διερωτήθηκε η αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), Μάρθα Κορίτσογλου, που βρέθηκε στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης τεσσάρων νέων που κατηγορούνταν για το ...αδίκημα βανδαλισμού δημόσιας περιουσίας- συγκεκριμένα γκραφίτι σε τοίχο. Μόνο που τα παιδιά ήταν περαστικοί. Βρέθηκαν πάνω τους σπρέι -διαφορετικού χρώματος από το σχέδιο για το οποίο κατηγορήθηκαν- και στήθηκε ένα σαθρό κατηγορητήριο για ένα σχέδιο στο Θησείο, ενώ εκείνοι είχαν ομορφύνει με εικαστικό εγκαταλελλειμμένο κτίριο στην Πειραιώς.

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

Τέσσερις νέοι, εκ των οποίων οι τρεις είναι αριστούχοι φοιτητές σχολών Καλών Τεχνών και ο τέταρτος τελειόφοιτος ΤΕΙ κι εργαζόμενος, τελικώς καταδικάστηκαν σε 6 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Επιμελητήριο, την Παρασκευή 15/7 στον σταθμό ΗΣΑΠ στο Θησείο η παρέα των τεσσάρων νέων περικυκλώθηκε και δέχθηκε, ξαφνικά και απρόκλητα, επιθετική συμπεριφορά και έρευνα από ομάδα 12 περίπου αστυνομικών που επέβαιναν σε μοτοσυκλέτες. Τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στο αυτόφωρο με την κατηγορία της διακεκριμένης φθοράς ξένης περιουσίας (σχέδιο σε τοίχο -γραφίτι-εν προκειμένω). Το μόνο στοιχείο που είχαν ήταν τα σπρέι που βρέθηκαν μετά από σωματική έρευνα στις τσάντες των φοιτητών, οι οποίοι εξήγησαν ότι είχαν ζωγραφίσει σε εγκαταλελειμμένο κτίριο στην οδό Πειραιώς -σε εγκαταλελειμμένο κτίριο επαναλαμβάνουμε κι όχι σε υπό στενή έννοια δημόσιο χώρο-. Το δικαστήριο τους καταδίκασε σε έξι μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, παρά την πρόταση της εισαγγελέως να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι λόγω αμφιβολιών, παρότι ο μάρτυρας αστυνομικός, έπεσε σε αντιφάσεις και ήταν καταφανές ότι υπήρχε μόνο η ένδειξη των σπρέι στις τσάντες. Αντίθετα οι νέοι έδειξαν στο δικαστήριο το εικαστικό έργο που είχαν κάνει στην Πειραιώς, καθώς και άλλων έργων που έχουν πραγματοποιήσει στο παρελθόν -όπως δημοσιεύει το Επιμελητήριο. 

Η κα. Κορίτσογλου, που κατέθεσε το δικαστήριο, περιέγραψε στο ΤΡΡ όσα διαδραματίστηκαν στη δικαστική αίθουσα. «Εμάς μας ειδοποίησε για την υπόθεση ο καθηγητής ενός παιδιού κι εγώ πήγα ως αντιπρόεδρος του ΕΕΤΕ να υποστηρίξω την αξία αυτής της τέχνης. Τώρα, όσο γι’ αυτά που έγιναν εκείνη την Παρασκευή, μια παρέα τεσσάρων παιδιών έγινε “στόχος” αστυνομικών που περνούσαν από το Θησείο μετά από ημέρα διαδηλώσεων και επεισοδίων. Οι αστυνομικοί, προφανώς έρχονταν “φτιαγμένοι” από τα επεισόδια και βρήκαν …εύκολα θύματα. Χωρίς κανέναν λόγο έκαναν έρευνα στα παιδιά με βίαιο τρόπο. Βρήκαν πολύχρωμα σπρέι στα σακίδιά τους και το “αστείο” είναι ότι το γκράφιτι στο Θησείο για το οποίο …κατηγορήθηκαν ήταν μονοχρωματικό. Βασικά, ήταν ένα γράμμα. Τι ανάγκη έχουν τέσσερις καλλιτέχνες να πάνε να γράψουν ένα γράμμα; Η πολιτική αγωγή παρά τα όσα άκουσε επέμεινε στη μήνυση… Επίσης, ο αστυνομικός που ήρθε στο δικαστήριο να καταθέσει έπεσε σε αντιφάσεις. Ρωτήθηκε τι τον έκανε να ψάξει τα παιδιά και είπε “εε τους είδαμε όλους μαζί μπροστά από έναν τοίχο με γκράφιτι”. Μετά είπε ότι “κατάλαβε πως ήταν εκείνης της ώρας το γκράφιτι γιατί μύριζε φρέσκια μπογιά”, χωρίς να έχουν δει ποιος το έκανε ωστόσο».

Το ΤΡΡ επιβεβαίωσε το περιστατικό από μάρτυρα που ήταν εκεί. Τα παιδιά ήταν σε απόσταση 100μ. περίπου από τον τοίχο εκεί στο Θησείο, αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ τους πλησίασαν για έλεγχο, τους πήγαν στο τμήμα για «εξακρίβωση στοιχείων», ενώ είχαν δείξει τις ταυτότητές τους και δε βρέθηκε κάτι ύποπτο πάνω τους. Τους άφησαν περί τις 4 ώρες στο τμήμα και ο επικεφαλής της ομάδας ΔΕΛΤΑ κίνησε αυτεπάγγελτα τη νομική διαδικασία, πήρε τηλέφωνο τον σταθμάρχη του ΗΣΑΠ και είπε “νομίζω πως τέσσερα παιδιά έκαναν κάτι”. Οι κατηγορίες που αποδόθηκαν στα παιδιά και η συζήτηση στο δικαστήριο, με τα “πειστήρια” των αστυνομικών θύμιζε περισσότερο συζήτηση καφενείου, ότι “κάποιοι νομίζω έκαναν κάτι”.

Η θέση της αντιπροέδρου του ΕΕΤΕ είναι ξεκάθαρη: δε νοείται να κατηγορούνται καλλιτέχνες ότι μουτζουρώνουν τους δρόμους και βανδαλίζουν το δημόσιο έργο. Οι καλλιτέχνες κάνουν τέχνη, θέλουν έργα να επικοινωνούν με το κοινό, να περνάνε μηνύματα, να καυτηριάζουν-σχολιάζουν την επικαιρότητα μέσα από τη ζωγραφική.

«Με ρώτησαν στο δικαστήριο “μα καλά, δε χρειάζεται άδεια για να βάψεις έναν τοίχο;”» μου είπε, με την ίδια να απαντά πως πλέον δήμοι, ακόμα και διευθυντές σχολείων καλούν καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν τοίχους κτηρίων.  Θυμίζει μάλιστα τον Bansky, τον σπουδαιότερο κατά πολλούς street artist. Mιλάει για ένα βαθιά σκοταδιστικό κράτος, το ελληνικό. «Δε θέλουν τον πολιτισμό. Θέλουν μια νέα γενιά άβουλη. Θέλουν να βουλώνουν τα στόματα των παιδιών που έχουν κάτι να πουν, των ανήσυχων νέων». 

Κι είναι πολλά τα εικαστικά που βλέπουμε στους δρόμους καθημερινά. Άλλα γλυκανάλατα, άλλα για εκείνη τη Μαρία που ακόμη κάποιος την αγαπά, άλλα που κοσμούν ολόκληρα κτίρια με συνθέσεις που στηλιτεύουν με τον δικό τους τρόπο τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε. Είναι άλλα που όποιος περνάει τα φωτογραφίζει κι άλλα που κάποιοι θέλουν να τα κουκουλώσουν, όχι γιατί είναι άσχημα, αλλά γιατί περνάνε στο κοινό αλήθειες -αλήθειες που στο κράτος με τα λάθη του δεν αρέσουν. Κριτής της τέχνης είναι πάντα το κοινό. Κι είναι πάντα υποκειμενικό της κριτήριο.

• Πηγή: thepressproject.gr