Θλίψη σκόρπισε στο λογοτεχνικό στερέωμα ο θάνατος του συγγραφέα και ποιητή Κωστή Γκιμοσούλη σε ηλικία 63 ετών, ενός ιδιαίτερα αγαπητού στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό συγγραφέα και ποιητή.

Ο Κωστής Γκιμοσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, εργάστηκε για πολλά χρόνια ως συμβολαιογράφος. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα τη δεκαετία του ‘80 και άφησε ισχυρό το στίγμα του. Εξέδωσε τις δύο πρώτες ποιητικές του συλλογές το 1983, και πέρασε στον πεζό λόγο το 1988.

Σήμα κατατεθέν του τα μακριά του γκρίζα μαλλιά. Ήταν μία από τις ιδιαίτερες φωνές της ελληνικής λογοτεχνίας, καθώς στα κείμενά του ακροβατούσε στο μεταίχμιο της ποίησης και του πεζού λόγου και σε αυτά προσέθετε μία παραμυθητική χροιά, αλλά και σχέδιά του. Πίστευε πως «τα παραμύθια, πλησιάζουν πιο πολύ την πραγματικότητα, από αυτές τις ιστορίες που τις λέμε αληθινές», ενώ σε συνεντεύξεις του παραδεχόταν πως έχει "μια αδυναμία στα βιβλία “τουρλού”, δηλαδή που περιέχουν ποιήματα, πεζά και σχέδια".

Χαρακτηριστικά τα τελευταία του λόγια στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media:

πάντα θα μου μένει μια γεύση ανικανοποίητου
πάντα θα λείπει κάτι. τί; δεν ξέρω ούτε πρόκειται να μάθω
μόνο στην αγκαλιά της δημιουργίας...
μοιάζω με μαγικό κουτί με δίχως πάτο

Έγραψε διηγήματα όπως "Η κραυγή της πεταλούδας". Καμιά φορά αυτά τα διηγήματα μεγάλωναν και γίνονταν νουβέλες ή μυθιστορήματα, όπως το "Μια νύχτα με την Κόκκινη", "Ανατολή", "Χέρι στη φωτιά", "Βρέχει φως", "Το θηρίο είναι παντού", "Εξομολόγηση σ’ έναν κολομβιανό σκύλο", "Στάχτη στα μάτια", "Ο άγγελος της μηχανής", "Her night on red", "Το φάντασμά της", "Το αηδόνι στο πόδι της", "Ο Μέσα και ο Έξω", Όλες μία" και "Μεταξοχώρι (Aλφάβητο για όρη)".

Έγραψε και ποιήματα ("O ξυλοκόπος πυρετός", "H αγία μελάνη", "Το στόμα κλέφτης", "Επικίνδυνα παιδιά", "Αγάπη από ζήλια"). Το 2001 εκδόθηκε o "Μαύρος χρυσός", ένα βιβλίο του που περιέχει ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε το "Για να μάθεις να πετάς", με ιστορίες-παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους, και με εννέα ζωγραφιές του Γιάννη Ψυχοπαίδη εμπνευσμένες ειδικά για το βιβλίο.

ας μη σβήσουμε το μέσα φως
(όσο κι αν πυκνώνουν τα σκοτάδια έξω)

Το 2013 εκδόθηκε το "Δυο μήνες στην αποθήκη", μια προσωπική μαρτυρία από την παραμονή του σε νοσοκομείο. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο "Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε", που περιλαμβάνει μικρά πεζά, ποιήματα και σχέδια του ίδιου. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Για την ποιητική του συλλογή "Ο ξυλοκόπος πυρετός" πήρε το βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.

Το 1997 συμμετείχε ως ηθοποιός, υποδυόμενος έναν ήρωά του, στη μικρού μήκους ταινία "Δεύτερο κράνος" της Αθηνάς Σακελλαρίου, που προβλήθηκε στο φεστιβάλ Δράμας. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.

Η Εταιρεία Συγγραφέων τον αποχαίρετησε με ένα απόσπασμα από το ποιήμα του «Αγάπη από ζήλια»:

Έφυγε κι ήρθε
ήρθε κι έφυγε
γκρέμισε τον τοίχο
και τον έχτισε
άναψε φωτιά στο σπίτι
και την έσβησε
ένα φεγγάρι μ' ερωτεύτηκε
και πάει πια με ξέχασε.