Το πλήρωμα ενός ρωσικού πολεμικού πλοίου στη Βαλτική Θάλασσα έριξε προειδοποιητικά πυρά σε ένα γερμανικό στρατιωτικό ελικόπτερο, σύμφωνα με πηγές του Γερμανικού Πρακτορείου (DPA).

Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα Bild, τα προειδοποιητικά πυρά αφορούσαν αναγνωριστικό αεροσκάφος του ΝΑΤΟ.

Αν και αυτά τα πυρομαχικά δεν χρησιμοποιούνται για επίθεση, ωστόσο, αυτού του είδους τα περιστατικά είναι ένα σημάδι του πόσο κοντά βρίσκονται το ΝΑΤΟ και η Ρωσία στο να αντιμετωπίσουν άμεσα ο ένας τον άλλον.

Η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Ανναλένα Μπέρμποκ αναφέρθηκε στο περιστατικό σε συνάντηση του ΝΑΤΟ, αλλά δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας δεν ήταν μέχρι στιγμής σε θέση να επιβεβαιώσει τις αναφορές αυτές.

Το περιστατικό έρχεται την ώρα που το ΝΑΤΟ δείχνει έντονη κινητικότητα στη Βαλτική Θάλασσα με το πρόσχημα της «αποτροπής» επιθέσεων σε αγωγούς και καλώδια δεδομένων από τη Ρωσία και τους υποστηρικτές της, παρά το γεγονός ότι κατά κοινή ομολογία, η Δύση ευθύνεται για το σαμποτάζ στον αγωγό Nord Stream, στην ίδια θάλασσα.

Η Βαλτική Θάλασσα συνορεύει με οκτώ χώρες του ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Έχουν σημειωθεί τουλάχιστον τρία περιστατικά πιθανής δολιοφθοράς στα 40 περίπου τηλεπικοινωνιακά καλώδια και τους κρίσιμους αγωγούς φυσικού αερίου που διατρέχουν τον σχετικά ρηχό βυθό της από το 2022, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.

Το σημερινό περιστατικό είναι το πιο πρόσφατο από μια σειρά «στενών επαφών» μεταξύ ρωσικών και νατοϊκών δυνάμεων.

Τον Σεπτέμβριο ένα ρωσικό αεροσκάφος πλησίασε επικίνδυνα ένα αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος που στάλθηκε για να το αναχαιτίσει στα ανοικτά των ακτών της Αλάσκας.

Η Διοίκηση Βορειοαμερικανικής Αεροδιαστημικής Άμυνας (NORAD) εντόπισε και παρακολούθησε τέσσερα ρωσικά στρατιωτικά αεροσκάφη που επιχειρούσαν στη Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας της Αλάσκας (ADIZ) στις 23 Σεπτεμβρίου.

Τον περασμένο Μάρτιο, ένα ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος κατέρριψε ένα αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος MQ-9 Reaper πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα.

Η Ελβετία δεν επιθυμεί την εμπλοκή της σε πολέμους αλλά «της αρέσει να βγάζει χρήματα», σχολιάζει δημοσίευμα του Politico. Η σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο επιδιώξεων αλλά και οι ανησυχίες ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελεί κίνδυνο για ολόκληρη την Ευρώπη, έχει ωθήσει την ουδέτερη από το 1515, Ελβετία, να επανεξετάσει την αμυντική της πολιτική. 

Σε μια έκθεση-βόμβα που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη, ομάδα Ελβετών εμπειρογνωμόνων συνιστά στην κυβέρνηση να εργαστεί για μια «κοινή αμυντική δυνατότητα» με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. «Μετά τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, η ουδετερότητα έχει γίνει και πάλι αντικείμενο πολιτικής συζήτησης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η πίεση προς την Ελβετία να αποσαφηνίσει τη θέση της αυξάνεται», αναφέρει η έκθεση προτείνοντας στη συνέχεια «αναθεώρηση» της πολιτικής της ουδετερότητας.

Οι εμπειρογνώμονες που εκπόνησαν την έκθεση, μεταξύ των οποίων διπλωμάτες, ανώτεροι αξιωματούχοι, ένας πρώην επικεφαλής του ελβετικού στρατού και ο Βόλφγκανγκ Ισινγκερ, πρώην διευθυντής της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, παρέδωσαν τα συμπεράσματά τους στην Ελβετή υπουργό Αμυνας και Ασφάλειας Βιόλα Άμερντ. Οι συστάσεις αφορούν τη στρατηγική ασφαλείας της Ελβετίας για το 2025.

«Αρση απαγόρευσης στις εξαγωγές όπλων»

Οι εξαγωγές όπλων της Ελβετίας μειώθηκαν πέρυσι κατά 27% σε σύγκριση με το 2022. Μεταξύ των παραγόντων που οδήγησαν σε αυτή την τεράστια μείωση είναι η αυστηρή νομοθεσία της χώρας σε αυτόν τον τομέα. 

Η Ελβετία απαγορεύει την πώληση όπλων σε χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο και αυτό είχε αντίκτυπο στις σχέσεις με άλλα κράτη τα οποία θέλουν, για παράδειγμα να στείλουν όπλα στην Ουκρανία, αλλά αυτά τα όπλα μπορεί να περιλαμβάνουν ελβετικά εξαρτήματα. 

«Η απαγόρευση της επανεξαγωγής πρέπει να αρθεί», προτρέπει η έκθεση. Η Ελβετία έχει εμποδίσει την παράδοση όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία από πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ενδειτικά, χρειάστηκαν μήνες πιέσεων για να συμφωνήσει να στείλει πλεονάζοντα άρματα μάχης Leopard στη Γερμανία για να αντικαταστήσει εκείνα που στάλθηκαν στην Ουκρανία.

Οι εμπειρογνώμονες θέλουν επίσης να ενισχύσουν την ελβετική βιομηχανία όπλων, αποκτώντας, μεταξύ άλλων, πρόσβαση σε εξοπλιστικά προγράμματα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Σοβαρές αντιδράσεις

Η έκθεση θεωρήθηκε αμφιλεγόμενη πριν καν κυκλοφορήσει. Τα κόμματα της ελβετικής αντιπολίτευσης κατηγόρησαν την υπουργό Αμυνας ότι διόρισε στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων κυρίως υποστηρικτές της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι επίσης πολύ πιθανό η έκθεση να προκαλέσει αντιδράσεις αν έρθει στο ελβετικό κοινοβούλιο, ιδίως από τα φιλειρηνικά αριστερά κόμματα και την εθνικιστική ακροδεξιά. 

«Η έκθεση καθιστά σαφές ότι η Ελβετία είναι μια δυτική χώρα και ως εκ τούτου υποστηρίζει τις δυτικές αξίες», δήλωσε ο Ζαν-Μαρκ Ρίκλι, επικεφαλής του Κέντρου Πολιτικής Ασφάλειας της Γενεύης. Ωστόσο, «οι εκκλήσεις για αυξημένη στρατιωτική συνεργασία με το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν πολλές συζητήσεις στο εσωτερικό της Ελβετίας», πρόσθεσε, συμφωνώντας με τις εκτιμήσεις ότι η έκθεση είναι δυνητικά «εμπρηστική». 

Η ρωσική επίθεση στην Οδησσό κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή ώστε να ενεργοποιηθεί το ΝΑΤΟ και να εμπλακεί ανοιχτά στην Ουκρανία, λένε αναλυτές, τη στιγμή που ο ρωσικός πύραυλος έσκασε περίπου 150 μέτρα μακριά από τον τόπο συνάντησης.

Θα ήταν «απόπειρα κατά πρωθυπουργού ευρωπαϊκής και ΝΑΤΟϊκής χώρας, αν αυτό μπορούσε να στοιχειοθετηθεί ή αν είχε συνέπειες άσχημες»

«Παραλίγο να γίνει μεγάλος ‘σεισμός’ και να φτάσουμε σε σημείο ενεργοποίησης του ΝΑΤΟ διότι μια αφορμή χρειάζεται προκειμένου να εμπλακεί το ΝΑΤΟ ανοιχτά στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας», λέει μιλώντας στο MEGA ο ταξίαρχος ε.α. και αμυντικός αναλυτής, Παναγιώτης Θεοδωρακίδης.

Θα ήταν «απόπειρα κατά πρωθυπουργού ευρωπαϊκής και ΝΑΤΟϊκής χώρας, αν αυτό μπορούσε να στοιχειοθετηθεί ή αν είχε συνέπειες άσχημες. Φάνηκε ότι ήταν στοχευμένη αλλού η επίθεση σύμφωνα με τη ρωσική ανακοίνωση, ήταν στις αποθήκες στην παραλία. Δεν παύει όμως να ήταν την στιγμή κατά την οποία πρωθυπουργός όχι μόνο της Ελλάδας αλλά πρωθυπουργός μιας χώρας ΝΑΤΟϊκής, ευρωπαϊκής, έκανε επίσκεψη εκεί» προσθέτει.

«Η εξέλιξη είναι υπαρξιακής σημασίας για την ΕΕ στο μέτωπο της Ουκρανίας και ως φαίνεται η Ελλάδα έχει έναν ενεργό ρόλο και μια αποστολή, ίσως και ευρωπαϊκή, διότι κατόπιν ο πρωθυπουργός κατευθύνθηκε στη σύνοδο του ΕΛΚ και εκεί έπρεπε να δοκιμαστεί και η συνοχή της ΕΕ δια του ΕΛΚ».

Τι είπε ο πρωθυπουργός

Τη στιγμή που ο ρωσικός πύραυλος σκόρπιζε τον τρόμο στους αμάχους, ο πρωθυπουργός βρισκόταν μαζί με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι: «Ήμασταν στο λιμάνι της Οδησσού και ο πρόεδρος Ζελένσκι και το επιτελείο του μας έκαναν μία ξενάγηση, εξηγώντας μας από τη μία τη σημασία του λιμανιού για τις εξαγωγές της Ουκρανίας και από την άλλη δείχνοντάς μας τις σημαντικές ζημιές τις οποίες έχει υποστεί αυτή η κρίσιμη υποδομή, όταν ακούσαμε κάποιες σειρήνες».

«Kαι λίγο μετά, καθώς μπαίναμε στα αυτοκίνητά μας, ακούσαμε και μία μεγάλη έκρηξη. Νομίζω ότι αυτό για εμάς είναι η καλύτερη, ζωντανότερη υπενθύμιση ότι εδώ γίνεται πραγματικός πόλεμος. Κάθε μέρα γίνεται πόλεμος, ο οποίος δεν επηρεάζει μόνο το μέτωπο, τους στρατιώτες, επηρεάζει αθώους συμπολίτες μας», πρόσθεσε.

Η Φινλανδία έγινε και επισήμως  το 31ο μέλος του ΝΑΤΟ σήμερα, ολοκληρώνοντας μια ιστορική αλλαγή πολιτικής, η οποία δρομολογήθηκε μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών, Πέκα Χααβίστο, ολοκλήρωσε τη διαδικασία προσχώρησης παραδίδοντας ένα επίσημο έγγραφο στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντονι Μπλίνκεν, στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

Η ένταξη της Φινλανδίας στη Συμμαχία έχει χαρακτηριστεί ως αποτυχία για τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος εξέφραζε την αντίθεσή του στην επέκταση του ΝΑΤΟ ήδη πριν από την εισβολή στην Ουκρανία.

Σημειώνεται ότι, με την ένταξη της Φινλανδίας, τα σύνορα της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ θα είναι πλέον διπλάσια σε έκταση.

Για μια «ιστορική ημέρα» για το ΝΑΤΟ, έκανε λόγο ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντονι Μπλίνκεν. «Μπαίνω στον πειρασμό να πω ότι ίσως αυτό είναι το μόνο πράγμα για το οποίο μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, γιατί προκάλεσε κάτι που σαφώς ήθελε να αποτρέψει», δήλωσε προσερχόμενος στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. «Η επιθετικότητα της Ρωσίας έκανε πολλές χώρες να πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν περισσότερα για την άμυνά τους και να βεβαιωθούν ότι μπορούν να αποτρέψουν πιθανή ρωσική επιθετικότητα στο μέλλον», πρόσθεσε.

«Είναι πραγματικά μια ιστορική στιγμή για τη Συμμαχία, για τη Διατλαντική Κοινότητα, αλλά και για την παγκόσμια κοινότητα που υπερασπίζεται σθεναρά τις βασικές αρχές του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και υπερασπίζεται σθεναρά την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ειρήνης. Αυτή είναι πραγματικά μια ιστορική ημέρα γιατί σήμερα καλωσορίζουμε τη Φινλανδία στη Συμμαχία», συμπλήρωσε.

Η σημαία της Φινλανδίας θα υψωθεί έξω από τα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

Τι συμβαίνει με τη Σουηδία;

Υπενθυμίζεται ότι τόσο η Φινλανδία όσο και η Σουηδία υιοθετούσαν παλαιότερα μια ουδέτερη πολιτική. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ωστόσο, οι δύο χώρες θεώρησαν ότι θα ωφεληθούν από την προστασία του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, το οποίο προβλέπει ότι η επίθεση σε ένα μέλος της Συμμαχίας συνεπάγεται επίθεση σε όλα τα μέλη.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι, εάν η Φινλανδία δεχθεί εισβολή, τότε όλα τα κράτη – μέλη -συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ- θα σπεύσουν να τη βοηθήσουν. 

Σημειώνεται επίσης ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είχε αποτέλεσμα το 80% των Φινλανδών να ταχθεί υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ. «Αυτή την εβδομάδα η Φινλανδία θα γίνει πιο ασφαλής και το ΝΑΤΟ ισχυρότερο», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας. 

Η διαδικασία ένταξης της Σουηδίας έχει προς το παρόν «παγώσει», καθώς ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατηγορεί τη Στοκχόλμη ότι παρέχει άσυλο σε κουρδικές παραστρατιωτικές ομάδες και ότι τους επιτρέπει να πραγματοποιούν διαδηλώσεις.

Επίσης τονίζεται πως ούτε η Ουγγαρία έχει εγκρίνει την ένταξη της Σουηδίας. 

Ο Γ. Στόλτενμπεργκ δήλωσε ότι η Συμμαχία θα διασφαλίσει πως η Σουηδία θα είναι η επόμενη χώρα που θα ενταχθεί. 

Η πορεία της Φινλανδίας προς την ένταξη διήρκεσε λιγότερο από έναν χρόνο και η σημερινή τελετή συμπίπτει με την 74η επέτειο από την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949.

Το Κρεμλίνο προειδοποιεί για «αντίμετρα»

Από την πλευρά του, το Κρεμλίνο προειδοποίησε ότι θα λάβει «αντίμετρα» μετά την ένταξη της Φινλανδίας στη Συμμαχία, την ώρα που ο υπουργός Αμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, τόνισε ότι κάτι τέτοιο αυξάνει την πιθανότητα περαιτέρω κλιμάκωσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ, που επί μακρόν επέκρινε η Μόσχα, συνιστά «παραβίαση της ασφάλειάς μας και καταπάτηση των ρωσικών εθνικών συμφερόντων» και ότι η Μόσχα θα παρακολουθεί στενά την όποια ανάπτυξη ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στη Φινλανδία.

Σημειώνεται ότι, την Κυριακή, ο πρεσβευτής της Ρωσίας στο Μινσκ, Μπόρις Γκριζλόφ, είπε ότι η Μόσχα θα μεταφέρει τακτικά πυρηνικά όπλα κοντά στα δυτικά σύνορα της Λευκορωσίας.

Ωστόσο, ο Γ. Στόλτενμπεργκ σημείωσε ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει δει ακόμη κάποια αλλαγή στην πυρηνική πολιτική της Ρωσίας που θα απαιτούσε οποιαδήποτε αλλαγή τακτικής από τη Συμμαχία. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι δεν θα αναπτυχθούν στρατεύματα του ΝΑΤΟ στη Φινλανδία χωρίς τη συγκατάθεση της κυβέρνησης του Ελσίνκι.

Το ΝΑΤΟ θα έχει πλέον επτά μέλη στη Βαλτική Θάλασσα, απομονώνοντας περαιτέρω την παράκτια πρόσβαση της Ρωσίας στην Αγία Πετρούπολη και στον μικρό θύλακα του Καλίνινγκραντ.

Έρευνα ξεκίνησε την Τρίτη η πορτογαλική δικαιοσύνη σχετικά με την υπόθεση των απόρρητων εγγράφων που είχε στείλει το ΝΑΤΟ στην Πορτογαλία και τα οποία εντοπίστηκαν προς πώληση στο διαδίκτυο, έπειτα από μια κυβερνοεπίθεση που είχε στόχο το γενικό επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

«Επιβεβαιώνουμε την έναρξη έρευνας που θα καθοδηγείται από την εισαγγελία του Κεντρικού Τμήματος Έρευνας και Ποινικής Δράσης (DCIAP)», δήλωσε συγκεκριμένα εκπρόσωπος της εισαγγελίας στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Η αντίδραση της πορτογαλικής δικαιοσύνης ήρθε μετά τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν την Πέμπτη από την εφημερίδα Diario de Noticias, σύμφωνα με την οποία, εκατοντάδες απόρρητα έγγραφα που είχε στείλει το ΝΑΤΟ στην Πορτογαλία εντοπίστηκαν προς πώληση στο dark web.

Πάντα σύμφωνα με την Diario de Noticias, το περιστατικό έγινε αντιληπτό από τις αμερικανικές υπηρεσίες Πληροφοριών, οι οποίες ενημέρωσαν σχετικά τις πορτογαλικές αρχές τον Αύγουστο μέσω της αμερικανικής πρεσβείας στη Λισαβόνα.

Το ΝΑΤΟ συνεχάρη την Τουρκία για την Ημέρα της Νίκης και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία η Αγκυρα γιορτάζει στις 30 Αυγούστου κάθε έτους, τιμώντας τη νίκη των τουρκικών στρατευμάτων σε βάρος των ελληνικών το 1922.

Η Συμμαχική Χερσαία Διοίκηση του ΝΑΤΟ ξεκίνησε την ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο Twitter χθες Τρίτη, για την εθνική γιορτή της Τουρκίας, με τις λέξεις: «Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης», στα τουρκικά, όπως γράφει η Turk Press, αλλά και όλα τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

«Συμμετέχουμε με τους τούρκους συμμάχους μας»

Και πρόσθεσε: «Σήμερα συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία της Τουρκίας. Συμμετέχουμε με τους τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων».

Στο tweet, η ηγεσία του ΝΑΤΟ κάνει hashtag το τουρκικό υπουργείο Αμυνας, ενώ η Turk Press εξηγεί σε ποιον απευθύνεται η φράση να «γιορτάσουμε τη Νίκη τους», τονίζοντας ότι «Η Αγκυρα στις 30 Αυγούστου τιμά τη νίκη επί των συμμαχικών δυνάμεων και των ελληνικών δυνάμεων εισβολής, που είναι εθνική γιορτή στην Τουρκία και στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Τι γιορτάζει η Τουρκία

Αυτήν τη μέρα, πράγματι, η Τουρκία γιορτάζει την «Ημέρα της Νίκης», με την οποία τιμάται η νίκη του τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη που διεξήχθη στις 30 Αυγούστου 1922 στο Ντουμπλουπινάρ, κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ της Μικράς Ασίας, με συντριπτική ήττα του ελληνικού στρατού.

Προκλήσεις Ερντογάν

Είναι, μάλιστα, η μέρα την οποία τούρκοι αξιωματούχοι, με πρωταγωνιστή τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επέλεξαν για να εξαπολύσουν σφοδρή επίθεση με απειλές κατά της Ελλάδας.

Οι ελληνικές στρατιωτικές αρχές στο ΝΑΤΟ θα προβούν σε ανάλογη παράσταση στο Ανώτατο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ (SHAPE)

Σκληρή είναι η απάντηση της Αθήνας στην απόφαση της Συμμαχικής Χερσαίας Διοίκησης του ΝΑΤΟ (LANDCMD) να ευχηθεί στην Τουρκία για την εθνική της εορτή -την ημέρα που γιορτάζεται η νίκη του τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη της 30ης Αυγούστου 1922 στο Ντουμπλουπινάρ στη Μικρά Ασία.

Ο κύβος ερρίφθη για την πιθανή ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, εν μέσω του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία και υπό την απειλή της Μόσχας προς το Ελσίνκι, αλλά και τις αντιρρήσεις της Άγκυρας.

Σήμερα έγινε γνωστό πως η κυβέρνηση της Φινλανδίας αποφάσισε να υποβάλει επίσημο αίτημα ένταξης στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, καθώς το θέμα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ με πιθανή ένταξη όχι μόνο της Φινλανδίας αλλά και της Σουηδίας συζητείται στην άτυπη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ.

Ο πρόεδρος της Φινλανδίας Σάουλι Νιινίστο και η πρωθυπουργός Σάνα Μάριν έκαναν την ανακοίνωση σε κοινή συνέντευξη Τύπου στο Προεδρικό Μέγαρο στο Ελσίνκι.

Ο αρχηγός του κράτους και ένα κυβερνητικό συμβούλιο «αποφασίσαμε από κοινού ότι η Φινλανδία θα ζητήσει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Φινλανδός πρόεδρος Σάουλι Νιινίστο. «Είναι μια ιστορική ημέρα. Μια νέα εποχή αρχίζει», τόνισε.

Το φινλανδικό κοινοβούλιο αναμένεται αύριο, Δευτέρα, να εγκρίνει την απόφαση, σύμφωνα με τον πρόεδρο του σώματος, αλλά θεωρείται τυπική. 

«Στη Φινλανδία έχουμε ακόμη μπροστά μας την κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά πιστεύω ότι το κοινοβούλιο θα συζητήσει αυτή την ιστορική απόφαση με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα», δήλωσε η πρωθυπουργός της χώρας.

Στη συνέχεια, μια επίσημη αίτηση ένταξης θα υποβληθεί στα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, πιθανότατα κάποια στιγμή την επόμενη εβδομάδα.

Στο μεταξύ ο Φινλανδός πρόεδρος υπογράμμισε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να συναντηθεί με τον Ερντογάν για τα προβλήματα που έφερε ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν σχετικά με την ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Το κυβερνών κόμμα της Σουηδίας σχεδιάζει να ανακοινώσει τη θέση του σχετικά με την επιδίωξη ένταξης στο ΝΑΤΟ αργότερα την Κυριακή.

Απειλές από Πούτιν

Χθες, Σάββατο, ο Φινλανδός πρόεδρος είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν για να τον ενημερώσει για το επικείμενο αίτημα ένταξης της χώρας του, το οποίο προκαλεί απειλές για αντίποινα από τη Μόσχα.

«Εγώ ή η Φινλανδία δεν συνηθίζουμε να κρυβόμαστε (...) Είναι καλύτερα να λέει κανείς ξεκάθαρα και στο ενδιαφερόμενο μέρος αυτό που έχει ήδη λεχθεί και αυτό θέλησα να κάνω», είπε σήμερα ο Νιινίστο για τη χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία του.

Ο Ρώσος πρόεδρος του επισήμανε πως η ένταξη στο ΝΑΤΟ «θα ήταν ένα λάθος», καθώς θεωρεί ότι «δεν υπάρχει καμία απειλή για την ασφάλεια της Φινλανδίας», σύμφωνα με το Κρεμλίνο.

Στη Φινλανδία, ο πόλεμος στην Ουκρανία μεταφράσθηκε σ' ένα ιστορικό άλμα στην υποστήριξη προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ για καλύτερη προστασία από τη Ρωσία, με την οποία η χώρα μοιράζεται σύνορα μήκους 1.300 χιλιομέτρων.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το ποσοστό των Φινλανδών που θέλουν να ενταχθεί η χώρα τους στη συμμαχία ξεπέρασε τα τρία τέταρτα, δηλαδή τριπλασιάσθηκε σε σχέση με πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Γρήγορες διαδικασίες ζητά το Βερολίνο

Πεπεισμένος ότι οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ θα εξετάσουν με «εποικοδομητικό τρόπο» ένα ενδεχόμενο αίτημα ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας, δήλωσε ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Συμμαχίας Μίρτσεα Τζεοάνα, προσερχόμενος στην άτυπη σύνοδο.

Σε ό,τι αφορά τις τουρκικές ανησυχίες, ο κ. Τζεοάνα δήλωσε ακόμη πεπεισμένος ότι εφόσον οι δύο χώρες υποβάλουν αίτημα ένταξης, «θα είμαστε σε θέση να τις καλωσορίσουμε».

Πιθανή ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας θα ενισχύσει το ΝΑΤΟ όχι μόνο αμυντικά, αλλά και σε πολιτικό, δημοκρατικό επίπεδο, δήλωσε νωρίτερα η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ και τόνισε την ανάγκη, εφόσον οι δύο χώρες υποβάλουν αίτηση ένταξης, η διαδικασία εισδοχής να επιταχυνθεί, προκειμένου να μην παραμείνουν για μεγάλο διάστημα σε «γκρίζα ζώνη» και να δοθούν εγγυήσεις για τη μεταβατική περίοδο.

«Το ΝΑΤΟ ήταν και θα παραμείνει αμυντική συμμαχία, αλλά οι πόρτες του είναι ανοιχτές για όποιον χρειάζεται προστασία. Πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, για κάποιες χώρες δεν ήταν πολύ σημαντικό να ενταχθούν. Αυτό άλλαξε, κυρίως για τους φίλους μας στην Σκανδιναβία. Ο κόσμος εκεί δεν ήθελε ένταξη, αλλά τώρα ωθούνται να ενταχθούν. Επειδή, όπως κι εμείς, θέλουν να ζουν σε ειρήνη και ασφάλεια», δήλωσε η κυρία Μπέρμποκ προσερχόμενη στις εργασίες της άτυπης συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών της Συμμαχίας στο Βερολίνο και επισήμανε ότι η Γερμανία έχει ήδη προετοιμαστεί για την περίπτωση υποβολής σχετικού αιτήματος, προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία επικύρωσης.

Το ίδιο, πρόσθεσε, έχουν κάνει ήδη και άλλες χώρες. «Εφόσον αποφασίσουν να ενταχθούν, θα μπορούν να ενταχθούν γρήγορα. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι θα τους παρέχουμε εγγυήσεις ασφάλειας. Δεν πρέπει να υπάρξει μεταβατική περίοδος, μια γκρίζα ζώνη, όπου το καθεστώς τους θα είναι ασαφές», δήλωσε η υπουργός, αναφερόμενη στο διάστημα επικύρωσης της ένταξης, κατά το οποίο η υποψήφια χώρα δεν καλύπτεται από το 'Αρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ.

Η επικύρωση μπορεί να διαρκέσει έναν χρόνο, λένε διπλωμάτες του ΝΑΤΟ, καθώς τα κοινοβούλια και των 30 χωρών του ΝΑΤΟ πρέπει να εγκρίνουν νέα μέλη.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ τόνισε χθες ότι οι χώρες θα μπορούσαν να ενταχθούν «γρήγορα» και δήλωσε βέβαιος ότι θα μπορούσαν να βρεθούν ρυθμίσεις για την ενδιάμεση περίοδο.

Κατά το χθεσινό άτυπο δείπνο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών-μελών τάχθηκε υπέρ της άμεσης ένταξης των δύο χωρών, σύμφωνα με πληροφορίες.

Μάλιστα, όπως αναφέρουν, υπήρξε «ανταγωνισμός» ποια χώρα θα επικυρώσει πιο γρήγορα τα σχετικά πρωτόκολλα προσχώρησης, υπονοώντας ότι το θετικό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων είναι προκαθορισμένο, ενώ μόνη παραφωνία ήταν η Τουρκία.

Η ελληνική θέση, όπως εκφράστηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, είναι ότι η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας θα ενισχύσει το μέτωπο των αρχών της Δημοκρατίας και του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, αρχές και αξίες, οι οποίες οφείλει να πρεσβεύει το ΝΑΤΟ.

Παζάρια και αντιρρήσεις από την Τουρκία

Κανονικό παζάρι με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ κάνει η Άγκυρα, η οποία μέσω του συμβούλου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, λίγο πριν από τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Συμμαχίας, δήλωσε ότι «δεν κλείνει την πόρτα», αλλά υπάρχει ζήτημα εθνικής ασφάλειας για την ίδια και πρέπει να γίνουν διαπραγματεύσεις.

Για τη στάση της Τουρκίας στη σύνοδο προϊδέασε χθες και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, που χρησιμοποίησε το επιχείρημα της «τρομοκρατίας του ΡΚΚ» κατά την άφιξή του στη σύνοδο. Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου χαρακτήρισε «απαράδεκτο και εξωφρενικό οι σύμμαχοι μας να στηρίζουν την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ» και πρόσθεσε ότι «η Τουρκία στήριζε από την αρχή την πολιτική ανοιχτών θυρών του ΝΑΤΟ. Ακόμη και όταν κάποιοι ήταν εναντίον της ένταξης κάποιων χωρών στην περιοχή μας και στα δυτικά Βαλκάνια, εμείς στηρίξαμε την ένταξή τους. Αλλά το ΝΑΤΟ δεν είναι ένωση ή διεθνής οργανισμός, είναι συμμαχία».

«Σκέφτομαι μόνο με όρους ειρήνης. Ό,τι φέρνει πιο κοντά την ειρήνη πρέπει να γίνει αμέσως, ό,τι αφαιρεί την ειρήνη πρέπει να μπει στη λίστα αναμονής. Το να φέρουμε τα σύνορα του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία φέρνει πιο κοντά την ειρήνη; Σας αφήνω να κρίνετε…» δήλωσε ο Ματέο Σαλβίνι, στο περιθώριο της συνέλευσης της Λέγκας στη Ρώμη, απορρίπτοντας την πιθανή είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. 

Γιατί η Σουηδία και η Φινλανδία δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ;

Και οι δύο χώρες παραμένουν αδέσμευτες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά το γεγονός ότι διαθέτουν μικρές στρατιωτικές δυνάμεις, σε σχέση με τη Ρωσία.

Η Φινλανδία κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία το 1917 και πολέμησε δύο πολέμους εναντίον της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια των οποίων έχασε μέρος των εδαφών της από τη Μόσχα. Η Φινλανδία υπέγραψε Συμφωνία Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας με τη Ρωσία το 1948, παγιώνοντας έναν βαθμό οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης και μένοντας απομονωμένη στρατιωτικά από τη δυτική Ευρώπη.

Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, που έφερε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, επέτρεψε στη Φινλανδία να βγει από τη σκιά της Ρωσίας, καθώς μειώθηκε η απειλή από τη Μόσχα.

Το Ελσίνκι βασίστηκε στη δική του στρατιωτική αποτροπή και σε φιλικές σχέσεις με τη Μόσχα για να διατηρήσει την ειρήνη. Όμως, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την οποία η Μόσχα αποκαλεί «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δείχνει κάθε άλλο παρά φιλικός.

Η Σουηδία δεν έχει διεξάγει πόλεμο εδώ και 200 χρόνια και η μεταπολεμική εξωτερική πολιτική επικεντρώθηκε στη στήριξη της δημοκρατίας διεθνώς, στον πολυμερή διάλογο και στον πυρηνικό αφοπλισμό.

Η Στοκχόλμη μείωσε τον στρατό της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ελπίζοντας ότι σε περίπτωση πολέμου θα μπορούσε να καθυστερήσει τη ρωσική προέλαση μέχρι να φτάσει βοήθεια. Η επίθεση του Πούτιν κατά της Ουκρανίας έχει κάνει την εγγύηση βοήθειας πολύ πιο ελκυστική.

Ωστόσο, πολλοί από την αριστερά στη Σουηδία παραμένουν καχύποπτοι για την ατζέντα ασφαλείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το οποίο τελικά βασίζεται στην αποτροπή που παρέχεται από το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ.

Τόσο η Φινλανδία όσο και η Σουηδία μεταπήδησαν από την επίσημη ουδετερότητα στη στρατιωτική μη ευθυγράμμιση το 1995, όταν εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και οι δύο έχουν πλησιάσει όλο και περισσότερο στο ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια, ανταλλάσσοντας πληροφορίες και συμμετέχοντας σε ασκήσεις συμμαχίας, ως απάντηση σε μια ολοένα και πιο πολεμοχαρή Ρωσία.

Η ένταξη στη Συμμαχία θα φέρει τη Σουηδία και τη Φινλανδία κάτω από την ομπρέλα του Άρθρου 5, το οποίο εγγυάται ότι μια επίθεση σε έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ είναι επίθεση εναντίον όλων.

Πηγή: efsyn.gr

Aντιπολεμικό συλλαλητήριο διοργανώνει σήμερα Πέμπτη στις 6:30 μ.μ. στο Πασαλιμάνι, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά με βασικό σύνθημα «Όχι στον πόλεμο». Καταδικάζει την «ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία» και στέκεται «αλληλέγγυο στους λαούς που έχουν βρεθεί στο μάτι του πολέμου για πάνω από τρεις βδομάδες, στους εκατομμύρια πρόσφυγες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους». Καταγγέλλει παράλληλα την άφιξη τις επόμενες μέρες στον Πειραιά του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκωλ», μαζί με το αμερικάνικο «Χάρρυ Τρούμαν» και δεκάδες υποστηρικτικά πλοία. «Ο Πειραιάς είναι λιμάνι των λαών και όχι του πολέμου και των ιμπεριαλιστών. Η συμμετοχή της χώρας στους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ - ΕΕ μόνο δεινά μπορούν να φέρουν στο λαό μας μιας και γινόμαστε μαγνήτης επιθέσεων στους ανταγωνισμούς που δεν αφορούν τα συμφέροντα των εργαζομένων» τονίζει.

Η Ένωση Μονίμων & Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ δηλώνει τη συμμετοχή της στο συλλαλητήριο λέγοντας ότι «άλλος ένας παράλογος πόλεμος ξέσπασε στην Ευρώπη, μετά από αυτόν στην Κύπρο και στη Γιουγκοσλαβία, και ήδη εκατοντάδες άμαχοι έχασαν τη ζωή τους και εκατομμύρια άλλοι άφησαν τα σπίτια τους και πήραν το δρόμο της προσφυγιάς». Οι λιμενεργάτες του ΟΛΠ αναφέρουν ότι «οι καταστροφικές συνέπειες αυτού του πολέμου όμως δεν περιορίζονται στη Ουκρανία και τη Ρωσία αλλά δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Για ακόμη μια φορά, οι ηγέτες της Ευρώπης φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων χωρίς να καταφέρουν να αποτρέψουν τον πόλεμο και τη δυστυχία που φέρνει. Οφείλουμε όλοι να ενώσουμε τις φωνές μας για να απαιτήσουμε τον τερματισμό των πολεμικών συγκρούσεων και της βίας στην Ουκρανία. Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας και να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων. Να πούμε βροντερό όχι στη νέα κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών και να οργανώσουμε μαζικό αντιπολεμικό κίνημα» και ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να μην εμπλακεί στον πόλεμο και να συνδράμει τις πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της ειρήνης.

Η διοίκηση του ναυτεργατικού σωματείου ΠΕΝΕΝ καλεί όλο τον ναυτεργατικό κόσμο να πάρει μέρος στην συγκέντρωση, τονίζοντας ότι «το ξέσπασμα του πολέμου με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί συνέχεια και κλιμάκωση των επικίνδυνων ανταγωνισμών μεταξύ του ιμπεριαλιστικού μπλοκ της δύσης με την Ρωσία και στο επίκεντρο έχει τις αντιθέσεις των δυνάμεων αυτών οι οποίες εστιάζονται σε διαφορετικά γεωστρατηγικά – οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και επιδιώξεις». Καταδικάζει τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης να «συστοιχηθεί πίσω από το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο της δύσης, να συμβάλει και με πολεμικό υλικό στην πολεμική αναμέτρηση διαμορφώνοντας για την χώρα και τον λαό θανάσιμους κινδύνους από τις ρωσικές απειλές περί αντιποίνων εκείνων των χωρών που χρησιμοποιείται το έδαφός τους ως ορμητήριο για τις πολεμικές επιχειρήσεις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε». Τέλος προσθέτει ότι «τασσόμαστε αποφασιστικά στο πλευρό όλων των προσφύγων χωρίς διαχωρισμούς και αστερίσκους και εκφράζουμε σε αυτούς την αμέριστη αλληλεγγύη μας».

 
Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη 1998-2022. Η Εικόνα ανακτήθηκε από το άρθρο του Gerardo Femina «Ο ρόλος του ΝΑΤΟ, της Ευρώπης και των Αόρατων στη σύγκρουση στην Ουκρανία»

Οι εντάσεις στην Ουκρανία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων συμμάχων τους, από την μία πλευρά, και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, από την άλλη, αναπτύσσονται μέσα σε ένα πολύ σύνθετο πλαίσιο, όπου διάφοροι παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Υπάρχουν τα ζητήματα της ενεργειακής κρίσης και της σημασίας του ρωσικού αερίου για την Ευρώπη, της διαίρεσης της Ευρώπης σε Ανατολή και Δύση, της κρίσης στον αγγλοσαξωνικό κόσμο – στην Αγγλία μετά το Brexit και ειδικά στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει ένας αέρας σχεδόν εμφυλίου πολέμου.
Αλλά ας δούμε ποιο είναι ίσως το κεντρικό σημείο: Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι δεν έχει πρόθεση να καταλάβει την Ουκρανία, αλλά επιθυμεί εγγυήσεις ότι το ΝΑΤΟ δεν θα διευρυνθεί, κάτι στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν αρνητικά.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ

Αλλά ας δούμε εν συντομία πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση. Στις 4 Απριλίου 1949 ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ με σκοπό την υπεράσπιση του Δυτικού κόσμου από την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης και των κρατών-δορυφόρων της. Ως απάντηση, ιδρύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας το 1955. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δεν αναλήφθηκε καμία συγκεκριμένη στρατιωτική δράση από τα μέλη της Συμμαχίας. Το 1990, προκειμένου να ξεπεραστεί η σοβιετική αντίθεση στη γερμανική επανένωση, ο Γερμανός Καγκελάριος Κολ διαβεβαίωσε τον Γκορμπατσόφ
ότι «το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί για να συμπεριλάβει τα σημερινά εδάφη της Ανατολικής Γερμανίας». Ο υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ απέστειλε μήνυμα στον Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε: «Για μας είναι ένα σταθερό σημείο ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς». Παρόμοιες διαβεβαιώσεις δόθηκαν προφορικά και από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπέικερ. Ο τότε Αμερικανός πρέσβης στη
Μόσχα, Τζακ Μάτλοκ, επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα είχε λάβει «σαφή δέσμευση» σε αυτό το σημείο. Έτσι η Γερμανία επανενώθηκε και τον Ιούλιο του 1991 το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε στην Πράγα. Αλλά το ΝΑΤΟ όχι, παρόλο που ο ιστορικός εχθρός δεν υπήρχε πλέον. Αντιθέτως, ξεκίνησαν οι πρώτες στρατιωτικές επεμβάσεις, πρώτα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη και το 2015 με στρατιωτικές ασκήσεις στην Ανατολική Ευρώπη στα σύνορα με τη Ρωσία.

Σημείο καμπής ήταν το 1999, όταν ορίστηκε ένα νέο «στρατηγικό σχέδιο» στη συνεδρίαση της Ουάσιγκτον, μετατρέποντας το αρχικό σύμφωνο άμυνας σε μια ευρύτερη στρατιωτική συμφωνία, συμπεριλαμβάνοντας την προληπτική δράση. Και κυρίως, κατά παράβαση των συμφωνιών του 1990, η Δημοκρατία της Τσεχίας, η Πολωνία και η Ουγγαρία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και αργότερα άλλες χώρες, ενσωματώνοντας σχεδόν όλα τα πρώην κράτη-δορυφόρους της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, το ΝΑΤΟ έχει 30 κράτη μέλη, σε σύγκριση με τα 16 το 1998.

Σε αυτό το σημείο, είναι σαφές ότι ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία ακολουθεί μια επιθετική πολιτική, ότι για επεκτατικούς λόγους μεταφέρει στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα, είναι απλώς ένα αφήγημα που αποσκοπεί στην δικαιολόγηση ενός σχεδίου και μιας πρόθεσης που οι ΗΠΑ είχαν κατά νου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Από την άλλη πλευρά, αν η Ρωσία επρόκειτο να συνάψει στρατιωτική συμμαχία με τις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής και στη συνέχεια ήθελε να την επεκτείνει μέχρι το Μεξικό, συμπεριλαμβάνοντας τη δημιουργία στρατιωτικών
βάσεων με πυρηνικά όπλα, ποια θα ήταν η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών;  Ίσως ένας πυρηνικός πόλεμος να είχε ήδη ξεσπάσει. Από αυτήν την άποψη, η Ρωσία ανταποκρίθηκε τις τελευταίες δεκαετίες λογικά σε πολλές προκλήσεις και απέφυγε τις ένοπλες συγκρούσεις με κάθε δυνατό τρόπο.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρώπη ακολουθεί πεισματικά την πολιτική των ΗΠΑ, ενάντια στα δικά της συμφέροντα. Η Ρωσία δεν είναι μόνο σημαντική για το φυσικό αέριο, είναι επίσης μια βασική αγορά για την Ευρώπη. Μια πραγματική συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, στο πλαίσιο μιας ευρασιατικής περιοχής, θα αντιπροσώπευε ευημερία και μεγάλη πρόοδο, όχι μόνο οικονομική. Αλλά αυτό ακριβώς δεν μπορούν να επιτρέψουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και έτσι συνεχίζουν να προωθούν τον διχασμό στην Ευρώπη, όχι μόνο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά και εντός των ίδιων των
δυτικών χωρών. Δεν θέλουν να δεχτούν ότι ο κόσμος έχει γίνει πολυπολικός και ότι η παγκόσμια αυτοκρατορία τους είναι πλέον εντελώς σε παρακμή. Αν η Ευρώπη θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρόοδο και την ειρήνη, πρέπει να έχει μια κοινή εξωτερική πολιτική που θα είναι ανεξάρτητη από την αναχρονιστική ιμπεριαλιστική μανία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως καθίσταται σαφές στη δήλωση Μια Ευρώπη για την Ειρήνη .

Σήμερα, η Ευρώπη πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στη σύγκρουση στην Ουκρανία: Η Ρωσία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα σύνορα, αλλά πρέπει να διασφαλιστεί η μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Μπορούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί, χαμένοι στις εκλογές και τα κομματικά συμφέροντα, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ιστορίας; Κατανοούν τις καταστροφικές συνέπειες ενός πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων; Αντιλαμβάνονται ότι διακυβεύεται το μέλλον της ανθρωπότητας; Ίσως οι διπλωματικές προσπάθειες της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας να καταφέρουν σήμερα να αποφύγουν προσωρινά την κλιμάκωση της σύγκρουσης, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την καταστροφική κατεύθυνση των γεγονότων.
Είναι καιρός για τους λαούς, τους απλούς ανθρώπους, τους Αόρατους, εκείνους που δεν συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις και δεν εμφανίζονται σε εκπομπές να ακουστεί η φωνή τους κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης. Ήρθε η ώρα να βγούμε στους δρόμους! Αλλά ακόμα και μια μικρή χειρονομία προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντική για να δώσουμε σε εμάς και στα παιδιά μας ένα μέλλον, ένα ανθρώπινο μέλλον όπου θα μπορούμε επιτέλους να γελάμε με τις δυστυχίες που αναγκαζόμαστε να βιώσουμε σήμερα.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens

Gerardo Femina
Former president of the Community for Human Development in Italy, engaged in social, political and cultural activity. For 20 years he has lived in Prague, where he was among the promoters of the campaign "Europe for Peace" and the protest against the so-called Missile Shield, that the United States wanted to install in the Czech Republic. He writes about politics and social matters. In recent years he has dedicated himself to the construction of the Park of Study and Reflection in the Czech Republic.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Πώς ο Kίσινγκερ το 2014 είχε προφητεύσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία

Κώστας Αργυρός 25 Φεβρουαρίου, 2022, https://politicus.gr ,

Το 2014 με αφορμή την κρίση της Κριμαίας η μεγάλη «αλεπού» της αμερικανικής διπλωματίας, ο Χένρι Κίσινγκερ τασσόταν κατά της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε σαφώς τους Δυτικούς από ένα τέτοιο βήμα και ουσιαστικά προέβλεπε ποια θα είναι η απάντηση της Ρωσίας του Πούτιν αν το κάνουν.

Υπενθυμίζοντας ότι ο ίδιος έχει δει τέσσερεις πολέμους στη ζωή του, προειδοποιούσε ότι το πρόβλημα με τους πολέμους είναι πώς τελειώνουν και όχι πώς ξεκινούν, συνήθως δηλαδή με «μεγάλο ενθουσιασμό και δημόσια υποστήριξη». Χαρακτήριζε λανθασμένο στη σύλληψη του το ερώτημα αν η Ουκρανία θα πρέπει να ενταχθεί στην Ανατολή ή στη Δύση επιμένοντας ότι «αν η Ουκρανία θέλει να
επιβιώσει και να ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι το φυλάκιο της μιας πλευράς ενάντια στην άλλη – θα πρέπει να λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ τους».

Αναφερόμενος στη Ρωσία έγραφε:

«Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι η προσπάθεια να εξαναγκάσει την Ουκρανία σε καθεστώς δορυφόρου, και έτσι να μετακινήσει ξανά τα σύνορα της Ρωσίας, θα καταδίκαζε τη Μόσχα να επαναλάβει την ιστορία της των αυτοεκπληρούμενων κύκλων αμοιβαίων πιέσεων με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι, για τη Ρωσία, η Ουκρανία δεν μπορεί ποτέ να είναι απλώς μια ξένη χώρα. Η ρωσική ιστορία ξεκίνησε σε αυτό που ονομαζόταν Κιέβο-Ρωσία. Η ρωσική θρησκεία διαδόθηκε από εκεί. Η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσίας για αιώνες και οι ιστορίες τους ήταν αλληλένδετες πριν από τότε. Μερικές από τις πιο σημαντικές μάχες για τη ρωσική ελευθερία, ξεκινώντας με τη Μάχη της Πολτάβα το 1709, έγιναν σε ουκρανικό έδαφος. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας – το μέσο προβολής ισχύος της Ρωσίας στη Μεσόγειο – βασίζεται με μακροχρόνια μίσθωση στη Σεβαστούπολη, στην Κριμαία. Ακόμη και διάσημοι αντιφρονούντες όπως ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και ο
Γιόζεφ Μπρότσκυ επέμειναν ότι η Ουκρανία ήταν αναπόσπαστο μέρος της ρωσικής ιστορίας και, μάλιστα, της Ρωσίας».

Συνέχιζε σημειώνοντας ότι «Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη του καθορισμού προτεραιοτήτων. Οι Ουκρανοί είναι το καθοριστικό στοιχείο. Ζουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία και πολυγλωσσική σύνθεση. Το δυτικό τμήμα ενσωματώθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1939, όταν ο Στάλιν και ο Χίτλερ μοίρασαν τα λάφυρα. Η Κριμαία, το 60% του πληθυσμού της οποίας είναι Ρώσοι, έγινε μέρος της
Ουκρανίας μόλις το 1954, όταν ο Νικίτα Χρουστσόφ, Ουκρανός στην καταγωγή, την απένειμε ως μέρος του εορτασμού των 300 χρόνων από τη ρωσική συμφωνία με τους Κοζάκους. Η Δύση είναι σε μεγάλο βαθμό καθολική. Η ανατολή σε μεγάλο βαθμό Ρώσοι Ορθόδοξοι. Η Δύση μιλάει Ουκρανικά. η ανατολή μιλάει κυρίως ρωσικά. Οποιαδήποτε προσπάθεια από τη μία πτέρυγα της Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην άλλη — όπως ήταν το πρότυπο — θα οδηγούσε τελικά σε εμφύλιο πόλεμο ή σε διάλυση».

Προφητική στην κυριολεξία ήταν η παρατήρησή του ότι:
«Το να αντιμετωπίζεται η Ουκρανία ως μέρος μιας αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης θα εξάλειφε για δεκαετίες κάθε προοπτική να φέρει τη Ρωσία και τη Δύση —ιδιαίτερα τη Ρωσία και την Ευρώπη— σε ένα συνεργατικό διεθνές σύστημα».

Η συμβουλή του προς την τότε αμερικανική ηγεσία, με δεδομένο τον εσωτερικό διχασμό της χώρας ήταν ξεκάθαρη: «Μια σοφή πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας θα αναζητούσε έναν τρόπο για τα δύο μέρη της χώρας να συνεργαστούν μεταξύ τους. Πρέπει να επιδιώξουμε τη συμφιλίωση, όχι την κυριαρχία μιας παράταξης».

Κυριολεκτικά προφητική ήταν η εκτίμησή του για τη στάση της Ρωσίας και την αντιμετώπιση του Πούτιν από τη Δύση: «Η Ρωσία δεν θα ήταν σε θέση να επιβάλει μια στρατιωτική λύση χωρίς να απομονωθεί σε μια εποχή που πολλά από τα σύνορά της είναι ήδη επισφαλή. Για τη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι πολιτική. Είναι άλλοθι για την απουσία τέτοιας. Ο Πούτιν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, όποια κι αν είναι τα παράπονά του, μια πολιτική στρατιωτικών επιβολών θα προκαλούσε έναν άλλο Ψυχρό Πόλεμο. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες
Πολιτείες πρέπει να αποφύγουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως παρεκκλίνουσα που θέλουν να τη διδάξουν κανόνες συμπεριφοράς που έχουν θεσπιστεί από την Ουάσιγκτον».

Και τελικά ο Κίσινγκερ παρουσίαζε την «ιδέα του» για ένα αποτέλεσμα συμβατό με τις αξίες και τα συμφέροντα ασφάλειας όλων των πλευρών:

1. Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα τις οικονομικές και πολιτικές ενώσεις της, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.

2. Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια θέση που πήρα πριν από επτά χρόνια, όταν εμφανίστηκε για τελευταία φορά.

3. Η Ουκρανία θα πρέπει να είναι ελεύθερη να δημιουργήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση συμβατή με την εκφρασμένη βούληση του λαού της. Οι σοφοί Ουκρανοί ηγέτες θα επέλεγαν τότε μια πολιτική συμφιλίωσης μεταξύ των διαφόρων περιοχών της χώρας τους. Σε διεθνές επίπεδο, θα πρέπει να ακολουθούν μια στάση παρόμοια με αυτή της Φινλανδίας. Αυτό το έθνος δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη σκληρή ανεξαρτησία του και συνεργάζεται με τη Δύση στους περισσότερους τομείς, αλλά αποφεύγει προσεκτικά τη θεσμική εχθρότητα προς τη Ρωσία.

4. Είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης η Ρωσία να προσαρτήσει την Κριμαία. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι δυνατό να τεθεί η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία σε λιγότερο προβληματική βάση. Για τον σκοπό αυτό, η Ρωσία θα αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας στις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η διαδικασία θα περιλαμβάνει την άρση τυχόν ασαφειών, σχετικά με το καθεστώς του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη».

«Αυτά είναι αρχές, όχι συνταγές» παραδεχόταν ο Κίσινγκερ. Ηξερε ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα αποδεκτά αλλά εξηγούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει «η απόλυτη ικανοποίηση αλλά η ισορροπημένη δυσαρέσκεια. Εάν δεν επιτευχθεί κάποια λύση που βασίζεται σε αυτά ή σε συγκρίσιμα στοιχεία, η στροφή προς την αντιπαράθεση θα επιταχυνθεί. Η ώρα για αυτό θα έρθει αρκετά σύντομα». Η προφητεία του πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα με τον πιο μακάβριο τρόπο.

Πηγή: skidon

Cui bono (ποιος ωφελείται;). Αυτή είναι η ερώτηση που, μεταξύ άλλων, απαντάει διαχρονικά και σε κάθε κρίση «τύπου Ουκρανίας». Η απάντηση είναι σχεδόν πάντα: μα οι πολυεθνικές εταιρείες εκμετάλλευσης και εμπορίας ενεργειακών πόρων.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΧΤΣΙΔΗΣ

Την ώρα που τα mainstream ΜΜΕ παγκοσμίως, αναλώνονται σε στρατιωτικές και γεωπολιτικές αναλύσεις για την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., ο σημαντικός «παράγοντας Χ» που μένει σχεδόν πάντα έξω απ’ τη συζήτηση είναι η επιθυμία των πολυεθνικών ενέργειας των ΗΠΑ να "εισβάλουν" –με το ακριβό τους φυσικό αέριο- στην ενεργειακά "διψασμένη", ευρωπαϊκή αγορά.

Οι νικητές στην κρίση της Ουκρανίας, (είτε υπάρχει πολεμική σύρραξη όπως τώρα, είτε όχι), είναι συγκεκριμένες πολυεθνικές εταιρείες, για τα συμφέροντά των οποίων φροντίζουν -διαχρονικά και διακομματικά- οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ.

Γιε μου, είναι αβάσταχτο το bonus σου καλέ μου

Πολλοί αναλυτές –και στην Ελλάδα- για παράδειγμα, «επιλέγουν» να ξεχνούν πως, επί κυβερνήσεως Ομπάμα, ο γιος του τότε αντιπροέδρου -και νυν προέδρου- των ΗΠΑ, Χάντερ Μπάιντεν, το 2014 (μετά την "παραίτηση" Γιανουκόβιτς και κατά τη μεταβατική νεοναζιστική διακυβέρνηση Γιατσένιουκ στην Ουκρανία) ήταν ενεργό μέλος στο Δ.Σ. της ουκρανικής εταιρείας φυσικού αερίου Burisma, με παχυλό μισθό (50.000 δολάρια/μήνα + bonus).

Μάλιστα η εφημερίδα New York Post, το 2020 είχε αποκαλύψει μηνύματα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που παρείχαν ισχυρές ενδείξεις πως ο Τζο Μπάιντεν, φέρεται να πίεσε πολιτικά το Κίεβο υπέρ των συμφερόντων της εταιρείας, στην οποία ήταν σύμβουλος ο γιος του.

Η New York Post δημοσίευσε επίσης μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που είχε στείλει το στέλεχος της Burisma, Βαντίμ Ποζάρσκι, στο οποίο και ευχαριστούσε τον Χάντερ Μπάιντεν που τον κάλεσε στην Ουάσιγκτον για να συναντηθεί με τον Τζο Μπάιντεν.
Σε άλλο e-mail, το 2014, ο Ποζάρσκι ρωτάει τον Χάντερ Μπάιντεν για τους τρόπους που μπορούν «να χρησιμοποιήσουν την επιρροή του» προς όφελος της εταιρείας.

Ούτε παραγγελιά η ακύρωση του Nord Stream 2

Εταιρείες όπως η Chevron και η ExxonMobil, μαζί με τους δεκάδες εργολάβους γεωτρήσεων και ναυτιλίας, επιθυμούν να αυξήσουν μαζικά τις εξαγωγές σε μια Ευρώπη που… «καίγεται» για φυσικό αέριο.

Βασικό τους εμπόδιο;

Η Ρωσία και η "κρατική" εταιρεία Gazprom καθώς αυτή τη στιγμή το ρωσικό φυσικό αέριο αντιπροσωπεύει πολύ πάνω από το 30% των συνολικών εισαγωγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γερμανία, Γαλλία, αλλά και Ελλάδα (μέσω Τουρκίας), για παράδειγμα, λαμβάνουν τουλάχιστον το 40% του φυσικού αερίου που χρειάζονται από τη Ρωσία, ενώ άλλες χώρες, όπως η Τσεχία και η Ρουμανία, χρησιμοποιούν σχεδον αποκλειστικά ρωσικό αέριο.

Ο Τζο Μπάιντεν, λίγες εβδομάδες πριν τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είχε ανακοίνωσε την επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος της εταιρείας που έχει αναλάβει την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. (Πρόκειται για την εταιρεία Nord Stream 2 AG, η οποία είναι θυγατρική της ρωσικής Gazprom).

Πριν τρεις ημέρες, στις 22 Φεβρουαρίου, ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σόλτς, δηλώνει πως το τελικό στάδιο της πιστοποίηση του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 είναι αδύνατον να υλοποιηθεί μετά τις πρόσφατες στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας.
Έτσι η Γερμανία "σύρθηκε" στο να αναστείλει επ’ αόριστον την ολοκλήρωση ενός ενεργειακού project που θα άλλαζε τον ενεργειακό χάρτη και θα ισχυροποιούσε την φτωχή ενεργειακή επάρκεια της κεντρικής Ευρώπης.

(Ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream 2, μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας, έχει ολοκληρωθεί από τον Σεπτέμβριο toy 2021, αλλά δεν είχε ακόμα τεθεί σε λειτουργία, καθώς αναμενόταν η πιστοποίηση, από τη γερμανική ρυθμιστική αρχή ενέργειας).

Δεν το βρίσκετε λίγο "τσιμπημένο" το φυσικό σας αέριο;

Από το 2005, όταν η παραγωγή φυσικού αερίου -η οποία ήταν σχετικά σταθερή για δεκαετίες- εκτινάχθηκε στα ύψη, οι ΗΠΑ αναδείχθηκαν ως ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο, εξορύσσοντας όλο και περισσότερη ποσότητα (χρησιμοποιώντας την αντιπεριβαλλοντική μέθοδο "fracking").

Άρα η επιβράνδυνση της ροής φυσικού αερίου από την Ανατολή, είναι κομβικής σημασίας για τις αμερικανικές πολυεθνικές.

Εξορύσσοντας πλέον τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου, οι αμερικανικές εταιρείες άρχισαν να στρέφουν το βλέμμα τους όλο και περισσότερο στον ιδανικό πελάτη, την ενεργειακά φτωχή Ευρώπη.

Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα: το φυσικό αέριο των ΗΠΑ είναι ακριβό.

Για να εξαχθεί σε διεθνείς αγορές, το αέριο των ΗΠΑ πρέπει να υγροποιηθεί και να φορτωθεί/εκφορτωθεί σε επίσης ακριβά και εξειδικευμένα δεξαμενόπλοια.

Η μετατροπή του φυσικού σχιστολιθικού αερίου σε υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σχεδόν υπερδιπλασιάζει το κόστος για τις αμερικανικές εταιρείες, θέτοντας τους έτσι σε μειονεκτικότερη θέση έναντι του φθηνού ρωσικού αερίου που διοχετεύεται επίγεια, υπόγεια ή και υποθαλάσσια, μέσω αγωγών.

Μια εξαιρετικά βολική κρίση

Στα τέλη του 2021, έμπαιναν οι τελευταίες πινελιές στον αγωγό Nord stream 2 και ω, του θαύματος, με τα έσοδα από τους δικούς της αγωγούς να συμπιέζονται, η δεξιά, φιλονατοϊκή κυβέρνηση της Ουκρανίας παρακάλεσε την Ουάσιγκτον να επιβάλει κυρώσεις στον Nord Stream 2 και στις γερμανικές και ρωσικές εταιρείες που εμπλέκονταν στο έργο.

Όπερ και εγένετο. Η Βουλή και η Γερουσία των ΗΠΑ, συμπεριέλαβαν τις επιθυμητές για την Ουκρανία κυρώσεις σε νομοσχέδιο για τις αμυντικές δαπάνες.

Με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης να τίθεται πλέον σε κίνδυνο από την ρωσική επιθετικότητα, ποιος ήταν ήδη έτοιμος από καιρό να παράσχει βοήθεια;

Μα φυσικά η βιομηχανία φυσικού αερίου των ΗΠΑ.

Ήδη από την αρχή της νέας κρίσης στην Ουκρανία, τον Ιανουάριο, οι ΗΠΑ έγιναν ο νούμερο 1 εξαγωγέας LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) στον κόσμο για πρώτη φορά.

Με τον Nord Sream 2 σε "καταστολή", η Ρωσία, η Γερμανία (και κατ' επεκταση η Ε.Ε.), είναι σίγουρα από τους μεγάλους χαμένους της Ουκρανικής κρίσης καθώς ακόμη και αν αυξηθούν οι ακριβές εισαγωγές φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας.

Αν μάλιστα σταματούσαν όλες οι ρωσικές εξαγωγές, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα τέτοιο έλλειμμα εφοδιασμού, που καμιά αύξηση εισαγωγών LNG δεν θα μπορούσε να καλύψει το κενό σε ολόκληρη τη Γηραιά ηπειρο.

Cui bono?

Είναι η όλη κρίση στην Ουκρανία ένα σχέδιο αύξησης των κερδών των κολοσσών φυσικού αερίου των ΗΠΑ;

Αυτό θα ήταν μια υπεραπλούστευση μιας πιο περίπλοκης κατάστασης με ιστορικές ρίζες που εκτείνονται πολύ πριν ακόμα ξεκινήσει η "έκρηξη" της εξόρυξης φυσικού αερίου στις ΗΠΑ. Και σίγουρα η αμρικανική κυβέρνηση θα προτιμούσε μια φιλοδυτική κυβέρνηση στο Κίεβο.

Η κρίση δεν προκλήθηκε αποκλειστικά για χάρη των πωλήσεων του αμερικανικού φυσικού αερίου, αλλά οι επιθυμίες αυτής της πολύ ισχυρής βιομηχανίας στις ΗΠΑ, πρόσθεσαν σίγουρα έναν βασικό παράγοντα στην εξίσωση.

Υπάρχει, θα μπορούσαμε κάποιος να ισχυριστεί, μια πολύ βολική σύμπλευση ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών συμφερόντων.

Οι παραγωγοί φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, σε περίπτωση γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, ευελπιστούσαν (και φαίνεται να δικαιώνονται) πως η Δυτική Ευρώπη θα επιβάλει πρωτοφανείς κυρώσεις στη Ρωσία και η Γερμανία θα αναγκαστεί να «τραβήξει την πρίζα» από τον αγωγό Nord Stream 2, (τουλάχιστον προς το παρόν). Όπως ακριβώς έγινε.

Αυτό σημαίνει πως αν η Ευρώπη δεν θέλει -κυριολεκτικά και βιομηχανικά- να "παγώσει", οι πωλήσεις του ακριβού, υγροποιημένου φυσικού αερίου των ΗΠΑ θα εκτιναχθούν, εν μία νυκτί και ακόμη περισσότερα αμερικάνικα πλοία θα αποπλεύσουν για ευρωπαϊκά λιμάνια, επιστρέφοντας πίσω φορτωμένα με κέρδη.

Για τους αμερικανικούς παραγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου, η κατάσταση είναι win-win. 

Πάντα ήταν άλλωστε.

 ΥΓ. Σαν σήμερα το 2014, μετά τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν και αφού είχε προηγηθεί η πραξικοπηματική "παραίτηση" του (διεφθαρμένου) Γιανουκόβιτς, ο ηγέτης της ουκρανικής αντιπολίτευσης και λίγο αργότερα μεταβατικός πρωθυπουργός, Αρσένι Γιατσένιουκ, ευχαριστεί την Ε.Ε και τις ΗΠΑ για την πολύτιμη βοήθειά τους. Φανατικός υποστηρικτής της νέας Ουκρανικής κανονικότητας, ήταν και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Στη παρακάτω φωτογραφία, ο Αρσένι Γιατσένιουκ, ανταποδίδει με "αρχαιοελλληνικό χαιρετισμό" που προφανώς είχε φτάσει ως την Κριμαία από την Αργοναυτική εκστρατεία στην Κολχίδα και την ευρύτερη περιοχή.

Με πληροφορίες από:

https://www.bbc.com/news/world-europe-60131520

https://www.peoplesworld.org/article/pipeline-ploy-how-u-s-natural-gas-interests-are-fueling-the-ukraine-crisis/

https://www.euractiv.com/section/energy/opinion/as-germany-hits-the-brakes-on-nord-stream-2-whats-the-solution-to-europes-gas-crisis/

Why is Ukraine the West's Fault? Featuring John Mearsheimer

https://environmentamerica.org/sites/environment/files/exp/reports/costs_of_fracking.html

Πηγή: 2020mag.gr